Geplaatst op

Nieuwjaar

Vroeger spraken we altijd in de namiddag af bij mijn ouders om te nieuwjaren. Dit jaar, tsja, dit jaar zou anders zijn, dachten we. Maar een paar dagen op voorhand, op amper vijf minuten, regelde ik het volgende met mijn broers: we spraken af om zes uur bij mijn pa, ik zou kant-en-klare hapjes zoals kaasblokjes en chips meenemen, en toastbrood, Jeroen zou zorgen voor champagne en drank voor de kinderen, en Roeland moest om kaas en hesp. Jeroen zou dan ook nog zijn grote toaster meenemen, en dat was dat.

Ons pa zag dat ook helemaal zitten: toen we toekwamen, was het huis netjes opgeruimd, de grote tafel vrijgemaakt, stonden de champagneglazen klaar en brandden de kaarsen. We installeerden ons, de kinderen begonnen meteen te spelen zoals altijd, en er waren nieuwjaarsbrieven.

En daarna waren er ook croque-monsieurs.

img_8046

Weet je, het voelde gewoon goed. Het zat ook goed. We misten ons ma wel, maar de sfeer was eigenlijk niet anders. En mijn pa en ik, we waren het er over eens: ons ma zou het fantastisch gevonden hebben, al haar volk in haar huis.

Geplaatst op

Van wegels en oude wijven…

Soms heeft een dag niet zoveel nodig… Rond twee uur ruimden we onze eigen rommel hier eens grondig op, zochten het cacheboek, en reden naar Lovendegem voor drie bij elkaar liggende geocaches langs de Noense Wegel en aan een visvijver. We hoorden alle vier ons ma al zeggen: “Moh, en kende gij de Noense Wegel niet? Allez gij! Gij en het ook nooit rondgereden met uwe velo he, allez jong!” Ze zou ervan genoten hebben…

Daarna gingen we ons pa een beetje ambeteren, namen nog de drie laatste dozen kleren van ons ma mee, en reden naar Ursel, naar mijn grootmoeder. Daar bleven we ook wat kletsen, en reden haar tegen half zes naar de eetzaal. Merel wou per se op haar schoot, en ik weet niet wie daar het meeste van genoot…

img_2322

Om zes uur waren we thuis in een proper opgeruimd huis. Heerlijk toch?

Geplaatst op

Van elanden, chemiedozen en Dr. Who

Dat het een rustige tweede kerstdag ging worden, dat wisten we al. Geen verplichtingen, geen boodschappen, geen uitjes, gewoon thuis. Voor de kinderen vertaalde zich dat in een pyjamadagje ^^

Kobe en Wolf waren al vroeg in de weer met de chemiedoos, en amuseerden zich kostelijk.

En daarna werd het een gedoe met elanden. Kobe heeft er een hele grote bijgekregen – Opaland – en een paar kleinere, samen met een elandenmuts, en toen werd er plots een elandenboerderij gemaakt. En daarna een knuffel- en kussen”zwembad”, waar dan eerst Kobe, en dan Wolf onder kwam te liggen. Enfin, ze hebben zich geamuseerd, en hadden veel te warm van het zeulen met al dat gerief.

En intussen kon ik eindelijk wat blogachterstand inhalen, en stond de Sonos vrolijk te spelen. De leukste cadeautjes zijn die waarvan je pas beseft dat je ze echt wel wilde, wanneer je ze krijgt. En dat geldt dus voor mijn eigen streaming box in de living, zodat ik mijn favoriete muziek van Spotify of de radio gewoon via mijn computer kan laten spelen in de woonkamer. Of waar ik het ding ook zet, eigenlijk. Dikke kus, liefje!

En toen was er ’s avonds nog de nieuwe kerstaflevering van Dr. Who, een ideaal einde van de dag.

Enfin, heerlijk rustige familiedag dus. Zalig.

Geplaatst op

Kerstdag 2016

De dag begon zoals elke goeie kerstdag: met lang uitslapen en versgebakken koffiekoeken. Enfin, voor mij toch: Bart werd uit zijn bed gezet door Kobe, die dolgraag met zijn experimenteerdoos wou spelen, maar na een akkefietje gisterenavond dat niet meer mocht zonder toezicht.

Kobe was door het dolle heen:

Er werden kleuren gemengd, ballonnen opgeblazen door chemische reacties, dat soort dingen.

En ’s middags werd er uiteraard gegeten bij Omaly in Ronse. Er was een poging tot de jaarlijkse familiefoto, maar mijn volk is moeilijk in toom te houden, vrees ik.

Omaly begint eindelijk in te zien dat die diners niet zo uitgebreid hoeven te zijn, en dus waren er hapjes, was er heerlijke pompoensoep, een hoofdgerecht met kalkoen, warm fruit en kroketjes, en taart als dessert.

Eigenlijk waren we vrij vroeg weer thuis, ideaal om allemaal lekker samen nog naar een film te kijken. En een aflevering van QI ^^

 

Geplaatst op

Kerstavond

Sinds een paar jaar is kerstavond afwisselend bij mijn oudste broer en bij ons. Vroeger ging Jeroen met zijn gezin naar zijn schoonouders, maar die mensen zien dat echt niet meer zitten. Ons ma en pa kwamen al een paar jaar bij ons, en toen werden er enkel hapjes gegeten, of gewoon wafels, want mijn ma was daar verzot op. Roeland gaat standaard naar Sarahs ouders, die is er dus nooit. Maar het was dus wel de eerste keer zonder ons ma… Ik geloof dat vooral ons pa daar serieus last van had, maar al bij al viel het bijzonder goed mee.

Bart was vroeg opgestaan, en stond al om acht uur – en blijkbaar lang niet als enige – aan de Delhaize om boodschappen te doen. Hij heeft het hele menu in elkaar gezet én gekookt, ik heb zelfs geen potje afgewassen. Mijn taak was het om het huis toonbaar te krijgen en de tafel feestelijk te dekken. De kamers van de kinderen hebben een serieus tijdje in beslag genomen, maar de missie mocht wel geslaagd genoemd worden. We moesten ons nochtans een beetje haasten, want de jongens werden rond half twee opgehaald door hun nonkel, om samen met Alexander naar Star Wars Rogue One te gaan. Feest!

Tegen drie uur was eigenlijk alles zo goed als klaar, en deed Bart zowaar een tukje in de zetel. Komt dat tegen! Compleet stressvrij en al.

En toen was het tijd voor het grote geweld, en veel te veel cadeautjes en hapjes. Bart had zowel gewone chips voorzien – voor de kinderen – als hapjes met garnalen, met gamba’s, met zalm, met gerookte makreel…

Als voorgerecht had hij een sublieme truffelrisotto gemaakt, compleet met échte verse truffel. Een zeer overheersende smaak, maar wel bijzonder lekker.

Het hoofdgerecht was hertenfilet in een wildsausje met boschampignons, met dan gestoomde babygroenten, een witloofstronkje, en pommes duchesse. Maar lekker, maat!

En toen moest het dessert nog komen: een toren van mini-éclairs en soesjes, en chocoladebekertjes gevuld met lemon curd, met een grote kom slagroom erbij.

Ons pa is er bijna bijgekropen…

Intussen speelden de kinderen vrolijk boven, was er af en toe een cadeautjesronde, en genoot ik met volle teugen.

Ons ma, die zou het fantastisch gevonden hebben. Serieus waar.

Geplaatst op

Tradities

Op 1 november gaan we naar Ronse, dat hoort zo. Nelly had uitgebreid gekookt, al was het maar om ons te bewijzen dat ze het nog steeds kan, in haar eigen huis. En jawel, er was champagne met hapjes, er was haar typische overheerlijke pompoensoep mét balletjes, en er was Ardeens gebraad met kroketjes. En daarna was er uiteraard ook nog bijzonder veel taart, zoals altijd.

De heren en schoonzus wasten af, terwijl ik knopen verzette en de kinderen buiten speelden.

En daarna gingen we samen naar het kerkhof in Ronse, hallo zeggen tegen Jeroom.

Ik mis hem…

Geplaatst op

Een gewone zondag

Eigenlijk een doodgewone zondag, waarbij de kinderen naar de scouts gingen en Bart een tukje in de zetel deed. Niks speciaals dus, ware het niet dat niet enkel mijn vader kwam eten, maar ook Barts moeder. Die twee zijn aan elkaar gewaagd en kunnen het precies nog goed met elkaar vinden, ideaal dus.

Bart kookte weer succulent, met een voorgerechtje van kabeljauwtartaar en een crème van erwtjes, een fantastisch varkenshaasje, en een citroendessert dat blijkbaar wel nog wat accuratesse nodig heeft in de afwerking: schitterend van smaak, maar bijna drinkbaar.

En toen gingen we gewoon buiten zitten. Begin oktober, zonder vestje, op het terras. Ik hing de was op, en de oudjes lazen de krant en bespraken koetjes en kalfjes. En dat laatste mag u letterlijk nemen, jawel.

Nog wat later kwamen de kinderen terug van de scouts, en werd de cake van Omaly meer dan oké bevonden.

img_6711