Geplaatst op

Balletvoorstelling

Ik had de eer en het genoegen om, als meter van Marie-Julie, uitgenodigd te worden door mijn broer voor de balletshow van zijn dochter aan de balletschool van Deborah Verhasselt. Ja, dat is een eer, want er zijn altijd tickets te kort, ze krijgen maar een beperkt aantal tickets per danser. Ik ging dus met veel genoegen vandaag in een snikhete zaal zitten om mijn ogen uit te kijken. De hele kleintjes waren vooral echt schattig, maar Marie-Julie haar groep, echt al een keurgroep voor junioren, was ronduit goed. Ze winnen dan ook de ene wedstrijd na de andere. En dan zijn er nog twee leerlingen van me, achttienjarigen, die meedansen in de echte keurgroep en die dus ook meer dan uitstekend zijn.

Het werd een lange avond want al bij al bijna drie uur dans, maar meer dan waard: ik heb echt genoten. Chapeau voor de dansers, de choreografen en al degenen die meegewerkt hebben om zoiets op poten te zetten. Impressionant.

En eigenlijk werd expliciet gevraagd om geen foto’s te nemen, maar ik kon het, trotse meter zijnde, toch niet helemaal laten.

En dan toch een prachtige, professionele foto van mijn nichtje tijdens een fotoshoot en eentje tijdens de voorbereiding van het optreden…

Geplaatst op

Merels lentefeest

We zagen het al bij het opstaan: dit zou een topdag worden!

Alles stond al klaar, we moesten ons na een rustig ontbijt enkel nog aankleden, Merels haar vlechten en haar een klein beetje opmaken. We stonden nota bene gewoon een kwartier te vroeg klaar! Maar Merels haar was echt wel mooi geworden.

Tegen kwart voor twaalf stonden we in Merendree en keken we onze ogen uit naar de sfeer. De lange tafel stond buiten gedekt, onder een kiwiboom, en het gaf de sfeer van Zuid-Frankrijk of zo. Meteen zette Merel alle glazen zodat ze haar nichtjes rond zich had. Ietsje later kwamen de eerste gasten al toe en konden we buiten rustig aperitieven.

Intussen had de chef wat juten doeken over de stalen constructie boven de tafel gehangen, omdat de zon toch wel behoorlijk brandde. Het zorgde wel voor wat extra opruimwerk, maar al bij al had het wel iets.

En toen was er een zeer fijne maaltijd in een prachtig kader. De jongens hadden gevraagd om geen vis te krijgen, en Merel en ik hadden dan maar geopteerd voor rivierkreeftjes. Daarna kwam er een vegetarisch gerechtje met asperges, en dan het hoofdgerecht met eendenborst. Ik moet zeggen: het was echt, echt goed.

Na het hoofdgerecht – de jongere kinderen hadden het hunne al gekregen tijdens ons tweede voorgerecht – werd er uitgebreid gekubbt, en tussendoor was er een fotosessie.

Oh, en ook wel een glamoureuze selfie van mezelf, vond ik.

Oh, en onze M3tjes niet vergeten!

Afsluiten deden we met een succulent dessert: “iets met chocolade en aardbeien” voor de kinderen, zoals Merel had  gevraagd. Wij hadden de keuze tussen beide: ofwel iets heel erg knaps met aardbeien dus, ofwel een zeer verrassend iets met chocolade: ze hadden de vorm van de chocoladevrucht nagemaakt en die gevuld, en dat was echt knap gedaan.

En tot slot een foto van mijn vader met zijn kleinkinderen. Zalig, toch?

Al bij al een heerlijke dag met ongelofelijk veel chance met het weer.

Geplaatst op

Pasen in ’t Konijntje

Nelly had ons ook dit jaar uitgenodigd om samen te gaan eten voor Pasen. Het viel ook nog samen met Bo’s verjaardag, twee vliegen in één klap.

We tutten ons op, Bart ging zijn moeder ophalen en ik reed met de kinderen achterna naar ’t Konijntje, tegenwoordig ons vast restaurant, en dat vind ik helemaal niet erg.

We vierden eerst Bo’s verjaardag, aten daarna gezellig, en toen was er een mega verjaardagstaart. Dik in orde allemaal!

Lekker eten, fijn gezelschap, mooie omgeving: meer moet dat voor ons absoluut niet zijn op zo’n paasmaandag…

 

Geplaatst op

Nieuwjaren, deel 3

Zaten we gisteren nog in Machelen bij Roeland, dan waren we vandaag op restaurant met de De Waelekes. Bij Nelly in Triamant is er wel een degelijk restaurant, maar toch niet voor dit soort dingen. Bij Koen geraakt Nelly de trap niet meer op, en kerstmis was al bij ons. Nelly is gelukkig fan van ’t Konijntje, en wij ook, en we zaten deze keer ook met ons familie achteraan, een pak rustiger.

Er werd gegeten, er werden nieuwjaarsbrieven voorgelezen – Wolf is peter van Bo, Bart van Liv, en Koen van Wolf en Else van Merel, brieven genoeg – en er werd fijn gediscussieerd over vanalles en nog wat, van corona-impact over woke tot alle mogelijke financiële onderwerpen.

Merel was door het dolle heen over het cadeau van haar meter: een escape gezelschapsspel en vooral het plan om samen ook eens een échte escape room te doen. Ze stond zowaar te springen!

En het eten was opnieuw meer dan oké.

En als kers op de taart stopte ik op de terugweg nog even bij de molen op de Hotond, het hoogste punt van Oost-Vlaanderen, voor een snelle geocachefoto.

Fijne afsluiter van de kerstvakantie!

Geplaatst op

Nieuwjaren, deel 2

We hadden op nieuwjaar zelf bij Gwen en Erik ‘gevierd’, vandaag hadden we met de Rombautjes afgesproken bij Roeland thuis. Er waren uitgebreide hapjes, een nog veel uitgebreidere kaasschotel, en uiteraard waren er nieuwjaarsbrieven. Zo hoort dat, al is het bijna gedaan. Voor Merel en Marie-Julie waren het de laatste, Marne hangt er nog één jaartje aan. En de jongens, die hadden er allemaal eentje opgezocht op hun telefoon en die voorgelezen.

Het werd eigenlijk een best gezellige en vooral lekkere avond, en het deed wel deugd de familie nog eens samen te hebben, ook al werd er niet gekust en geknuffeld. Tsja.

We hopen nog steeds op een beter jaar…

Geplaatst op

Kerstdagfoto’s

Al een aantal jaar maak ik – of liever, vraag ik iemand – om een foto van ons gezin te maken op kerstavond, kerstdag of nieuwjaar. We zijn dan allemaal opgekleed, en ik denk er dan tenminste aan. Het is ook echt mooi om die foto’s eens onder elkaar te zetten: de veranderingen zijn soms immens in één jaar.

Geplaatst op

Kerstdag

Eigenlijk was het, al bij al, een zeer rustige ochtend. Het eten stond klaar, Bart had gisterenavond nog de afwas gedaan: er moest dus enkel nog even gestofzuigd worden, de zetel goedgelegd en de tafel gedekt.

Tegen twaalf uur kwamen zowel Nelly als Koen met zijn gezin en het werd gezellig druk, al zaten de kinderen eigenlijk vrij snel boven. Wolf bleef wel bij de volwassenen zitten, waar hij zo stilaan ook gewoon thuishoort natuurlijk.

Er was opnieuw zeer lekker eten, zij het een beetje een ander menu dan gisterenavond. Dezelfde hapjes, dat wel, maar dat was ook het enige. Als voorgerecht waren er gemarineerde Sint-Jacobsnootjes met een crème van gerookte ganzenlever, hazelnoot, girolles en knolselder. Tom kha kai blijkt een heerlijke Thaise soep te zijn, en het hoofdgerecht bleek hertenkalfhaasje met klassieke wildgarnituren, twee sausjes en kroketten. En het dessert was een creatie met zanddeegbodem en Dolce de Leche. Dik in orde, zeer lekker!

Bart liet het eten vlot op elkaar volgen, en dat was eigenlijk wel nodig, want Nelly kan niet zo heel lang op een stoel blijven zitten tegenwoordig. Tegen half vier gaf ze dan ook aan dat ze eigenlijk het liefst naar huis wilde, zodat ze rustig kon zitten of liggen. Vroeg, maar heel begrijpelijk. Else is dan ook vertrokken met de kinderen, maar eerst hebben ze nog samen suikerspinnen zitten maken.

Tegen vier uur was ons huis alweer helemaal opgeklaard en opgeruimd, de afwas gedaan, en eten in de ijskast voor de komende vier dagen, denk ik.

Tijd genoeg voor Merel en mezelf om eindelijk eens samen naar The Sound of Music te kijken. En ’s avonds? Toen aten we de overschot van die Thaise soep met zelfgemaakte lookbroodjes: er was nog oud stokbrood van gisteren en vanmiddag, er was boter en er was look. Meer heeft Bart niet nodig om met het gezin rond het keukeneiland te zitten.

Fijne kerstdag, jawel.

Geplaatst op

Kerstavond

Eigenlijk hadden we al besloten, nog voor dat we wisten dat ik moest geopereerd worden, dat we kerstavond én kerstdag hier bij ons thuis gingen doen, maar dan wel met een traiteur. Kerstavond is sowieso afwisselend bij mij en bij Jeroen, en kerstdag was tot hiertoe bij Nelly: vroeger bij haar thuis, sinds een paar jaar op restaurant, of gewoon taart bij haar.

Maar op restaurant zagen we niet zitten – wie kon voorspellen of ze open gingen zijn of niet? – en hier kan ze probleemloos binnen wegens geen trappen. De keuze was dus snel gemaakt.

Bart bestelde alles bij een traiteur en zag het gelukkig zitten om al het werk voor zijn rekening te nemen, want ja, ik kon niet echt veel doen.

De kinderen hielpen om alles op te ruimen, te stofzuigen en klaar te zetten, het mooie servies van omaly werd bovengehaald, het zilver van mijn ma – dat ik als cadeautje gekregen heb van mijn vader en waar ik  bijzonder blij mee ben want ik vind dat prachtig, veel mooier dan ons eigen tafelzilver – werd opgeblonken, de kristallen glazen opgeboend, en ik dirigeerde een beetje.

Tegen vijf uur stond alles klaar, moest ik enkel mezelf nog opblinken, en had ik tijd om nog eventjes te bekomen in de zetel.

Er waren stapels cadeautjes en ik kreeg een prachtig cadeau van mijn broer en schoonzusje: de VIP-tickets voor The Cure, waarover ik het al zo enthousiast had! En van Bart was er een boek over droogbloemen. Ha ja, want ik heb er intussen al een serieuze vaas vol van :-p

Er was uiteraard ook het eten: vier culinaire hapjes -bavarois van rode paprika, gerookte forel en haringkaviaar; glaasje konfijt van witloof, sinaasappel en fazantenpaté; gevulde champignon met feta en Breydelham (warm) en gegratineerde reuzenmossel met aardpeer en zachte curry (warm) – daarna een voorgerecht van kabeljauwhaasje met knolselderstructuren en garnalensaus, en dan een fantastische wortelcrèmesoep. Als hoofdgerecht was er kalkoenfilet met bospaddenstoelensaus, een klassieke groentenkrans en bijzonder lekkere handgemaakte kroketten. En uiteraard ook een dessert: een Saint-Honoré met vanillesaus.

Ondertussen waren er pakjes, speelden de meisjes een gezelschapsspel en trokken de jongens zich terug om samen iets op de computer te spelen, aten we fortune cookies en gingen Delphine en ik heel regelmatig even liggen. Ha ja, ik ben geopereerd, maar zij heeft zes weken geleden een hysterectomie gehad en is nog absoluut niet in orde.

Dat zorgde er ook voor dat ze tegen elf uur al afscheid namen: zowel Delphine als ik waren doodop…

Maar het was een aangename, gezellige avond met vooral ook lekker eten. Een ideale kerstavond, zou ik zo zeggen. Schol!