Geplaatst op

Verjaardagsfeestje Bo

Nee, geen van de drie kinderen was mee: we zitten zo dicht bij de examens dat ze daar liever hun tijd aan spendeerden. Per slot van rekening zijn we twee uur kwijt door de autorit alleen al.

Het feestje zelf was nochtans best wel aangenaam: we konden buiten zitten in Koen zijn bouwwerf. Met dat vreselijke regenweer is zijn tuin nog steeds een gigantische modderpoel, al kunnen ze blijkbaar wel al zwemmen in het gloednieuwe en best wel grote zwembad. Het lijkt me heerlijk, als er ooit nog eens wat zomer aankomt.

Maar de rest van de tuin, daar is nog werk aan, ja. Het gaat fantastisch zijn als het ooit af geraakt :-p

We zijn wel al tegen een uur of vijf weer vertrokken wegens dus de studerende jeugd thuis, en dan heb ik het liefst dat zij niet zelf de tafel moeten zetten en dergelijke, dat we ze wat werk uit handen geven.

Maar er zijn ergere manieren om een pinkstermaandag door te brengen, ja.

Geplaatst op

Tweede-Pasenlunch

Vandaag tekenden we met zijn allen present in Ronse, bij Nelly, voor de lunch. Gelukkig heeft Ikaria, de nieuwe uitbater sinds Triamant failliet is, het restaurant in zijn huidige vorm laten bestaan. Gisteren was trouwens geen optie met de Ronde die hier overal passeert: we zouden gewoonweg niet tot in Ronse geraakt zijn op een deftig uur.

Soit, we waren er en het was gezellig: kaaskroketten als voorgerecht, kip als hoofdgerecht een een fancy dame blanche als dessert.

En dan nog koffie met paaseitjes op Nelly’s appartement. Ik was al lang blij dat er geen taart was, want ik had eigenlijk alweer te veel gegeten.

Maar yup, het was best gezellig, zo met zijn allen.

Geplaatst op

Staf 80

Jawel, nonkel Staf, Nelly’s kleine broertje, is tachtig geworden, en daarom kwamen we vandaag met zijn allen samen in de cafetaria van zijn rusthuis. Het was best wel een grote bende: Nelly, maar dan ook alle neven en nichten: wij met vijf, Koen met vier, Christophe met vijf en dan nog Véronique en enkele vrienden van Staf.

Erg lang zijn we niet gebleven: ons pa zat gewoon thuis intussen, hij kijkt zo uit naar die zondagen dat ik er hem niet voor thuis wilde laten. Hij zat dan ook op zijn gemakje te lezen, met een taartje en een koffie erbij. Maar het was wel een fijne middag ^^

Geplaatst op

Nieuwjaren!

Uiteraard moest er ook nog genieuwjaard worden. Zaterdagavond tekenden we present bij Jeroen en Delphine, waar we talloze hapjes voorgeschoteld kregen, nieuwjaarsversjes werden verzonnen – al dan niet met veel succes – en daarna vooral genoten werd van een zeer uitgebreide kaasschotel. Dik, maar dan ook dik in orde. Nog eens merci, Jeroen en Delphine!

De volgende middag deden we het hele proces nog eens over, maar dan in Bistro De Louise in Louise-Marie, vlakbij Ronse: een klein, gezellig restaurantje met een klassieke maar lekkere kaart – de gegrilde gamba’s zijn een aanrader! – en een houtkachel die het beste van zichzelf gaf, zodat Merel en ik tussen hoofdgerecht en dessert even een luchtje gingen scheppen buiten. Maar koud, man!

Wolf, die druk aan het studeren was, werd beide keren via FaceTime op zijn nest gepakt en alsnog een fijn nieuwjaar gewenst, een gift van zijn peters toegestopt en een nieuwjaarsbrief voorgelezen van zijn eigen petekind. De techniek staat voor niks, meneer!

Enfin, het nieuwe jaar werd alweer goed ingezet, me dunkt.

Geplaatst op

Kerstdag 2023

We sliepen min of meer uit, Bart ging zijn moeder ophalen in Ronse, en tegen één uur stonden we met zijn allen in Brussegem. Met twee auto’s, dus, want anders kunnen we er toch niet allemaal in.

Er waren hapjes, er waren scampi’s, er was hert, er was uitgebreid dessert in verschillende vormen ijstaart, en er waren fijne gesprekken allerhande. Zoals altijd, eigenlijk.

Bart was nog niet helemaal klaar met zijn dessert toen Nelly hem al sommeerde haar naar huis te brengen, wij zijn toch nog ietsje langer gebleven, ja. Er was nog koffie, er waren nog meerdere fijne babbels, en tegen een uur of zes waren we thuis, nog ietsje voor Bart, want die is net iets langer onder de baan.

Maar het huis was warm, gezellig verlicht, we hadden onze pyjama’s en thuiskleren al aan, konden heerlijk uitbuiken in de zetel, en er was Dr. Who’s kerstspecial op tv. Veel beter kon het niet zijn, toch?

Geplaatst op

Kerstavond

Zoals altijd vierden we kerstavond samen met Jeroen en zijn gezin, en ons pa ook natuurlijk. Dit jaar was het aan ons, een taak die Bart met verve op zich nam, want ondanks de rust van gisteren weigerde mijn rug mee te werken. Het is niet dat hij blokkeert, hij doet gewoon continu pijn en ik kan dus echt niet veel. Maar Bart had heerlijk eten voorzien en zorgde daar ook voor.

Kobe en Merel hadden hier nog gestofzuigd en alles op orde gelegd – gelukkig was de kuisvrouw gisteren en eergisteren gekomen – en we hadden ook samen de tafel gedekt, compleet met opgepoetst zilver en al. Ik was wel tevreden met het resultaat, ja.

En toen waren er hapjes, en de traditionele gezinsfoto’s, waarvan u er al eentje kon zien in het vorige bericht.

En toen was er knolseldersoep, en schartongrolletjes, en gevulde kalkoen, en limoenmisérable. En ja, ’t was lekker.

De avond werd afgesloten met koffie en friandises, en vooral ook met een hele discussie over en zoektocht naar de afkomst van de prachtige zilveren schalen die ik van ons ma gekregen heb. Ik dacht dat ze van haar moeder afkomstig waren, maar we bleken ons allemaal de duifjes van oma van Zomergem te herinneren, die in die schalen werden geserveerd. De stempels konden we terugbrengen naar zilverwerk dat op de schepen tussen Europa en de Verenigde Staten werden gebruikt, de voorganger van de White Star Line, en ons pa wist zich inderdaad te herinneren dat zijn moeder ooit eens een heel servies had overgekocht van zo’n boot.

Enfin, fijne en lekkere avond gehad. En de rug heeft zich al bij al nog koest gehouden.

Oh, en Bart toonde even het verschil tussen de gedekte tafel van vanavond en die van kerstdag middag vorig jaar, met het servies van zijn moeder en het volle daglicht. Zelfde locatie, zelfde hoek.

Geplaatst op

Livs verjaardag

Wolf moest studeren, Kobe bleef bij opa en moest nog naar de scouts, maar Merel, Bart en ik reden naar Brussegem voor het verjaardagsfeestje van Liv. Merel vond het wel wat jammer dat er geen cupcakes meer waren om te versieren, maar verder hebben de twee meisjes in Taylor Swift het ideale gespreksonderwerp gevonden.

En er was taart. Veel taart.

Heel lang zijn we niet gebleven, want ons pa zat nog bij ons thuis, maar gezellig was het wel. Nog een gelukkige verjaardag, Liv!

Geplaatst op

Familiebijeenkomst in de ArtiChaud

Zoals altijd gingen we ook vandaag met Barts familie eten: zo hoort dat al sinds jaar en dag op Allerheiligen, en ik kan me daar volledig in vinden.

En zoals altijd werd dat voorafgegaan door een bezoek aan het kerkhof van Kruishoutem om even hallo te gaan zeggen aan Jeroom. Het is al tien jaar dat we hem moeten missen, al veel te lang tien jaar.

Daarna gingen we even langs bij nonkel Staf, om dan richting de ArtiChaud in Kruishoutem te rijden. Vroeger kwamen we hier vaak, nu was het even geleden, maar het eten is er alleen maar beter op geworden, heb ik zo de indruk. De porties zijn in elk geval niet kleiner geworden: eigenlijk was het lenghaasje met risotto al een hoofdgerecht op zich, en dan moest het hertenkalf met veenbes en amandelkroketjes nog komen.

Omdat we deze keer al om twaalf uur hadden afgesproken in plaats van het vroegere één uur, waren we nu tegen half vier al weer buiten, maar het was echt wel lekker en gezellig geweest, maar zeker ook lang genoeg voor Nelly.

Bart bracht haar naar huis, wij reden naar ons eigen huis, en we zagen dat het goed was, zo’n traditie.