Geplaatst op

Bord’Eau

Voila, ik moest u nog de bespreking van het restaurant van Mereltjes doop. Bij deze 🙂

Artikel is oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.

Omdat we met de familie iets te vieren hadden, gingen we op een zondag met veertien mensen eten in de Oude Vismijn. Elke Gentenaar weet dat die intussen serieus gerenoveerd is, dat men nog bezig is aan de ingang, maar dat er binnen een restaurant is. Alleen moet je daar ook nog wel geraken natuurlijk.

Bordeau[+]

Uiteraard hadden we met onze groep gereserveerd, maar ik had de indruk dat je dat zelfs met zijn tweetjes best doet: ook al zijn er veel tafeltjes, het zat goed vol. Wellicht lag het daaraan, maar we moesten behoorlijk lang wachten op onze aperitief. Nochtans stonden de flessen champagne klaar in de ijsemmer aan tafel. Toch duurde het bijna een kwartier voor men kwam uitschenken. Zelf drink ik geen alcohol en had dus een fruitsap gevraagd. Die was blijkbaar ergens verloren gegaan, want pas na twee keer opnieuw vragen, en dus een half uur later, kwam die eraan. Hmmm. Flessen water waren intussen wél al op tafel gezet, gelukkig maar.

Bordeau[+] Bordeau[+]

Daarna kwam het eten wel telkens aan een zeer mooi tempo, en ook de wijn werd vlot ingeschonken. Wij waren voor de menu van 35 euro gegaan, met aangepaste wijnen. Een echt hapje kwam er bij de champagne niet op tafel, maar er stonden wel toastjes met pesto van olijven.

Het voorgerecht bestond uit Gerookte en gemarineerde “Cherbourg” zalm/Toast/Griekse yoghurt, en was zeer fris van smaak, en mooi, maar niet erg verrassend gepresenteerd. Ik moet wel toegeven dat de smaak van de zalm zelf volledig tot zijn recht kwam.
Een kwartiertje later volgde het hoofdgerecht, waarbij we konden kiezen tussen Kabeljauw/Karnemelkpuree/Spinazie/Garnalen of Varkenswangen/Goudenbandbier/Salade/Frieten. De vis zag er zeer smakelijk uit, en het gezelschap bevestigde dat ook. Ook de varkenswangetjes waren lekker, en werden geserveerd in een royale portie, met handgesneden verse frieten in een apart kommetje. Alleen van de salade was zo goed als geen spoor, zodat er niet echt groenten bij waren. Persoonlijk vond ik dat zeer jammer, hoe lekker het vlees ook was.

Als dessert werd er Parfait/Passievruchten/Mango/Cocos/Citroengras geserveerd, wat ik persoonlijk zeer geslaagd vond, zowel van smaken als van uitzicht.

Bordeau[+]

Na het eten gingen we nog voor koffie en thee, en die werd op tafel gezet met een bordje huisgemaakte madeleintjes (dat proefde je echt: iemand une madeleine trempée dans une cuillÚre de thé?) en een bordje kleine stukjes brownie met pistachenootjes.

Al bij al kwam het, met champagne, uitstekende wijn, water en koffie inbegrepen, op een zestig euro per persoon. Toegegeven, het was lekker, maar zeker niet uitzonderlijk of verrassend, en de lange wachttijd in het begin had een beetje een wrange nasmaak nagelaten.

Aan de andere kant: het kader is ronduit prachtig. Want het zicht naar buiten toe, op het water, is adembenemend, en ook het gebouw zelf is schitterend gerenoveerd, tot en met de ‘catacomben’ waar de toiletten zich bevinden, en het prachtige buitenterras.

Conclusie: je zit er prachtig, de locatie is uniek, en als nu ook het eten nog dat ietsje meer krijgt, hebben we er in Gent weer een klasserestaurant bij.

Bord’Eau
St. Veerleplein 5
9000 Gent
info@oudevismijn.be
Tel. +32 9 223 20 00
Alle dagen open
Bar en restaurant hebben verschillende openingsuren

Geplaatst op

Batastrand: meer foto’s

Tsja, als u die zou willen zien, dan moet u gaan kijken op Gentblogt. Want daar heb ik een gans artikel en al geschreven daarover, met iets neutralere, maar vooral ook veelzeggender foto’s.

Hier dus. Hup!

Geplaatst op

De GVR

(Artikel geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt)

Als u de boeken van Roald Dahl hebt gelezen, dan weet u meteen dat dit letterwoord staat voor de Grote Vriendelijke Reus. (En als u dat niet weet: u moest al in de bibliotheek staan!) De GVR is immers de enige in Reuzenland die geen mensbaksels opsmikkelt, in tegenstelling tot de Bloedbottelaar, de Bottenkraker of de Vleeslapeter. Integendeel, hij blaast die kleine mensbaksels zoetietige dromen in, natatuurlijk! En als Sofie hem per ongeluk ziet, kan hij niet anders dan haar meenemen naar zijn grot. Daar besluiten ze samen komaf te maken met die bloeddorstige reuzen, en roepen daarvoor zelfs de hulp van de koningin en het leger in.

GVR[+]
Tot zover, ongeveer, het verhaal dat Theater Uitgezonderd deze Gentse Feesten verschillende keren bracht in de Toren van Babel. Gentblogt had het al eerder gezien en goed bevonden, en daarom wilde ik met de kinderen toch ook een kijkje gaan nemen. Het bleek zelfs een goede zet, gezien het regenweer.

Het decor was knap opgevat, met multifunctionele ramen met gordijnen voor, een tafel, en achteraan een verhoog. Veel meer was er niet, en was ook niet nodig: je zat meteen midden in de sfeer.

GVR[+]GVR[+]

Het hele verhaal werd trouwens gebracht door drie acteurs, die elk wel meer dan Ă©Ă©n rol voor hun rekening namen, en waarbij het verschil meisje-reus knap werd uitgespeeld door het gebruik van een popje. Mooi gedaan, want het originele stuk is eigenlijk bedoeld voor acht acteurs, als ik me niet vergis. Alleen vond ik het wat jammer dat de slechte reuzen niet zo heel erg overtuigend overkwamen, wat ook bleek door het feit dat mijn nog-net-geen-vierjarige eigenlijk niet bang bleek te zijn. Het kromme taalgebruik van de reus vonden ze dan wel weer heerlijk, net zoals de verschillende absurditeiten die in het verhaal zitten. Trouwens, aangezien het publiek meestal voor ongeveer de helft uit volwassen bestaat, is ook aan hen gedacht: er zitten verschillende fijne verwijzingen in naar de actualiteit, het koningshuis, taalspelletjes


GVR[+]GVR[+]

Mijn kinderen waren in elk geval enthousiast, en zelf vond ik het ook wel de moeite waard: ik heb me ook als volwassene geen moment verveeld, integendeel. En snoskommers en vooral de flitspoppers zitten ondertussen in het vocabularium hier ten huize.

De GVR speelt niet meer op de feesten, maar op de website van Theater Uitgezonderd kan u nakijken waar ten lande het stuk wél nog gespeeld wordt.

Geplaatst op

De GVR en andere Gentse Feesten

Omdat ik de regisseur nog ken van vroeger, en al goeie ervaringen had met eerdere voorstellingen, had ik vandaag ook een toneel geregeld voor de kinderen: Roald Dahl’s GVR (Grote Vriendelijke Reus). Ik was destijds verzot op dat boek, en wilde het dus wel zien. Eigenlijk mooi meegenomen, in dit rotweer. Al viel het vandaag al bij al wel mee: we hadden geen risico genomen en waren dus alweer uitgerust met laarzen, regenjassen en paraplu’s. Een vriendin van me uit Antwerpen was er ook met haar dochtertje, en die hadden sandaaltjes aan. Achteraf geen goed idee, zo bleek :-p

Bon, wij dus tegen half drie naar de Bargiekaai, genoten van de voorstelling, en dan de bus genomen naar het centrum. Daar moeten vaststellen dat ik geen halve euro meer op zak had, en dus op zoek gegaan naar een automaat die niet leeg was. We zijn van de Korenmarkt naar de Mageleinstraat geslenterd (waar ik snelsnel een tuniek heb gekocht), en dan verder tot aan de Zonnestraat, waar we dus geld hebben gevonden. Ik had de kinderen een ijsje beloofd, en dat was de Australian Ice Cream in de Veldstraat, voor mij nog steeds een van de beste. Wolf slaagde erin om bij de eerste lik zijn koek te breken en zijn ijsje dus tegen de grond te zien gaan, maar hij kreeg zonder te betalen een nieuw. Chic, van die mensen, echt waar.
We hebben rustig ons ijsje opgegeten op het trapje aan de overkant van de straat, hebben nog even met Nonkel Dirk en Ilse staan babbelen, en zorgden dat we tegen 17.00u op de Korenmarkt geposteerd waren voor een voorstelling van MiramirO, het straattheaterfestival. De clown Gregor Wollny (bespreking op Gentblogt) stond op het programma, en hoewel het zeker niet het beste was dat ik al gezien heb, was het best vermakelijk. Zeker toen Kobe moest meedoen: voor een lekstok is dat kind tot alles bereid, ook door hoepels van clowns springen :-p

clown1

clown2

clown3

Helaas begon het halverwege de voorstelling te druppelen, en gelukkig was het net gedaan toen het effectief begon te gieten. Mijn vriendin en haar dochtertje spoedden zich naar hun auto (en waren doorweekt, vertelden ze later), mijn jongens hadden precies nog niet veel zin om naar huis te gaan. Toch zijn we via de kraampjesmarkt (alternatieve kleren, hippietoestanden, en een heuse theetent waar een verdacht geurtje ging) onder de Sint-Michielsbrug terug naar de bus gewandeld, en heb ik nog een knalpaarse hippiebroek gescoord waar ik zeer tevreden mee ben. Pas tegen kwart voor zeven waren we weer thuis, met twee doodvermoeide maar tevreden jongens 🙂

Ik ben de dag geëindigd met een lang heet bad, en dat deed deugd, na al die regen. Rotweer!

Geplaatst op

Ikea en zo.

Merel is ziek, echt wel: ze heeft al een paar dagen koorts, en ook al eet en speelt ze bij momenten zeer goed, op andere momenten is ze dan weer heel erg hangerig en huilerig. Niet zo leuk, en zeker geen goed idee dan om haar mee te nemen naar de Gentse Feesten en zo.

Vandaag was Bart thuis. Ik had hem eigenlijk gevraagd de hele week vakantie te nemen, en ik heb vandaag gekregen (en morgen is ook een verlofdag, natuurlijk). Hij vindt het dan niet erg om niet mee te gaan en thuis te blijven bij zijn dochtertje, zo heeft hij bij momenten het huis ook al eens voor zich alleen, en kan hij eventueel toch nog wat werken.

Bon, tegen half twaalf ben ik met de jongens richting Ikea getrokken: eerst daar eten, en dan mogen ze in de opvang spelen, wat ze gigantisch graag doen. Zelfs het aanschuiven in de rij voor het restaurant vinden ze helemaal niet erg: dat zegt genoeg over hoe leuk ze het wel vinden.
Ik moest namelijk Kobes verjaardagscadeautje gaan halen: vorig jaar had hij een prachtig houten keukentje zien staan, en hij is daar blijven over spreken. Ik ben dat keukentje vandaag dus gaan halen (100 euro, maar het is prachtig gerief, even solide en goed gemaakt als hun gewone meubels), en dan nog voor een 50 euro parafernalia, zoals bordjes, tasjes, echte bruikbare pannetjes, stoffen fruit, groenten en ontbijtplank, enzovoort. En verder natuurlijk de gewone Ikeadingen waar je nooit aan kunt ontsnappen, die kleinigheden die er heel bruikbaar uitzien: een antiglibberkrokodil voor in bad, een deftig opstapje voor in de badkamer, vier groene plantenpotten voor in de keuken (assorti met het behang), een paar van die hondenkonthaakjes als nieuwe kapstokjes voor de kinderen…

En waar het ’s morgens nog redelijk weer leek, is het tijdens ons Ikeabezoek beginnen gieten. Ugh. Alweer. Ik was van plan geweest om met de jongens, nu Bart bij Merel bleef, naar de Feesten te gaan, maar zo’n rotweer zeg! Uiteindelijk heb ik op de valreep beslist om tegen 17.00u naar Lejo te gaan, dat vingerpopje met die grote ogen uit Sesamstraat. We hebben alledrie laarzen aangetrokken, een stevige regenjas en paraplu, en zijn dus maar de regen gaan trotseren. De voorstelling was niet denderend, maar het was wel leuk om op de feesten te zijn. We hebben nog wat rondgelopen in de miezer, oliebollen gegeten onder moeders paraplu, en uiteindelijk is het zelfs gestopt met regenen. Vooral Kobe had er deugd van, had ik de indruk, en samen sprongen ze met hun laarsjes in elke plas die ze tegenkwamen. En geloof me, dat waren er veel!

Een verslag van de voorstelling vindt u -waar anders? – op Gentblogt, en wel hier.

Geplaatst op

Nils Holgersson

Gisteren is mijn ma met de kinderen naar Nils Holgersson geweest, met Alexander, het zoontje van mijn broer, ook mee. Eigenlijk had ik zelf wel willen gaan, maar Merel was ziek, en dan wilde ik mijn ma niet met haar opzadelen. En op die manier had zij er tenminste ook nog iets aan. Voor Gentblogt wilde ze zelf niet schrijven, maar heeft ze wel zeer uitgebreid verslag gedaan aan mij, zodat ik een recensie kon schrijven. Ik heb het maar in de ik-persoon gedraaid, om het beter te doen klinken, maar bon.

Artikeltje is dus ook terug te vinden op Gentblogt. Uiteraard.

In dit weer zie ik er tegenop om met de kinderen naar de Gentse Feesten te gaan, ik geef het toe. Wat uiteraard wél kan, is naar een voorstelling gaan ergens in een zaaltje binnen. En lui als ik ben, ga ik dan het liefst niet naar het stadscentrum, want alweer, met twee jongens van respectievelijk zeven en nog-net-geen-vier een eind door de regen te moeten stappen, daar is niet veel lol aan.

De Toren van Babel aan de Bargiekaai (het stukje tussen de Elyseese Velden en de Phoenixbrug) is dan ideaal: je kan er nog vrij vlot parkeren, en het programma van Uitgezonderd, het theatergezelschap dat het charmante zaaltje heeft ingepalmd, is perfect voor jonge kinderen.

20110718_nils

Daardoor stond ik vandaag tegen kwart voor vijf met beide kinderen in het zaaltje voor de voorstelling van Nils Holgersson. Het verhaal van Selma Lagerlöf werd bewerkt door regisseur Fabio Van Hoorebeke, en uitgebeeld door Maarten Schuermans. En dat uitbeelden mag je letterlijk nemen: als enige attributen heeft de verteller een waslijn, een droogrek, een emmer en een wasmand kleren. Het verhaal zelf is vrij simpel en bekend: Nils Holgersson is een echte pestkop. Hij kan de dieren op de boerderij niet met rust laten. De kabouters al helemaal niet. Als hij er eentje vangt, betovert die hem zodat hij nog amper een duim groot is. Nu is het de beurt aan de dieren om kleine Nils uit te lachen
 Maar dan wil Morten, de tamme gans aansluiten bij een groep trekkende wilde ganzen. Nils probeert dat te verhinderen. Maar in plaats van Morten aan de grond te houden, gaat hij zelf de lucht in! Het begin van een meeslepend muzikaal verhaal waarin Nils niet alleen zijn land, maar onder andere ook Akka de ganzenleidster, Smirre de Vos en vooral zichzelf leert kennen.

Maarten neemt de fantasie van de kinderen op sleeptouw: de ganzen worden voorgesteld door een resem grijze t-shirtjes aan de waslijn, de vos is een oranje lap, en wanneer ze gaan schuilen in een hol, wordt daar de broekspijp van een jeansbroek voor gebruikt. Wanneer hij op de rug van de ganzerik zit, bezigt hij de twee flappen van het droogrek als vleugels. Hij gebruikt een gans arsenaal aan stemmetjes en accenten, springt, rent, rolt, crosst door de zaal, en laat de kinderen volop meedoen, zoals wanneer hij hen vraagt dieren na te doen.

Mijn kinderen vonden het alvast heerlijk. En de tickets voor een andere voorstelling van Uitgezonderd zijn, aangezien het weer er niet op zal verbeteren, alvast besteld!

De verdere voorstellingen van “Nils Holgersson” zijn helaas uitverkocht, maar er zijn nog wel een paar plaatsen voor “De GVR” en “Raad eens hoeveel ik van je hou”.
Info en tickets via de website van Uitgezonderd.

Geplaatst op

Familiedag in de Sint-Baafsabdij

Wat wij zondag dus gedaan hebben. Als u goed kijkt, herkent u op een bepaald moment de achterkant van Kobe, en de voorkant van ons ma :-p

Artikel geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.be.

De Sint-Baafsabdij is al vele jaren een van mijn favoriete plekjes in Gent. Ik zat om de hoek op kot, en in den blok ging ik vaak in de abdij in het gras liggen studeren: heerlijk rustig, en een zalige sfeer. Toen kon je nog alle dagen binnen.

20110703_abdij1_sm

Helaas, ook hier hebben de besparingen toegeslagen, in 2001 werd de abdij gesloten voor publiek. Verschillende buurtbewoners vonden dat bijzonder jammer, en na een aantal jaren toegekeken te hebben hoe de abdij gesloten bleef, besloten ze zelf het heft in handen te nemen. Zo konden de Buren van de Abdij in 2007 met trots voor het eerst de abdij weer openen, en houden ze ze elke zondag open voor publiek. Geregeld zijn er ook voorstellingen en evenementen, zolang er maar rekening gehouden wordt met het kwetsbare karakter van ruĂŻnes, gebouw en tuin.

abdij2

abdij3

Gisteren, zondag 3 juli, hielden ze een familiedag, vooral gericht naar kinderen. Er waren diverse spelletjes, maar allemaal in het kader van de historiek van het gebouw. In het refectorium was er een puzzel, die op te lossen was aan de hand van vragen over de abdij en het abdijleven.

abdij1

abdij4

abdij5

In de binnentuin was er een ‘pater’ die vertelde over de abdij, maar zijn verhaal doorspekte met gekende (kinder)liedjes, en het hele publiek zong vrolijk mee.

abdij6

abdij7

abdij8

De kinderen konden hun initialen in een steen beitelen, majuskels en minuskels verluchten (ofte hun sierlijk geschreven namen versieren zoals men vroeger deed), zo lang mogelijk op een rollende ton blijven staan, figuren tekenen en uitknippen om er daarna een schaduwspel mee te spelen


20110703_abdij9_sm

Voor de gelegenheid was er ook een bar, met onder andere Lousbergsbier (hoe kan het ook anders?) en zelfgebakken cake en taart.

abdij10

abdij11

Als u nog nooit in de abdij bent geweest: het loont de moeite om er op een zondag tussen twee en zes eens langs te gaan. U zal er hartelijk ontvangen worden, u steekt de Buren een hart onder de riem, en u weet weer net dat ietsje meer over uw eigenste geliefde Gent.

Geplaatst op

Dag van het Park

Eigenlijk is het heel simpel: ik heb een uitgebreid verslag op Gentblogt gezet, en wel hier. Ik had geen zin om alle foto’s hier nog eens over te nemen, vandaar.

Want het was een fijne namiddag, echt wel. Wolf en Kobe hebben vanalles gedaan, vonden vooral het poppenspel wijs, en amuseerden zich ook echt wel met de zoektocht in het bos. Een extra fotootje krijgt u nog van me, wegens niet echt bruikbaar op Gentblogt.

leeuw

Geplaatst op

Komkommertijd

(Artikel oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt)

Ook al hadden we het er op Gentblogt blijkbaar vroeger al over gehad, ik had zelf nog nooit van de Komkommertijd gehoord. We hadden net met het koor  een paaswake gezongen in de Sint-Baafskathedraal, en wilden nog iets eten. Sarah, de vegetariër van het gezelschap stelde dus de Komkommertijd aan de Reep voor, en waarom ook niet?

Bij het binnenkomen was ik al aangenaam verrast: een heerlijk zonnig terras in vrolijke felle kleuren. De formule van het restaurant is eigenlijk zeer eenvoudig: voor 12,50 euro mag je zoveel eten als je wil van het buffet, de drankjes (veelal bio, geen cola hier) betaal je er wel bij, wat logisch is.  ’s Avonds en in het weekend betaal je 15 euro voor het buffet.

Voor 2 euro kreeg ik een sinaasappel-mangosap voor de neus, en trok ik met mijn bord naar binnen. Ik moet zeggen, toen ik hoorde dat het niet alleen vegetarisch was, maar zelfs veganistisch (dus ook geen eieren, zuivel of andere dierlijke producten) had ik toch wat mijn twijfels. Ik moet toegeven: de flauwe vegetarische schotels in veel andere (gewone) restaurants kunnen hier een puntje aan zuigen.

komkommer1

Er was een pikante schotel met bataat, champignons gevuld met tofu, een knolselder-aardappelgratin, een rijstschotel, kroketjes (met iets in dat ik nu vergeten ben, maar wat heel erg lekker was), kleine loempia’s, en dan natuurlijk ook allerhande koude groentegerechten en salades. Ik heb vrij voorzichtig opgeschept de eerste keer, maar stond al gauw met veel gusto opnieuw aan te schuiven. Vlees of vis heb ik totaal niet gemist, en ik had ook niet snel opnieuw honger, wat een wel vaker gehoorde klacht is over vegetarische maaltijden.Het heeft me vooral enorm gesmaakt.

Komkommer2

Als dessert stond er een chocoladetaart die verdacht veel weg had van een heerlijke, zij het licht afwijkende brownie. Zonder na te denken vroeg ik of ik een koffie verkeerd kon krijgen, waarop een vrolijk maar zeer gedecideerd “Nee” volgde. Enigszins verbouwereerd stond ik even te kijken naar het grijnzende gezicht van de ober, tot uiteraard mijn frank viel: in een veganistisch restaurant is er geen melk. Uiteraard. Ik kreeg wel netjes een mooi kannetje kokosmelk geserveerd bij de koffie (met biosuiker en een oxfamchocolaatje) maar dat is toch lang niet hetzelfde, en heeft zelfs een zurige smaak.

Note to self: hier kom ik nog terug, zeker op een zonnige zomermiddag, maar de koffie zal dan voor een terrasje in ’t stad zelf zijn. Met vĂ©Ă©l melk :-p

Komkommertijd, Reep 14, 9000 Gent.
Open: 11u45 – 14u30 en 18u00 – 22u30, gesloten op maandag en dinsdag.
Reservatie: 0485/73.16.17
Studenten, leden van EVA vzw, Gents Milieu Front en Voor Moeder Aarde krijgen een korting van 10% op het buffet.

Geplaatst op

Verkeersdag op Mariavreugde

(Verslag geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt. Foto’s zijn van Meester Eric Jolie.)

Op vrijdag 13 mei vond de vijfde verkeersdag plaats op de kleuter- en lagere school Mariavreugde in Wondelgem. Het centrale thema was Milieu en mobiliteit.
Heel veel ouders brengen hun kind namelijk met de auto naar school. Enig idee hoeveel jaar een boom moet werken om de uitgestoten CO2 die de auto’s in de lucht spuwen, weer om te zetten in zuurstof? Verkeer is meer dan enkel de verkeersregels kennen en/of defensief rijden.

Bekijk oude foto’s van Wondelgem naast hedendaagse foto’s. Onze (verkeers)maatschappij is zienderogen veranderd. Wie herinnert zich nog de tram in de Morekstraat? Spelende kinderen op straat? De boer met zijn melkkar en paard?

Het doodlopende straatje van de school was afgesloten voor gemotoriseerd verkeer, en alle leerlingen hadden de vraag gekregen om zoveel mogelijk per fiets te komen. Zelfs de kleutertjes mochten hun (loop)fietsjes meenemen om dan in de zaal binnen te oefenen. Nog nooit heb ik, om eerlijk te zijn, zoveel kinderfietsjes tegelijk gezien, in alle maten, vormen en vooral kleuren. Ook het dragen van een fietshelm en een fluohesje was uitdrukkelijk gevraagd, en daar hadden de meesten ook gevolg aan gegeven.

verkeersdag[+] verkeersdag[+]

Naast een ganse reeks activiteiten binnen en buiten de klas waren opnieuw heel wat hulpdiensten aanwezig, zoals een ziekenwagen, een politiewagen met bootje, een brandweerauto 
 Veel hulpdiensten hadden ook een nieuw aanbod: zo had de zeevaartpolitie mooie filmpjes mee over hun acties op het water.
De kinderen konden ook een busevacuatie uitvoeren met een echte bus, en mochten zelfs de brandweerslang hanteren!

Deze verkeersdag werd afgesloten met een fietstocht doorheen Wondelgem. Alle leerlingen van de lagere school die fietsvaardig genoeg waren en hiervoor toestemming hadden, konden meefietsen onder toezicht van de agenten van het Commissariaat Wondelgem, eveneens op de fiets.

Mijn zoontje was alvast laaiend enthousiast, en wil eigenlijk enkel nog per fiets naar school. We zullen zien


verkeersdag[+] verkeersdag[+] verkeersdag[+] verkeersdag[+] verkeersdag[+] verkeersdag[+]