Hoge Rielen

Kobe was op een eerste voorbereidingsweekend voor de jamboree naar Zuid-Korea. In het doorrijden op vrijdag kon hij mee met iemand anders, ik had dan weer voorgesteld om hem en nog een paar anderen te gaan halen. Om 13.00 uur op de Hoge Rielen in Kasterlee, een “konteverkeerd” uur natuurlijk als je anderhalf uur in de auto moet zitten. Maar bon, ik negeerde de pijn in mijn voet, reed anderhalf uur vroeger door, nam boterhammetjes mee, en ging vrolijk geocachen rond de Hoge Rielen.
Ik heb niet alles gevonden wat ik gepland had omdat ik bij bepaalde caches echt wel tijd heb verloren, maar ik had wel een zalige voormiddag.

Nog eens aan de Moervaart

Vorige week was ik gaan geocachen met Mireille in Mendonk. Toen is ze blijkbaar haar identiteitskaart en bankkaart kwijtgespeeld. We dachten dat die wel ergens binnen in huis gingen uitkomen – ze zaten in de hoes van haar GSM, en die heeft ze niet of nauwelijks uitgehaald tijdens het fietsen – maar helaas, niks te vinden, niet hier in huis, niet in haar auto, niet bij haar thuis. Hmpf.

Ik ben dan vandaag nog maar eens de gefietste route gaan doen, heb vooral grondig gezocht ter hoogte van het bankje waar we thee gedronken hebben, maar ook aan alle plekken waar we gestaan hebben om een cache te zoeken. Helaas…

Ik heb er een prachtige fietstocht aan overgehouden en heb ook de hele mooie bonus van GE-O-Rkest kunnen loggen, maar geen kaarten te bespeuren. Ik heb wel voor het eerst een heuse kudde paarden gezien: een vijftigtal quasi identieke stuks, knap om zien.

En toen begon het donker te worden en moest ik noodgedwongen naar huis terugkeren. Al een chance dat fietsen geen pijn doet aan mijn voet…

 

GE-O-RKEST: eindelijk afgewerkt!

In Mendonk, Gents meest afgelegen kanaaldorp, ligt een hele mooie geo-art: daar maak je met raadsels een figuur, en wanneer je het raadsel oplost, krijg je effectieve coördinaten waar je dan kan gaan zoeken.

Mireille en ik hadden een dik jaar geleden onze fietsen opgeladen en waren naar Mendonk gereden, maar heel erg ver waren we toen niet geraakt: de tijd was beperkt en Mireilles long covid deed nog echt moeilijk.

Vandaag, zijnde vakantie en heel mooi weer, kwam ze opnieuw tot hier. We laadden mijn fiets bij die van haar en gingen via het veer opnieuw naar Mendonk voor het vervolg.

Man, wat hebben we genoten zeg! De conditie was bij beiden wat beter, al was tegen ’s avonds ons beider pijp toch volledig uit en hebben we de bonus laten vallen. Maar dat tochtje langs de Moervaart: magisch!

We dronken thee en aten pudding op een bankje langs die Moervaart en waren erover verwonderd wat een verschil meelicht en tegenlicht kunnen maken: de volgende foto’s zijn op hetzelfde moment genomen:

De caches waren knap gemaakt, zorgden soms voor hilariteit maar ook bij momenten voor frustratie, maar werden uiteindelijk wel allemaal gevonden.

Op het einde trouwens nog goed gelachen: het laatste stuk was eigenlijk een stukje wildernis waar we nauwelijks nog een pad zagen, maar waar we toch vollen bak doorgefietst zijn. Serieus, maat!

De bonus zal voor een volgende keer zijn, als ik hier nog eens in de buurt moet zijn.

Al bij al een héérlijke dag gehad.

Sportdag

Onze tweedes en vierdes zitten respectievelijk al de hele week aan zee of in Engeland, de eerstes en derdes hebben een projectweek. Dat is voor ons dan ideaal om de vijfdes en zesdes vlak voor de vakantie een sportdag te geven. En wie had durven hopen dat het 21° ging zijn?

Het is dan natuurlijk de bedoeling dat je als leerkracht de hele dag een groep begeleidt, maar gelukkig beseft het hele organiserende team dat ik dat gewoon fysiek niet kan. Maar me gewoon niet inschakelen en me dus een extra vrije dag geven, dat is dan ook weer niet fair naar de collega’s toe.

En dus werd ik ingeschakeld om foto’s te nemen. Vorige jaren was dat nog relevant, dit jaar hebben heel veel collega’s ook zelf stapels foto’s genomen, tot mijn grote vreugde.

Wolf had nog tot tien uur les en wilde daarna naar huis komen omdat hij deze middag met Arwen en haar grootouders naar Duitsland vertrekt voor de jaarlijkse wandelvakantie. Gelukkig kon ik al zijn emolumenten perfect in mijn planning inpassen: de zesdes zaten hier vlakbij in Langerbrugge voor onder andere padel maar begonnen ook maar vrij laat.

Ik pikte dus om tien uur Wolf op aan zijn kot, gooide hem thuis af en reed daarna naar de zesdes om daar foto’s te nemen. Daarna reed ik naar huis, at iets buiten in de tuin en reed dan met Wolf naar Nazareth, niet zo ver dus van de Brielmeersen waar ik moest zijn. Ik gooide hem daar af, zocht nog een paar geocaches en nam toen een reeks foto’s van de vijfdes.

En die foto’s van de sportdag? Die staan uiteraard op de website van de school. En ja, ik geef er u een paar waar Kobe ook op staat.

Luie zondag

Het werd alweer een luie zondag, deels ook omdat mijn voet het echt niet doet en stappen er dus niet echt in zit.

Maar toen ik ons pa naar huis bracht, wilden we toch nog minstens één geocacheke doen, en mijn keus viel op het Eiland, het stukje Merendree tegenover ’t sas, waar ook niet echt huizen staan.

Wel vonden we er een vader en zoon die aan het vissen waren, en ook al begon het net te druppelen, toch gingen pa en ik op zoek.

Hij was wel wat aan het grommelen omdat het toch wel 500 meter was en het pad niet echt effen was, maar ik negeer hem vrolijk want het is zowat de enige manier om hem te doen wandelen. Grommelend of niet.

En als hij eerlijk is, moet hij toegeven dat hij het eigenlijk toch wel leuk vindt…

Geocache onderhoud

Zo’n goeie 50 geocaches zelf liggen hebben, dat vraagt wel wat onderhoud, ja. Vandaag was het stralend weer en dus ging ik de fiets op om een heel rondje te herstellen. En een paar nieuwtjes te plaatsen ook, ja.

Ik fietste langs het fietspad van Gaardenier tot Blauw Brugje en fietste nog een heel eind verder tot aan Malem, en dan via de Groene Vallei terug naar huis. Behoorlijk wat kilometertjes, maar man, ik heb genoten!