Er zijn zo van die dagen dat alles kan en niks moet. En dat je zorgeloos kan buiten leven en genieten.
En dat je dan ’s avonds buiten croques hawaii bakt voor je gezin, met verse ananas. Meer moet dat toch niet zijn?
Concert en dergelijke
Vandaag heb ik met Furiant, mijn koor, een stevig passieconcert gezongen. Jammer dat mijn ouders al op reis vertrokken zijn, want mijn vader had het prachtig gevonden. De locatie, de Buurtloods van de Muide, is overigens een prachtige zaal, alleen vreselijk warm.
Deze middag heb ik de kinderen in de respectieve opvangen gedaan (Merel kan wennen, en de jongens doen niets liever dan op school buiten in de zandbak spelen) en heb ik hetzelfde programma gezongen in het hoogkoor van de Sint-Baafskathedraal. De opkomst was mager, maar dat wijt ik aan het mooie weer.
Daarna zijn we met een aantal iets gaan eten in de Komkommertijd, een veganistisch maar zeer lekker restaurant, en ben ik met Sarah ’t stad ingetrokken. Ik had nog 200 euro aan cadeaubons die dringend op moesten, en heb kleertjes voor Merel gekocht en speelgoed voor de jongens. Na nog een paar winkels had ik er alweer genoeg van, en zijn we op de Vrijdagsmarkt iets gaan drinken. Ik was met de auto tot aan de Reep gekomen, en had mijn fiets in de koffer gestoken. Een zalige manier van verplaatsen, fietsen in ’t stad!
Daarna moest zij weg, en ben ik nog tot aan Cora Kemperman gefietst, in mijn queeste naar een kleedje voor Wolfs communie. Helaas, ik heb er niet direct iets gevonden, alleen een petrolblauw topje. Mja. Ik vind nog wel iets.
En toen viel mijn euro dat in de vakantie de schoolopvang maar tot vijf uur open is, en heb ik me nog ferm mogen reppen.
Zalig nietsdoen
Dat is wat we gedaan hebben vandaag. Toch min of meer :-p
Na een luie rustige start heb ik de kinderen ingeladen, en zijn we richting Sleidinge getrokken bij mijn grootmoeder. Ze zag er goed uit, en is compleet stapelzot van ons Mereltje.
Lang zijn we niet gebleven, want de kinderen weten niet zo goed wat ze moeten zeggen aangezien ze nogal doof is.
Daarna zijn we even langs de Zeeman afgedraaid om witte tshirts voor Kobe voor zijn schoolfeest, en hebben we meteen ook twee nieuwe waterpistolen gekocht, en een flodderkleedje voor mezelf, en een leuk fleurig kleedje voor Merel.
Meteen ook boodschappen gedaan, een lasagne in de oven geschoven op verzoek van de jongens, en buiten gegeten, zoals al de hele week eigenlijk.
En verder? Niks, noppes, nada. Om een echt zwembadje op te vullen had ik geen zin, maar ik heb wel een paar kuipen water buitengezet. Verwarmd, want die twee zijn koukleumen. Ze zijn trouwens samen in Merels badje gekropen, als twee sardinen in een blikje. Na vijf minuten waren ze er overigens alweer uit wegens ‘een koude wind’. Bij 28°, jawel.
Maar wat een zalig weer zeg! De hele tijd buiten gezeten, buiten gespeeld, buiten gegeten. In april. Zalig!
Zondags ontbijt
Op zondagmorgen eten we eigenlijk altijd versgebakken croissants en chocoladekoeken. Die moet je dan de avond voordien uit de diepvries halen en laten rijzen, en ’s morgens bakken. Heerlijk gewoon! Soms kookt Bart er een zachtgekookt eitje bij, om dan erin te doppen met reepjes wit brood 🙂 En heel heel af en toe, als ik appelsienen in huis heb en eraan denk, pers ik er fruitsap bij. Sowieso is er altijd chocomelk voorzien, en heerlijke koffie.
Vandaag hadden Wolf en ik zin om een dergelijk ontbijt te voorzien, vooral omdat papa ziek was/is. De jongens hebben het fruitsap geperst (toch een groot deel).
Mixed feelings
Een zeer wisselvallige dag, welzeker.
Het begon al niet te denderend: Merel is ziek! Gisteren had ze zich nog min of meer normaal gedragen, gisterenavond had ze plots 39,6°. Op zich nog niet echt alarmerend, baby’s hebben vaak serieuze koorts, maar toch meer dan genoeg om de dokter te bellen. De arts van Kind & Gezin had het dinsdag nog gezegd: Merel had dan wat last van haar neusje en van slijmoogjes, en blijkbaar waren haar oortjes ook niet helemaal zuiver meer. Ik moest gewoon geregeld spoelen, maar als er koorts zou opkomen, toch de dokter raadplegen.
Deze morgen dus gebeld, en ik had chance: tien minuten later was er nog een plaatsje! Ik ben te vierklauwens in mijn auto gesprongen, en Merel heeft het begin van een oorontsteking. Als ze nog eens een zware koortsopstoot heeft, moet ze antibiotica krijgen, het dutske.
Daarna ben ik naar mijn ma gereden om daar de zieke Merel af te zetten: uitvaart bij ons op school. Omdat het leerlingen zijn die ik zes jaar in de klas heb gehad, wilde ik er toch wel bij zijn. Als leerkracht vind je dat op den duur banaal, maar voor de leerlingen blijft het belangrijk. Het thema was sprookjesfiguren, en voor mij hadden ze, oh verrassing, de heks voorzien. Lekker makkelijk: een basic gothic outfit uit de kast genomen, een punthoed op, en klaar. Alle collega’s waren verkleed, en ik heb schitterende dingen gezien. Petje (of in dit geval hoed) af!
Na een wisselvallige en al bij al matige show ben ik dan terug naar mijn ouders gereden. Merel had bijna twee uur gehuild, maar was dan toch in slaap gevallen. Eten wilde ze niet doen, net zoals de nacht voordien. Amai mijn boezem! Ik heb dus rustig en bijzonder lekker gegeten: erwtensoep, en dan konijn met gebakken appeltjes en véél saus. En zelfs een appeltaartje als dessert 🙂 Dank u, ma! Mijn ouders waren allebei ook goed gezind, en we hebben gezellig buiten in de zon op het balkon zitten kletsen en lachen. Fijne dag, fijne dag.
Merel was na haar serieuze dut ook goed gezind, en wilde dan toch eten, gelukkig maar. Ik ben dan naar huis gereden, en heb thuis nog op ’t gemak wat huishouden gedaan, terwijl de kinderen op school in de opvang in de zandbak speelden.
En toen sloeg de dag weer om.
De jongens waren lastig, Kobe was huilerig, Merel had weer serieuze koorts en stopte niet met huilen. Kobe moest in bad, Wolf nam een douche, en toen bleek dat de sensoren van het bubbelbad niet op tien cm water zijn voorzien, en begon het zichzelf al droog te blazen terwijl Kobe er nog inzat. Uiteraard net op het moment dat Merel tóch een paar slokken wilde drinken. Consternatie alom. En toen huilde zij nog wat meer, en wilde Kobe niet eten en werd Wolf ambetant van de andere twee, en was ook mijn humeur ver te zoeken. En belde Bart dat zijn afspraak in de file zat en hij dus later ging zijn. Hmpf. Bad timing.
Gelukkig eindigde de dag in rust, met een slapende Merel en een Bart aan mijn zijde. Oef.
Alweer een zalige dag doorgebracht met Gwen. Ze had paella gemaakt, en die hebben we buiten in de tuin opgegeten, zalig in de zon. En daarna een overheerlijk appeltaartje, met een goeie koffie bij.
En intussen hebben we gekletst over vanalles en nog wat, en vooral over kinderen en baby’s. Ongegeneerd, ongestoord.
Ik geniet daarvan. Echt wel.
Lente
Dat het lente is vandaag!
Ik moet toegeven, ik heb er ondanks de zere rug van genoten! Ik heb me op een bepaald moment, toen Merel ook mooi lag te slapen, languit op de plankenvloer gelegd in de zon, en dat deed gigantisch veel deugd!
De jongens heb ik extra lang op school gelaten, op hun eigen uitdrukkelijke vraag: als het mooi weer is, mogen ze in de mega grote zandbak spelen!
En tot slot een fotootje dat Wolf zelf heeft gemaakt, toen hij met Merel aan het spelen was:
Daguitstap… of toch niet.
De bedoeling was om er vandaag een vakantiedagje met het ganse gezin van te maken. Op die manier neemt Bart misschien ook ooit nog eens meer dan een week vakantie per jaar. De dag was dus uitgeblokt in de agenda’s, maar helaas, er was in de namiddag toch alweer een vergadering verschenen.
Soit.
Het originele plan was om te gaan zwemmen in Puyenbroeck, daar dan ergens in de buurt iets te eten, en dan nog op de speeltuinen te zitten. En Bart naar zijn vergadering te laten gaan.
Maar, met een half zieke mama, een Kobe die nog antibiotica slikte voor zijn oor, en papa die zich niet al te best voelde en tónnen werk had, was dat misschien niet zo het allerbeste plan. We hebben dus Bart netjes naar kantoor laten vertrekken rond zeven uur, hebben er een rustige voormiddag van gemaakt, en zijn dan tegen twaalf uur papa gaan ophalen op kantoor. Om dan simpelweg naar de McDonalds te gaan eten en de kinderen daar te laten spelen. Die vonden dat een feest: frietjes (wat wij thuis zelden eten), een speelgoedje, en een speeltuin! En papa die mee was! Tegen kwart voor twee hebben we die terug op kantoor afgezet, en zijn nog even op een buitenspeeltuin gaan spelen niet ver van zijn kantoor, tot Merel lastig werd.
Het was meer dan genoeg. Kobe heb ik tegen half vier toch nog in zijn bed gepleurd wegens onhandelbaar, huilerig en lastig, en hij heeft toch tot zes uur geslapen. En zelf was ik ook behoorlijk moe, en heb ik een tukje gedaan.
Maar best dat het geen daguitstap is geworden. Het zou mooi geweest zijn.
Tulpen
De tulpen die ik zondag gekregen heb van Dirk en Ilse.
Rozen
Deze middag gingen we eten met de familie van Bart, om de geboorte van zijn metekindje Liv te vieren. Beschouw het als een doop, maar dan zonder doop :-p
Ik ging eerst de kinderen afzetten bij mijn ouders, en liep nog even de bloemenwinkel binnen voor een boeketje voor mijn schoonzus. Om eerlijk te zijn, veel hadden ze niet meer, en dat gaven ze ook zelf toe. Ze sloten namelijk voor een weekje Schotland, en hadden dus uiteraard geen bloemen meer ingeslagen. Ik kon nog wel een boeketje prachtige crèmekleurige tulpen krijgen. Verder stonden er ook nog prachtige langstelige donkerrode rozen, maar zoals de verkoper zelf zei: ze waren al te ver open om nog te verkopen, maar stonden zo mooi als aankleding in de winkel. Ik ben daar hoedanook zot van, en wilde dus één van die rozen kopen. De winkelier lachte, en gaf me meteen een gans boeket mee. Zomaar. Hij kon ze toch niet verkopen, dus waarom niet. Ik kon er maar deugd van hebben, zei hij.
En dus sta ik hier nu niet met één enkele rode roos, maar een gans boeket, met bloemen van tien centimeter doorsnee. En ik geniet er des te meer van, omdat ik ze zomaar met de glimlach gekregen heb. Gek hé.