Geplaatst op

Goede vrijdag

Twee heerlijke dagen achter de rug 🙂

Gisteren rond elf uur met Kobe naar de dokter, die het ventje compleet in orde en goed hersteld verklaarde.

Daarna ben ik hem bij mijn ouders gaan afzetten (en twee keer mogen rijden omdat ik stomgaweg zijn zak met slaapgerief was vergeten) en was ik net op tijd om een was buiten te hangen, en met mijn allerliefste naar Sauna O in Afsnee te rijden. We waren daar de eersten en lange tijd de enigen. Niet verwonderlijk eigenlijk, op een vrijdag rond vijf uur. De sfeer was bijzonder rustig, en de aankleding mooi en rustgevend. Stoombad met citroengrasaroma, vochtige biosauna, hete droge Scandinavische sauna, warm voetbad omzoomd met kaarsjes, een aangename relaxruimte (er was ook een natte relax) om even te lezen bij de open haard en een chocomelk (resp. espresso) te drinken, en er was zelfs een tuin om eventueel in te gaan zitten. Het zwembad was me te koud, en van het ijskoude dompelbad spreken we niet eens. We zijn er tweeëneenhalf uur gebleven, en hebben daarvoor 83,5 euro betaald: 30 euro per persoon voor de sauna, 6,5 euro pp. voor het badlinnen, en dan nog 3,5 euro voor elk van de drankjes. Ik heb ook even gevraagd waarom er geen jacuzzi of warmer bad was, maar dat ligt moeilijk door de VlaremII-normen, en omdat ze een echte sauna willen zijn, en niet met mensen die in die jacuzzi blijven vegeteren.

Daarna zijn we rustig gaan eten in restaurant Het Boneryck, hier in Wondelgem vlak bij ons huis. Bizarre naam misschien, maar hij heet Derycke, en zij heet Boone, heb ik me laten vertellen. Ik was er al eens geweest, en wilde ook Bart eens laten proeven. Het menu was verrassend en bijzonder lekker:

* Cava Brut met hapjesbord
*Tartaar van tonijn met espuma van komkommer en avocado
* Broccolisoep met mascarpone
* Gegrilde kangoeroefilet met salsa verde en rozemarijnaardappelen met pecorino
*Mousse van cassis met sesamkletskop en advocaat
*Koffie en gebakjes

Dat ik geen fan ben van cassis, was geen enkel probleem: ik kreeg een perfect gemaakte crême brûlée in de plaats.
Het eten was mooi gepresenteerd, in perfecte hoeveelheden (soms ietsje teveel, zoals de grote kom broccolisoep waarin een mooi bolletje mascarpone langzaam smolt) en vooral in verrassende combinaties. Zalmtartaar had ik al gegeten, maar nog nooit vermengd met pijnboompitten en fleur de sel (de rest heb ik niet kunnen thuisbrengen).

De atmosfeer is jong en vrij lawaaierig, dat wel, maar dat komt ook omdat het eigenlijk een gewoon huis is, waarvan de volledige benedenverdieping omgebouwd is tot restaurant met semi-open keuken. De kleuren zijn chocoladebruin en limoengroen, en de muziek is loungy. De bediening was hartelijk en attent, en vooral, wat ook belangrijk is, met de glimlach.

Bart betaalde voor het menu met – naar zijn zeggen bijzonder lekkere – aangepaste wijnen 53 euro, ik was 40 euro kwijt en 6,5 voor een fles plat water.

Als aangenaam achterafje krijg je, bij de rekening, ook nog een glaasje sambucca, gebracht door de kok zelf, die meteen komt informeren of alles naar wens was.

En dat was het echt wel ook.

Geplaatst op

Toezicht in de zon

Deze middag had ik toezicht op school, en ik heb ervan genoten. Meer nog, ik heb zelfs spontaan het toezicht van de collega die me moest aflossen, overgenomen.

Ik had namelijk, door leerlingen die op uitstap waren, een uur vroeger kunnen eten, en was dus op mijn gemak. Ik had me op een bank in het zonnetje geïnstalleerd, rug tegen de muur, uit de wind, en met volle overzicht over de speelplaats. De leerlingen kwamen uit de eetzaal gedruppeld, en sommigen kwamen spontaan een babbeltje slaan.

Ik zat erbij, keek ernaar, en genoot van het kommetje verse druiven dat mijn dessert was geweest die middag.

Alleen jammer dat ik daarna toch weer naar binnen moest om les te geven :-p

Geplaatst op

Ring

Halverwege februari was er een jaarmis voor mijn grootvader, en daarna een gezellige familiebrunch in een zaaltje. Met 40 man mag dat wel eens.
Ik moest toevallig, om van de kerk naar het zaaltje te gaan, door het dorp van mijn ouders, en ben daar even gestopt in één van mijn favoriete winkeltjes, ‘Hebbeding’. De naam dekt volledig de lading, toch als het niet echt geeky moet zijn.

Ik kon het niet laten, en heb mezelf een ring gekocht. En een dikke maand later vind ik hem eigenlijk nog steed even mooi. Misschien dat ik er toch nog eens de bijpassende oorringen ga halen. Op het moment zelf vond ik dat ik al genoeg geld had uitgegeven :-p

p32200211

Geplaatst op

Koffiestop

koffiestop

In het kader van Broederlijk Delen organiseerde Wolfs school vandaag een koffiestop: je kon tussen drie en vier (school is gedaan om 15.20u) een bekertje koffie krijgen en een cakeje erbij, in ruil voor een vrijwillige bijdrage.

Ik was het, om eerlijk te zijn, al helemaal vergeten. Ik had de ganse dag lesgegeven, mijn voet deed pijn, en ik wilde zo snel mogelijk naar huis om daar een beetje van de zon te genieten. En toen kwam ik rond kwart voor vier aan Wolfs school, en zat iedereen gezellig op de banken en de picnictafels buiten koffie te drinken. Ik heb Wolf dan maar gehaald, en terwijl hij op de speeltuin zich aan het amuseren was, heb ik met de ouders van een klasgenootje een koffietje gedronken, buiten in de zon.

En, weet je, het heeft me gesmaakt 🙂

Geplaatst op

Narcissus

narcis_1

Mijn leerlingen uit het derde jaar moeten de verhalen van de Metamorphosen van Ovidius als ’toneeltjes’ naar voor brengen. Het zijn prachtige sprookjes, en vaak krijg ik hele mooie dingen te zien.

Gisteren was er het verhaaltje van Narcissus, waarin een ongelofelijk knappe jongeman op zichzelf verliefd wordt, en bij een vijvertje zit weg te kwijnen voor zijn spiegelbeeld. De goden krijgen medelijden, en vlak voor hij sterft, verandert hij in een bloem. Ze hadden daarom een potje met drie bloeiende narcissen mee, en na afloop kreeg ik het 🙂

In de auto zag Wolf ze staan, en verklaarde dat hij op school ook over de lente aan het leren was. Ik heb hem toen het verhaal van Narcissus verteld, en met open mond (letterlijk) zat hij te luisteren. En hij ging het aan zijn juf vertellen, want hij vond het een heel mooi verhaal.

Ik heb hem in de loop van de avond er een paar keer op betrapt dat hij onderzoekend naar de bloemen stond te kijken. De geest van een jong kind: prachtig toch?

Geplaatst op

Scrabble

chickenscrabble2

Gisterenavond met een paar fijne mensen Scrabble gespeeld. Voor wie het spelletje graag en vaak speelt, is zo’n luxe-uitgave geen overbodige.. euhm, luxe :-p Je hebt een draaibaar bord, en er zijn vakjes, zodat je blokjes niet zomaar verschuiven.

Maar het leuke was, dat ik gewonnen heb :-p Ik heb dan ook ongelofelijk veel chance gehad: op 3x woordwaarde eerst het woord expo gelegd, voor 54 punten (aangelegd aan het woord ‘verst’, zodat ik ook daar nog punten sprokkelde) en dat later kunnen uitbreiden tot ‘exposerend’ en op die manier opnieuw aan driemaal woordwaarde komen, voor 66 punten deze keer.  Kan niet missen dat ik gewonnen heb dan :-p

Enfin, ik heb een fijne avond gehad met aangename babysitters. Voor herhaling vatbaar, en hopelijk ben ik dan wél te poot, zodat ik zelf glazen en drank en zo kan halen :-p

Geplaatst op

Folie FTW!

Voor al wie met één of ander lichaamsdeel in het gips zit en toch graag zou douchen, heb ik maar één woord: vershoudfolie! (Of plastiekfolie of shrink wrap, hoe je het ook wil noemen.)

Je moet er niet mee in bad gaan zitten of rechtstreeks onder de waterstraal gaan staan, maar het houdt wel alle opspattende water weg.

Yay voor folie!

Geplaatst op

Lente

De zon schijnt, en half Vlaanderen zit in zijn tuin. Zelfs Wolf kwam me daarnet vragen of hij buiten mocht spelen. Dat mocht, want hij was van plan een beetje heen en weer te fietsen op het voetpad. Het gras ligt er namelijk nog modderig bij, en ook de speeltuigen zijn nog wat vuil.

Maar de lente komt er onmiskenbaar aan:  daarnet zaten er drie mussen in de struik voor het raam te spelen en te fluiten, een paar dagen geleden (in de gietende regen) vloog een dikke vrouwtjesmerel rond met stro in haar bek, en ik heb net opgemerkt dat de vlinderstruik al vol kleine blaadjes staat.

De hond wil voortdurend buiten, en overal lopen wandelaars te genieten van de zon.

En ik? Ik zit languit in de zetel, en kijk verlangend naar buiten. Het gras is altijd groener aan de overkant, nietwaar?

Geplaatst op

Laptop

Ik heb al een jaar of twee een laptop. In het begin heb ik hem voortdurend meegesleept naar school, maar intussen heb ik een vaste PC met uitstekende internetverbinding in mijn lokaal, zodat dat niet meer hoeft.

Het ding ligt sindsdien voor het merendeel van de tijd in een schuif. Uiteraard gebruik ik hem wel af en toe, op reis bijvoorbeeld, of in de zomer als ik buiten wil zitten bij de kinderen. Hij heeft ook al gediend als depannage bij Netlash (toen de nieuwe computers nog niet waren toegekomen en de stagiair zonder computer zat), of om een vriendin uit de nood te helpen bij een acute laptopcrash.

Maar de laatste paar dagen weet ik bijzonder goed waarom ik het ding heb: ik geniet er immens van! Ik zit in de zetel, met telefoons, afstandsbediening en te verbeteren toetsen bij de hand, mijn geopereerde voetje netjes omhoog, en de laptop op schoot. Op die manier hou ik contact met de buitenwereld en voel ik me niet echt afgesneden. En kan ik me eigenlijk best wel verzoenen met mijn tijdelijke immobiele lot.

Nu nog proberen uitvissen waarom hij zo vreselijk warm wordt, en we zijn er helemaal 🙂

Geplaatst op

Het liefste zoontje ter wereld

Ik weet wel dat veel mama’s dit over hun kind zeggen, en ja, de boutade ‘Mijn kind schoon kind’ is niet voor niks een boutade, maar lees even mee, en u zal me wel gelijk geven.

Zoals altijd waren de kinderen rond zeven uur wakker, vakantie of niet, en gingen ze met papa naar de badkamer. Diezelfde papa wou geen risico op extra beenbreuken bij zijn vrouw lopen door haar zonder toezicht van de trap te laten stommelen met haar krukken, en maakte me rond half acht wakker. Een kwartier later zat ik bij de kinderen aan tafel boterhammetjes te smeren, en nog een kwartier later was papa naar het werk vertrokken, met medeneming van Kobe om die onderweg in de kribbe te droppen, en met achterlating van Wolf.

Diezelfde Wolf heeft uitmuntend voor me gezorgd. Hij bezorgde me stapels kussens om me te installeren, drapeerde een dekentje over me, en nestelde zich daarna liefdevol in mijn arm om samen tv te kijken. Een uurtje later overhandigde hij me mijn krukken, schoof een tapijtje uit de weg en gaf de hond een duw, en loodste me naar de keuken als piloot van een vliegtuig, mét bijhorend gebrom.
Daar hielp hij me de afwasmachine aanzetten, gaf me een tas, nam de melk uit de ijskast, zette de microgolf in werking, en maakte me een volmaakte latte, compleet mét suikerklontje en lepeltje. Intussen had hij ook al geholpen de was te sorteren, in de machine te steken (waspoeder doseren en in het laatje doen was voor mij) en het boeltje aan te zetten, en een mand propere was naar de living te versleuren. Daarna nam hij omzichtig de volle kop hete koffie in een ovenwant en zette die op het salontafeltje bij me, en kroop weer bij me in de zetel.
’s Middags hielp hij de tafel zetten en afruimen, liet hij een paar keer de hond buiten en weer binnen, hielp hij me nog maar eens een koffie te zetten, voorzag me van koekjes, bouwde een kussenhuisje rond me, sprong enthousiast heen en weer toen het lukte een paar spelletjes te winnen met de Wii (die hij zorgvuldig bij me had gebracht, nadat hij de tv wat had gedraaid en zo), nam de telefoon voor me op, en was eigenlijk ongelofelijk braaf, lief en geduldig met me.

Wolf is net vijf geworden. Waar heb ik zo’n ongelofelijk kind aan verdiend? En zeg me nu niet dat de titel van deze post niet op zijn plaats is, toch zeker voor vandaag.