Geplaatst op

Middagje Brussegem

Neefje Bo was eigenlijk al in april verjaard, maar een feestje geven in volle coronaquarantaine, nee, dat was het toch niet.

Maar intussen mogen we bubbelen met 15 mensen per week, dus enkel onze beide families, dat moest wel kunnen, dachten we. En dus waren we bij hen om twaalf uur om er gezellig te aperitieven en dan Italiaans te eten. Als cadeautje kreeg Bo van zijn peter Wolf een grote set Lego Ninjago, en die moest natuurlijk ook samen gebouwd worden, iets wat de jongens met veel plezier samen deden, terwijl de meisjes ook samen speelden.

En natuurlijk werden er samen cupcakes versierd, iets wat intussen een traditie is.

Maar na een tijdje begon mijn rug eigenlijk echt wel ambetant te doen door het stilzitten en ging ik even een ommetje wandelen, een kilometer of drie, met – hoe kan het ook anders? – een cache onder de baan. Uiteraard.

Al bij al een zeer aangename dag, voorwaar.

Geplaatst op

Alternatieve Pasen

Normaal gezien gingen we deze middag eten in Ronse met Nelly. Uiteraard kan dat nu niet doorgaan, gezien de omstandigheden. Maar Bart en Koen hadden een aperitiefje afgesproken, online welteverstaan. Nu, het had wat voeten in de aarde omdat Nelly’s iPad niet alle software heeft staan en we dus wat gelimiteerd waren, maar het lukte wel ^^

Bart had een bijzonder fijne maaltijd voorzien, met vooral ook een, euh, enthousiaste taart.

En daar geniet ik nog het meest van: we konden ook gewoon buiten eten. Zalig toch, zo’n vroeg zomerweertje? Als we dan toch in ons kot moeten blijven, liever zo dan in de gietende regen.

Geplaatst op

Skypen

Jeroen heeft ons pa gisterenavond op Skype gestoken, met enige moeite zou je kunnen zeggen, maar het lukte!

Deze voormiddag belde hij dus, terwijl de kinderen alle drie net buiten zaten. Ik bracht de computer naar buiten, en ze glunderden om hun opa nog eens te zien en vooral met hem te kunnen spreken. Hij vroeg dan ook naar alles wat ze aan het doen waren en al gedaan hadden, en klaagde zelf ook totaal niet. Ja, hij zit alleen, maar dat is hij wel gewoon, daar kan hij mee leven. Ik vind het fantastisch hoe hij er altijd in slaagt het gesprek weer op de kinderen te brengen en hen zo het gevoel geeft dat ze belangrijk zijn. En dat zijn ze ook echt voor hem, dat weten ze.

Ze zijn zelfs met computer en al naar binnen gekomen en hebben zich samen in de zetel geïnstalleerd om verder te kunnen praten. Ik was intussen aan het koken, maar dat stoorde niet, want ons pa moest mij toch niet hebben.

Ik heb geen schermafbeelding van hem, maar ik vermoed dat hij minstens even hard zal geglunderd hebben.

Geluk zit in de kleine dingen, toch?

Geplaatst op

Nieuwjaren

Eind februari nog nieuwjaren, faut le faire. Maar de enige zondag in januari dat de drie kinderen konden, kon ons pa zelf niet. En we hebben blijkbaar alle drie nogal volgeboekte agenda’s. Tsja.

Maar vandaag zaten we allemaal rond twaalven in de Scheve Zeven in Zomergem. Er was lekker eten, de kinderen speelden mooi samen, en wij probeerden te praten in de nogal luidruchtige omgeving.

Mijn broer ging op een bepaald moment toch weer aan het stoken, waarop ons pa tegen mij begon te roepen, en ik kan dat momenteel écht niet hebben: ik zit op mijn tandvlees, kijk ongelofelijk uit naar volgende week, en dus ging ik gewoon even in de auto zitten. Allez ja, liggen, want de rug doet het niet onder al die stress.

Bon, Jeroen kwam vragen om terug binnen te komen, en toen ook Bart dat vroeg, deed ik dat maar. Na het dessert trokken we dan naar ons pa zijn woonkamer om daar nog de nieuwjaarsbrieven te lezen.

Missie geslaagd, en dat nog vóór eind februari :-p

Geplaatst op

Gezellig zondagje

Ons pa ging vandaag op restaurant met zijn schoonbroers, en dus waren wij onder ons vijfjes. Bart besloot prompt dat hij niet ging koken, maar dat we ergens gingen eten, en reserveerde meteen een plekje in het restaurant onder de stadshal. Alleen hadden we er niet meteen aan gedacht dat het net dan nieuwjaarsdrink was van ’t stad Gent. Niet dat dat erg was, maar het was er wel een beetje druk.

Enfin, we aten er zeer lekker – het beenhammetje is er een sterke aanrader – en genoten van elkaars gezelschap.

Ik wilde om drie uur naar een toneelstuk in de NTG, en er was dus nog net genoeg tijd over om met het hele gezin in het reuzenrad te gaan dat al een hele tijd op de Korenmarkt staat.

Machtig zicht over het centrum, alleen vond ik het niet zo tof dat Bart plots begon te schommelen: hoogtevrees, it’s a thing.

Daarna reden zij weer naar huis, en ik, ik ging netjes op tijd naar de NTG, voor “Familie” van Milo Rau. Maar da’s voor een volgende post.

Geplaatst op

Nieuwjaren in Ronse

Zag Nelly het vorige week nog niet zitten om mee te gaan op restaurant, nu was ze wel degelijk netjes opgekleed en klaar om in het restaurant van Triamant samen met ons te lunchen. Ze had de menu ook op voorhand besteld: paté als voorgerecht en een hertenstoofpotje met witloof en kroketjes. Een dessert hoefde niet, al had ze wel een digestief voorzien.

We aten namelijk taart op haar kamer, terwijl de nieuwjaarsbrieven werden voorgelezen en het nieuwjaarsgeld en/of cadeautjes werden uitgewisseld.

Merel kreeg zowaar een ticket om samen met Else en Liv naar Ketnet Musical te gaan, en ik wist dus niet dat dat kind zo hard kon glunderen…

Daarna ging Bart nog even nonkel Staf bezoeken en reed ik met de kinderen naar huis, maar eerst hebben we nog snel de cache opgepikt die achter Triamant ligt. Nog een chance dat ik Wolf mee had…

 

Geplaatst op

Kerstdag

Vanmorgen waren we allemaal op een redelijk uur op, gewassen, opgekleed en klaar. Bart reed al naar Ronse om er eerst nog bij zijn moeder langs te gaan, ik reed met de kinderen naar Zomergem om er mijn pa op te halen en ook naar Ronse te rijden.

We hadden er namelijk een restaurantreservering, Maison D., samen met Barts broer. Nelly zelf zag het niet zitten om mee te gaan, ze heeft nog te veel last van haar heup sinds ze recent weer gevallen is. Ons pa was meegevraagd, want anders zat hij toch alleen en hij genoot ervan. Lekker eten, fijn gezelschap: dik in orde.

Het eten was effectief ook zeer in orde, zij het een beetje traag. Allez, serieus traag. Het leverde ons om kwart na vier een telefoontje van Nelly op, waar we bleven. We gingen namelijk taart eten bij haar op het appartement, maar we gingen net nog maar aan het dessert beginnen.

Enfin, tegen vijf uur waren we bij haar om daar nog taart te eten, voor zover daar nog animo voor was: iedereen had eigenlijk al veel te veel gegeten. Ik heb dan maar wat taart meegenomen naar huis ^^.

Aansluitend reden we nog met zijn allen naar Huise om er hallo te zeggen bij nonkel Staf. Die zit daar nog wel eventjes, want zijn evenwicht is nog niet goed genoeg, en hij kan voorlopig ook nog niet voldoende stappen om terug naar huis te gaan.

Daarna klommen de kinderen allemaal bij Bart in de auto en reden ons pa en ik, via nog een fijn cacheke in Munte, terug naar Zomergem.

Lange, intensieve dag, maar wel een echte kerstdag. Zoals het hoort.