Geplaatst op

Oudejaarsavond 2023

Wolf ging eerst eten bij zijn vrienden voor Noahs verjaardag en dan richting Arwen, Kobe ging eerst eten bij enkele vrienden van zijn Jinjaar en dan aftellen in de scouts. Dat zorgde ervoor dat enkel Merel nog thuis was.

Aangezien het zondag was en mijn vader hier dus kwam eten, mocht hij van ons met plezier blijven voor de hapjes. Want dat was het plan: geen echt eten, wel alle mogelijke hapjes, warm en koud.

Hij genoot er intens van, want hij had het niet verwacht en zo was het voor hem ook nog een beetje feest.

Tegen acht uur bracht ik hem naar huis, zodat Bart, Merel en ik nog wat konden opruimen, want tegen half elf kwamen Gwen en Erik met beide dochters langs voor dessert en om dan samen te klinken op het nieuwe jaar.

Dat nieuwe jaar werd in elk geval dus feestelijk en in goed gezelschap ingezet, en meer moest dat echt niet zijn. Ik heb er alvast van genoten en het smaakt naar meer.

Gelukkig nieuwjaar iedereen!

Geplaatst op

Sarracenia

Wij hebben hier al een regiment vleesetende planten versleten, zo van die venusvliegenvangers, de Dionaea muscipula. Helaas, die waren nooit een lang leven beschoren: we voederden die altijd te veel vliegen, denk ik, en die gingen na verloop van tijd gewoon dood.

Bart kwam enkele maanden geleden plots thuis met een ander type vleeseter, een sarracenia, zo een trechterplant. Ik dacht toen ook dat het weer een flop ging worden, maar we zetten de plant in de zon en het licht op het kookeiland, met zijn voetjes in het water, en lo and behold, die heeft het daar precies wreed naar zijn goesting. Ik geniet daar elke dag weer van, zeker als de zon doorheen die kelkjes schijnt. Zeg nu zelf:

Geplaatst op

Even uitwaaien

Het is al even geleden, maar toch wilde ik hem hier nog even vermelden, gewoon omdat het zo deugd deed.

Ik heb het over een kort cachehersteltochtje met ons pa hier in Mariakerke. Het was frisjes die Paasdag, maar wel droog, de kinderen hadden eerst al paaseieren gezocht.

Toen ik ons pa naar huis bracht, naar Zomergem, stopten we eerst nog even in het parkje in Mariakerke naast mijn school, het park Claeys-Boüüaert. Daar zit al een paar jaar een wandeltochtje met zes caches en de bonus. Een daarvan was verdwenen of in elk geval onvindbaar, had men mij gemeld, en dus stopten we daar even.

Ons pa heeft nu totaal geen adem meer: hij raakte met moeite de 100 meter ver van de parking naar het eerste bankje, daar moest hij al even rusten. We gingen daarna nog even verder, naar een volgend bankje, maar de eigenlijeke cachelocatie zag hij zelfs niet meer zitten, hij is gewoon bij dat bankje gebleven terwijl ik de cache ging vervangen. Die zat er trouwens nog, alleen niet op de originele locatie en inderdaad een beetje nat.

En toen moest ons pa, in een keer of drie, nog de 300 meter terug naar de auto. Nope, de winter heeft hem geen goed gedaan. Maar dit wandelingetje deed dan wel weer deugd, dat gaf hij volmondig toe.

Geplaatst op

Rustmomentje

Bart zat deze voormiddag in Roeselare, maar hoopte op tijd terug te zijn om samen met mij snel iets te eten in Villa Ooievaar. Helaas, ik zat net aan tafel daar toen ik bericht kreeg dat hij nog maar net vertrokken was uit Roeselare. Tsja.

Het was nochtans een schitterende moussaka, en zoals altijd weer veel te veel. Ik heb de overschot dan maar netjes meegenomen in een RestoRestje en Bart heeft dat ’s namiddags met smaak binnengespeeld.

Ik had zowaar zelfs nog tijd voor een koffie, voordat ik toezicht moest gaan doen en nog twee uurtjes lesgeven. Echt, ik geniet hiervan!

Geplaatst op

GE-O-RKEST: eindelijk afgewerkt!

In Mendonk, Gents meest afgelegen kanaaldorp, ligt een hele mooie geo-art: daar maak je met raadsels een figuur, en wanneer je het raadsel oplost, krijg je effectieve coördinaten waar je dan kan gaan zoeken.

Mireille en ik hadden een dik jaar geleden onze fietsen opgeladen en waren naar Mendonk gereden, maar heel erg ver waren we toen niet geraakt: de tijd was beperkt en Mireilles long covid deed nog echt moeilijk.

Vandaag, zijnde vakantie en heel mooi weer, kwam ze opnieuw tot hier. We laadden mijn fiets bij die van haar en gingen via het veer opnieuw naar Mendonk voor het vervolg.

Man, wat hebben we genoten zeg! De conditie was bij beiden wat beter, al was tegen ’s avonds ons beider pijp toch volledig uit en hebben we de bonus laten vallen. Maar dat tochtje langs de Moervaart: magisch!

We dronken thee en aten pudding op een bankje langs die Moervaart en waren erover verwonderd wat een verschil meelicht en tegenlicht kunnen maken: de volgende foto’s zijn op hetzelfde moment genomen:

De caches waren knap gemaakt, zorgden soms voor hilariteit maar ook bij momenten voor frustratie, maar werden uiteindelijk wel allemaal gevonden.

Op het einde trouwens nog goed gelachen: het laatste stuk was eigenlijk een stukje wildernis waar we nauwelijks nog een pad zagen, maar waar we toch vollen bak doorgefietst zijn. Serieus, maat!

De bonus zal voor een volgende keer zijn, als ik hier nog eens in de buurt moet zijn.

Al bij al een héérlijke dag gehad.

Geplaatst op

Familiedineetje

Naar aloude traditie – allez, toch in onze familie – gingen we ook vandaag eten met Nelly en Koen en Else, en daarna naar het kerkhof. De keuze was gevallen op de Bonaparte in Eke omdat dat net iets minder ver is dan ’t Konijntje tegen Ronse, maar het was er toch ook net iets minder, vonden we. Niet dat het niet goed was, maar het zat er stampvol waardoor het ook allemaal nogal traag verliep. En het eten was goed, maar ook niet meer dan dat. Tsja.

Wolf zit ergens in Duitsland, die was dus niet mee, zodat we nog met negen waren. Kobe dronk vrolijk mee een niet-alcoholische cocktail: hij wordt ook echt al groot…

Nelly doen lachen op een foto, dat is me helaas nog steeds niet gelukt.

Tegen een uur of vier reden we met zijn allen naar het kerkhof van Kruishoutem: ook Nelly was deze keer mee in de rolstoel, waardoor we even met zijn allen hallo konden zeggen tegen Jeroom. Ik vind het zo ongelofelijk jammer dat Merel zich hem niet meer herinnert, ze was zo zot van hem als kleutertje en vice versa. En ik weet dat ze hem een fantastische opa had gevonden…

Geplaatst op

Halloweenversiering

Dat Merel zot is van halloween, dat is al lang geen geheim meer. Als het aan haar ligt, zou ze het huis al beginnen versieren in september.

De spinnen en de pompoenlampjes in haar kamer hingen er effectief al begin oktober, de rest hier in de living werd opgehangen half oktober.

Maar vandaag zijn we all out gegaan: er is namelijk een echte Halloweentocht die begint op de Evergemsesteenweg en die door de Waterhoenlaan loopt. Ons voordeur ligt nu wel in de Kineastlaan, maar Merel had bordjes gemaakt om de mensen toch tot aan onze deur te krijgen.

En die voordeur, die was wel netjes versierd, ja. We hadden gisteren al een pompoen uitgekerfd, eentje die mee was gebracht door een maat van mij na een vraag op Facebook. En dan hebben we vooral ook Barts bureauvenster aangekleed, zodat het effect wel leuk was.

Bart had snoep voorzien, maar we hadden nooit de toeloop verwacht die er ook effectief was: we zaten al vrij snel zonder, zodat we ook nog alle mogelijke andere snoep uit de berging hebben opgediept.

Maar nu weten we wat we volgende keer moeten verwachten!