Geplaatst op

Geocachen in Destelbergen en zo

Mooi weer, zij het nog wat koud, en dus sleepte ik ons pa de auto in – hij moet echt, echt meer wandelen om zijn evenwicht te behouden, maar blijft excuses vinden – om een aantal caches te zoeken in Destelbergen.

In het passeren sloegen we eerst af naar de Ham, want daar zit een nieuwe, in een buurtparkje dat ik niet kende. We hebben er even staan drentelen, maar niks gevonden.

Daarna reden we door richting Destelbergen om een aantal caches te zoeken en sommige gelukkig ook te vinden. De locaties waren in ieder geval prachtig: we bewonderden onder andere het Admiraalpark en kasteel Crabbenburg.

Er liggen er daar nog wel een paar, maar ik vond het welletjes: ik had nog schoolwerk te doen. Maar we hebben wel genoten van de frisse lucht, de stralend blauwe hemel en de wandeling.

En die cache in de Ham? Na een tip van de eigenaar konden we hem op de terugweg alsnog loggen.

Geplaatst op

Dagje geocaches herstellen

Mooi weer, wel nog wat fris, en dus ideaal om nog eens mijn caches in centrum Gent op orde te gaan stellen. Eentje was verdwenen, twee waren beschadigd en twee waren aan een vers logrolletje toe wegens vol.

Ik zag het niet zitten met de fiets, maar nam fluks de auto en tufte rond. Het leverde een paar mooie beelden uit het Gentse op.

Meteen loste ik nog een multicache in Gentbrugge op, eentje die ik eigenlijk al lang wist, en toen moest ik voorbij de deur van een maat passeren, polste ik even of hij thuis was, en stonden we gewoon gezellig een uur buiten te kletsen. Man, dat mis ik zo hard: gewoon samen een koffie kunnen gaan drinken ergens. Het deed me deugd, maar het was toch nog niet hetzelfde.

Geplaatst op

Eindelijk de Sluizen afgewerkt!

Koud of niet koud, het was eindelijk nog eens niet aan het regenen en dus wilde ik per se nog eens naar buiten.
Het was nodig ook: ik moest mijn bonuscache van de Sluizenreeks nog gaan versteken, die lag al een tijdje te wachten.

Half november was ik twee locaties gaan spotten: eentje voor sluis nummer 8 aan het Rabot en eentje voor de bonus. Alleen is een stad geen evidente locatie voor nieuwe caches: altijd ligt er wel ergens eentje in de buurt die je al dan niet al gevonden hebt.

Midden november was ik die van het Rabot gaan wegsteken: afgekeurd wegens een andere te dicht. Wellicht eentje van een vaarcache, die heb ik namelijk niet gedaan wegens met mijn rug niet kunnen kayakken, maar bon. Eind november deed ik een nieuwe poging met drie verschillende locaties, maar alle drie afgekeurd. Hmpf. Blijkbaar ligt er een fysieke cache echt aan het Rabot zelf dus. Bon, ik heb er dan een multi van gemaakt: je moet eerst aan het Rabot een plakkaat gaan lezen en daar dan nieuwe coördinaten mee berekenen. De cache lag dan een 200 meter verderop. Té dicht bij een andere cache, waar ik begot niet op gelet had. Grr. Dan maar een nieuwe eindlocatie in de andere richting gezocht, en toen kreeg ik de commentaar dat het te dicht bij de tramsporen lag. Ik zat op mijn paard, maar toen ik ging kijken, had de reviewer eigenlijk wel een punt: anderhalve meter van tramsporen is misschien wel oké, maar niet voor kinderen. Bon, ik heb hem dan vorige week nog een eindje verder in een verkeersbord gestoken. Zevende keer, goeie keer: goedgekeurd!

Intussen had ik ook een coördinatencheck aangevraagd voor het Rabot, en ook daar bleek er eentje te dicht bij te liggen. Ik vroeg rond bij de cache-eigenaars en yup, ik kreeg prompt de coördinaten van Google Street View, een mysteriecache. Oef. De locatie die ik in gedachten had, aan het Sluizeken – waar anders? – was maar een paar meter te dicht en ik had de mogelijkheid om hem verder te steken.

Vandaag sommeerde ik dus ons pa om zijn sjaal en pet aan te doen en we trokken op pad. Hij was wel aan het grommelen: het was hem veel te koud, vond hij. Maar ik had geen medelijden: mee moest hij! Enfin, we hebben de bonuscache verstoken, hebben er een klein ommetje bij gemaakt, en zijn toen nog een andere cache hier in een Wondelgems park gaan controleren. Die was als onvindbaar opgegeven, maar zat nog netjes op zijn plaatsje. Oef.

Enfin, we zijn een uurtje weggeweest en de koffie en de taart smaakten. Maar het mag van mij echt snel lente beginnen worden, want dit weer hangt gigantisch mijn voeten uit!

Geplaatst op

Bourgoyen

Een aantal jaar geleden wilde ik een nieuwe traditie beginnen: gaan wandelen in de Bourgoyen op oudejaarsnamiddag. Maar de vorige jaren was het blijkbaar telkens aan het gieten. In 2015 was het wel gelukt, in 2014 ook.

Maar een van Wolfs beste vrienden verjaart op oudejaarsavond en hij wilde graag de namiddag met zijn maten spenderen, en dus gingen we vandaag wandelen.

Ik dacht aan een klein eindje, maar uiteindelijk hebben we de hele toer gedaan van iets meer dan 5 kilometer. En na afloop een pannenkoek van Pierino die heel strategisch op de parking stond, want het was er echt wel druk. Maar bon, wij waren er ook, we moesten dus niet klagen.

En uiteraard waren er foto’s. Geniet. Ik heb dat ook gedaan.

Geplaatst op

Nieuwe cache?

Nu veel mensen thuis zitten, verschijnen er overal nieuwe caches. Cachen is misschien niet helemaal coronaproof, maar je zit in openlucht en als je je handen even ontsmet na een cache, is er geen enkel probleem.

Ik wilde eindelijk eens de reeks Sluizen van Gent afwerken met een achtste cache aan het Rabot en een bonus aan, jawel, het Sluizeken. Het liefst werd dat een specialleke maar ik wil eerst zeker zijn dat de cache daar niet telkens weer gevandaliseerd of gepikt wordt, voorlopig is het dus een eenvoudig doosje.

Twee weken geleden was ik die cache gaan wegsteken en ook eentje aan het Rabot. Alleen bleek er in de buurt van het Rabot een andere cache te zitten die ik zelf nog niet had gezien, wellicht een van de vaarcaches. Hmpf. Cache afgekeurd dus. Ik schreef de eigenaars van de verschillende caches in de buurt aan maar kreeg niet echt antwoord.

Vandaag ben ik dus nog eens naar het Rabot gefietst om de cache op een ander plekje te steken. Prachtig weer, en drie verschillende locaties opgemeten voor het geval dat het nog niet oké is. Het Rabot is best mooi, trouwens.

Allez hup, op hoop van zege dat het nu wel oké is. En anders moet ik verder gaan zoeken, letterlijk dan.

Geplaatst op

Geocachen in Gent centrum

Nee, ik heb er geen nieuwe caches ontdekt, al zijn er nog een paar wandelingen die ik nog moet doen.

Maar het is nu al behoorlijk lang dat ik 7 verschillende sluizen in Gent van een cache heb voorzien, met elk een code. De bedoeling was al bijzonder lang om er nog een achtste sluiscache bij te leggen en dan een bonus, eentje die je maar kan vinden al je alle andere acht caches hebt gevonden.De locatie voor die laatste had ik al lang in gedachten: het Sluizeken, en dan meer bepaald het stukje wandelpad langs het water. Daar staat een paar prachtige oude bomen, ideaal voor een cache. Alleen weet ik niet hoe voorbijgangerbestendig die cache daar zal zijn.

Soit, in het prachtige weer ben ik de fiets op gegaan, heb eerst de cache aan de Tolhuissluis vernieuwd – doosje was aan het doodgaan – en ben daarna doorgefietst naar het Sluizeken om daar dus een voorlopige cache weg te steken. Ik wil er eigenlijk iets speciaals van maken, maar eerst wil ik zeker zijn dat de cache daar niet snel verdwijnt. Er is nogal wat passage langs dat wandelpad, en in de zomer zit er ook regelmatig volk te chillen.

Ik fietste verder naar de Sint-Jorissluis aan de Reke om er een nieuw logrolletje te voorzien. Het potje was nog prima, maar het was vochtig van binnen en er zat te veel brol in. Uitgekuist, en verder.

Volgende stop was de Scaldissluis aan de Oude Beestenmarkt, want daar was de cache alwéér verdwenen. Serieus zeg! Ik denk dat ik vorige keer een meter of 5 duct tape heb gebruikt om hem vast te plakken, en blijkbaar zijn er nog steeds mensen die vinden dat ze hem moeten lostrekken. Enfin, poging elvendertig.

De tocht ging verder richting Rabot, want daar wil ik een achtste cache met code wegsteken. Het is geen echte sluis geweest, wel een keersluis, maar het is zo een mooi gebouwtje dat ik er wel de aandacht op wil trekken.

Mooi plekje gevonden, en dan vrolijk naar huis gefietst, zodat ik op tijd was om om vier uur DnD te spelen met Jesse en co.

Yup, fijne en vooral ontspannende namiddag gehad. Lang leve de elektrische fiets!