Geplaatst op

16 weken

Gisteren ben ik opnieuw naar de gynaecoloog geweest voor controle, en alles was in orde 🙂

Mijn vaste gynaecoloog is nog steeds (wellicht tot 1 oktober) in ziekteverlof, maar het was dezelfde ervaren collega als vorige keer. Ik twijfel geen moment aan ’s mans deskundigheid, maar mis wel de souplesse van Ingels met zijn echomachine. Die haalt daar met zichtbaar genoegen de meest knappe beelden uit, en zelfs 3D-scans. I know, ik ben verwend, maar deze vervanger gebruikt het toestel puur functioneel: ik heb heel mooi de ruggengraat gezien, het kloppende hartje (maar zonder geluid) en zelfs armpjes en beentjes, maar helaas, geen uitprints. Hmpf.

Soit, alles is in orde. Woensdag moet ik naar de andere praktijk voor een vruchtwaterpunctie. Gezien mijn leeftijd is dat geen overbodige luxe.

En verder? Ik voel me intussen prima, alleen nog serieus moe bij momenten. De misselijkheid is weg, en ik kan weer normaal eten. De energieboost komt hopelijk nog, al ben ik daar niet meer zo zeker van, met die twee energievretertjes in huis.

Geplaatst op

Genieten

Gisteren een bijzonder fijne dag gehad.

Een lekker rustige voormiddag, en dan na de middag onszelf samengeraapt, toonbaar gemaakt, en naar de receptie voor de geboorte van mijn metekindje Marie-Julie gegaan. Het weer was prachtig, en de uitgebreide receptie was dan ook buiten. Voor de kinderen was er een springkasteel voorzien, en zelf heb ik, met fruitsapje in de hand en voortdurend van de rondgebrachte hapjes knabbelend (en het waren er veel!), voortdurend overal staan praten. Wat wil je: ik ken zowel de familie, als de mensen van Zomergem en het merendeel van de vrienden. Ik ben helemaal geen receptiemens, maar gisteren vond ik het jammer dat we door moesten. Helaas, het etentje ’s avonds was ook al maandenlang gepland.

Om zeven uur belden we aan bij Dirk en Ilse, Barts compagnon in Netlash en de peter van onze Kobe. Na een ware calvarietocht aan verbouwing (zes jaar, of was het er zeven?) was nu eindelijk hun keuken en woonkamer af, en wij mochten dat, samen met nog twee andere koppels, plechtig inwijden.
Ze hadden voor de gelegenheid de chefs van Gastrodomica ingehuurd, en ik moet zeggen: chapeau! Die twee heren komen in jouw keuken koken, brengen alles mee tot en met servies toe, koken op niveau van het betere sterrenrestaurant, en achteraf zie je zelfs niet dat er gekookt is. Zelfs de vuilbak nemen ze mee!

De exacte benamingen weet ik niet meer, alleen dat het enorm lekker was. Om maar iets te zeggen: een paar fotootjes van Bart met zijn Iphone:

dirk1

Het voorgerecht: Duke of Berkshire met asperges

dirk2

Bascot (of zoiets) van melklam met asperges en gratin dauphinois.

dirk3

Het dessert herinner ik me dan wel weer volledig: warme moelleux met aardbeienschuim, spons van framboos, aardbeienmousse en chocoladepeper. Heerlijk!

Mijn vader had voor de wijn gezorgd, bij wijze van nieuwjaarscadeau (ik krijg altijd een zestal flessen), en we hebben twee flessen Chateau Margaux Pouget van 1974 gedronken, en een Chasse-Spleen (Medoc) van 1973. Voortreffelijk!

wijn

Peter had voor een millesime Champagne gezorgd, en Dirk voorzag ons van witte wijn, een zeer speciale dessertwijn uit de Jura, en een oude whisky als afsluiter. Best dat ik geen alcohol drink!

In elk geval was het een heerlijke avond, voor herhaling vatbaar, en daar dacht blijkbaar iedereen wel zo over.

Bedankt, Dirk en Ilse!

Geplaatst op

Jeroom

Maandagmiddag werd ons plots aangekondigd dat er vandaag, twee dagen later dus, een extra vergadering zou zijn om 12.05u, na de schooluren. Ik zuchtte. Moest ik de kinderen soms aan een haakje hangen?

Soit, ik heb mijn schoonouders gebeld, en mijn schoonvader zag het zitten om vanuit Ronse te hulp te schieten. Hij ging de kinderen ophalen aan school, en meteen ook eten meebrengen. Schoonma Nelly gaf kip in braadjus mee, zelfgemaakt appelmoes, en gekookte patatjes, wat dus maar op te warmen was. Als extraatje zat er ook een heerlijke kom rijstpap bij 🙂

Toen ik rond kwart voor één thuiskwam, zaten de kinderen prinsheerlijk te smikkelen, en was Jeroom de borden aan het bijvullen. Daarna heeft hij nog geholpen in de tuin en de garage, en pas rond half zes reed hij weer huiswaarts.

Ik heb schitterende schoonouders. Het kan niet genoeg gezegd worden: een gerust gevoel tijdens een vergadering is goud waard.

Geplaatst op

Oma

Eerder deze week heb ik mezelf op een middag samengeraapt, de kinderen deftig aangekleed, en ben ik naar mijn oma gereden. Die zit twee dorpen verder in een mooi rusthuis, waar ze naar eigen zeggen graag is. Ze is in elk geval al een pak verdikt sinds ze daar is, en ze is er altijd heel positief over: er wordt voor haar gezorgd, het eten is lekker, en ze laten haar met rust als ze zin heeft om te lezen of zo. Want daar vult ze het grootste deel van haar dagen mee, heb ik de indruk. Ik heb er wat met haar zitten praten in de veranda, en ook met mijn tante die daar was. De kinderen hebben het gebouw en vooral de grote tuin verkend, en hebben een drankje gekregen.

Ze zag er goed uit, voor haar 98 jaar. Ik kon het niet laten en heb een fotootje genomen van haar.

Oma

Geplaatst op

Drie sloebers

Nog een fotootje van vorige week, toen Alexander kwam spelen. Die gezichtjes zijn toch geld waard? Ze zitten trouwens in hun ondergoed, omdat ze zodanig hard hadden zitten spelen dat ze zich steendood zweetten :-p

alex1

alex2

alex3

Geplaatst op

Zandbak

Mijn ma weert dat ik me niet schitterend voel, en dat twee kinderen dan soms lastig kunnen zijn. Zelf heeft ze momenteel mijn broers zoontje over de vloer, aangezien mama net bevallen is en dus in het ziekenhuis ligt.

En daarom vroeg ze of ik soms geen zin had om in de namiddag langs te komen met de kinderen, zodat ze samen in de zandbak konden spelen. Mijn pa zijn zandbak is er namelijk eentje buiten categorie. Niet dat die zo groot is (2 op 2, denk ik), maar hij ligt in een voormalig hondenhok, zodat hij hij tegen een muur aan ligt, aan de twee zijden een muurtje heeft van ongeveer een meter hoog, en aan de voorkant een stevige houten plank. Er ligt een halve meter zand in, en vooral, er staat een bidon met een kraantje met regenwater. Er mag dus met water gemoost worden, meer of veel. En geef toe, een zandbak is tien keer leuker als je er modder van kan maken, en daar dan mee kan spelen.

Ik heb een heerlijk rustige middag gehad, terwijl de kinderen zich rot amuseerden, en oma en opa een oogje in het zeil hielden.

En het vele zand achteraf in laarzen en broeken en haar en zo? Dat nam ik er met plezier bij 🙂

Geplaatst op

Marie-Julie

Ik ben meter geworden! Eindelijk! Mijn oudste broer zijn kersverse dochter liet op zich wachten, meer dan een week zelfs, en we werden ongeduldig.

Maar deze morgen kwam het verlossende telefoontje: ze was toch nog spontaan geboren, een dag voor de geplande keizersnee. Mijn broer klonk gelukkig aan telefoon, en da’s te begriipen ook: een pracht van een meisje, drie en een half jaar na hun zoontje Alexander. Als dat niet mooi is!

Ik heb mezelf samengeraapt en ben samen met Bart en de kinderen een kijkje gaan nemen in Tielt. Ze sliep, maar zag er prachtig uit! Oordeel zelf maar:

Marie-Julie

Geplaatst op

Pasen

Volgens traditie gaan we op Pasen naar mijn schoonouders, liggen er eieren in de struiken verstopt voor de kinderen, en eten we veels te veel lekkere dingen, terwijl we tussen de bedrijven door naar de Ronde kijken.

Deze keer was niet anders: de kinderen gingen joelend op zoek naar de eitjes (er waren zoals altijd veel te veel), en wij kregen heerlijke hapjes voorgeschoteld bij de champagne.

Het voorgerecht heb ik me laten smaken: asperges met gerookte zalm, en een bijzonder fijn sausje. Daarna ben ik in de zetel gaan liggen. Soep hoefde voor mij niet, van het hoofdgerecht van jonge duif met groenten en aardappeltjes heb ik een paar hapjes gegeten, meer niet. Daarna ben ik, opnieuw in de zetel, in slaap gevallen, en hebben zelfs de kinderen me rustig laten slapen.

Het ijsje als dessert lukte dan wel weer, de chocolaatjes en de koffie niet.

Ondanks alles heb ik een fijne dag gehad: heerlijk eten, fijn gezelschap, een spannende koers, en een zachte zetel. Meer moet dat niet zijn.

Geplaatst op

75

Mijn schoonvader is 75 jaar geworden. Niet vandaag, maar al in januari. Vandaag gaf hij echter het bijhorende diner voor familie en dichte vrienden.

jeroom

Zoals altijd had mijn schoonmoeder ook nu weer een uitstekend restaurant uitgekozen, een klein kasteeltje met prachtige kasteeltuin en grote vijver. De locatie was al geen onbekend terrein meer, ze hebben er al vaker een feest gegeven, en dus wist ik al op voorhand dat het dik in orde ging zijn.

Ik had de uitnodigingen gemaakt een tijdje geleden, en kreeg nu ook de primeur van het menu om de kaarten te maken. Nelly had het voor elkaar gekregen dat ze de Valentijnsmenu gingen serveren, en het water liep me meteen in de mond. Oordeel zelf:

  • Champagne met hapjes
  • Gebakken ganzenlever met een jus van eend, gecarameliseerde sjalot en gekonfijte muskaatdruifjes
  • Sint-Jacobsvruchten en zeebaars, krokante groentjes met mosterdvinaigrette, raapjes en groentenconsommé

zeebaars

  • Tussendoortje (bleek een perensorbet te zijn met gember)
  • Gevuld kwarteltje met kriekensausje, kroket van zwezerik, een stoofpotje van pastinaak, mange-tout en shii-také
  • Frangipane, limoen, framboos en “Werther’s Originals
  • Mokka

En jawel, het was zo lekker als het klinkt: voortreffelijk klaargemaakt, mooi geserveerd. De kinderen kregen een apart menu met garnaaltjes, een kaaskroket en kip met appelmoes en gebakken patatjes, en een speciaal kinderijsje. Tussendoor konden ze gaan spelen op het kleine speeltuintje dat erbij hoort.

Ik kijk al uit naar het volgende jubileum :-p

Geplaatst op

Familiebrunch

De familie van mijn moeder is vrij uitgebreid, zou je kunnen stellen. Mijn grootmoeder, inmiddels 88, heeft 6 kinderen, elk met partner, en 15 kleinkinderen. Daarvan waren er toch ook al 6 partners, en inmiddels ook 7 achterkleinkinderen.

Je kan je wel voorstellen dat het moeilijk is om die ganse bende bij elkaar te krijgen, laat staan die in iemands huiskamer te proppen. Het kerstfeest is daarom al een tijdje gelimiteerd tot kinderen en thuiswonende kleinkinderen, kwestie van de hoop doenbaar te houden.

Het resultaat daarvan is dan wel dat ik mijn nonkels, tantes, kozijntjes en nichten niet vaak zie, en dat is eigenlijk nog een understatement. Sinds vorig jaar is er daarom een nieuwe traditie in het leven geroepen: de familiebrunch. We huren een zaaltje af, gaan eerst met zijn allen om 10.00u naar de jaarmis voor mijn grootvader, en daarna aperitieven we. Iedereen heeft een taak toebedeeld gekregen. Zelf mocht ik rijstpap maken en een taart bakken voor het dessert, een taak waarvan ik me dan ook naarstig heb gekweten.

Het was wel eens fijn om iedereen terug te zien, dat wel, maar eigenlijk ben ik geen sociaal mens, en heb ik geen behoefte aan grote groepen. De kinderen hebben zich wel te pletter geamuseerd, en Kobe is thuis dan ook finaal gecrasht.

Fijne traditie. Hopelijk wordt die nog even in ere gehouden.