Categorie: Familieperikelen

Er moest uiteraard uitgebreid gespeeld worden met petekindje Bo, ook al was die eigenlijk wat ziekjes.

Tegen tien uur trok ik met beide jongens naar de Action Factory, en zaten we zo goed als alleen in de filmzaal voor Kung Fu Panda II. Intussen speelden de meisjes, en kookte Bart.

We waren net op tijd terug aan het haventje om Koen te zien lopen met de meisjes, en dus liep Wolf snel om de vliegers, en gingen we mee tot aan het strandje. Ideaal weer, en ideale plek om te vliegeren, overigens.

Na het eten werd er nog even rustig gespeeld en zo, ging Wolf nog even op zijn eentje vliegeren, en trotseerden de jongens en ik een gigantische plensbui om tegen tweeën opnieuw in de Action Factory te zijn: ik had namelijk laser shooting geboekt voor hen, en dat vonden ze zalig.

Intussen waren de anderen ook naar de Action Factory gekomen, en werd er duchtig geklommen, en op de draaimolen gezeten.

Daarop gingen de anderen op ’t gemakje richting zwembad, terwijl wij snel onze spullen gingen halen. Omdat Bo ziek was, bleven hij en Else uit het water, en gingen ze maar met Omaly op de lappen, terwijl de rest vrolijk ging zwemmen.

Tegen half zeven hadden we een tafel geboekt in Zuiderzoet, een extern restaurant aan het haventje, waar het echt wel in orde was. Enfin, dat vond ik toch, Bart vond zijn lamsfilet niet zo geslaagd.

Aangezien het restaurant dus naast het appartementsblok ligt, bracht ik de kinderen na hun hoofdgerecht (en voor het onze) naar boven: Merel was hondemoe, en ook de jongens zaten liever nog wat tv te kijken. Zo’n grote zoon, da’s echt wel een gemak, zeker nu hij een gsm heeft en me dus gewoon kan bereiken. Merel vloog in bed, de jongens gingen iets later ook slapen, en Bart en ik maakten nog een kort romantisch wandelingetje van vijf minuten langs het water.

Toen ik een half uurtje later een kabeltje uit mijn auto ging halen, kon ik het niet laten toch nog een paar foto’s te nemen.

Vorig jaar zijn we uiteraard niet op weekend geweest met de schoonfamilie omdat ons hoofd er aan geen kanten op stond, maar Jeroom had ons allemaal laten beloven dat we ook zonder hem die traditie gingen verder zetten. En dus zijn we deze morgen naar Nederland vertrokken, meer bepaald naar Center Parcs De Eemhof in Zeewolde, zo’n 50 km ten oosten van Amsterdam. We zijn er al eerder geweest, namelijk vorig jaar in november, en hadden het toen goedgekeurd.

Koen, mijn schoonbroer, had alles geregeld, en het zelfs laten kosten, want hij had op de dijk van het Eemmeer, de ‘marina’, een reusachtig luxe-appartement gehuurd, voor twaalf personen. Ha ja, met ons tienen konden we nergens anders in, natuurlijk. Ik moet zeggen: het appartement was de moeite: zeer ruim, gerieflijk, zes slaapkamers, drie badkamers (eentje met UV stralers, eentje met bad en sauna, en eentje met stoomdouche) en een groot terras. We zaten op de derde verdieping, met uitzicht op het Eemmeer (de vroegere Zuiderzee, nu onderdeel van het IJsselmeer), en ook dat was de moeite.

Zicht vanuit het raam, en vanop het terras. Achter de bomenrij ligt de rest van Center Parcs.

We waren rond elf uur vertrokken met twee auto’s, want Omaly reed met ons mee, aten in één of ander Nederlands dorpje, en waren ter plekke rond twee uur. Helaas mochten we maar binnen vanaf drie uur, en dus gingen we alvast iets drinken in het centrumpje. Rond drie uur konden we dus naar de marina, en installeerden we ons.

De jongens hadden zich al snel in hun bed voor de tv genesteld:

Maar we bleven uiteraard niet de hele middag binnen, we gingen even tot aan de vlakbij gelegen Action Factory

en verkenden de kinderboerderij.

We maakten nog een wandeling langs het centrum, Wolf nam het fototoestel over, en we genoten.

Na het eten wandelde ik nog even met Wolf tot aan het water (dus eigenlijk gewoon de trap af en naar buiten)

Intussen waren Koen en Else gearriveerd met een grote pot spaghettisaus, en lagen de kinderen eigenlijk te laat in bed, zeker gezien het drukke programma de komende dagen. Maar bon, ’t is vakantie, en het was een geslaagde eerste dag.