VoidWork

Xavier, een oudleerling en intussen ook goeie vriend van me, is volop bezig met muziek. Ik vind het knap, maar het is een behoorlijk apart genre waarin hij zich beweegt. Hij heeft een eigen project, VoidWork, waarmee hij nu ook een tweede CD uit heeft. Naar aanleiding daarvan heb ik voor Gentblogt een interview met hem geregeld.

Het is uiteraard al op Gentblogt verschenen, maar ik wilde hem toch nog een extra steuntje in de rug geven. Ik zou zeggen, lees, en vooral ook: luister.

Gent is een kunststad. Niet alleen vanwege haar historische  schatten, maar ook omwille van de vele artiesten. Voor Gentblogt gingen we eens op zoek naar wat er zoal leeft in de duistere hoekjes van onze middeleeuwse stad.
Na het verstoren van enkele koppeltjes, een dronken student en enkele vogels, vroegen we het dan maar gewoon aan muzikale Gentenaar Xavier De Schuyter, die met zijn ambient project VoidWork wel het één en ander af weet van wat er zoal loert in het donker.

voidwork

Gentblogt: Geef eens wat meer uitleg over VoidWork. Waaraan kan een nietsvermoedende luisteraar zich verwachten?

Xavier: VoidWork wordt meestal omschreven als zijnde “dark ambient”, een muziekgenre waarbij het vooral draait om de duistere sfeer van bepaalde geluiden. De nummers zijn dan ook vaak niet opgebouwd rond een wiskundig patroon en worden meestal niet ingespeeld met gewone muziekinstrumenten. Zo gebruik ik een heleboel vervormde samples -uit films of zelfs uit het alledaagse leven- en heb ik verschillende synthesizers ter beschikking. Eigenlijk kan je stellen dat VoidWork een soort horror soundtrack is. Al zijn er ook enkele meer traditioneel, melodische nummers die er bij de meeste mensen wel makkelijker zullen ingaan. Je kan zelf oordelen door het album te kopen via blackdrone.com.

Gentblogt: Klinkt een beetje akelig. Waarom heb je net voor dat genre gekozen?

Xavier: Het kwam vrij natuurlijk. Na vele jaren bezig te zijn geweest met rock en metal, was ik toe aan iets anders. Ik wou per se iets alleen in elkaar knutselen om zo totale vrijheid te hebben over muziek en concept en als verwoed fan van bovennatuurlijke horrorverhalen kwam ik bij VoidWork.

Natuurlijk besef ik dat ik niet het meest populaire genre heb gekozen, maar ik denk toch dat het iets is wat zijn niche kan overstijgen. Als je kijkt naar hoeveel thrillers en horrorfilms er in de bioscoopzalen worden gedraaid, merk je wel dat mensen bang gemaakt willen worden. Angst laat bepaalde hormonen vrij komen en weekt bepaalde gevoelens los. Angst zorgt ervoor dat je je bewust bent van je eigen kwetsbaarheid.

Gentblogt: Je hebt een nieuw album uit. Kan je daarover iets meer vertellen? Wat is het verschil met je eerste album?

Xavier: De nieuwe cd heet Horror/Forsaken en bevat eigenlijk twee albums. Horror is iets melodischer en bevat een aantal eerder neo-klassieke nummers, terwijl Forsaken meer abstract is. Het grote verschil met mijn debuut album Asylum is het meer professionele geluid – dankzij een boel nieuwe instrumenten en hardware – en de stem van Ann-Mari Thim. Ann-Mari is een klassiek geschoolde sopraan uit Zweden die ook zingt bij Arcana en Seventh Harmonic.

Horror/Forsaken is ook geen conceptalbum zoals Asylum. Het draait gewoon om de thema’s angst en verlatenheid. Al bij al denk ik dat de nieuwe cd toegankelijker is dan het debuut. Een mening die gedeeld wordt door het nieuwe label “Black Drone Records” uit Australië.

Gentblogt: Wat zijn de reacties op het nieuwe album en wat volgt er nog?

Xavier: De reacties op Horror/Forsaken tot dusver zijn erg positief. Ook het debuut werd goed onthaald. Hoewel ik niet hengel naar goedkeuring, is het zeker leuk te weten dat er mensen zijn die mijn hersenspinsels kunnen waarderen. Wat betreft de toekomst, kan ik alvast zeggen dat er dit jaar nog een cd verschijnt. Basement zal de beste elementen bevatten van de vorige releases en ze samenbrengen op één album. Volgend jaar ergens staat er dan een neo-klassiek album op het programma.

Gentblogt: Heb je ambities om live te spelen of iets anders te bereiken met VoidWork?

Xavier: Ik zou graag een audio-visuele voorstelling geven waarbij mijn muziek begeleid wordt door een aantal op groot scherm geprojecteerde sfeerbeelden. Mijn ultieme ambitie is soundtracks maken voor horrorfilms, luisterboeken en computerspelen.

Gentblogt: Waarmee ben je nog zoal bezig behalve VoidWork?

Xavier: Ik maak deel uit van verschillende bands en projecten. De meeste ervan situeren zich in het metal genre. De belangrijkste zijn Akem Manah – horror/doom metal – , Sentience – melodische doom metal/rock – en Self – Gentse black metal. VoidWork blijft echter mijn belangrijkste muzikale bezigheid momenteel. Natuurlijk vul ik mijn vrije tijd ook met andere dingen zoals schrijven, lezen, sporten en series bekijken. Ook kook ik erg graag. Als vegetariër is dat mooi meegenomen.

Gentblogt: Je bent geboren en getogen in Gent. Waarvan hou je het meest in onze stad?

Xavier: Het uitzicht vanop de Sint-Michielsbrug. Zeker ’s ochtends als de meeste mensen nog slapen is het indrukwekkend. Het geeft me een soort tijdloos gevoel en is zonder twijfel één van de allermooiste delen van eender welke stad ter wereld. Ook de Gentse voorsteden vind ik erg interessant. Je kan er de prachtigste kasteeltjes en parkjes vinden.

Gentblogt: Heeft Gent een invloed op je muziek?

Xavier: Ik denk het wel. Je kan niet ergens opgroeien zonder dat het een impact heeft. Gent staat ook open voor alternatieve stijlen, iets waarvan ik tijdens mijn tienerjaren dankbaar heb gebruik gemaakt.

Gentblogt: Je gaf al aan dat je bezig bent met metal en aanverwanten. Van welke muziek kan je nog genieten?

Xavier: Voor de duidelijkheid, ik ben een muziekliefhebber, geen metalfan. Ik luister even vaak naar opera, blues, country, pop en new wave dan naar metal of rock. Ik zou dan ook ooit nog een folk- en bluesband willen hebben. En mij misschien zelfs wagen aan opera. Al was het maar voor de uitdaging.

Gentblogt: Wie kan je VoidWork aanraden?

Xavier: Iedereen zou op z’n minst eens moeten luisteren met een hoofdtelefoon in het donker of bij kaarslicht. Liefst met een goed boek erbij. Dat kan ook gratis, want het debuut is helemaal voor niks gratis te downloaden op www.myspace.com/voidwork

Gentblogt: Bedankt voor het gesprekje, en veel succes!

Het album Horror/Forsaken is verschenen bij www.blackdrone.com en is te bestellen via de website.

Andere muziek van Xavier De Schuyter is te beluisteren via www.myspace.com/akemmanah

Idus Martiae

Brutus-Obversebrutus-reverse

“Beware, beware the Ides of March!”

Volgens Shakespeare kreeg Caesar deze woorden exact 2054 jaar geleden te horen, en lachte hij ze weg.

Helaas, later die dag werd hij door een aantal senatoren, waaronder zijn adoptiefzoon Brutus, neergestoken.

Ik was het zelf vergeten, maar mijn onvolprezen stagiair had eraan gedacht, en tot mijn grote vreugde wisten de leerlingen het ook meteen. Jawel, soms lukt het hen iets bij te brengen :-p

Gedichtendag

gedichtendag

In 2006 was het een Latijns gedicht van mijn favoriete dichter Catullus, in 2007 alweer eentje van Catullus, maar dan wel mijn lijfgedicht (vraag maar aan mijn leerlingen), in 2008 ging ik de Nederlandstalige toer op met Hans Andreus, en vorig jaar kwam Van Ostaijen aan de beurt met zijn Melopee.

Dit jaar voelde ik me vandaag vooral nogal absurd en surrealistisch, en leerde ik een collega Nederlands mijn favoriete gedicht van Cees Buddingh kennen, een gedicht uit 1943 al.

Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel,
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind’ren van.
Raban! Raban! Raban!

Ik ben een blauwbilgorgel
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!

Ik ben een blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!

Ik ben een blauwbilgorgel
Eens sterf ik aan de schorgel,
En schrompel als een kriks ineen
En word een blauwe kiezelsteen.
Ga heen! Ga heen! Ga heen!

Linguïstisch principe

Gisteren in de Gentse les verkondigde Freek Neirynck een, naar mijn bescheiden mening althans, zeer valabele stelling. Linguïstisch onderzoek heeft blijkbaar uitgewezen dat een niet-moedertaal spreker, als het op dialecten aankomt, mits grondige en langdurige blootstelling, het dialect vaak beter beheerst dan een zogenaamde native speaker.

Hoezo?

Neirynck zei dit omdat hij zelf eigenlijk niet van Gent afkomstig is, maar wel van Ruiselede, en dat hij met zijn familie daar wel degelijk Ruiseleeds spreekt. Hoe kan zo iemand dan Gents aanleren? Wel, iemand die opgroeit in een bepaald dialect, heeft een vaste aangeleerde woordenschat, waarvan hij zelden afwijkt. Hij heeft nu eenmaal een bepaald woord in zijn vocabularium waarvoor hij geen alternatieven nodig heeft, en ze dus ook niet beheerst.

Een non-native speaker staat veel meer open voor alle kenmerken van dat dialect, luistert veel meer en beter, en gaat dus wél vaak meerdere synoniemen beheersen en gaan gebruiken. De voorwaarde is uiteraard dat de persoon in kwestie een echt taalbad ondergaat, en dat dialect dan ook volledig leert beheersen.

Ik kan me daar wel in vinden, in die linguïstische stelling. Yup.

Bareg

Tegenwoordig staat hier in huis regelmatig een CD van Kapitein Winokkio op, waar de kinderen behoorlijk verzot op zijn. Het zijn geen popliedjes, maar de gewone standaard kinderliedjes in een vrolijk jasje. Sommige ervan worden luidkeels meegezongen, de andere zijn ze nog aan het leren.

Halverwege de CD staat ook het liedje ‘En de boom staat op de bergen’. Dat is toch in elk geval wat wij hier in het Gentse zingen. Blijkbaar wordt het op de CD gezongen door een paar Antwerpenaren.

Wat Wolf de opmerking ontlokte: “Zeg papa, wat is dat, een bareg?”

En leg dan het verschijnsel Antwerps maar uit aan een vijfjarige!

Voornemens

Over de meeste voornemens spreek ik me niet eens uit, die zijn zodanig banaal dat ik ze niet eens wil vermelden.

Wat ik me wel heb voorgenomen, is eindelijk weer meer lezen. Ik las vroeger bijzonder veel, en vond dat heerlijk. Intussen heeft het leven me ingehaald en ben ik ’s avonds vaak te moe om te lezen. Tv kijken is veel makkelijker, en eigenlijk ook een gewoonte geworden.

De voorbije dagen heb ik The Lost Symbol uitgelezen, eindelijk, en ben ik zelfs al 200 bladzijden ver in een volgend boek. Ik heb van mijn allerliefste namelijk de Millenium Trilogie van Stieg Larssen gekregen, iets wat ik heimelijk al lang wilde lezen maar nooit had gezegd. Mijn lief kent me gewoon goed, en had die mee.

Op deze manier ga ik misschien wel vijf boeken gelezen krijgen dit jaar. Laat ons hopen :-p