Geplaatst op

Kerstavond

Vorig jaar was het bij ons, dit jaar was het dus weer kerstavond bij Delphine en Jeroen, samen met ons pa.

Tegen zevenen stonden we bij hen, en zoals altijd zag het er weer schitterend uit. Delphine heeft echt flair van decoreren, het moet gezegd. We namen ook weer de standaard familiefoto’s.

En toen waren er cadeautjes, en hapjes, véél hapjes. En een voorgerecht met garnalen. En twee gigantische gevulde kalkoenen met een massa groenten en handgemaakte kroketten en peertjes, waarvan we er nog niet eens eentje hebben opgegeten. Ik vermoed dat ze nog wel een paar dagen kalkoen gaan eten ^^ Maar het was wél lekker! En uiteraard hadden we nog niet genoeg gegeten, waardoor er nog dessert was ook.

De kinderen speelden, wij kletsten, er waren cadeautjes, en ik genoot, net zoals ons pa. En mijn broer was zelfs genietelijk!

Ik kreeg van mijn metekindje een gigantische mand lekkernijen en van mijn lief een machtig wijs boek om zelf lekkernijen te maken. De geeky soort dan wel.

Tegen een uur lagen we in bed, in een poging om uit te buiken. Maar het was, naar traditie, een fijne avond!

Geplaatst op

Brunchke

Zoals elk jaar waren we ook dit jaar uitgenodigd voor Marnes verjaardagsfeestje. Ja, mijn metekindje wordt er ook al acht jaar!

Het  is prachtig om te zien hoe de drie nichtjes samenspelen, met tegenwoordig ook Bonne, het dochtertje van Sarahs zus, er ook nog bij. Ze maken dan samen filmpjes en giechelen zich dood!

De jongens zitten intussen samen computerspelletjes te spelen, en vooral Nand, die intussen in het derde studiejaar zit, kijkt enorm op naar Wolf. Ha ja, de grote, coole neef en al.

En intussen zitten “de grote mensen” beneden in de woonkamer gezellig te keuvelen, te eten, glazen te morsen en eigenlijk bijzonder aangenaam samen te zijn.

Die brunches bij mijn jongste broer: een aangename traditie, jawel.

 

Geplaatst op

Brussegem revisited

Een paar keer per jaar trekken we naar Brussegem, waar Barts broer woont. Het is een heel rustig dorpje, en zij wonen dan ook nog eens in een rustige straat, maar op een hoger niveau, letterlijk dan: ze hebben een steile oprit naar hun huis.
Vandaag was er Livs verjaardagsfeestje, maar dan wel zonder de jongens, want die hebben allebei examen morgen. Ikzelf had nog geen verbeterwerk en kon dus probleemloos mee. De jongens moeten het intussen zelf wel kunnen, zo zonder toezicht. Al hou ik mijn hart vast voor Kobes Frans…

Het feestje zelf was bijzonder gemoedelijk, met taart en koffie en veel gesprekken, zoals altijd. Oh, en cupcakes voor de kinderen om te versieren, iets wat ze nog altijd met veel plezier doen. Merel had er zelfs op gehoopt.

Geplaatst op

Allerheiligen

Het is een traditie dat we op Allerheiligen naar Ronse en Kruishoutem gaan om er de graven te bezoeken en te blijven eten bij Nelly. Nu, drie jaar geleden stond ze nog vrolijk zelf te koken in haar keuken, vandaag hadden we afgesproken op restaurant in Kruishoutem, alwaar we eigenlijk bijzonder gezellig en lekker hebben gegeten.

Daarna waaiden we even binnen om de hoek bij nonkel Staf, die nog steeds in het ziekenhuis ligt, en spraken we ook nog af op het kerkhof om Jerooms graf te bezoeken.

Jeroom, ik blijf u missen…

Geplaatst op

Dana Winner

Nee, ik ben absoluut geen fan geworden van Dana Winner, geloof me. Het is niet mijn stijl en dat zal het ook nooit zijn.

Maar.

Haar nieuwe single heeft een videoclip, en daar ben ik wél fan van. Want daarin danst mijn metekindje Marie-Julie. Negen jaar oud, en mega cute. Maar kijk gewoon zelf, en geef me dan gelijk, oké?

Geplaatst op

78

Jawel, ons pa wordt woensdag 78 jaar, en het gaat goed met hem. Allez ja, dat vind ik toch, en dat zegt hij ook zelf. Ja, hij blijft ons ma keihard missen, en ja, het is moeilijk om telkens weer een extra stukje zelfstandigheid op te geven, maar hij is er toch nog steeds. En elke zondag opnieuw vragen de kinderen hoopvol of opa komt, en vrijwel elke zondag gaat Merel mee om hem op te halen. Want die grootvader van hen, dat is toch iets speciaals. Ze zijn al twee grootouders kwijt, en Omaly woont nogal ver, en daar kunnen ze precies ook minder mee praten. Maar opa, ja, die hebben ze graag in de buurt, ja.

Ik had in de loop van de week een berichtje gestuurd naar de broers om te vragen of ze mee konden iets gaan eten vandaag. Voor Roeland lukte dat, Jeroen had helaas al andere verplichtingen. Maar dat hield ons niet tegen om stipt tegen twaalf uur in de Auberge du Pêcheur in Sint-Martens-Latem te zijn. Bart was nog zijn moeder gaan ophalen in Ronse en kwam een paar minuten later ook toe.

We hadden voor de menu gekozen, en daar kregen we geen spijt van: het eten was zeer in orde, zij het soms wat traag. Dat snap ik wel: er waren twee feesten en Bart had toch nog wel wat moeten aandringen om er nog een gezelschap van 11 man bij te krijgen. Maar we zaten op het terras vooraan, onder een luifel, en het was er toch wel zeer aangenaam zitten, ja.

Ons pa kreeg tekeningen van de kleinkinderen, lekker eten, veel aandacht, en ik denk wel dat iedereen een fijne namiddag had. Ik in elk geval wel.