Geplaatst op

Rust

De jongens zitten bij mijn ouders, en het is hier muisstil in huis. Heerlijk! Na veertien dagen kleutergeweld mag dat ook wel eens 🙂

En Merel was ook zalig vannacht: gegeten om 1.00u, toen we gingen slapen, om 5.00u, en om 8.30u. En toen sliep ze gewoon nog verder, en wij ook. Een deugddoende nachtrust gehad dus.

Daarna hebben Bart en ik gewoon genoten van de stilte en de rust: we zijn zelden samen thuis overdag zonder kinderen (Merel reken ik voor ’t gemak even niet mee, die is nog niet zo druk :-p ). Hij heeft ook voor me gekookt: gebakken tonijnsteak, met kortgebakken witloofstronkjes, gebakken aardappeltjes, en een zelfgemaakt wasabisausje. Man dat was lekker! We moeten ervan profiteren als de kinderen niet thuis zijn, om dingen te eten zoals witloof of spruitjes, want dat lukt bij hen niet al te best.

Alleen jammer dat Mereltje zich niet al te best voelde: ze was voortdurend aan het wriemelen en zagen omwille van de krampjes.

Tegen half zes ben ik de jongens dan gaan halen, terwijl het kleintje bij papa bleef. En al was het maar een nachtje, en hebben ze zich ferm goed geamuseerd bij oma, ze waren toch blij me te zien. Die knuffels die je dan krijgt, die zijn goud waard 🙂

Tsja. Wie had er ooit gedacht dat ik een echt moederdier zou zijn? Ik in elk geval niet…

Geplaatst op

Twunch + feestje

Vrij onverwacht gingen onze jongens uit logeren bij mijn ouders vandaag. Nu ja, ik wist het een paar dagen, daar niet van. Ze zijn deze morgen Wolf en Marthe komen ophalen voor een dagje Technopolis (Wolf was laaiend enthousiast, Marthe blijkbaar ook), en rond zes uur zijn ze dan ook Kobe komen halen, om een nachtje en een bijhorend dagje in Zomergem te blijven. Ik zei daar uiteraard geen nee tegen.

Bart stelde toen voor om sushi te gaan eten in ’t stad, wat ik eigenlijk ook wel meteen zag zitten. Dat duurt geen uren, en op die manier kon Merel ook probleemloos mee. En toen zag ik een tweet passeren van iemand die zich klaarmaakte voor de twunch (klik hier voor uitleg). Tiens, was die niet morgenavond? Blijkbaar was de twunch verzet naar vandaag, en wel naar de Ocean Sushi, waar ook wij gereserveerd hadden. Mooi meegenomen dus! We waren met twaalf, en ik heb heerlijk zitten kletsen bij mijn yakitori. Al zag de tonijn-zalmspecial er ook niet mis uit :-p

sushi

Na afloop ging de rest van het gezelschap nog iets drinken, maar wij wilden nu niet direct met de baby in de rook gaan zitten, en moesten eigenlijk nog even langs op een feestje in Wondelgem. Steve, de dirigent van mijn koor, geeft namelijk dolgraag feestjes, en had er een fundraiser van gemaakt voor de dienst neonatologie van het UZ. Voor we het goed en wel beseften, was het al dik na middernacht :-p

Maar bon, de jongens zijn toch niet thuis, we zullen wellicht wat langer kunnen slapen. Als Merel niet te lastig doet, tenminste.

Geplaatst op

Oudejaarsavond

Net zoals vorige week hebben we deze dag ook eenvoudig met de kinderen gevierd. Ik zag het niet zitten om zelf ergens met hen naartoe te gaan, en een babysitter lukt ook niet omdat Merel nog borstvoeding krijgt.

’s Middags hebben we eerst croque monsieurs gemaakt, met het nieuwe wafelijzer (dat, maar dat had u wellicht al door, ook een set croqueplaten bevat). Wolf en Kobe hebben ijverig geholpen met het snijden en beleggen van het brood 🙂

Rond vier uur hebben we aperitiefhapjes gemaakt, zoals kaasjes met vanalles bij, en toostjes met paté en zo. Daarna hebben we de woonkamer gezellig gemaakt met gedempt licht, veel kaarsjes, en de film Mulan, en een grote fles kinderchampagne 🙂 Vervolgens werd de gourmet op tafel gezet en is er behoorlijk gegeten, maar vooral de chocoladefondue daarna had succes bij onze jongens.

En toen zaten ze tegen acht uur in bed, en hadden Bart en ik de rest van de avond voor ons. Die we doorgebracht hebben voor de tv, en waarbij ik halverwege al vredig lag te slapen in de zetel. Tsja, het doet wat met ne mens, nog een baby op je oude dag…

GELUKKIG NIEUWJAAR ALLEMAAL!

Geplaatst op

Ochtendzon

De ochtendzon daarnet in mijn woonkamer. In het echt nog véél mooier!

ochtendzon

Geplaatst op

Bloemen

En toen werd er aangebeld rond vier uur, en bleek er via Fleurop totaal onverwacht een boeket te zijn voor Mereltjes geboorte. Zalig!

boeket

En natuurlijk had ik net gisterenavond zelf witte rozen gekocht, Murphy waardig. Nu goed, dan staan er maar extra bloemen in huis. Ik geniet daar toch gigantisch van 🙂

Geplaatst op

Thuis

Omdat Bart na een week Dafalgans en vitaminen slikken gisteren toch moest plooien, was hij de hele dag thuis. Het varieerde tussen zetelhangen, mindless televisie kijken, mails beantwoorden, en pampers verversen.

Eigenlijk vond ik dat best fijn. Het is niet dat hij doodziek was zoals bij een zware griep het geval kan zijn, en dus had ik nog wel iets aan hem. En kon ik bijvoorbeeld Merel thuislaten terwijl ik om de jongens ging. Of hielp hij toch behoorlijk wat bij het in bad steken van de kroost.

Zoals hij zelf opmerkte, ’s avonds: het voelde een beetje aan als zondag. En da’s altijd een goed teken.

Geplaatst op

Rustig

Heerlijk gewoon, zo’n dag zonder de jongens en zonder verplichtingen 🙂

Niet dat ik het anders tegenwoordig zo druk heb – al heb ik mijn handen wel vol met de baby, zwangerschapsverlof is vooral ook om te rusten en de zware nachten te compenseren – maar toch: de jongens zitten bij de schoonouders sinds gisterenavond, en die brengen hen morgen rechtstreeks mee naar de babydrink.

Bart is wel half ziek, en ik vrees dat dat elk moment volledig ziek kan worden. Ik heb er al serieus over nagedacht om het feestje morgen af te zeggen, maar daar wil hij niet van horen: met de nodige Dafalgans zal hij zich er wel doorslaan, zegt hij. In elk geval moet hij binnenblijven van mij.

En dus hebben we vanmiddag Chinees laten komen (per ongeluk een rijsttafel voor vier gekregen, ipv de bestelde rijsttafel voor twee. Dat wordt Chinees tot en met dinsdag…) zodat we niet hoefden te koken, en ben ik om boodschappen gegaan in plaats van hij. En ik ben zelfs langs de Brico gepasseerd om kleine staaltjes verf te halen voor de tekening op Mereltjes muur. Bart ging dit weekend de laatste laag wit leggen, maar dat zal dus nog maar eens een keer voor een andere keer zijn. Waarom ik het zelf niet doe? Omdat Merel vaak niet eens een uur slaapt, en ik wil kunnen doorwerken.

Soit, ik geniet van vandaag. Rust en stilte, en mijn lief bij mij. Heerlijk!

Geplaatst op

Genieten

Weet je, ik ben ongelofelijk blij om thuis te zijn 🙂

Niet dat het in het ziekenhuis niet goed was, daar niet van: prima verzorging, alles bij de hand, lekker eten (ja, zelfs dat! Alleen de koffie was niet te drinken), en zelfs verpleegsters die me ’s morgens lieten slapen, en zachtjes binnenkwamen en zo.

Maar thuis… Eindelijk een goed bed, lekker tegen mijn lief kunnen aankruipen, maar vooral ook mijn twee jongens bij me. Ik heb ze gemist, die twee! Oma kwam ze gisterenavond brengen, en ze gingen uiteraard onmiddellijk kijken naar hun zusje, en daarna kropen ze bij mij in de zetel 🙂 Het gemis was duidelijk wederzijds geweest.

Mijn ventje is ook de liefste ter wereld: hij doet boodschappen en kookt (maar dat doet hij eigenlijk elk weekend), maar helpt me daarnaast ook met vanalles en nog wat. En hij ontziet me, laat me rustig mijn ding doen, en is duidelijk verzot op zijn dochter. En ik doe de was, maak soep, speel met de jongens, voed en was mijn meisje, en geniet. Reken maar!

Geplaatst op

Tsjoepkes

cuberdon8

Gisteren ben ik eigenlijk gezellig (maar kort) met mijn ma gaan rondlopen in Eeklo City. Jawel, Eeklo, en dan zo dicht bij Gent wonen en al.

Maar ik moest nu eenmaal in Eeklo zijn. Eerst ben ik gezellig gaan eten bij hen thuis in Zomergem, kost die ik hier thuis niet mag voorschotelen, zijnde erwtensoep en vleesribben waar ge zo zalig kunt aan knagen en knauwen. Bart griezelt bij het idee alleen al.

Daarna zijn we met twee auto’s – mijn broer kwam op zijn eigen subtiele manier melden dat zijn auto dringend naar de schouwing moest en dat hij daar geen tijd voor had en dat mijn ma toch met pensioen was en ik wellicht ook niks beters te doen had, enfin, ma dus met zijn auto – naar Eeklo gereden, naar Confiserie Geldhof. Nu zegt die naam u wellicht niet veel, maar zijn enige product is wel enorm gekend en geliefd, nl. de enige echte tsjoepkes, neuzekes ofte cuberdons. Nee, die dingen zijn dus eigenlijk niet Gents, ze worden gefabriceerd in Eeklo, en enkel op bestelling. En aangezien ik geen klassieke suikerbonen wil, maar dus wel tsjoepkes, ben ik drie kilo gaan halen in de fabriek. Voor 22 euro. Jawel. Die met zijn kraam op de Groentenmarkt verdient er dus nogal aan.

Enfin, daarna hebben we nog rondgelopen en gewinkeld, heb ik hele mooie rode laarsjes gekocht bij Torfs, en moest zij dus nogal vlug weg naar de autokeuring. Niet dat ik het zo jammer vond – ik was tegen dan nogal moe – maar een lekkere koffie ergens in een of andere taverne zou wel leuk geweest zijn. Ach ja.

Ik heb tenminste mijn tsjoepkes!