Vakantiegevoel
Er zijn weinig dingen die bij mij zo’n vakantiegevoel oproepen als buiten ontbijten.
Merel maakt er dan wel iets van met een yoghurtje en zelfgemaakte aardbeiengelei en zo’n dingen. Eigenlijk kunnen we dat in België niet vaak doen, ’s ochtends is het vaak nog te fris. Maar gisteren, in die hitte…
En dan had ze in de namiddag ijscrème gemaakt als vieruurtje. Nee, het ijs was niet zelf gemaakt, maar er zaten wel perzikjes onder en een heerlijke ’topping’.
Awel, het zijn zo van die dingen die me een vakantiegevoel geven. Ik geniet.
365 – 15 juli 2022 – Poperings ijs met hoppekaramel
365 – 14 juli 2022 – zomerboeket
In bad
Ik kan niet zeggen hoeveel jaar het geleden is dat ik nog een bad genomen heb in plaats van een douche.
Ik vind een bad zo’n… verspilling. Verspilling van water, verspilling van tijd. Om een goed bad te prepareren ben je al bijna een half uur kwijt: badkamer in de juiste temperatuur, water laten lopen, kaarsjes, boekje… Ha ja, want je neemt niet zomaar even rap een bad, toch? Dan pak je toch simpelweg de douche?
Het laatste bad dat ik me echt kan herinneren, is toen ik weeën had van Merel. Wellicht zijn er sindsdien nog baden geweest, maar ik zou het echt niet meer weten.
Vandaag had ik om een of andere rare reden zin in een bad. De badkamer was sowieso al op de juiste temperatuur, ik had mijn boek – zoals altijd – bij de hand en ik was helemaal ontspannen, dus waarom ook niet?
Awel, ik heb ervan genoten, van dat hete water en dat schuim en die bubbels en dat niksen in dat water…
Blij dat het alvast nog eens gebruikt is, dat bad van ons.
Commotie revisited
Vorig jaar in augustus – ik dacht echt dat het nog maar een paar maanden geleden was – was ik bijzonder lovend over Commotie. Maar sindsdien is het ook voortdurend volgeboekt: je moet er op de eerste van de maand bijzonder snel bij zijn om een plaatsje te bemachtigen voor drie maand later. Tsja.
Maar bon, het was ons gelukt om er vandaag nog eens te geraken en jawel, prijs-kwaliteit is dit nog steeds een echte topper, al is het wel iets duurder geworden intussen, wat overigens, gezien de inflatie, perfect begrijpbaar is.
Maar het kader blijft zeer aangenaam, zeker nu we het aperitief buiten konden nemen, en het blijft mooi om de mensen in de keuken – allez ja, midden van het restaurant eigenlijk – bezig te zien.
En wat was het allemaal?
Voor het vijfgangenmenu, mét hapjes – normaal gezien ook de amuses bij de koffie, maar Bart voelde zich nog steeds niet zo schitterend en wilde naar huis – betaalden we deze keer 78 euro per persoon. Neem daar een aperitief en begeleidende niet-alcoholische gepairde sappen bij, en we kwamen uit op 272 euro. Niet goedkoop, maar het zeker meer dan waard.
Vaderdagcadeautje
Voor Barts vaderdag heb ik hem nog zo’n moestuinbak gekocht zoals er al eentje met veel succes stond. Hij geniet van die groeiende groenten en kruiden en kan er vergenoegd naar staan kijken. Een tweede bak was dan ook aangewezen, zodat de eerste bak volledig aan kruiden kan gewijd worden, en dan de tweede aan groenten.
En zoals het bij een cadeautje betaamt, heb ik dat dan ook voor hem in elkaar gevezen. Was het een beetje warm vandaag? Goh, ja, maar dat had ik er wel voor over.
Benieuwd wat hij nu gaat zaaien. Hij is in elk geval goed bezig.
365 – 02 juni 2022 – tradities
365 – 31 maart 2022 – blondie
Geen geocachen vandaag
Het sneeuwde misschien even in de voormiddag, maar eigenlijk begon de zon wel aangenaam te schijnen in de namiddag. Toch zag ik het niet zitten om te gaan geocachen vandaag: de rug werkte echt nog niet mee. Ik ben er deze week te vaak los over gegaan dat ik hem vandaag niet extra wilde belasten, al is het maar gewoon wandelen.
Ons pa vond het niet erg: er is een gure wind, er waren stapels kousen en er was mijn blog waar hij nog een achterstand in lezen in had. Ergens vond ik het wel jammer: ik doe dat bijzonder graag en ons pa heeft de beweging nodig. Maar als het lijf niet mee wil, dan is het snel gedaan natuurlijk.
Ik bracht hem wel tegen zessen naar huis, waardoor ik andermaal de zon zag zakken boven het sas in Zomergem.
Ik ben zelfs naar de overkant gereden, over Durmenbrug, omdat ik dacht dat ik daar de zon zou zien boven het water, maar dat viel wat tegen. Tsja…
Een rustige dag, dus.