Ontbijt

Er zijn zo van die vrienden die je maar af en toe ziet, waar je eigenlijk feitelijk weinig contact mee hebt, maar met wie het telkens weer klikt van zodra je ze ziet. Alsof je minstens elke week met hen afspreekt of er uren aan de telefoon mee hangt.

Ik heb zo’n hele fijne vriendin met wie het fantastisch koffiedrinken is. Meestal komt ze bij mij thuis aan de keukentafel zitten, en leuteren we er een paar uur op los. Over gemeenschappelijke vrienden, het werk, mijn kinderen, haar lief, verbouwingen, huizen… U kent het wel, vermoed ik.

Vandaag hadden we zin in een ontbijt buitenshuis, en spraken we af in Clouds in my Coffee op de Dendermondsesteenweg. De bespreking daarvan krijgt u later nog wel eens uitgebreid, maar laat het nu volstaan met te zeggen dat het dik in orde was. Of wat dacht u zelf van onderstaand ontbijt?

ontbijt

Eigenlijk zou ik dat vaker moeten doen, denk ik vaak. Maar als het erop aan komt, ga ik toch regelmatig met een vriendin of vriend ergens iets eten of drinken. Heb ik eigenlijk totaal geen klagen.

Zolang er zo fijne vriendinnen bestaan als vandaag, tenminste. Lieverd, ik heb ervan genoten. Bedankt!

Cultuurmarkt

Deze voormiddag was er rugby, deze namiddag heb ik genoten van het foto’s trekken voor Gentblogt. Ik ben verre van een fotograaf, ik heb alleen een redelijk deftig toestel, en ik doe het wel graag.

Dus heb ik me richting centrum gehaast, en had ik beter moeten weten dan met de auto in de file te gaan staan. Maar de bus is niks voor mij, gezien mijn extreme wagenziekte, de moto was niet opgeladen, en de fiets zag ik met dat fotogerief ook niet zitten. Soit, ik heb op de valreep nog een plaatsje gevonden (het helpt wel als je Gent een beetje kent), en ben foto’s gaan nemen van de repetitie van ‘Sing for the Climate‘, en heb daarna rondgestruind op de Cultuurmarkt.

Beide verslagen (met foto’s, al zijn de helft van die van de Cultuurmarkt niet van mij) vind je uiteraard terug op Gentblogt. Waar anders?

Drieskensfeesten

Dit bericht is geschreven voor en gepost op Gentblogt. De foto’s zijn daardoor wel aanklikbaar 🙂

Al meer dan twintig jaar worden in Wondelgem de Drieskensfeesten georganiseerd. Pal op ‘t dorp, tegenover de kerk, ligt namelijk de hoeve Lootens. Het is nog steeds een opvallend gebouw tussen alle villa’s in het verstedelijkte gebied: een oude hoeve met groene luiken en een echte boomgaard ervoor. Sinds de laatste boer gestorven is, wordt de hoeve omgebouwd tot cultureel ontmoetingscentrum, vooral dankzij de inzet en de geldelijke steun van een hoop vrijwilligers. Hierover krijgt u in een later artikel meer info, beloofd.

Maar vandaag werd er eigenlijk vooral van het goede weer genoten. Half – wat zeg ik, zowat gans – Wondelgem was afgezakt naar de hoeve om er iets te eten of te drinken, mee te doen met de dansinitiaties, te luisteren naar het concert, en intussen de kinderen te laten meespelen met de Circusplaneet, op het boerenpaard te laten zitten, eendjes te laten vissen, of gewoon rond laten crossen op het terrein zoals alleen kinderen dat kunnen.

Maar beelden zeggen meer dan woorden, en die krijgt u dan ook van ons.

Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]Drieskensfeesten 2012[+]

Pacha Mama

Een doodgewone zaterdag, zonder speciale dingen. En dan krijgt u van mij nog een verslagje van vroeger, een restaurantbespreking die al een tijdje geleden geschreven is, maar netjes stond te wachten. Bij deze dus.

Deze post werd oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.

Stel, u spreekt af met een vriendin in de studentenbuurt, want zij werkt op het rectoraat. En u heeft eigenlijk wel zin in groenten, véél groenten. En aangezien het eindelijk dan weer eens mooi weer is, zou een terrasje ideaal zijn. Zo ergens rustig, achteraan, weg van het verkeer en niet te groot.

Wel, dan heb ik een ideaal adresje voor u: het vegetarische Pacha Mama, in de Guinardstraat (tussen de Bagattenstraat en de Plateau). Aan de buitenkant valt het amper op dat er een restaurant is, het ziet er gewoon rijhuis uit. Maar als u binnengaat, merkt u dat het er licht en ruim is, met een bleke houten vloer, vierkante houten tafels (groot en klein) met zwarte stoelen, en lichte muren. Achteraan is er een soortement toog, waar u bestek en glazen kan nemen, en meteen ook kan bestellen. Veel keuze is er nochtans niet: er is een dagschotel klein (tien euro) en een dagschotel groot (elf euro). Het menu hangt op een eenvoudig blaadje aan de muur, en u rekent er meteen ook af, waarna u zelf een plaatsje gaat uitzoeken.

Pasha Mama[+]
De eigenaar/kok vroeg of ik ook iets wilde drinken, en bijna had ik gereageerd met een ‘Wat had u dan gedacht?’, maar mijn gezelschap was me te vlug af, en zei dat ze het ging houden bij het water dat in karaffen op tafel staat. Mooie geste, vind ik dat, want veel restaurants vinden nog steeds dat ze vooral op hun drank winst moeten maken. Dat is trouwens meteen ook de reden dat u zelf uw bestek en dergelijke neemt: de kostprijs wordt zo laag en studentvriendelijk mogelijk gehouden.

Pasha Mama[+]Pasha Mama[+]

We kregen meteen bij het bestellen ook een kommetje gemengde rauwe groenten mee bij wijze van voorgerechtje, en toen ik dat afsloeg omdat ik allergisch ben voor komkommer, kreeg ik prompt een klein kommetje soep in de plaats.

Mijn vriendin had intussen een plaatsje gezocht op het fijne, niet al te grote maar wel zeer rustige terras, en amper een paar minuten later kregen we elk een volgeschept bord voor de neus dat heerlijk geurde. Ik heb niet opgeschreven wat er allemaal op lag, maar het was van alles wat, met normaal gezien ook nog chili sin carne, maar omdat ik daar geen fan van ben, hadden ze dat weggelaten voor mij. Er zat in elk geval geparfumeerde rijst bij en een speciaal soort puree, gegrilde aubergines in een sausje, prei in een witte saus, courgettes…

Pasha Mama[+]Pasha Mama[+]

Ik heb heerlijk gegeten, en miste het vlees geen moment. Voor de koffie verkeerd die ik achteraf nog bestelde (2 euro), kreeg ik niet alleen een koekje en een chocolaatje erbij, maar eigenlijk een gewone koffie met een apart kannetje hete melk, zodat ik zelf kon mixen.

Wat me opviel aan de Pacha Mama (Peruviaans voor Moeder Aarde), is dat het er heerlijk rustig en ontspannen aan toegaat, maar dat er meteen ook zeer veel oog is voor dat kleine detail dat het nét iets beter maakt dan anders.

Wanneer ik nog eens in de buurt ben, zal ik hier met plezier binnenstappen. Alleen jammer dat het dan een weekdag moet zijn tussen half twaalf en half twee. Anders zagen ze me hier wel vaker.

Pacha Mama
Jan-Baptist Guinardstraat 9
9000 Gent
Tel: 09/330.33.35
Open elke weekdag tussen 11.30 u. en 14 u.

Zo van die zomerse zondagen…

Er zijn zo van die zomerse zondagen die met niks anders te vergelijken zijn.

Slapen tot negen uur, ontbijten met pannenkoeken, en dan lekker rustig op ’t gemak je klaarmaken.

Naar ’t stad rijden, parkeren op de Kouter, en dan met de kinderen tussen de bloemen door flaneren, en even gaan luisteren naar het orkestje op de Kiosk.

Gent01

De stalen bloembladen proberen ontcijferen, en via de boekenmarkt op de Ajuinlei naar de Graslei slenteren. Je vergapen aan het prachtige zicht dat telkens toch weer verrast, via de Grasbrug naar de Korenlei, en je installeren op het prachtigste terras van Gent voor een heerlijke brunch. Genieten van croissants, gerookte zalm en heilbot, grijze garnaaltjes, wok met eendenborst, scampi in een currysausje, en dan vers fruit onder de chocoladefontein, javanais, bavarois van pistache, en ongelofelijk lekkere tiramisu.

Gent02

Gent03

Op ’t gemak de Jan Breydelstraat door, en even binnenwaaien in het Gravensteen om met de kinderen over de omwalling te lopen en de kelders in te duiken (de toren is voor een andere keer, wanneer Merel niet mee is). Via de kleine straatjes van het Patershol kijken naar de rommelmarkt, en uitkomen op de Oudburg. Naar Simon Says wandelen, om daar te genieten van een heerlijke koffie op het pleintje van ’t Sluizeke, waar net niemand aan het spelen is op het podium. Via de Ottogracht en de Baudelostraat uitkomen op de Vrijdagmarkt waar alweer een orkestje aan het spelen is. Verder slenteren door de Lange Munt, via de Korenmarkt en de Veldstraat, en zo terug naar de Kouter.

We waren om half drie alweer thuis, maar hadden een prachtige dag achter de rug. En nog een halve heerlijke dag in de tuin en het water voor de boeg.

Yup, zo van die zomerse zondagen…

Spikkeltje

Vandaag met de jongens naar het theater geweest, kwestie van toch nog een klein beetje het Gentsefeestengevoel te krijgen, ondanks het rotweer. Mijn ma kwam op Merel passen (dank u, ma!), hoewel de kleine me er blijkbaar van verdacht haar definitief in de steek te laten, en dus de boel bijeen krijste.

Na de voorstelling hebben we nog eventjes rondgelopen, tot we compleet uitgeregend zijn en dan maar naar huis terugkeerden, uit pure armoe. Man man man, ik ga blij zijn in Tunesië!

Maar bon, hieronder het verslag van de voorstelling, zoals ik die geschreven heb voor Gentblogt, of waar anders?

Spikkeltje van Compagnie Gorilla[+]Het is intussen een soort traditie geworden op de Gentse Feesten: minstens één keer ga ik met de kinderen naar een theatervoorstelling. Het aanbod is meer dan ruim genoeg, we kunnen dus altijd wel iets vinden naar onze smaak.

Gisteren stonden we daarom tegen half vijf aan theater Tinnenpot, voor ‘Spikkeltje’ van Annie M.G. Schmidt, door theater Compagnie Gorilla. Annie M.G. Schmidt, dat kon al niet stuk, vonden wij.

We dronken eerst gezellig nog iets in de open witte ruimte beneden naast de bar, en klommen daarna de trap op naar de kleine zaal boven, met de oude cinemastoeltjes. Het decor oogde bedrieglijk eenvoudig: een kleine wand uit (geverfde) witte balkjes met deur en venster.

Stipt om vijf uur (eigenlijk zelfs een paar minuutjes te vroeg, zodat er nog mensen te laat binnenkwamen) stonden de drie acteurs voor onze neus. Om beurt namen zij de vertellersrol op zich, maar dat stoorde absoluut niet, omdat ze dan telkens hun respectieve hoedjes en andere attributen afdeden. Het decor bleek zowaar multifunctioneel te zijn: uitvouwbare stukjes die eerst absoluut niet opvielen, bleken een peren- of appelboom te zijn, er zaten onverwachte venstertjes en luikjes in, enfin, goed gevonden dus.

Spikkeltje van Compagnie Gorilla[+]Spikkeltje van Compagnie Gorilla[+]
Spikkeltje van Compagnie Gorilla[+]
Het verhaaltje is eenvoudig: een koningskoppel kan geen kinderen krijgen, vraagt een heks om hulp, en krijgen een ei om uit te broeden. Daaruit wordt Spikkeltje geboren, een alleraardigst prinsesje. Ze moeten haar enkel in de herfst binnenhouden, want anders vliegt ze mee met de andere lijsters. En wat dacht u dan dat er gebeurde…

Het is een grappige en soms ook ontroerende voorstelling, amper veertig minuten, nogal kort dus, zeker voor die prijs, maar de kinderen waren er dol op. Ze gingen volledig mee in het verhaal, en vonden het ‘zo lief’.

‘Spikkeltje’ speelt vandaag en morgen nog om 17.00u
Tinnenpot, Tinnenpotstraat 22
Tickets via 09 225 18 60, info op http://www.tinnenpot.be

8 euro voor volwassenen, 5 euro voor kinderen.

Café Parti

Geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.

Afgaande op de vele commentaren die we bij onze vorige bezoeken aan Café Parti kregen, was het stilaan tijd om nog eens terug te gaan. Temeer omdat ik er al verschillende keren ben geweest, en het me eigenlijk nooit tegengevallen is.

Een paar vrijdagen geleden was het stralend weer, en had een vriendin voor ons ‘s middags gereserveerd. Ze had een tafeltje op het terras gevraagd, en prompt het antwoord gekregen dat er enkel tafels buiten waren: het terras is zodanig groot dat de keuken én zaal én terras tegelijk niet aankan.

Café Parti[+]

Dat terras is dan ook de moeite waard: verrassend groot en geluidsarm, met bomen en struiken rondom. De tafeltjes staan dicht op elkaar, en toch heb je niet het gevoel op elkaars lip te zitten.

We werden door een vriendelijke dame naar ons tafeltje gebracht, kregen meteen ook de uitgebreide menukaarten, en de uitleg over de lunch van de dag (€ 15,90). Dat bleek een slaatje te zijn met gerookte zalm te zijn, en als hoofdgerecht gebakken pladijs met basilicumaardappelen en tuinkers. Iets later kwam men onze bestelling opnemen, en quasi onmiddellijk daarop werden de drankjes gebracht, vergezeld door een mandje bruin brood en boter.
Ook het voorgerecht volgde snel: de bediening is duidelijk ingesteld op mensen met een uurtje lunchpauze: snel, efficiënt, en toch met de glimlach.

Intussen genoten we van het zachte briesje door de struiken, waren we blij dat de zon niet volop op ons tafeltje zat, maar moesten we het occasionele blaadje dat in de sla kwam gedwarreld, er wel bij nemen. Met plezier, overigens.

Café Parti[+]Café Parti[+]

Binnen de twintig minuten na aankomst stond ook het hoofdgerecht voor onze neus: een perfect gebakken visje, met een stevige kluit kruidenboter. Het zag er zó lekker uit, dat ik al meteen begonnen was vooraleer ik een foto had genomen. U moet het dan maar stellen met een half ontvelde vis met een hap eruit :-p

Ik heb nog even overwogen om een dessert te nemen, maar heb het toch maar bij een koffie verkeerd (€ 2,70)gehouden. Ook die kwam verrassend snel op tafel, vergezeld van een kommetje met verschillende soorten suiker, en een heerlijk koekje.

Afrekenen deden we aan de kassa: 41,40 euro voor ons twee, met een grote fles water (€ 6,90)en een koffie. Er zijn goedkopere lunchadressen in Gent, dat is waar. Maar er zijn er weinig die zo’n zalig terras hebben vlak bij het station, en waar je uiteindelijk ook zo lekker eet. Ik weet alvast waarom ik er blijf terugkomen.

Café Parti,
Koningin Maria Hendrikaplein 65, 9000 Gent
09/242 32 91
Van dinsdag t.e.m. vrijdag doorlopend open van 11u30 tot 23u.
De keuken is open van 12u tot 14u30 en van 18u tot 22u.
Op zondag open van 11u tot 15u voor een uitgebreide brunch en ‘s avonds enkel à la carte.
Op zaterdag open vanaf 18u.

Lange Velden

Gisteren nogal à l’improviste op den bots geweest met de jongens, en daar voor Gentblogt het volgende verslag van gemaakt:

Daarstraks zag ik op twitter passeren dat er iets te doen was in het nieuwe parkje aan de Lange Velden, die nieuwe wijk in Wondelgem tussen de R4 en de Botestraat. Omdat ik eigenlijk toch een reden zocht om te gaan fietsen met de kinderen, leek me dit een ideaal compromis: ik ging eens mijn licht gaan opsteken, en de kinderen konden het nieuwe speeltuintje even uitproberen.

Lange Velden[+]

Bij aankomst bleek er veel meer park te zijn dan ik dacht, compleet met waterpartijen, brugjes, speeltuigjes, en vooral aangeplant bos dat nog zijn tijd moet krijgen om te groeien. Er stond een tentje met gratis drank, er was een zeer amusant dixieland bandje aan het spelen, de buurtbewoners genoten van de zon, er was zelfs een grimestand voor de kinderen, en de Groendienst stond er uiteraard met een infostand. Hah. Daar moest ik zijn. Edwin Verschelde, projectcoördinator van het hele traject, stond me met de glimlach te woord.

Lange Velden[+]Lange Velden[+]

Omdat de Lange Velden, de Stoeterij en de andere nieuwe verkavelingen – onlangs door een vriendin nog omschreven als ‘een beluik op den buiten’ wegens de enorme woondichtheid en kleine percelen – een serieuze populatie herbergen, moest er uiteraard ook een serieuze groenzone komen. Ideaal daarvoor was de strook langs de R4, waarlangs een indrukwekkende geluidsbuffer is gekomen. Je merkt er niets van het razende verkeer, visueel noch auditief. Nog voor de eerste huizen verschenen, waren er al bomen aangeplant. Nu is het stukje groen eindelijk definitief opgeleverd, alleen het hoofdfietspad is nog niet verhard wegens gebrek aan centen. Er is een meanderend stukje water met verschillende tussenschotten, dat ergens wel in verbinding staat met de Lieve, maar er eigenlijk geen deel van uitmaakt: het is grondwater en hemelwater. Overal staat riet, ik heb al verschillende watervogels gezien, en ook al zwemmende honden. Dat laatste vormt een probleem, aldus Verschelde: sommige buurtbewoners durven hun kinderen niet alleen op de speelpleintjes laten komen wegens de loslopende honden. Er zijn open plekken voorzien, speelgras, maar overal langs het water zijn ook bomen aangeplant. Hier en daar zijn er ook echte stukjes bos, compleet met woeste begroeiing.

Lange Velden[+]Lange Velden[+]

Fase twee bestaat enkel nog maar op plan, maar belooft meer van hetzelfde: bos, speelruimte, wandelruimte, fietspaden… Op de plannen zijn er zelfs fietsbruggen naar de overkant van de ringvaart te zien: omdat de expressweg opgewaardeerd wordt, mag er geen fietspad meer langslopen. Het pad langs de nieuwe groenzone vangt dat op, maar er komen dus wel verbindingen met de industriezone langs de overkant, als het Vlaams Gewest zijn beloftes tenminste houdt.

Ik moet zeggen: het ziet er veelbelovend uit. Wanneer alles af zal zijn, zal er een deftige groene as lopen van Wondelgem naar Mariakerke, waar het aangenaam wandelen en fietsen zal zijn. Hopen we dan toch, tenminste.

Lange Velden[+]Lange Velden[+]Lange Velden[+]

Over de andere problemen, zoals de ellenlange files die zich nu al vormen terwijl de helft nog niet eens bewoond is, en het feit dat de creches, kleuter- en lagere scholen in de buurt nú al vol zitten en met een wachtlijst werken, zullen we het maar een andere keer hebben, zeker?