Geplaatst op

De Relieken part 2

In februari had ik al eens de auto en daarna de fiets genomen om een eerste stuk van een reeks van 101 geocaches te gaan loggen: De Relieken, raadsels rond Harry Potter die je dus eerst thuis moest oplossen.

Ik had toen intens genoten van de mooie route, de ongelofelijk rustieke streek en de weidse velden, en aangezien het vandaag stralend, maar echt stralend lenteweer was, trok ik andermaal naar Groot Deinze. Eerst pikte ik met de auto nog de bonussen op die ik de vorige keer niet had opgelost en de ene cache die ik toen nog niet had opgelost en ook niet ter plekke had kunnen vinden, en begon toen aan nr. 31. Ik zette mijn auto aan de kant van een boerenbaantje – en zag toen pas dat er daar blijkbaar af en toe een tractor met “aalkerdeel” moest passeren, maar bon, dat lukte hem toch.

Het was 24°, ik fietste rond in een licht topje en genoot. Intens.

Rond cache nr. 50 begon ik moe te worden, en toen ik er daarna twee niet vond, hield ik het bij 54 voor bekeken. De rest is voor een volgende keer, maar ik moet nog een deel van de raadsels oplossen.

Ik pikte nog wat losse caches op in het passeren en was eigenlijk helemaal ontspannen, uitgewaaid en goed gezind.

En die fiets in en uit de auto krijgen, daar ben ik intussen redelijk handig in geworden.

Geplaatst op

Kerstkaartjes

Ja, ze hangen hier nog steeds, onze kerstkaartjes. We hebben er elk jaar wel enkele, en ik vind dat ook heel leuk om te krijgen. Maar nu, met die corona en dus onze extreme beperking aan sociaal contact, heb ik er een stuk of dertig uitgestuurd. Niet echt goedkoop, als je het tarief van de postzegels en zo bekijkt, maar wel de moeite waard.

Ik heb er vooral een stapel terug gekregen: kaartjes die gewoon in de bus zaten, in mijn vakje op school of effectief in de brievenbus. Ze hangen centraal aan een slinger in onze woonkamer en ik heb er van genoten, ja.

Maar ik denk dat het nu toch stilletjesaan tijd wordt dat ze eraf gehaald worden. Wisselen voor een paasboom, zeker?

Geplaatst op

De Relieken part 1

In december 2018 was er rond Vinkt-Meigem-Zeveren-Nevele een prachtige geo-art uitgekomen. Geo-art, dat is een mooie tekening aan de hand van allemaal mysteriecaches. Naarmate je ze oplost, krijg je de correcte coördinaten en kan je ze gaan loggen.

Dit was wel een heel ambitieus project: de Relieken, een serie van 10 keer 9 caches met telkens een bonuscache, en dan nog een superbonus, 101 stuks dus. Alle raadsels hebben te maken met Harry Potter, want ja, de Relieken, dat heeft dus de vorm van een driehoek met een cirkel en een streep, zoals je in de boeken (en films) te weten komt.

Ik had er een hele tijd geleden al een reeks van opgelost, maar was hier en daar vastgelopen. Vandaag trok ik me dat niet aan, stak de fiets in de koffer en reed naar Vinkt voor een eerste serietje van 30. Sommige caches die ik niet opgelost had, vond ik alsnog ter plekke door ervaring en een beetje logisch nadenken over de mogelijke verstopplaatsen.

Ik heb een zalige, maar echt zalige namiddag gehad. Qua kilometers viel het wel mee, zo’n 18, maar wel telkens op en af die fiets, gaan zoeken, noteren… En het landschap (en het weer) was prachtig: open velden, weidse akkers, heerlijk om te fietsen.

Na een goeie drie uur was het welletjes: het begon stilaan donker te worden en de rug werd moe. Toen ik aan de kerk van Zeveren mijn fiets in de koffer wilde steken en daarmee wat sukkelde, sprong meteen de mannelijke helft van een koppel dat ook gaan fietsen was, me bij, zonder dat ik dat hoefde te vragen. Mijn vertrouwen in de mensheid kreeg meteen weer een boost.

Nu nog de rest van de raadsels oplossen zodat ik kan terugkomen. De volgende dertig heb ik wel al, maar daarna moet ik nog beginnen oplossen.

Ik weet dus nog wat gedaan…

Geplaatst op

Vogeltjes

De winter zou de winter niet zijn zonder een obligate vogeltjespost. Ik blijf er immens van genieten om de vogels te zien die in onze tuin zich komen bevoorraden aan de mezenbollen en de nootjes.

Helaas, mijn telelens heeft de geest gegeven, het zijn dit jaar dus foto’s geworden met de iPhone en de gewone lens van de camera, maar het blijft mooi om zien. Ik heb een paar merels gespot, een roodborstje (of meer) dat hier heel regelmatig komt pikken, wat koolmeesjes en iets minder vinkjes dan vorig jaar.