Geplaatst op

Spring-loop-vlieg

En nee, ik heb het niet over een nieuw soort insect, het was gewoon weer dat soort dagje vandaag.

Om acht uur te voet de kinderen naar school gebracht, en me een beetje misrekend in de hoeveelheid hemelwater die er aanwezig was. Ik had gerekend op wat gemiezer, ik kwam kletsnat weer thuis. Hmrbl.

Onmiddellijk werd ik getackled door de schrijnwerker/schilder en de planner, nog voor ik een warme kop koffie kon nemen. Ik heb over een aantal punten mijn grieven gespuid, en ik denk dat de boodschap wel overkwam, ja. Koud, nat en zonder koffie = mij aanspreken op eigen risico.

Tegen kwart voor tien begaf ik me richting Kouter, om daar in het Paard van Troje een ontbijt te nuttigen, en vooral met een hoop Gentenaars van gedachten te wisselen over wat nu de vijf beste Aziatische restaurants zijn, waar je de beste frieten kan krijgen, en of sommige eigenaars niet een eigen lijst verdienen van ‘kwaaiste eigenaars van Gent’. Fijn gezelschap, goeie croissants, en heerlijke peterseliewortelsoep.

Ginder helaas moeten weglopen omdat ik eerst toezicht en daarna les had, maar bon, ik was al blij dat het bovenstaande gesprek op mijn vrije voormiddag viel.

Na school de kinderen gaan ophalen, een vieruurtje gegeven, en opnieuw in de auto geladen: Wolfs knie was opnieuw beginnen pijn doen zodra hij weer iets of wat begon te sporten, en dus lieten we een RX en een echo maken, op aanraden van de huisarts. We kwamen onmiddellijk aan de beurt, maar klantvriendelijk zou ik het niet noemen, nee. We werden er nog net niet letterlijk buitengegooid. Tsja, we hebben de foto’s, volgende week dinsdag gaan we naar de orthopedist ermee. Uiteraard kreeg ik als absolute leek en daarom ook meteen complete idioot, nitwit en incompetente huisvrouw niet te horen wat er te zien was geweest, en dus opende ik maar de brief gericht aan de huisarts. Conclusie: niks mis met het bot, maar blijkbaar ook totaal geen spoor van ontsteking of zwelling. Bizar.

Nu even het verdict van de orthopedist afwachten.

Thuisgekomen heb ik de kinderen weer aan tafel gezet, kwam Bart gelukkig ook thuis, en kon ik vertrekken naar het UZ, waar een van mijn beste en langste (ik spreek over dertig jaar, jawel) vriendinnen op revalidatie ligt na een hersenbloeding, en die ik samen met een andere vriendin van toen ging bezoeken.

Toen ik om half tien thuis kwam, was ik te lam om nog veel anders te doen dan in mijn zetel te ploffen. Ik vermoed dat dat niemand zal verbazen. Poeh.

Geplaatst op

Blaarmeersen

Al dat binnenzitten, daar wordt ne mens op den duur stapelzot van. Vorige week was dat ook al zo, en vandaag bleek dat weer het geval te zijn.

En dus laadde ik, na Merels middagdut, de kinderen in de auto, en reden we naar de Blaarmeersen, naar de grote speeltuin daar.

IMG_0701

IMG_0702

IMG_0710

IMG_0709

IMG_0705

IMG_0704

Ze hebben er echt van genoten, ondanks het feit dat het begon te druppelen.

We zijn doorgegaan omdat het te donker begon te worden, en toen dacht ik er plots aan dat we vlak bij ’t Fabriekske zaten, dat Kobe nieuwe schoenen nodig had, en dat er misschien al wel een soldeke kon gescoord worden.

Een half uur later stonden we terug buiten met mooie stevige stappers voor Kobe, voor twintig euro, en hadden we aan de overkant nog een gilet gekocht voor Wolf voor de volle 12 euro. Oh, en ik heb eindelijk een cover voor mijn nieuwe GSM, eentje van Guess aan halve prijs.

Goeie namiddag, heet zoiets.

Geplaatst op

Speeltuin

De kinderen waren hard toe aan wat rust, na de laatste schoolweken, maar blijkbaar is er ook een grens aan die rust.

Elke moeder zal het beamen: na verloop van tijd moet je zowat elke dag eens uit je huis met hen, of je wordt er zot van, en zij eigenlijk ook, tenzij er een andere dwingende bezigheid is.

Maandag gingen we cadeaus zoeken in Mariakerke, dinsdag waren er de voorbereidingen voor kerstavond en oma en opa die kwamen, woensdag gingen we naar Omaly, en donderdag was het blijkbaar voldoende om gewoon thuis te blijven, al hadden we ook niet veel keus met een Mereltje dat sliep tot na vijf uur. Gisteren werd het lunchen in Ikea, waarna Wolf en ik ons door de menigte een weg baanden om een kast en bed voor hem te kiezen (ik ga die later dan wel eens halen) en Kobe en Merel in de speelhoek ongelofelijk veel lol hadden.
En vandaag scheen de zon weer volop, en was Merel rond kwart voor vier al wakker, zodat we na het vieruurtje ons oppakten en naar het kleine speeltuintje in de Marseillestraat reden, een zijstraat van de Meulesteedsesteenweg.

Kobe protesteerde hard omdat hij verplicht werd mee te gaan, en protesteerde minstens even hard toen ik na een klein uur opperde dat het te donker werd en we naar huis gingen.

IMG_0695

IMG_0690

IMG_0691

IMG_0693

IMG_0700

IMG_0698

En nog een filmpje, gewoon voor de gekke bekken van Wolf en het superschattige lachje van Merel.

Geplaatst op

Schoenen

Ook al had ik echt niet zoveel tijd, ik heb het ganse weekend doorgewerkt om deze namiddag toch even met mijn schoonmoeder op stap te kunnen gaan.

Het zit namelijk zo: ze heeft nogal wat problemen met haar voeten (een holle voetbrug, dacht ik), heeft al talloze schoenen gekocht die intussen gewoon in de kast staan, en wilde dus Mephisto’s. Maar die winkel ligt in Gent in de Mageleinstraat, en ook al rijdt Nelly nog bijzonder vlot met de auto (ze is intussen overigens wel 72), als je centrum Gent niet gewoon bent, is dat niet zo vanzelfsprekend om in te rijden, zeker niet met alle werken, eenrichtingstraten en omleidingen. Om kort te gaan: ze wilde met mij om schoenen.

Ik had deze voormiddag examen af te nemen, en dus stond ze me thuis om half één op te wachten. Ik heb toen mijn wagen volgeladen met oude wijven (nu ja, eentje maar, maar ze kan wel tellen!), ben naar de Kouter gereden, en toen zijn we bijzonder lekker gaan eten in Café Théâtre. Een aperitiefje, eendenborstfilet met onder andere aardpeerpuree, kastanjes, gestoofde appeltjes en nog wel een paar dingen, en dan een fantastisch lekker dessertje van peer. Dik in orde (pun intended).

En toen wandelden we gezapig naar de Mephisto, alwaar Nelly een paar zwarte, vrij sportieve schoenen aan de haak sloeg, en ze meteen ook een paar hele mooie rode laarsjes voor mij op de kop tikte. Dank u, schoonmoeder!

Enfin, na een omwegje via de Bosswinkel (voor Bart, uiteraard) moesten we ons nog haasten om de kinderen op tijd van school te halen. Maar bon, om vier uur zat ik alweer aan mijn bureau om verder te verbeteren. Met een goed gevuld buikje en een mooi paar schoenen. En hopelijk ook een contente schoonma.