Geplaatst op

Zo’n zondag met een stoofpotje en wat caches

Bart zit in Dubai, ik moest dus voor een keertje zelf koken. Geen probleem, ik had gisterenavond in de Delhaize een wildstoofpotje gekocht met alle ingrediënten in één pakket. Het leuke eraan is dat het anderhalf uur moest pruttelen en dat ik dus tijd genoeg had om ons pa te gaan ophalen.

’t Heeft gesmaakt!

Daarna was er was, waren er kousen, was er taart, en waren er vooral nog een paar caches langs de vaart in Landegem/Merendree. Ons pa pruttelde, naar gewoonte, wat tegen, maar zag zelf ook in dat het prachtig weer was en dus ook wel nodig om te gaan wandelen. En ja, het was prachtig.

En voor alle duidelijkheid – na een stevige discussie – nog even meegeven: de overkant van de vaart, tussen Merendree en het eiland, dat is een JAAGPAD, dus niet toegankelijk voor auto’s, ook al rijdt ge daar al heel uw leven langs en hebt ge nooit anders geweten. Neh.

Geplaatst op

Rondje Blaarmeersen met rugbymatch als dessertje

Deze namiddag moest Wolf om kwart voor twee aan de Blaarmeersen zijn: zijn eerste rugbymatch in, goh, jaren. Het was stralend weer, geen beetje koud, de match begon maar om drie uur: ideaal voor mij om even rond de vijver te wandelen en een cacheke aan de overkant te zoeken.

Wel, ik heb intens, maar intens genoten. De cache heb ik niet gevonden, maar ik ben wel lekker in een boom geklauterd en ik heb prachtige herfstfoto’s genomen.

Helemaal uitgewaaid was ik net op tijd voor de match. Ik was eigenlijk niet van plan te blijven, maar het was mooi om zien, het was heel erg lang geleden, en ik zat op mijn gemak. Wolf heeft enkel de laatste tien minuten gespeeld – hij was dan ook invaller, heeft nog niet echt veel getraind – maar kreeg wel complimenten van medespelers en trainer. Goed zo!

En toen ging ik nog even boodschappen doen in de Delhaize daar vlakbij, terwijl Wolf rustig kon douchen en nog iets drinken.

Best wel trots op mijn oudste.

Geplaatst op

Een paar cachekes in Zomergem

Ons pa had er precies niet veel goesting in vandaag, hij zwijmelde nogal, zei hij, en had niet veel evenwicht. Reden te meer om die vicieuze cirkel te doorbreken, vind ik dan, en dus sleurde ik hem mee naar een paar wegels in Zomergem.

Eigenlijk gingen we gewoon voor het Slokstraatje, de wegel die achter het huis en vooral de tuin en vijver van Mark en Annemie loopt. De cache was niet zo evident wegens blijkbaar vooral voor mensen groter dan 1.65 meter bedoeld. Maar bon, met wat gewriggel en op mijn tenen staan had ik hem toch in handen.

En toen wilde ik graag nog even kijken in de tuin, want in herfstkleuren had ik die nog niet vaak gezien. Prachtig, alweer… En ons pa, die liep dapper mee, zwijfelend of niet.

 

 

Geplaatst op

Geocachen met Mireille

Mireille kwam vandaag met de auto tot hier, met de fiets achterop. Ze bleef hier eten, en na het eten gingen we samen gezellig geocachen in Sint-Kruis-Winkel, strikt genomen een deelgemeente van Gent maar wel een heel eind van het echte centrum vandaag, want in de kanaalzone.

Heel erg ver zijn we niet geraakt want ik moest op tijd terug zijn om Merel naar haar muziekles te brengen. Op zich was dat niet erg, want voor Mireille was het echt wel welletjes: ze heeft door die long covid echt nog steeds geen energie…

Maar het heeft ons deugd gedaan, dat cachen, dat fietsen, dat tetteren.

En alleen in een dorp als Mendonk heb je dus nog een openbaar toilet met meerdere, perfect onderhouden hokjes. Wij konden alleen maar dankbaar zijn!

Geplaatst op

Een paar cachekes in Zomergem

Tegenwoordig rijdt ons pa niet meer zelf met de auto: het ding weigert te starten, en ik vind dat niet slecht. Ons pa zijn reactievermogen is niet meer denderend, hij heeft parkinson en zijn ogen zijn ook niet altijd even scherp. En hij is tachtig, dat ook.

Ik ga hem nu elke zondag zelf halen in Zomergem en breng hem dan rond half zes weer terug. Vandaag was dat iets vroeger, want het was nog steeds prachtig weer en we wilden nog een paar caches in Zomergem oppikken. Eentje lag aan de Azijnwegel, waar ons pa meteen ook de naam van kon verklaren, en eentje een eindje verder in de Karel Lodewijk Ledeganckstraat, een van Zomergems bekende inwoners.

Lang hield ons pa het niet uit, en na 500 m vroeg hij al of het nog ver was, maar op zich geniet hij er telkens toch weer van, van onze korte wandelingen. Oh, én van het zoeken naar de cache, want hij zoekt zeer actief mee, gelukkig maar.

Geplaatst op

Rondje Rieme, deel drie

Ik zat alleen thuis, het ging niet regenen, het waaide fantastisch en ik had efkes genoeg van het cursus schrijven, en dus ging ik nog het laatste stukje van het Rondje Rieme doen dat ik al een stuk met de fiets en een stukje met ons pa had gecached.

Ik stapte de auto uit, hield mijn gezicht naar de zon en oordeelde dat ik geen extra jas nodig had, dat het meer dan warm genoeg was met mijn dikke gilet. Ja hoor. Al na een dikke vijf minuten stappen kwamen er dikke dikke wolken opzetten, nog tien minuten later hield ik mijn vest stevig tegen mij aan en nog wat later ging ook de kap op tegen de regendruppels. Meh. Maar ik waaide wel helemaal uit, kreeg het warm van het stappen, verzamelde een prachtig veldboeket en vond meteen ook alle caches.

Rondje Rieme? Afgewerkt!