Eindelijk was het een zondag met redelijk weer, een rug die niet tegenwerkte – ondanks de drukke week – en een voet die ook niet te hard tegenstribbelde, net als ons pa.
En dus gingen we voor het eerst weer samen geocachen dit jaar: in Lochristi waren we zo goed als rond met de eerste 50 caches, maar intussen had de legger de smaak zo hard te pakken dat hij er meteen nog 50 heeft bij gelegd.
De eerste van de reeks was een hengelcache, wat we destijds maar oversloegen omdat ik toen nog geen hengel had. Vandaag had ik die wel degelijk, maar die cache hing zó hoog dat ik met een hengel van 5 meter net niet toe kwam. Ik heb nog geprobeerd om dichter te rijden met de auto, maar dat hielp niet. Had ik maar mijn kleine stoeltje mee gehad, dat ik daarvoor gekocht had maar dat Merel intussen al had aangeslagen. Ons pa liep intussen te hoofdschudden: hengelcaches, zo zot hoefde het voor hem niet.
Maar wat later konden we wel succesvol hengelen en dan geeft dat wel wat voldoening, ja. We vonden ook nog een paar andere caches, maar toen kreeg ons pa het toch echt koud, zei hij, en dus hielden we het voor bekeken en gingen koffie drinken en taart eten.
En als beloning kreeg hij een heuse paasvaas.
