De hibiscus in mijn keuken probeert precies het slechte weer buiten te compenseren. De plant is op zich niet mooi, maar wat een bloemen!
Vieren
Omdat we gisteren vijftien jaar getrouwd waren, wilden we toch wel iets samen doen. We hebben inderhaast een babysit (of twee) opgetrommeld, en zijn eerst twee uur richting privésauna L’Eau Douce in Drongen getrokken, en daarna iets gaan eten, in The House of Elliot.
Een bespreking van beide volgt hier nog wel, zodra die eerst op Gentblogt zijn verschenen. Tsja, als je in de redactie zit, zie je nu eenmaal overal blogposts en recensies in :-p
In elk geval waren we alletwee tegen acht uur heerlijk relaxed, zijn we naar huis gekomen om ons te omkleden, en in mijn geval: mijn haar deftig te drogen en make up aan te doen en zo, want dat komt niet goed in zo’n saunacomplex. En met mijn nieuwe hoge schoenen aan bleek ik even groot te zijn als Bart, wat ik eigenlijk wel eens wijs vond.
In ieder geval hadden we een zalige avond, zo met ons tweetjes. En Bart was zodanig ontspannen, dat hij die ene gin-tonic al serieus voelde zitten in zijn hoofd.
Deze morgen deed het een beetje pijn, zei hij, om zo vroeg op te staan en te gaan werken. Al een chance dat we niet elke week vijftien jaar getrouwd zijn :-p
Antwerpen
Vandaag moest ik in Antwerpen zijn om daar op het HippeHeksenkamp van Ideekids heks te gaan spelen. Hippe heks, welteverstaan, niet het zwartgeklede gepunthoede slechte karakter, dat zou teveel typecasting zijn.
Ik had mijn ma meegepakt, en die heeft tijdens het anderhalve uur dat ik moest heksen, wat rondgelopen, een koffie gedronken op een terrasje en zitten lezen. Om twaalf uur hadden we opnieuw afgesproken, en zijn we op de Leopoldplaats iets gaan eten. Daarna hebben we rondgelopen als echte toeristen: even de Plantentuin binnengewaaid, rondgelopen doorheen de kleine straatjes, naar de Groenplaats en de Grote Markt, de kathedraal binnen, naar ’t Steen, even tot aan de Schelde… (quote van mijn ma: ‘Goh ja, langs ’t water lopen, dat moet voor mij niet hoor, da’s toch niet anders dan bij ons langs de vaart’). Eigenlijk is Antwerpen centrum nog best gezellig: overal zijn er kleine hoekjes en pleintjes met terrasjes en wat groen. De Meir hebben we welbewust gemeden, maar de Nationalestraat en de Kammenstraat zijn we wel gepasseerd. En die straat met al die boetieks, zoals Gucci en Jimmy Choo en zo :-p
Voor mezelf heb ik niks mee, maar mijn dochter heeft -alweer- nieuwe kleren voor volgend jaar, in een klein outletwinkeltje aan zware kortingen.
Tegen half zes was ik thuis, en wilde ik Kobe ophalen bij Delphine, maar Kobe stuurde me resoluut terug naar huis: hij was nog niet uitgespeeld met Victor :-p
Al bij al een fijne dag, jawel 🙂
Nieuwpoort
Toen Bart vorige week ging zeilen, had hij een Duitse kapitein, een zakenman. De bedoeling was dat de man meekwam naar de barbecue na de race, maar hij wilde eerst nog een paar dingen opruimen. Op de barbecue hebben ze hem niet meer gezien, en een paar dagen later bleek dat hij verongelukt was. Aangezien Bart een van de laatste personen was die hem levend heeft gezien, moest hij vandaag om tien uur in de Nieuwpoortse jachthaven een verklaring gaan afleggen bij de politie.
Ideaal om een dagje zee van te maken. We hebben eerst wat rondgelopen in de jachthaven, terwijl Bart bij de politie zat, en daarna iets gedronken in de ‘club’.
Waarna we naar Nieuwpoort Bad zijn gereden, iets gegeten hebben op de dijk, de zeespullen uit de auto hebben gevist, en ons installeerden op het strand. Merel was in slaap gevallen in de buggy en sliep nog eventjes door, en Wolf en ik vliegerden met de nieuw gekochte vliegers.
Daarna mochten de kinderen hun zwembroek en een Tshirt aantrekken, en bouwden ze samen met Bart een groot zandkasteel. Om te zwemmen was het toch te koud en waaide het te hard.
We hebben het uitgehouden tot vier uur: toen werd Merel lastig, en ook Kobe leek er genoeg van te hebben. Wolf hebben we helaas bijna van zijn kasteel moeten wegsleuren.
Maar het was een fijn dagje. Zouden we eigenlijk, ondanks mijn bloedhekel aan dat zand, vaker moeten doen.
Uitbuiken
Vandaag is eigenlijk een uitbuikdag. Bekomen van gisteren, en alle overschotjes opeten. En verder niks doen.
De kinderen waren al op om half acht, en Kobe vroeg toen al: “Mama, mag het springkasteel op? Please?” Nee, om half acht ’s morgens zet ik geen springkasteel op, nee. Ze moesten wachten tot negen uur, en om kwart over negen kwam een vriendinnetje van Wolf spelen. Niet dat ze echt lang op dat kasteel gezeten hebben, eigenlijk feitelijk: de lol is er snel af als je maar met een paar bent, en het warm is buiten. En vooral ook als je een splinternieuwe xBox Kinect staan hebt, die je uitvoerig wil demonstreren.
We hebben nog aperitiefhapjes van gisteren gegeten, en soep van gisteren, en parelhoen met gratin dauphinois van gisteren, en taart van gisteren… En erg dat we dat vonden!
Al bij al was het dus een rustig dagje, met als enige verplichting het terugbrengen van dat springkasteel. Hoe jammer nou.
Mamanamiddagje
Ze had het wel verdiend, die mama van me, om een namiddagje op stap te gaan. Nu mijn vader nog steeds met dat gebroken sleutelbeen zit, heeft ze nog meer werk met hem dan anders.
Tegen kwart over twee was ze hier, en gingen we eerst naar de Aveve om bloemen. Door de reis naar Costa Rica waren haar buitenpotten nog steeds niet gevuld geraakt, vandaar.
Om half vier stonden we daarna in ’t stad. Ze heeft namelijk een prachtig paars-met-oudroze rokje, maar niks feestelijks om daarop aan te doen, en ze wilde het graag dragen op Wolfs communie. Wij dus op zoek: de Mexx, de We, de Massimo Dutti… En toen staken we ’t straat over en waaiden de H&M binnen, en warempel: een massa dingen in het roze dat we wilden. We zijn er uiteindelijk buitengekomen met een onnozel Tshirtje in een speciaal model waarmee ze er bijzonder goed en chic uitziet, in exact het goeie kleur. Score! Ik vond dat dat wel een ijsje verdiende, en trakteerde ons allebei op eentje van de Australian Icecream waar ik zo verzot op ben. Daarna moest zij door, richting autokeuring, liep ik nog eventjes rond, en nam toen de tram richting mijn auto in de Gebroeders De Smetstraat.
Jammer dat het eigenlijk zo kort was. Niet dat we allebei nog verder wilden shoppen, we doen dat geen van beiden graag. Maar ik had haar nog graag op een koffie getrakteerd ook, en daar dan gezellig bij zitten kletsen. Ach, volgende keer beter zeker?
Dank voor die bloeme!
Ik weet het, ik weet het, ik post vaak bloemen op mijn blog, maar ik ben dan ook zot van bloemen. En het is mijn blog, nèh! En dit boeketje heb ik gisteren gekregen van mijn schoonzusje 🙂 Jammer dat ik het je niet kan laten ruiken…
Waterlelies
Gisteren, tijdens de fotoshoot, trok Marc (de eigenaar van de tuin en goeie vriend van mijn ouders) plots zijn schoenen, kousen en jeans uit, en stapte in het ijskoude water. Hij plukte er drie van de prachtigste bloemen die er zijn. Eentje ervan heb ik aan mijn ma gegeven, twee ervan heb ik zelf in een schaal gelegd in de woonkamer. Ze houden amper twee dagen, maar ik ben er wel stapelzot van. Prachtig, toch?
Slaatje
Echt diëten lukt momenteel niet, ik heb veel te veel tegelijk aan mijne kop. Maar af en toe proberen we toch gezond te doen. En aangezien ik daarnet boodschappen was gaan doen, heb ik het volgende slaatje in elkaar gedraaid: gemengde sla met een honing-mosterd dressing, gehalveerde snoeptomaatjes, blaadjes witloof, en rivierkreeftjesvlees met een beetje cocktailsaus. Lekker, man!
De foto is met mijn iPhone genomen, vandaar het crappy licht.
Tweede paasdag
Eigenlijk had ik vandaag naar Planckendael willen gaan, maar Bart had nog veel werk, en wie ben ik dan om hem zijn gemoedsrust te ontzeggen?
In de plaats daarvan zijn we dus lekker thuis gebleven en hebben genoten van het goede weer. De jongens hebben een huisje gebouwd met de tuintafel en wat oude lakens, en zich er ook grondig in geïnstalleerd, compleet met kussens, poefjes en dekens.
Merel heeft eerst netjes liggen slapen in haar wiegje (zal niet lang meer duren) en daarna heb ik een deken buitengelegd, onder een parasol. Ze vond het precies wel leuk, al was het maar omdat we afwisselend bij haar kwamen liggen om te spelen.
Tegen een uur of vijf zijn we dan naar nCube getrokken, niet met de fiets zoals vorige week, maar met de auto en een massa chocolade: paashaas gaan spelen 🙂