Wat een weekend :-)

Moe, maar mentaal uitgerust en veel beter. Zo voel ik me althans.

Ik heb het hele weekend, zoals voorspeld, in tunnels en bunkers gezeten, af en toe ook in de omwalling, en zelfs gewoon buiten op een bankje. Ik heb mijn geliefde laten sterven in mijn armen, ik heb hem met zijn geloofsgenoten een begrafenis gegeven en hem verbrand, ik heb basiliskridders in elkaar geslagen, ben door cirkelmagiërs ei zo na dood gedaan, heb constructen omver gemept en een dracoling gedissecteerd.Ik heb benen aangezet en spirits aanroepen.

Ik heb vooral ook bijzonder weinig geslapen, relatief deftig gegeten (het eten was lekker, daar niet van) en heel veel buitengelopen en genoten.

En ik voel me beter. De misselijkheid van de vorige week is weg, dus wellicht was het ergens toch mentaal, stress of zo. Ik weet het niet. Ik hoop alleen dat het nu eventjes zo blijft, en dat mijn batterijen zijn opgeladen. Fysiek ga ik vooral nog wat bij moeten slapen. Dat is afgelopen weekend niet echt gelukt :-p

Poort :-)

En jawel, ik ben weg voor het weekend!

Man man man, hier heb ik naar uitgekeken: een weekend mijn favoriete LARP (kijk hier maar voor meer info en zo). Ik ben wel benieuwd: het is nummer dertig, de afsluiter van een cyclus, en dus ook een finale. We moeten zien te infiltreren in een bezette stad en een vernietigingswapen binnen zien te krijgen, zonder dat de vijandelijke ridders en magiërs er onze kop bij inslaan.

We spelen in een fort bij Luik, waar doorgaans enkel paintbal en BB-Gun toernooien worden gespeeld. Ik ben benieuwd: er is ons deze keer warempel een verwarmde ruimte en zelfs douches beloofd! En massa’s tunnels en onderaardse gangen. Jawel.

Ik wou alleen dat ik me wat beter voelde: de misselijkheid is er nog steeds, ook al ben ik gisteren om half negen (20.30u) in mijn bedje gekropen. En slapen, da’s nu niet bepaald mijn hoofdbezigheid op zo’n weekend.

75

Mijn schoonvader is 75 jaar geworden. Niet vandaag, maar al in januari. Vandaag gaf hij echter het bijhorende diner voor familie en dichte vrienden.

jeroom

Zoals altijd had mijn schoonmoeder ook nu weer een uitstekend restaurant uitgekozen, een klein kasteeltje met prachtige kasteeltuin en grote vijver. De locatie was al geen onbekend terrein meer, ze hebben er al vaker een feest gegeven, en dus wist ik al op voorhand dat het dik in orde ging zijn.

Ik had de uitnodigingen gemaakt een tijdje geleden, en kreeg nu ook de primeur van het menu om de kaarten te maken. Nelly had het voor elkaar gekregen dat ze de Valentijnsmenu gingen serveren, en het water liep me meteen in de mond. Oordeel zelf:

  • Champagne met hapjes
  • Gebakken ganzenlever met een jus van eend, gecarameliseerde sjalot en gekonfijte muskaatdruifjes
  • Sint-Jacobsvruchten en zeebaars, krokante groentjes met mosterdvinaigrette, raapjes en groentenconsommé

zeebaars

  • Tussendoortje (bleek een perensorbet te zijn met gember)
  • Gevuld kwarteltje met kriekensausje, kroket van zwezerik, een stoofpotje van pastinaak, mange-tout en shii-také
  • Frangipane, limoen, framboos en “Werther’s Originals
  • Mokka

En jawel, het was zo lekker als het klinkt: voortreffelijk klaargemaakt, mooi geserveerd. De kinderen kregen een apart menu met garnaaltjes, een kaaskroket en kip met appelmoes en gebakken patatjes, en een speciaal kinderijsje. Tussendoor konden ze gaan spelen op het kleine speeltuintje dat erbij hoort.

Ik kijk al uit naar het volgende jubileum :-p

Goedgezind

In tegenstelling tot gisteren ben ik vandaag wél goedgezind.

De zon schijnt, mijn leerlingen gedragen zich zoals het hoort, ik heb een goeie stagiair (er is altijd ruimte voor verbetering, maar hij doet dat goed) en ik hou van mijn werk.

Bovendien ben ik op vrijdag klaar met werken om 12.00. Correctie: klaar met lesgeven. Ik ben rustig naar huis gereden, en heb mijn nieuwe PC uitgepakt. Aansluiten was een fluitje van een cent, en het ding is volledig geïnstalleerd. Bovendien hoor je hem nauwelijks, en dat meen ik ook: het moet al echt muisstil zijn om te horen dat hij aanstaat. Prachtig dus! De Windows 7 is even wennen, en het nieuwe toetsenbord ook (mijn ouwe split key keyboard werkt niet op USB, helaas) maar verder ben ik bijzonder tevreden. Nu ben ik dus stukjes bij beetjes aan het instellen.

Daarna ben ik de kinderen gaan ophalen en met hen richting Delhaize getrokken. Ook zij waren allebei goed gezind, en dat werkt aanstekelijk.

De zon: het doet wat met een mens. Of het kan ook aan die goeie nacht slaap of de nieuwe PC liggen natuurlijk :-p

Korenlei Twee

Een paar weken geleden hadden Bart en ik onverwacht een avondje zonder de kinderen (lang leve oma), en dan gaan we graag – als echte Bourgondische Vlamingen – iets eten.

Omdat het al eventjes geleden was, wilden we er meteen wel iets meer dan ‘iets’ van maken, en werd het een van Gents betere restaurants, of dat hadden we ons toch laten vertellen.

De Korenlei kan in elk geval wel tellen als locatie natuurlijk, al ligt dit restaurant eigenlijk in het verlengde van de brug, en loop je er dus gewoon binnen als je de Korenlei afloopt. Je kan er terecht voor lunch, diner, maar er is ook een terras voorzien, en een ruimte voor grotere groepen. Eigenlijk is het gewoon een groot herenhuis, waarbij de keuken blijkbaar in de kelder is gelegen, en de eetruimte bestaat uit de verschillende kamers die in elkaar overlopen.

Onze eerste indruk was: gezellig, maar druk. Het restaurant zat goed vol, en we kregen een tafeltje in een van de achterste kamers. Quasi onmiddellijk werd de kaart gebracht, en nam men de drankjes op.
Het menu van 50 euro (zonder wijnen, 63 euro met) zag er heerlijk uit, maar eigenlijk zagen bepaalde gerechten van de kaart er nóg aanlokkelijker uit, zodat we à la carte bestelden.
Mijn wederhelft bestelde meteen een karaf rode wijn (15 euro) als opener, ik hield het bij een glas versgeperst fruitsap (4 euro). Beide kwamen er gezwind aan, vergezeld van een paar knap gepresenteerde voorafjes.

Intussen werd wel duidelijk dat de tafeltjes écht wel dicht bij elkaar staan. De tafel naast ons voerde een geanimeerd businessgesprek, en we konden het niet alleen woord voor woord verstaan, het overstemde bij momenten ons eigen gesprek. Ik begrijp de behoefte om zoveel mogelijk volk in je restaurant kwijt te kunnen, maar dan boet je wel aan comfort in, en dat is jammer.

Want het eten was ronduit heerlijk: verfijnd van smaak, goeie porties, en heel mooi gepresenteerd. Als voorgerecht had ik geopteerd voor een klassieker: door de chef bereide terrine van ganzenlever, witloofslaatje met appel, gekarameliseerde nootjes, briochetoast en hazelnootdressing (23,50 euro). Mijn liefste had de carpaccio van hert met witte truffelolie, zalfje van pompoen, ruccola en crumble van sjalot van het suggestiebord gekozen, en had daar geen moment spijt van (19,90 euro).

Ondanks de drukte (die trouwens, door de verschillende kamers, eigenlijk niet opviel) werden de gerechten in een optimaal tempo gebracht: net niet te snel, maar zeker ook niet te traag.

Een snel tussengerechtje van sorbet werd ons door de kok zelf gebracht, en met plezier verorberd.

Iets later werd ons dan het hoofdgerecht voorgeschoteld: kalfsniertjes met Gentse “Tierentijn”, jonge aardappeltjes en oesterzwam (24,00 €) voor mijn tafelgezelschap, hazenrug, ravioli gevuld met wilde champignons en bloedworst, gekarameliseerde appeltjes, chutney van vijgen en een wildsausje met speculooskruiden (31,00 €) voor mezelf. De niertjes kwamen in een stoofpotje, waaruit aan tafel een deel op een bord werd geschept, maar de rest netjes in het potje werd warmgehouden. De hazenrug was perfect rozig gebakken, en kwam met een heerlijke speculoossaus, die ik ongelofelijk graag zou namaken, om eerlijk te zijn.

Bart en ik zijn ervan overtuigd dat een goeie crème brûlée de lakmoesproef is voor een restaurant, en die proef wilden we hier wel eens ondergaan. 8,50 euro is niet goedkoop, maar Korenlei Twee doorstond de test met vlag en wimpel.

Koffie hoefde niet meer, zodat we, met een fles spuitwater van 6,50 euro, afklokten op 140,90 euro voor ons tweetjes. Niet goedkoop, maar zijn geld zeker waard.

Alleen volgde toen een domper op een verder zeer aangename avond: na het dessert vroegen we de rekening, en die liet toch wel meer dan 20 minuten op zich wachten. Als je je al hebt ingesteld op je vertrek, is dat lang. We zagen ook een heel tijdje niemand meer in ons deeltje van het restaurant, en dat geeft een spijtig, frustrerend gevoel.

Onze conclusie? Een dikke aanrader qua eten, maar de omkadering kan iets beter. En net dàt maakt het verschil tussen een gewoon goed restaurant, en een sterrenrestaurant. Jammer, eigenlijk.

Korenlei Twee
9000 Gent
09/224.00.73
Open van 12u tot 14.30u en 18u-23u, gesloten op zondag en maandag.
http://www.korenleitwee.be

(Dit bericht is eerder al verschenen op Gent Blogt)

Hof Van Cleve

hof

Deze middag zijn we op uitnodiging van Barts ouders (en op betaling van Barts nonkel) gaan eten in het Hof Van Cleve, jawel, het driesterrenrestaurant van Peter Goossens.

Wel…

Je kan het eten eigenlijk niet beschrijven. Het was ongelofelijk lekker, en een combinatie van smaken en texturen die je niet verwacht. Eigenlijk doet zelfs het menu het eten oneer aan. Elke schotel bestaat uit een combinatie van minstens tien dingen, die elk wellicht ook weer uit verschillende elementen zijn opgebouwd.

menu

Er waren bij de champagne talloze kleine hapjes, een voorgerecht met Zeeuwse oesters,

voorgerecht

een tweede voorgerecht met Sint-Jacobsvruchten, een hoofdgerecht met melklam, een dessert op basis van limoen en witte chocolade, en een tweede dessert met allerhande chocoladebereidingen. Ertussen kwamen ook nog diverse kleine tussengerechtjes.

tussengerecht

Bij de koffie kwamen dan een aantal vaste zoetigheden, maar ook een kar met nagerechten waaruit je vrijelijk kon kiezen.

Het eten was subliem. Echt. Maar ik vond het eten in bijvoorbeeld L’Herboriste bij Brugge (twee sterren) ongeveer even hoogstaand.

Wat maakt dan het verschil? Dat de ene een ster meer krijgt? Duidelijk de omkadering. De bediening bestond (wellicht toevallig deze keer) uit allemaal vrij jonge gasten, onberispelijk gekleed in driedelig kostuum, met allemaal evenveel zwier, charme en gevoel voor humor. Ik ben er zeker van dat ze daarop geselecteerd en getraind worden: ze gedragen zich niet als robots, maar kunnen ten gepaste tijde een opmerking maken, en komen daarbij bijzonder gevat uit de hoek. Ze hebben ook alles gezien en gehoord, en reageren daarop. Je wordt op je wenken bediend, zonder dat ze daarbij ook maar één moment storend overkomen.

Er is bijvoorbeeld ook een kelner enkel voor het brood: je hebt keuze tussen acht verschillende soorten, en ze komen voortdurend aanvullen. Er staan twee soorten boter op tafel, en in het begin komen ze rond met zes verschillende soorten olijfolie, waar je dan uit kan kiezen.

De sommelier komt de wijnen (aangepast bij het menu) aan tafel voorstellen: hij legt uit welke soort wijn het is, welke druif, uit welke streek, enzoverder. Ook bij het eten wordt telkens uitvoerig uitgelegd waaruit het gerecht is opgebouwd, en bij bijvoorbeeld de eendenmossel werd ook de schelp getoond waaruit dat beestje gepeuterd wordt.

Ik vond het in elk geval een ervaring waarvan ik enorm heb genoten.

En ik was maar wàt blij dat nonkel de rekening betaalde :-p

Bedankt, nonkel en schoonouders!

Kerstdineetje met Weight Watchers, jawel.

cole.png

(Ik zit nog een BGGD achter, die post komt later nog wel eens)

Gisteren was er dus nog maar eens een Brussels Girl Geek Dinner, een vrij exclusieve alweer. Ik had echt mijn best gedaan om er bij te zijn, al had ik er mijn kwisconvent voor in de kou moeten laten staan. 20 dames waren namelijk uitgenodigd op het Kookeiland in Deurne, voor een soortement van kerstfeestje. We gingen in primeur kennis maken met het nieuwe ProPointssysteem van de Weight Watchers, en meteen ook een calorie-arm kerstmenu klaarmaken.

Right up my alley dus, voor wie me kent en dus weet dat er volgens de dokters 30 kilo af moet. Destijds voor mijn trouwdag was de situatie nog niet zo erg, en heb ik er op vier maanden 17 kilo afgekregen, met diezelfde Weight Watchers. Ik heb toen geen moment honger gehad (alleen verdomd veel goesting in chocolade en zo), maar nu ontbreekt het me aan motivatie. Soit, wie weet ligt dat nieuwe systeem me wat beter.

Trouwens, Clo had ook nog een lekker ding achter het fornuis beloofd, dat kon dus niet misgaan. Helaas was ze er in geslaagd zichzelf dubbel te boeken, en moest ze verstek laten gaan. En ze had er nog wel zó naar uitgekeken. Soit, ik kon inspringen om de introductie te doen, dus dat probleem was verholpen. Dat mijn klassenraad mega uitliep en ik pas om kwart voor zeven in Deurne was, mocht de pret niet drukken. Perrine had me gebrieft via de telefoon, het viel dus wel mee.

We kregen een korte uitleg vanwege de Weight Watchers zelf, en werden daarna vergast op Mitch Coldenhoff, een voor mij nobele onbekende, maar niettemin best charmant :-p Hij mag misschien niet veel van geeks weten en geeft dat ook grif toe (I quote: “Ik heb vandaag twee nieuwe woorden geleerd, geek en blog”), koken kan hij gelukkig wel. Hij gaf ons telkens een demonstratie met de nodige uitleg, en daarna konden we zelf per vier aan de slag, elk op een, jawel, kookeiland.

Het voorgerecht bleken gamba’s te zijn in een licht en lekker sausje, als hoofdgerecht was er Boeuf Stroganoff met rijst. Helaas, in echte Weight Watcherstraditie, was er dus geen dessert, enkel koffie. Maar de goodiebag maakte veel goed:
* Het kookboek met 365 dagmenu’s en recepten volgens het nieuwe ProPointsplan
* een mapje met 4 startboekjes voor het nieuwe plan
* boodschappengids met alle mogelijke producten en merken volgens hun puntenwaarde
* een WWmagazine (wist niet eens dat het bestond)

En last but not least een doosje met 5 lemon-meringue chocoladerepen, dus jawel, toch een dessert! Hahaa!

Ik heb dus eigenlijk geen excuus meer om er niet aan te beginnen, tenzij mijn eigen lamlendigheid.

Wil je trouwens zelf eens weten hoe dat nieuwe puntenplan eruit ziet, dan kan je meedingen naar gratis bijeenkomsten. De uitleg vind je – uiteraard – op de website van Brussels Girl Geek Dinner.  Doen, zou ik zeggen. Gewoon doen.

Moeh!

Raaaaah!!! Terug van een ijskoude Poortavond, en weer helemaal verzot op Athera en zijn bewoners! Man man man, het was goed!

Dat kasteel van Beersel, dat is goed gek! Een prachtig kasteel, dat wel, met van die smalle smalle draaitrapjes naar de torens. De binnenplaats is gekasseid, maar mag wel eens herlegd worden. De omwalling tussen de torens is veel erger: dat is blijkbaar destijds gebouwd in baksteen, met serieus stevige cement. De bakstenen zijn intussen weggesleten, maar de cement is blijven staan, zodat je eigenlijk gewoon op een maaswerk tussen de stenen loopt. Bijzonder gevaarlijk voor de enkels, zeker als je probeert te lopen in plaats van omzichtig te stappen. Erger aan het kasteel is, dat er geen ramen zijn. We hadden met andere woorden geen enkele warme plaats, overal waren er metershoge raamopeningen in de torens, waar de wind vrijelijk door blies. Man, ik was blij voor thermisch ondergoed en dikke bonten capes 🙂 Ik heb gevoel dat ik zowat de enige was die geen kou heeft gehad.

Het spel zelf was ook fantastisch. Hier en daar kwam de commentaar dat het scenario iets te strak was en te weinig ruimte liet voor eigen inbreng, maar dat vond ik niet. Op bepaalde momenten heb ik zelfs gewoon een hoop bont uitgespeeld wegens veel te warm. Ik stond stijf van de adrenaline (Overleef ik het? Val ik hier dood? Wordt mijn medespeler en stamlid hier doodgemarteld, of kan ik hem nog redden?) en dus stond ik te zweten. Op andere momenten was het louter fysiek: loop maar eens naar de hoogste toren langs zo’n wenteltrapje omhoog (waar ik op bepaald moment zelfs ietwat zijdelings op moest, mijn bontlagen waren er teveel aan), waarna je te horen krijgt dat er beneden problemen zijn en jouw hulp dringend gevraagd wordt. Terug naar beneden crossen dus.

Voor mij was het een goeie 🙂 Om half zeven lag ik in mijn eigen bedje (ginder slapen bleek uiteindelijk voor mij geen optie meer wegens te koud) en was alle examenstress uit mijn hoofd gewaaid. Dat hoofd zit inmiddels vol met cirkelmagiërs, tijdsfluxen, geile warracks, nieuwe martelmethodieken, gestolen spreukenboeken, mithriladers, knappe minnaars…

Benieuwd hoe lang het zal duren voor ik dàt dan weer uit mijn systeem krijg :-p

Poort!

Ik ga naar Poort! Ik ga naar Poort!

(Voor wie geen idee heeft waarover ik het heb: zie deze post, of deze foto. En verklaar me gerust zot, ik zal er niet van wakker liggen)

Ik ben wel benieuwd: we gaan spelen van 16.00 tot ongeveer 4.00 in het Kasteel van Beersel, en ik heb me laten vertellen dat het er koud zal zijn. Op zo’n moment ben ik altijd blij dat ik een barbaar speel, waar genoegzaam naar verwezen wordt als ‘die hoop bont’.

Ik kijk ernaar uit, he mannen, ge kunt het u niet voorstellen. Ik kijk er ongelofelijk naar uit!

Lang leve het escapisme uit de realiteit van examens en buizende leerlingen…

Awakening

Gisterenavond was er eentje om te herinneren.

Ik ben naar een bal geweest. Niet zomaar een bal, nee, een gemaskerd bal, in galakledij van de middeleeuwen tot nu, met een heuse dansinitiatie, een prijs voor het beste kostuum, maskers af om middernacht, en vooral, een schitterende setting. Als je nog nooit in de vroegere kerk van het Monasterium (Hotel Poortackere, hier in Gent) bent geweest, het is de moeite!

Het aanwezige volk waren voornamelijk deelnemers aan Avatar, een groots opgezette LARP in het midden van de zomer. Ze wilden nu ook wel eens iets doen dat zowel de Franstalige kant als de Vlamingen kon bij elkaar brengen buiten het evenement zelf.

Aangezien het allemaal rollenspelers waren, waren de kostuums ook navenant: ik heb prachtige dingen gezien.

Het leuke vond ik nog, dat een van mijn beste vriendinnen gewonnen heeft met het mooiste kostuum. Nu, ze had er ook werk van gemaakt: ze was een prachtige jurk gaan huren, had een masker gekocht, en was bij de kapper langsgeweest.

Nathalie

De foto’s zijn trouwens prachtig, en hier te bewonderen.