Geplaatst op

Roanoke: toch niet voor mij

Oorspronkelijk ging ik mee gaan met de jongens naar de jongerenlarp Roanoke: ik was ingeschreven en al. Maar toen kwam er die dubbele shift op ’t werk, en zag ik dat totaal niet meer zitten. Ik ben te moe en heb er vooral ook gewoon de tijd niet voor. Een maand geleden heb ik me dan ook, met spijt in het hart, uitgeschreven. Het bleek duidelijk de juiste beslissing te zijn: ik was op.

Gelukkig hoefde ik de jongens niet tot in Houthalen-Helchteren te voeren, 2 uur en 15 minuten zonder de file rond Antwerpen gerekend. Ze konden beiden meerijden met Mireille en Arend, en dat is een klein uur rijden naar Kapelle-op-den-Bos. En ja, hun gerief was zo goed als klaar, zodat we rond half vijf in de auto zaten. Ja ik was moe, maar dit kon wel nog. Ter plekke werden de jongens in de andere auto getransfereerd, werd hun bagage verdeeld over beide auto’s – er reden ook nog anderen mee – en vertrokken ze.

En ik zag dat ik er net ietsje langer over ging doen wegens de files, als ik dan zou vertrekken. Goh, altijd wel geocaches in de buurt, ideaal om uit te waaien, tot rust te komen en files te vermijden. Aldus geschiedde.

Een uurtje, vijf caches Kapelle-Ramsdonk en een fikse regenbui later reed ik terug naar huis, een pak meer ontspannen. Ik ga goed slapen straks.

Geplaatst op

Rondje Rieme, deel twee

Sprong ik gisteren nog fluks op de fiets om een deel hiervan te loggen, dan sleepte ik vandaag ons pa mee naar diezelfde Riemse velden om nog wat extra caches te zoeken.

Eerst had hij zich uiteraard van zijn kousentaak gekweten:

En daarna dus richting Rieme. Het was niet ver en ja, het was warm, maar ons pa had toch echt wel problemen met die twee kilometer 400 meter. Hij moest regelmatig naar adem happen, zelfs in die mate dat ik verschillende keren voorstelde om de auto te halen, maar daar wilde hij, trots als hij is, niet van weten. Ik was zelfs bang dat hij iets zou krijgen, om eerlijk te zijn. Maar er was een bankje en er was tijd, dus dat ging wel. En er waren prachtige zichten en drie caches en veldbloemen met hopen.

En achteraf was er vooral ook koffie en taart.

Dat het van die fijne, gelukkige middagen zijn.

 

Geplaatst op

Rondje Rieme, deel één

Wellicht een van de laatste stralende dagen dit jaar, en ik had al de hele voormiddag zitten werken voor school. Ik had het een beetje gehad, om eerlijk te zijn, en morgen kon ik ook nog wel werken en toetsen opstellen en zo.

Dus maakte ik bewust mijn namiddag vrij, sprong op de fiets en reed naar Rieme, zo’n 8 kilometer verder, om daar een geocacherondje te doen. Ik reed door industriegebied, natuurgebied (een koppelingsgebied), oude en nieuwe wijken, veldwegen, en zag toen dat het goed was geweest, dat het welletjes begon te worden voor de rug, en vooral dat mijn fietsbatterij het niet zo heel erg lang meer ging uithouden en ik nog 8 kilometer terug moest.

Maar het resultaat? Een kleine dertig kilometer gefietst, het hoofd leeg, de rug los, de longen vol (en de fietsbatterij sjiekeplat). En mentaal weer wat opgeladen: we kunnen er weer eventjes tegen.

Geplaatst op

Geocachen in Beke

Gisteren na de oogarts ben ik nog gaan geocachen in Waarschoot. Allez ja, Beke eigenlijk. Ik was dan toch op zwier en het deed deugd om nog even rond te lopen, tussen al het werk door.

Het ging om een korte multi: twee stagekes en de eindlocatie. Toen ik één van de twee niet vond, contacteerde ik de cachelegger, Tom, met wie ik al een paar keer aan de klap ben geraakt. Tien minuten later stond hij plots naast mij: hij was de kinderen gaan ophalen en was dan maar eventjes doorgereden tot aan de cache. Die bleek onder de brug te zitten, een manoeuvre dat mijn rug niet kon appreciëren. Geen nood, zei Tom, en hij ging hem zelf even voor mij ophalen zodat ik kon loggen. Service, maat!

Enfin, toch weer eventjes heerlijk uitgewaaid.

Geplaatst op

Oogarts

Huh, het was blijkbaar alweer een jaar geleden dat ik nog bij de oogarts was geweest. Ze keek me over haar brillenglazen aan en sprak me streng toe: dat dat niet de bedoeling was en dat ik met mijn glaucoom toch best elk half jaar even op controle kwam. Uhhuh, ik weet dat, maar het was er blijkbaar niet van gekomen.

Enfin, mijn gezichtsveld was nog steeds prima, mijn oogzenuw heeft geen enkele verandering ondergaan en de oogdruk is onder controle. Ik hoefde daarom zelfs geen gezichtsveldmeting te ondergaan, want er was eigenlijk niks veranderd. Behalve de scherpte van mijn zicht, helaas. Ik had het al willen merken, vooral bij het lezen. Ze heeft me een nieuwe bril voorgeschreven, maar ik hoef het nog niet meteen te doen, vond ze, alleen als ik er zelf last van begin te krijgen.

Ik denk dat ik inderdaad nog even ga wachten: die glazen kosten 500 euro per stuk, ik ben dan alweer vlotjes 1000 euro kwijt. Yup.

Enfin, ik zie nog wel. Letterlijk dan.

Geplaatst op

Koffiemomentje en cachemomentje

Gwen en ik hebben elkaar in deze vakantie weer bijzonder weinig gezien, helaas. We zijn begin augustus bij hen gaan barbecueën en dat was toen supergezellig. En toen werd het – enfin, bleef het – slecht weer, en begonnen onze roosters opnieuw.

Vandaag besloten we om er alsnog werk van te maken, en spraken we om vier uur af in ’t stad voor een koffietje. Bart heeft blijkbaar aandelen bij Izy, en daar was ik nog nooit geweest, dus dat was ideaal, al zeker omdat ik nog in de Curb moest zijn, de skateshop daar in de straat. Schitterend fietsweer, overigens ^^

En toen kwam er ’s avonds nog een extra cache van Stefanie uit, langs de Buntstraat, de fietsweg naar school voor mij.

Ik sprong fluks de fiets op en reed naar ginder, waar ik, tot mijn gigantische verbazing, een park ontdekte waar ik al jaren gewoon langsfietste en nooit het bestaan van had vermoed. Ja, ik had al dat stukje grasland met struiken gezien, maar aangezien er links en rechts huizen staan, dacht ik dat dit nog onbenutte bouwgrond was of zo. Niet dus: achter die huizen, langs de R4, ligt een heus park! Compleet met weggetjes, brugjes, mountainbikepad, alles erop en eraan. Ik was zeer gecharmeerd en haalde zelfs ook nog een FTF. En nam eigenlijk een hoop foto’s voor mezelf.

Een mooie afsluiter van de vakantie, zowaar.

 

Geplaatst op

Van Kouter- en Kattestraatjes

Ons pa zijn auto is kapot, en dus ging ik hem halen zodat hij hier kon komen eten. Normaal gezien proberen we dan ook elke keer een eindje te geocachen (= vermomd wandelen), en er liggen er nog behoorlijk wat in Zomergem.

We aten daarom vrij vroeg taart en reden richting Zomergem om er een paar wegels met een bezoekje te vereren. Eerst sloegen we het Kouterstraatje in en stonden we er allebei van te kijken dat er niet alleen huizen stonden langs deze wegel, maar dan nog prachtige huizen ook!

We reden verder, het Molenpark in, om het Kattestraatje met een bezoek te vereren, maar blijkbaar, zo wist een bijzonder beleefde jongen ons te zeggen, is de ingang van de wegel in de Molenstraat zelf. Bon, wij geparkeerd en de wegel in. Het was vrij guur weer voor eind augustus en ons pa had het lastig. Zijn conditie is echt wel ondermaats, maar aan de andere kant: hij is tachtig, met parkinson.

In elk geval zijn we weer twee gevonden caches rijker. De rest is voor een volgende keer.