Geplaatst op

Middelheimpark, of Middelheimmuseum, hoe je het ook noemen wilt

Ik zeg het al ongeveer twintig jaar, denk ik, dat ik eens naar het openluchtbeeldenmuseum in het Middelheimpark wilde gaan. Een gat in mijn cultuur, zeg maar. Alleen had ik er geen benul van hoe groot dat gat eigenlijk wel was…

Vorige week had ik een oproepje gedaan op Facebook, of er mensen waren die zin hadden om te picknicken in het park, en meteen ook te genieten van de beelden. We bleken met 18 te zijn, en zoals iemand zei: “Ik had nooit gedacht dat ik deze zin ooit zou neerschrijven: je komt binnen aan de gesmolten boot, en dan ga je links tot aan de ijsbeer, en daar bij de zwangere vrouwen spreken we af.” Juist.

Ik keek mijn ogen uit. Echt waar. Om de paar meter tussen het groen staat wel een beeld of kunstwerk, en toch is het niet overladen. Het feit dat de beelden tussen het groen staan, geeft ze een totaal andere context dan een museumzaal. Het feit dat er gewoon kinderen tussen spelen, maakt het helemaal mooi.

We installeerden ons in de strandstoelen die daar gewoon vrij te gebruiken zijn, picknickten, en maakten er een zalige dag van.

Daarna gingen de kinderen naar de speeltuin in het Nachtegalenpark wat verderop, en liepen we met een aantal rond om te genieten. Vooral de tijdelijke tentoonstelling van Richard Deacon kon op de belangstelling van het gezelschap rekenen, maar dat is natuurlijk omdat zij, als rasechte Antwerpenaren, wél vertrouwd zijn met het museum.

Ik geef u hier een paar indrukken mee, maar geloof me, ik ben geen fotograaf: voor goede foto’s (en dito besprekingen trouwens) moet u in de museumgids van het park zijn, een prachtig vormgegeven boekje. Een aantal van de foto’s zijn van de hand van Babeth Van Son, een amateurfotografe uit Vilvoorde die ook kwam meegenieten.

The Bridge Without a Name – Ai Weiwei
Richard Deacon
Richard Deacon
Modelhäuser Typ Bomarzo – Timm Ulrichs
Tausend Zungen – Thomas Schütte
Twee figuren voor Middelheim – Juan Muñoz
Het zotte geweld – Rik Wouters

Maar daarnaast is het ook gewoon een prachtig park, met talloze speciale bomen, weidse lanen, bospaadjes, en – voor de liefhebbers – ongelofelijk veel pokémon en pokéstops (bijna elk beeld is er eentje).

Wil u dus een rustig, ontspannen uitje, al dan niet met kinderen, dat net dat ietsje meer is? Niet twijfelen, gewoon doen. Want ik kom zeker, heel zeker nog terug, wellicht zelfs meerdere keren, en in verschillende seizoenen.

Want dat gat in mijn cultuur is nog lang niet dicht, echt niet.

Oh, enne, mocht u eraan twijfelen: het is volledig gratis, en vrij te bezoeken. Aan de infobalie zijn er plattegronden en infoboekjes te verkrijgen, en er is een hele fijne Middelheim app.
Hou wel de openingsuren in de gaten.

MIDDELHEIMMUSEUM
Middelheimlaan 61
2020 Antwerpen
tel. 03 288 33 60
www.middelheimmuseum.be
Openingsuren:

  • Oktober tot maart: van 10 tot 17 uur
  • April: van 10 tot 19 uur
  • Mei: van 10 tot 20 uur
  • Juni en juli: van 10 tot 21 uur
  • Augustus: van 10 tot 20 uur
  • September: van 10 tot 19 uur

 

Geplaatst op

Tien jaar…

Jawel, tien jaar geleden al werd Kobe vakkundig uit mijn buik gehaald, met de geur van varkensvlees en het geluid van nietjesmachines en alles erop en eraan.

Tien jaar van verstrooidheden, slimme opmerkingen, de domste handelingen eerst: een echte professor bij momenten. Tien jaar van knuffels en omhelzingen, tien jaar van elanden ook. En dus kreeg hij een speciale dag vandaag.

Het begon met cadeautjes: een nieuwe pluchen eland voor de collectie, een set oortjes, het spelletje Mario Galaxy 2, en vooral het feit dat zijn computer hersteld is. Hij gaat daar wel het grootste deel zelf van moeten betalen, maar bon.

Hij mocht per uitzondering de hele voormiddag computer spelen, wat hij dan ook prompt deed. En ’s middags was er, zoals gevraagd, macaroni met hesp en kaas volgens mama’s recept.

Tegen één uur kwamen Annelies en Jonas met kroost een paar dingen ophalen, een koffie drinken, en tegen kwart voor twee zaten we in de auto. Kobe was doodnieuwsgierig naar de bestemming, want die hadden we voor hem geheim gehouden.

Zijn gezicht toen hij de buitenglijbanen van Océade zag:

IMG_3371

En jawel, het was er dik in orde. Blijkbaar was het een tijd geleden nogal afgeleefd en groezelig, maar dat vond ik nu helemaal niet, eigenlijk. Mooie kleedhokjes, deftig zwembad, en hele fijne glijbanen. En gelukkig ook niet echt druk, zodat de wachttijd van de glijbanen eigenlijk beperkt bleef tot de tijd die je nodig had om alle trappen te bestijgen. Gene zever, een conditietest op zich.

Kwart over vijf waren we allemaal doodop, gingen we ons omkleden, en kwart over zes stonden we weer thuis, zodat ik netjes pannenkoeken voor de jarige kon beginnen bakken.

IMG_1404

En daarna? Werd er nog eventjes gespeeld op de PC, en dan met voorraad die Bart nog speciaal gaan halen was, keken we naar xXx the return of Xander Cage. Ultimate rubbish, maar de jongens genoten.

IMG_1407

Toen ik hem daarna in bed stopte, vond hij het een heel leuke dag.

Mission accomplished ^^

Geplaatst op

Dagje Antwerpen

Bart had het al een tijdje gezegd: hij wilde eens naar Antwerpen, naar een tentoonstelling over futurologie in het M HKA. Met Wolf erbij is dat een beetje moeilijk, want die kan geen ganse dag rondhangen momenteel. Maar aangezien hij op kamp is…

Bart had eerst nog een bespreking om 9.00 uur, en om kwart voor elf zaten we samen in de auto richting Antwerpen, meer bepaald dus het M KHA. Plan was om daar te parkeren, dan even rond te lopen, iets te gaan eten, en dan het museum te doen. Het begon allemaal heel goed, maar de kleur van de lucht noopte me er toch toe de regenjassen mee te nemen. En jawel, nog geen vijf minuten later was het prijs! We hadden eerst nog snel de geocache meegepikt die daar aan het M HKA ligt, zijnde de loft van Loft. Maar aan de overkant van het parkeerterrein aan de Waalse Kaai zijn we toch een brasserie binnengevlucht, voor eerst een drankje, en daarna iets te eten. Brasserievoedsel, duur, en niet eens echt zo goed. Jammer.

Tegen dan was het opgeklaard, en liepen we naar het museum. Ik kan niet zeggen dat ik onder de indruk was van de tentoonstelling, ze is alles behalve beklijvend, eigenlijk. Wél leuk is dat we de kinderen perfect hun gang kunnen laten gaan. Ze hadden een opdracht/zoektocht van Vlieg, en deden hun eigen ding. Ze kennen de regels van een museum maar la te goed: niks aanraken, niet te luid, niet lopen. En dat deden ze voorbeeldig.

Beneden was er een werk waar mijn rugzakje niet naast misstond, vond ik zelf. Maar ’t zal wel weer aan mij liggen :-p

Enfin, we liepen naar buiten, en besloten, na enig overleg, naar het Fotomuseum te gaan wat verderop. Ook daar was er een zoektocht, en ook daar vonden de kinderen het best leuk.

En toen? Was het tijd voor een ijsje, uiteraard! Een terrasjesman verwees ons in plat Antwerps naar de andere kant van het plein voor een kwaliteitscrèmerie, en het mag gezegd zijn: het ijs was succulent! Nog nooit zo’n goeie pistache gegeten! Duur, dat ook, maar zijn geld waard. En Kobe kreeg zowaar een Nainggolan :-p

Na nog een kort wandelingetje om nog een geocache op te pikken, hielden we het voor bekeken. Het was vier uur, en shoppen ligt ons niet, en voor nog een museum hadden we geen zin. Tsja.

Geplaatst op

Ook dit is vakantie

Eigenlijk waren we van plan om vandaag een dagje naar Antwerpen te gaan, maar na de escapades van gisteren, en door de warmte, lasten we liever een rustdagje in. Alhoewel, alles is relatief natuurlijk. Maar het tempo is sowieso anders.

Lang slapen zat er niet in, aangezien Chantal al om acht uur met stofzuigers en emmers aan het rammelen was. Maar er werd was gedaan, ietsje verder opgeruimd in de berging, en vooral ook buiten gewerkt. Kobe is er vorige week in geslaagd het scherm van zijn laptop te breken. Uiterààrd lag dat niet aan het feit dat hij het ding, tegen alle waarschuwingen in, meestal achteloos in de zetel liet slingeren. Hij heeft er dikke tranen om gehuild, en natuurlijk kan hij hersteld worden, maar we laten hem nog even in het ongewisse. En ja, hij zal het zelf mogen betalen, onder andere door klusjes te doen, en met zijn verjaardagsgeld. Met een emmer onkruid kan hij 2 euro verdienen, en dus gingen hij en Merel meteen aan de slag. Merel wil haar broertje helpen, en anders verveelt ze zich toch maar. Er werd druk gesmeerd, crocs aangedaan, handschoenen gezocht, en jawel, de onkruidberg in onze goten verminderde. Maar Kobe is duidelijk liever lui dan moe, zoveel is zeker… Ik heb dan ook nog maar een emmertje of twee weggehaald.

Bart neemt ook vakantie, en kookte voor ons, en er was koffie, en een gezapig tempo. Oh, en hitte, dat ook. Man, zo warm zeg, moet dat nu weer? We waren half van plan om eens tot aan de Gentse Feesten te gaan, maar serieus zeg, het is er gewoon te warm voor.

Ik heb dan thuis maar bananenijs gemaakt. Want een zomerdag zonder ijs is een dag niet geleefd.

IMG_1316

En  toen was er nog de parasol die moest gerepareerd worden, en dat boek dat dringend verder moest gelezen worden…

Bart maakt overigens de meest fantastische slaatjes!

IMG_1317

Als afsluiter gingen Bart en ik nog even een ommetje maken met de fiets doorheen de zwoele zomeravond.

Vakantie: fantastisch toch?

 

Geplaatst op

Gewoon een vakantiezondag…

We stonden om negen uur op, ontbeten, en tegen tien uur zat ik in de auto naar huis. Caterina bleef nog een dagje, maar ik had aan Bart beloofd dat ik tegen ’s middags ging thuis zijn om ons pa op te vangen. Er werd een hoop was geregeld, en de laatste hand gelegd aan Wolfs kampvoorbereidingen.

Er werd uitgebreid getafeld, zoals altijd wanneer Bart kookt, en het was eigenlijk een heel rustige, gezellige namiddag, waarbij Nelly en Koen elkaar de oren van het hoofd kletsten. Op een bepaald moment heb ik ze buiten gejaagd: het was meer dan warm genoeg buiten, en ze kunnen allebei wel wat zon en vitamine D gebruiken.

Tegen half vijf gingen ze beide naar huis, en besloot Bart om nog een wandelingetje te maken tot aan den Dries, Pokémongogewijs. We maakten er meteen een gezinsuitstapje van: Kobe kon met zijn tablet inloggen via Bart, en Wolf nam mijn gsm. Op die manier krijgen we die ook nog eens uit de zetel. Hij had heel slecht geslapen vannacht, zei hij, en was daarom extra hangerig. Maar de wandeling deed duidelijk deugd. En Merel, die danste overal doorheen. Letterlijk, want ze was een ballerinafeetje, vertelde ze.

Ik moet het wel toegeven: de dagen zijn een stuk relaxter als ook Bart gewoon vakantie neemt. Zalig…

Geplaatst op

Zondag

Lang slapen, en zo wat rondlummelen, dat is voor mij het ultieme zondaggevoel. Nog de laatste loodjes weggewerkt, alles verbeterd, punten ingediend, vakcommentaar geschreven, commentaren doorgestuurd naar de klastitularissen… We zijn er!

Tegen de middag waren ook ons pa en Nelly er, en het blijft me verwonderen hoe goed die twee overeenkomen. Bart had weer succulent gekookt, en het werd zowaar even stil aan tafel.

Wolf moet dan misschien geen examens doen, maar Kobe heeft wel de pech dat hij grote toetsen heeft, en dus onderwierp omaly hem aan een derdegraads ondervraging over zijn Frans, het dutske. Gelukkig kon hij probleemloos op alles antwoorden, maar ik had ook niks anders verwacht, om eerlijk te zijn.

IMG_0474

En verder? Verder werd er een gigantisch kamp gebouwd met de nieuwe poef die Bart gisteren is gaan afhalen. Er zit wel degelijk een klein kleurverschil op, maar bon, daar is niks aan te doen, dat wisten we op voorhand. Hij is in elk geval al goed gebruikt ^^.

IMG_0476

Geplaatst op

Buiten

Ik geniet dus echt enorm van de tuin, he.

Vroeger, voor de verbouwingen, zat ik regelmatig buiten, maar bon, die tuin was niks speciaals en eigenlijk niet zo mijn goesting. Maar we hadden een hond, en daar was die tuin dan wel weer op afgesteld.

Sinds de verbouwing geniet ik veel, veel intenser: het terras is mijn goesting, er staan struiken rondom, en nu, met die nieuwe buitenmeubels, is het al helemaal zalig. Dus ja, ik zit een pak meer buiten dan vroeger, installeer mezelf in de zetels, en geniet.

En vanavond was het een heerlijke avond om buiten te zitten. Ik heb zitten verbeteren tot het te donker werd. Ja, er is verlichting, maar dat is eerder sfeerverlichting, niet om bij te zitten lezen of werken. En lezen is op zich ook geen probleem, want ik lees vrijwel altijd elektronisch, en de Kindle geeft zelf licht.

Als het zo verder gaat, word ik nog een echte buitenmens. Komt dat tegen!