Griekjes

Nee, niet degene die het momenteel behoorlijk moeilijk hebben in het mooie Hellas, wel de leerlingen die in 2010 afgestudeerd zijn in de richting Latijn-Grieks bij ons op school.

Destijds, op de eindejaarsbarbecue in 2010, hadden ze mij en mijn collega Grieks gevraagd om samen te gaan eten. Sindsdien doen we dat dus jaarlijks: tien prachtige jonge mensen, en mijn collega en ik. Eentje zat in Zweden, eentje zelfs in Nieuw-Zeeland, maar de negen jongens (de afwezigen waren net de meisjes) tekenden present in het restaurant. Er zijn, zoals altijd met studenten die nog vol enthousiasme en begeestering over de wonderen van de wereld zijn, intense gesprekken gevoerd, maar evengoed herinneringen opgehaald aan stomme stoten op school. Of straffe verhalen opgedist over studentenidiotieën.

Ik heb er machtig van genoten: hier ben je per slot van rekening leraar voor, voor deze appreciatie.

Daarna zijn we nog enen gaan drinken in de Jan van Gent aan de overkant, maar mijn collega ging naar huis, naar haar zieke zoontje. Dat zorgde ervoor dat ik als vrouw van in de veertig aan tafel zat met negen gasten van eenentwintig, en dat we samen heerlijk onnozel deden. En dat de ober toch wel zeer raar opkeek toen ik het rondje betaalde, want het cougargehalte moet behoorlijk hoog geweest zijn.

Maar dat deerde me niet, want ik voelde me zelf plots weer eenentwintig. Nu ja, pak dertig dan. In elk geval toch bijzonder gelukkig.

Dineetje voor zes

Het was eigenlijk al lang geleden dat we nog eens volk hadden gehad. Om te eten en zo, bedoel ik. Ik had gisteren zitten denken over het menu, en was uitgekomen op:

* hapjes allerhande (ging Bart voor zorgen)
* mini-groentenquiches als voorgerecht
* tajine van kalkoen met wortels en gekonfijte citroen, met couscous
* kaastaart

Meer dan tijd genoeg, want dankzij mijn twee varkens die zodanig onnozel stonden te doen en luid te brullen in de badkamer, dat Merel er huilend van de schrik wakker was van geworden, was ik dus al vroeg op. Hmpf.

Enfin ja. We hebben dus eerst in de voormiddag nog koekjes staan bakken, want de jongens mochten in de namiddag elk naar een verjaardagsfeestje. Des te meer rust en tijd om voor te bereiden voor mij en Bart, want Merel deed een flinke dut.

Bart schilde een shitload aan wortels, en ik deed rustig de rest (wat overigens ongeveer evenveel tijd in beslag nam). Qua hapjes moest Bart eigenlijk niet veel uithalen, want met het restje van mijn bladerdeeg en wat gerookte zalm maakte ik aperitiefhapjes, en er was nog preisoep van ’s middags die ideaal was als klein glaasje.

De kleine quiches stonden klaar in de ijskast, en de tajine had vrolijk geprutteld, zodat ik ’s avonds eigenlijk quasi niks meer moest doen, behalve dingen in en uit de oven schuiven, en eventueel opwarmen.

Enfin, het werd een gezellige dag/avond, er werd weer oeverloos bijgekletst, en ik heb voor de verandering weer eens veel te veel gegeten.

Ach ja…

365 – 14 maart

365-073

Een week geleden een tak meegenomen van de kleuterschool (een juf had gesnoeid en had er een aantal mee) en nu staan er al overal blaadjes op. Binnen is het alvast lente.

Merel bouwt een toren

Helaas, ik heb nog steeds niet door hoe ik de foto in ‘portrait’ kan zetten, dus u zal het hoofd moeten buigen.

Sneeuwvogeltjes

Hier hangen er eigenlijk het ganse winterseizoen door mezenbolletjes, en die zijn gretig bezocht.

vogel1

Vorig jaar heb ik ook dat notenkooitje opgehangen, en ook dat is zeer populair. Tegen de lente is het meestal wel leeggegeten. Ik haal het eigenlijk niet weg, en zelfs in volle zomer durft er al eens een meesje komen kijken of er iets in zit.

vogel2

Voor merels en lijsters is het kooitje op zich te klein, maar ze hupsen wel voortdurend in de sneeuw eronder, want daar vallen natuurlijk de stukjes die de mezen lospikken.

vogel3

Ik heb  ook een hele tijd op vinkeslag (hebt u hem? Hebt u hem?) gelegen om dat ene roodborstje te kunnen fotograferen, maar helaas, het beestje vlucht weg bij de minste beweging.

Zal voor een andere keer zijn.

Nieuwjaren

En toen waren we een kleine twee weken verder, en werd er opnieuw heerlijk gegeten ten huize De Waele in Ronse.

Er werden nieuwjaarsbrieven voorgelezen en opgezegd, er werden cadeautjes uitgedeeld, en er werd dus uitgebreid gegeten en gedronken. De juiste menu weet ik niet meer, en andermaal ben ik foto’s vergeten nemen omdat het zo lekker was.

Maar bij deze wel een paar foto’s van de rest van de dag.

nieuwjaar1

nieuwjaar2

nieuwjaar3

nieuwjaar4

nieuwjaar5

nieuwjaar6

nieuwjaar7

nieuwjaar8

nieuwjaar9

Sesa

Ofte Secret Santa. Je weet wel, het systeem waarbij je met een groepje lotje trekt en je voor iemand anders een cadeautje moet kopen of maken voor een bepaald budget.

Tess organiseert al een paar jaar een Secret Santa voor blogland. Voorwaarde is dat je je aan de tijd houdt, en dat je een blog hebt. Je stuurt je gegevens in, en jij krijgt zelf ook een willekeurig profiel toegestuurd, waaraan je tien euro spendeert.

Zo kreeg ik ene Bakmadam om iets voor te maken, en aangezien haar blog enkel en alleen om bakken gaat, dacht ik: een cupcakemuts! Ik ben gaan zoeken, heb een patroontje gevonden, heb wol bijeengezocht en gekocht, en ben eraan begonnen.

muts3

muts4

Helaas, toen ik door had dat het wellicht nogal klein ging uitvallen, had ik geen tijd meer om te herbeginnen. Merel past de muts perfect, maar ook ik kan ze aandoen hoor. Soit, Eef was er blij mee, en ik heb aangeboden desnoods een nieuwe te breien.

Muts1

muts2

Intussen was er dus ook iemand bezig met een sesa te maken/verzamelen voor mij. En ik kreeg zowaar een mailtje van mijn Secret Santa dat er fragiele dingen tussen zaten, en dat hij/zij dat graag persoonlijk wilde komen afgeven. Afzender: gudrunssecretsanta@gmail.com. Schitterend! Mijn nieuwsgierigheid was uiteraard geprikkeld, omdat door zo’n afzender het wel duidelijk was dat ik hem of haar ging kennen.

En dus zat ik vandaag op hete kolen, tot iets over half zes plots Sofie voor mijn deur stond. Sofie, ofte @miss_punt, de dame van Zoyoko (online winkel van vree wijze zwangerschapskledij, voor wie dat nog niet kent) die ik al een behoorlijk tijdje ken, bij wie ik ooit op babybezoek wilde geraken, en wier cadeautje voor de kleine hier lag te verstoffen. Zucht.

Maar nu stond ze hier dus, met zowaar een reeks verschillende pakjes! Het ene zag er inderdaad kwetsbaar uit, en vond ik ronduit de max! Ze had het zelf gemaakt, en het ideetje van mijn Pinterest geplukt. Het stelt ons gezinnetje voor, allemaal op glitterwasspelden om in de boom te knijpen. Compleet met kattenmagneetje, en alles in de juiste kleuren!

sesa2

Verder had ze de max van een handwarmertje bij, goed om mee te nemen op larp. Ideaal! En dan: drie zakjes uitgelezen groene thee. Op zich al veel meer waard dan de vooropgestelde tien euro, dus ik zette grote ogen op. Bleek dat er een nieuwe koffie- en theewinkel is in Gent, naast de Dille & Kamille: de Javana. Het is een bijhuis van een koffiebranderij en theezaak uit Brugge, en jawel, daar ken ik die wel, en ben er al een paar keer iets gaan halen zelfs.

sesa1

Toen Sofie uitlegde dat het voor iemand was met een blog, en dat ik wel ging bloggen over hen – uiteraard, want ik heb de thee intussen geproefd en ik vind hem zalig – kreeg ze veel meer mee dan het vooropgestelde bedrag. Some girls have all the luck, don’t they?

Oh, en dan vergeet ik nog de max van de kerstkaart die ik nog moet ineenknutselen tot een eland.

In elk geval was het een schot in de roos, op alle vlakken. Ik vind de wasspelden super schattig, het poesje mag bij de andere magneten op de koelkast en is een hit bij Merel, het handenwarmertje gaat in de larpdoos, en de thee… Tsja, die zal niet lang meegaan, vermoed ik ^^

Maar ik weet in elk geval wel dat ik in het vervolg, als ik nog eens in de Veldstraat loop, even ga afslaan naar Javana. Voor thee en koffie. Goed geweten.