Kleine meisjes worden groot

En dan heb ik het voor één keertje niet over onze Merel, maar wel over Barts petekindje Liv.

Die wordt dinsdag drie jaar, maar omdat mijn schoonbroer aan het verbouwen is, gaven ze een klein familiefeestje in de feestzaal van Else haar tante in Wetteren. Voor ons niet gelaten: het is een pak dichter, en het dessertbuffet is altijd dik in orde. En Merel keek er gigantisch naar uit om met Liv te spelen.

Alleen jammer dat ze het cadeautje, een dik boek van Jip en Janneke, al hadden. Maar geen nood, Standaard boekhandel doet daar eigenlijk niet moeilijk over, ze wisselen zonder problemen. Alleen is het te hopen dat Liv dat nieuwe boek dan nog niet heeft. Ach ja, de Standaard is vlak bij mijn school, veel moeite is dat niet.

In elk geval is er hier ’s avonds niet echt veel meer gegeten, alleen Kobe heeft nog serieus wat binnengespeeld. En ik snap dus echt niet hoe hij dat doet, want de hoeveelheid pannenkoeken, tiramisu, cake en snoepjes die hij in de namiddag al verorberd had, was hallucinant, ik was er zeker van dat we hem een zakje gingen mogen geven in de auto. Niet dus. Kleine vreetbeer!

Verjaardagsfeestje Merel, mét taarten

Bij een verjaardag hoort een feestje, uiteraard. Omdat drie jaar nog wat te klein is voor een kinderfeestje, kreeg Merel enkel het familiefeestje, maar dat vond ze blijkbaar niet erg. Er was namelijk taart, en in de ogen van mijn dochter is taart erg belangrijk.

Ik heb het dan ook op mij genomen, voor het eerst in lang, om de taart zelf te maken: het weekend was een extra dagje, en ik zag het wel zitten. Gisterenavond ben ik dan ook aan de misérable begonnen, omdat die eigenlijk het lekkerst is als ze al een dagje staat. De calorieën van dat ding wil je écht niet weten – denk instant aderdichtgeslib-  maar ze is ongelofelijk lekker! Recept van Goe Gebakken van Sofie Dumont, overigens.

IMG_7192

Deze morgen ben ik dan eerst de basis van de chocoladetaart beginnen maken, want die moet een uur of twee in de koelkast, en dan aan de beertjestaart begonnen.

Die chocoladetaart, naar recept van alweer Sofie Dumont, is eigenlijk simpel: een chocoladebiscuit, waar een dikke laag chocomousse tussen gaat, en dan wordt het geheel overgoten met een ganache. Alleen was mijn vorm iets kleiner dan bedoeld, en dus mijn chocomousselaag iets dikker, en daardoor steef die minder op. Toen ik de taart dan ook wilde ontvormen, viel ze quasi uiteen. Ik heb snelsnel de vorm er terug opgezet, en de taart in de diepvries gekegeld. Ze werd daardoor wel heel mooi om te versieren, maar hopeloos onpraktisch: het biscuit was ook lichtjes bevroren, en dus moest je hard duwen om de taart te snijden, en duwde je de mousse er weer van tussen. Maar ze was tenminste mooi!

IMG_7196

De ganache is trouwens ideaal als zelfgemaakte choco: fantastisch lekker op de boterham.

De beertjestaart is in feite een biscuit van drie lagen met telkens een laag crème tussen van slagroom, plattekaas, suiker, gelatine en fruit uit blik. Rondomrond is ze ook afgewerkt met diezelfde crème (zonder het fruit) en dan berenkoekjes er tegengeplakt, en dan een vormpje met cacaopoeder. Merel vond ze fantastisch!

IMG_7194

IMG_7195

Als laatste taart, ook weer recept van Goe Gebakken, heb ik zelf een brésilienne gemaakt: een knapperig koekjesdeeg, met daarop vanilleflan, en slagroom en gekaramelliseerde amandelschilfers.

IMG_7191

Het resultaat van een ganse avond + voormiddag werk mocht er dus wel zijn:

IMG_7198

Merel kreeg een hoop cadeautjes: een reuzenpuzzel, een kleedje voor Grote Pop, een caravan (in Duplo-achtige stenen) van Hello Kitty, een Lalaloopsie, en vier pluchen dierenmaskers. Vooral die laatste waren een gigantisch succes:

IMG_7187

IMG_7189

IMG_7190

Maar ook de Lalaloopsie liet ze niet meer los, en de Hello Kitty caravan moest meteen gebouwd worden.

Er werden natuurlijk ook kaarsjes uitgeblazen:

IMG_7201

en er werd vooral veel gespeeld. Ik denk wel dat ze het leuk vond, mijn kleine meisje. Op naar de vier jaar, liefje!

Familiefeest

Dat het pijn deed, zo na een korte nacht om negen uur opstaan. Enfin, deze nacht was niet zo kort (zat erin om drie uur), maar de vorige nacht was dat wél geweest (van zes tot negen), en op mijn oude dagen lukt dat recupereren niet zo vlot meer als toen ik nog twintig was.

Om half elf stond ik dan ook, gewurmd in nylons en een chique kleedje, met de nodige accessoires links en rechts, met gans het gezin in de kerk van Kruishoutem voor de herdenkingsmis voor Jeroom. Alleen was er geen mis, wegens geen priester. Er was wel een gebedsdienst, wat eigenlijk ongeveer hetzelfde is, maar dan wel compleet geleid door vrouwen, en zonder het sacrament. Een communie was er wel, wegens reeds op voorhand gezegende hosties. Beetje bizar, als je het mij vraagt.

Aansluitend liepen we door tot op het kerkhof, en zagen de jongens voor het eerst het graf. Kobe was ervan aangedaan: hij miste zijn bompa, zei hij. Nu gingen ze nooit meer samen onnozel kunnen doen, of samen naar de kippen gaan. We hebben samen afscheid genomen, en hij heeft zijn opa een zacht kushandje toegeworpen, en hem toegefluisterd: “Ik mis je zo, bompa…”

Nadien ging de tocht richting Etikhove, naar Paul de Pierre, voor het jaarlijkse familiediner. Ik moet zeggen: ik ben al wakkerder geweest. Niet dat het zo erg was: ik heb een fijne conversatie gevoerd met Barts kozijn, ik heb gewandeld met het neefje van vijf maanden dat maar niet wilde slapen, en ik heb genoten van het eten. Maar na de hapjes, het voorgerecht en de sorbet kreeg ik het toch eventjes lastig. Gelukkig kwamen ook het hoofdgerecht, dessert en koffie aan een mooi tempo, en liepen we tussenin af en toe in de tuin waar de kinderen speelden, zodat het eigenlijk best meeviel. Maar de wallen onder mijn ogen spraken wellicht boekdelen :-p

foto

En vooral de drie kwartier in de auto naar huis waren lastig, zeker omdat Bart netjes lag te slapen naast me.

Enfin, al bij al een fijne dag gehad. Al moet ik zeggen dat ik, als ik eerlijk ben, misschien toch nog net iets liever in maliënkolder op een ork aan het meppen was geweest.

Familiefeest, alweer

Jawel, en deze keer voor de verjaardag van beide jongens. Ha ja, want Wolf had zo’n feestje niet gekregen, en vond dat eigenlijk wel jammer, al was het maar voor de cadeautjes :-p

Bart had de inkopen gedaan, ik heb me nergens iets van moeten aantrekken. Er was taart, en ’s avonds was er een uitgebreid buffet. En gelukkig was er ook zon, zodat we een behoorlijke tijd buiten hebben kunnen zitten.

feestje01

feestje02

feestje03

feestje04.

feestje05

feestje06

feestje07

feestje08

feestje09

feestje10.

feestje11

Lentefeest

Mijn kozijn en zijn vrouw, met wie we toch echt wel vrienden zijn, gaven voor hun vrienden een lentefeest voor hun tweede dochter.

En dus tuften wij vrolijk naar de Akkerhoeve, alwaar zich een mooi zaaltje, met speeltuin, trampoline, springkasteel én odorama, zich ontvouwde. Er waren uitgebreid hapjes voorzien, er was een barbecue, en er was een heus dessertenbuffet. Er werd vooral veel gepraat, getaterd, gefilosofeerd en gelachen (vroeger deden zij regelmatig een dergelijk feest in de tuin, waardoor wij hun andere vrienden ook kenden).

Maud1

Maud2

Maud3

Lena-Mare, Gwens dochtertje

Maud4

Maud5

Maud6

Babyborrel Bo

Ook al zit Bart in New York, we konden uiteraard de peter van Bo geen verstek laten gaan op diens feestje. Koud was het niet, nat wel, helaas. Gelukkig was het springkasteel een overdekt exemplaar, en stonden er parasols waar je onder kon gaan zitten om van het dessertbuffet te snoepen. Het was meer dan dik in orde, met veel speelgoed en een schminkstand voor de kinderen.

babyborrel01

babyborrel02

babyborrel03

Barts petekindje Liv

babyborrel04

De drie dametjes: Marie-Julie, Merel en Liv.

babyborrel05

Mijn metekind, veel engelachtiger dan ze is 🙂

Vaderdag

Traditioneel vraagt dat hier ten huize een uitgebreid ontbijt (met cadeautjes, warme koffiekoeken, verse fruitsla, versgeperst fruitsap en een eitje), en daarna een bezoekje aan Ronse – excuus, Maarkedal, Ronse ligt aan de overkant van de straat.

Bart wilde niet in pyjama de foto op, en dus zijn het de kinderen mét ontbijt, en het eitje dat papa meteen de eetlust ontnam, waar foto’s van zijn. En de cadeautjes natuurlijk, want daar stonden de kinderen op.

vaderdag01

vaderdag02

Van Wolf kreeg hij een leuk verpakte verjaardagskalender, waar blijkbaar serieus wat uren geknutsel in gekropen waren. Een paar voorbeelden:

vaderdag03

vaderdag04

vaderdag05

vaderdag06

Van Merel was er een bekrabbelde spiegelende kaart, en een sleutelhanger.

vaderdag07

Kobe had ook een spiegelende kaart met een versje, en een heel leuk beplakte map om papieren in te steken.

vaderdag09

vaderdag10

vaderdag08

Van mij kreeg hij overigens een motorhelm, kwestie dat hij niet altijd de mijne moet nemen. Hij is overigens niet zo zot van een integraalhelm, hij draagt liever een halve.

Daarna werd er samen pizza gemaakt omdat papa dat zo graag eet en de kinderen kunnen helpen bij het koken.

vaderdag11

En daarna ging het dus richting Maarkedal voor koffie met massa’s taart van Burez.

vaderdag12

Wolf trok een aantal foto’s…

vaderdag13

vaderdag14

vaderdag15

vaderdag16

… en ik ondernam een loffelijke poging om de vijf kleinkinderen samen op de foto te krijgen. Nu ja, samen op de foto was op zich het probleem niet, samen op een déftige foto, dat wel. Enfin, dit is nog de beste geworden:

vaderdag17

vaderdag18