Familiefeest

Er lijkt hier maar geen einde te komen aan al dat feesten.

Neem nu vandaag: we hadden ons eigenlijk in twee moeten splitsen. Aan de ene kant was er de re眉nie van de familie van mijn moeder: we doen al sinds een paar jaar een familiebrunch ter nagedachtenis van mijn grootvader. Mijn oma van negentig is er, haar zes kinderen met hun kinderen en kleinkinderen, en iedereen doet iets, van dessert maken tot brood meebrengen tot de zaal klaarzetten. We zijn met meer dan veertig, en het is altijd een gezellige boel. Het is eigenlijk ook de enige keer in een jaar dat ik mijn familie nog eens zie, want die grote hoop, dat geraakt in geen enkele living meer binnen.

Aan de andere kant was er het jubileum van Barts nonkel die veertig jaar getrouwd is, en zijn vrouw die vijfenzestig werd. Wij zijn dus naar Asse getrokken, naar restaurant De Pauw.

Ik moet zeggen: het eten was zeer lekker, alleen een beetje traag: het hoofdgerecht was er tegen vier uur, het dessert was verorberd om half zes. Blijkbaar was de groep nogal groot voor het keukenteam.

Bij het aperitief kregen we al een aantal zeer geapprecieerde hapjes, toen volgde een soepje.

Daarna kwam het eerste voorgerecht:

depauw1

Krokante sliptongetjes met rivierkreeften en hopscheuten.
Zuringsaus van balsamico azijn en Japanse raap ‘Chioggia’

Een tweede voorgerecht:

depauw2

Victoriabaarsfilet met hopscheuten, sausje met Witte van Hoegaarden

Het hoofdgerecht:

depauw3

Filet van lam ‘Peeter’s Farm’
Knapgroentjes, scheutjes en kampernoelies, Gratin Dauphinois

depauw4

Pannenkoek gevuld met chocolade banketbakkersroom
Zandtaartje gevuld met melkchocoladeschuim

En daarna volgde bij de koffie nog een gans bord met massa’s verschillende snoeperijen, waar ik ook weer niet afgebleven ben.

Het was lekker. Oh ja. En nee, ik heb ’s avonds niet meer gegeten :-p

Wolfloos

Wolf is voor twee daagjes op kamp. Gisterenavond is hij vertrokken, morgenmiddag komt hij al terug.

Kobe en Merel genieten ervan. Pas op, ze missen hem, dat heb ik al gemerkt, maar het is duidelijk dat Wolf de regulator is hier in huis. Zeg gerust: baasmaker. Wolf bepaalt welke spelletjes er gespeeld worden, gaat Kobe helpen met een puzzel, of werkt het kamp af dat Kobe beginnen maken is met kussens en dekens.

Vandaag heb ik de twee kleintjes prachtig zien samenspelen. Kobe maakte een bedje, en Merel ging erin slapen. Ze joelden, deden onnozel, en lachten zich te pletter.

samenspelen

Maar deze avond vroeg Kobe wanneer Wolf terug naar huis kwam. Want ja, hij miste zijn grote broer.

Toch mooi he, als ze zo samenhangen?

Verjaardagsfeestje deel 2

Wolf vindt het nog steeds fijn om een familieverjaardagsfeestje te houden. Voor de cadeautjes moet hij het niet doen: die krijgt hij anders ook wel. Maar het is inderdaad leuk om de familie bij elkaar te hebben, taart te eten, en te kletsen.

Wolf had een hele hoop Skylanders gekregen (iets met een computerspel, je moet het maar googlen) en zat dus naarstig op de Wii te spelen – met het geluid af – en genoot er intens van. Voor de rest waren het envelopjes, omdat hij verder niks anders wilde, en de andere Skylanders (er zijn in totaal 32 figuurtjes) compleet uitverkocht zijn.

Het was trouwens ook mooi om het klein grut samen te zien; spijtig dat mijn oudste broer er niet was, die was net op weekend, want dan hadden we nog een extra klein meisje 馃檪

Het was best gezellig, eigenlijk. Alleen jammer dat mijn schoonvader zich niet goed genoeg voelde om mee te komen, en dat vonden mijn ouders ook, want het was al lang geleden dat die hem gezien hadden. Volgende keer beter, Jeroom!

Voor de foto’s zal ik eens in de richting van Dirk moeten kijken. Ik heb er enkel eentje van de cupcakes die de jongens gemaakt hebben voor de gasten.

cupcakes

Artichaud

Sinds Barts peter vijfenzestig is geworden, gaan we met de ganse familie (12 volwassenen, 7 kinderen) jaarlijks eten voor zijn verjaardag.

Het restaurant is telkens hetzelfde: zeer lekker, en vooral ook kindvriendelijk en vlakbij 馃檪

Ook vandaag was eigenlijk zeer aangenaam: een glaasje champagne (water in mijn geval) bij nonkel thuis, en dan richting het restaurant. Ik hield mijn hart vast voor Merel, want die was gisterenavond plots behoorlijk ziek: 39,5 graden, en serieus lastig ook. Ik had zelfs overwogen om gewoon thuis te blijven.Maar deze morgen was ze weer springlevend, vrolijk, goedgezind, en deed ze nog een mooi dutje.

Ik bleef mijn hart vasthouden: ik zag het al voor me dat we nog voor het hoofdgerecht naar huis zouden moeten, maar nee hoor: ze at, speelde, at nog wat meer, speelde nog veel meer, en amuseerde zich best, zonder ook maar een moment lastig te doen of hangerig te worden! Oef!

Intussen kregen wij een heerlijk menu voorgeschoteld:

Aperitief Cava met degustatiebordje
~
Koolvishaasje 聽met choronsaus,
knolselderchips en veldsla
~
Tuinbonensoep met ham
~
Filet van konijn, 聽portsausje met rozijnen
kruidenaardappelen
~
Chocoladetaart met gelei van veenbessen
~
Koffie met versnaperingen (
(werd – net zoals vorig jaar – een dessertbord, met cr茅me br没l茅e, chocoladebavarois, iets panna cotta-achtigs,聽 en nog een paar dingen)

Het voorgerecht ben ik vergeten fotograferen, de rest krijgt u hier even mee:

artichaud1

artichaud2

artichaud3

De kinderen zaten aan een aparte tafel, met een aparte menu, die trouwens ook veel sneller aan tafel kwam. Zoals gezegd: kindvriendelijk 馃檪

artichaud4

Beide baby’s zaten bij ons aan tafel, maar mochten ook gewoon op de grond zitten spelen.

artichaud5

En toen was er Nelly, die bij de kinderen ging zitten, en mijn twee jongens in de verdrukking bracht :-p

artichaud6

Yup, een fijne dag.

Memorabel nieuwjaren

Kobes peter, Dirk, moest nog komen nieuwjaren, en we hadden vandaag afgesproken. Die afspraak lag al van in december vast, en Kobe keek er enorm naar uit.

Dat ik zonder klank zit, ging de pret niet drukken: Bart was er per slot van rekening ook nog.

Dacht ik.

Want rond een uur of tien in de voormiddag begon Bart zich plots misselijk te voelen, met buikkrampen, en kroop hij in zijn bed. De kinderen waren gelukkig rustig, zodat ik op ’t gemak mijn lasagne kon afwerken.

Tegen twaalf uur riep ik Bart op, maar die zag maar bleekjes, en rond half een waren Dirk en Ilse hier, m茅t heerlijke aperitiefhapjes en een fles champagne. Bart zat erbij en keek ernaar, en was ook weinig van zeg. Gelukkig waren de kinderen dolenthousiast over het cadeautje van peter Dirk: het spel Skylanders voor de Wii, met in totaal vier ventjes.

Na het voorgerecht – scampi’s geflambeerd in de pastis – zag Bart er intussen zo lamentabel uit, dat hij maar weer in zijn bed is gekropen. De tafelconversatie was zo een beetje bizar: geen gastheer, en een gastvrouw die niet mag spreken. Goed bezig :-p Gelukkig lieten Dirk en Ilse het niet aan hun hart komen, en genoten ze van de grote schotel verse lasagne met massa’s groenten.

Na die hoofdschotel werd het nieuwe spelletje opgestart, en Wolf was er meteen mee weg, het was een plezier om naar te kijken. Naar het dessert – een schitterende chocoladetaart – keken de jongens zelfs met moeite om, z贸 wijs was dat spelletje.

Dirk en Ilse zijn nog gezellig blijven plakken tot rond een uur of vijf, zo’n groot impediment was mijn spraakgebrek dus blijkbaar nog niet.

Ik had in elk geval een fijne middag, en de kinderen ook. En Bart? Die is blijven slapen tot zeven uur, heeft dan wat gegeten, en is dan opnieuw in de zetel gekropen onder een dekentje. De duts.

Nieuwjaren

Eigenlijk feitelijk een fijne dag gehad bij de schoonouders (zoals altijd, eigenlijk).

Er is begonnen met de nieuwjaarsbrieven en de bijhorende cadeautjes en envelopjes. Wolf kreeg een stapel boekjes van zijn peter (waaronder twee Kuifjes), Kobe kreeg een DVD, en Merel kreeg een knalroze Lego opbergbox, waar ze prompt in ging zitten :-p

Kobes nieuwjaarsbrief vond ik de max, vooral met bijhorend snoetje en gebaren:

Liefste,

Vandaag ben ik een tovenaar!
Ik tover voor het nieuwe jaar
pinkel pankel perretjes
een huis vol met sterretjes!

Een sterretje dat blinkend is,
een sterretje dat vrolijk is.
Een sterretje dat je zo graag ziet,
en dat sterretje is je kleine deugniet!

Er is lekker gegeten, al was het gelukkig iets minder uitgebreid dan anders. Toostjes met foie gras blijven mijn favoriet, maar de jongens stortten zich met gusto op de prikkertjes met kaasblokjes en druifjes.

Het voorgerecht was een (gelukkig reeds van zijn schaal ontdane) halve kreeft:

kreeft

De soep was er deze keer niet, al is die altijd bijzonder lekker, maar het is altijd gewoon veel te veel.

Het hoofdgerecht was gebraad met gratin dauphinois en diverse groenten: lekker, maar niks bijzonders. Maar w茅l lekker 馃檪

Dessert = de traditionele ijsb没che 馃檪

En toen waren er nog kleine taartjes bij de koffie, en pralines van bij Marcolini, die dringend op moesten. H茅茅rlijk.

En hadden we uiteindelijk t贸ch alweer teveel gegeten :-p

Tussenin heb ik voor kapster gespeeld, heb ik rondgezeuld met twee dertienmaanders, heb ik gewordfeud met mijn schoonvader, en heb ik een heerlijk rustige dag gehad.

En dat afgerond met nog drie uur stevig zingen. Ha ja, want over twee weken is er koortoernooi!

Kerstdag

Naar aloude traditie wordt die met de schoonfamilie gevierd, en daarna opnieuw naar mijn familie.

We aten een feestelijk kerstdiner (mijn schoonmoeder was z贸 bang dat het niet genoeg ging zijn dat ze nog een extra taart had gekocht, na de hapjes, het uitgebreide koud buffet van vis, de pompoensoep, het wild met amandelkroketten, wilde champignons en opgevulde appel, en het dessertbuffet met chocomousse, advocaatmousse, javanais, cake en tiramisu), kletsten honderduit, en de jongens kregen pakjes, zijnde elk een computerspelletje en de vierde en laatste doos van Lego Heroica, die prompt werd gebouwd en gespeeld.

We namen nog eten voor zes man mee naar huis, en reden naar mijn ouders. Mijn jongste broer was er uiteraard niet, die was in het ziekenhuis bij zijn kersverse dochter, maar mijn oudste broer was er wel met zijn gezin.

We hebben de taart wijselijk laten staan, zijn meteen naar de aperitief gegaan, en hebben dan brood gegeten met er vanalles bij. Het was een fijne, fijne dag, maar ik was blij dat we thuis waren, dat de kinderen in bed lagen, en dat we zelf in de zetel konden zitten. Oef.