Omdat we nu toch in de buurt van Brugge waren – vooral omdat het anders ùùren rijden is, nietwaar? – gingen we gisteren met de kinderen naar het Boudewijnpark. De oudjes zijn rustig thuisgebleven en genoten van het nietsdoen, maar wij wilden dus wel de dierenshows zien. Geloof me: die zijn de moeite!
Het Boudewijnpark zelf is op het eerste zicht een beetje vergane glorie: afgebladderde verf, toch wel wat verouderde dingen, dat soort dingen. Maar er zijn een pak meer attracties dan we eigenlijk verwacht hadden, en we hebben niet eens alles gedaan, ook al moesten we nergens echt lang aanschuiven. En met het weer hadden we eigenlijk ook dikke chance!
We waren er rond kwart over tien, toen het al een kwartiertje open was. Er was veel volk, maar dat lag blijkbaar vooral aan het feit dat het een bedrijfsdag was voor één of ander bedrijf met zowel Vlaamse als Nederlandse als Franstalige werknemers, te oordelen aan het taaltje.
Om half elf schoven we aan bij de dolfijnenshow in de overdekte hal, en man, ik wist dat dolfijnen intelligente dieren waren, maar ik had er geen idee van dat die zo getraind konden worden!
Na een tiental minuten heb ik mijn fototoestelletje gewoon weggelegd, en ben blijven kijken. De dieren sprongen, tuimelden, gooiden hun trainers de lucht in, voerden ze rond, duwden ze verder, speelden voetbal, zwommen ondersteboven, achteruit, stonden op hun staarten in het water en gingen op die manier vooruit, en zoveel meer. Wijs om zien!
Merel was maar matig geboeid door de dolfijnen, maar vond de roofvogelshow dan weer mateloos interessant: thuis kijkt ze ook altijd naar elke vogel die passeert.
En toen werden er voze frieten gegeten met koude volauvent, moest er druk op de speeltuin gespeeld worden, werd op paardenmolens en gewone molentjes gezeten, ging ik met Wolf in de rollercoaster (en kwam ik er misselijk terug uit, schuld van de frieten), zagen we de zeeleeuwenshow, zat Wolf met zijn nonkel op de botsauto’s, liepen we nog wat te genieten van de heerlijke zon, keken we naar de diertjes op de kinderboerderij, en gingen de mannen (alle vier) op de waterglijbaan. En toen was het half vier, en vonden vooral de kleine meisjes dat het welletjes was.
Bootjes, gigantisch wiebelende en draaiende attracties hebben we wijselijk overgeslagen. En het treintje zat overvol.
Maar eigenlijk was het wel een fijne dag, ja.
