Geplaatst op

Steven Mahieu

Maandagavond naar een optreden van de stand up comedian Steven Mahieu geweest, en ik moet zeggen: ik had kramp in mijn kaken van het lachen. Lang geleden dat ik nog eens zo gigantisch had moeten lachen.

We waren er op uitnodiging van Unizo, met dus allemaal zelfstandigen uit regio Gent-Meetjesland, en we zullen het geweten hebben. Ik kan me voorstellen dat spelen voor een publiek dat jou niet kent, maar gratis binnenmag, niet alles is, ook al was de Minard volledig volzet. Mahieu heeft dat schitterend aangepakt: al van in het begin gaf hij serieuze stekken richting zijn publiek. Zijn materiaal an sich is zeker niet slecht, maar man, ik heb vooral gelachen met zijn impromptu tussenkomsten op opmerkingen en gedragingen en dergelijke vanuit het publiek. Mahieu is gigantisch gevat, en kan dat schitterend uitspelen. En dat het een Unizo publiek was, dat heeft hij ons meermalen doorgestoken, tot grote hilariteit.

Ik kende hem niet, die Steven Mahieu. Maar bij deze: het is een aanrader. Ik zeg het u, het is lang geleden dat ik nog eens kramp in mijn kaken heb gehad van het lachen, en dat was hier toch wel het geval, ja.

Geplaatst op

Gent Expert gezelschapsspel

GentExpert_Kaartje56x87_rug.indd

Omdat ik gestemd had voor ‘De Strafste Gentenaar’, won ik toch wel zo’n Gent Expert spel zeker? Maar omdat Bart een genomineerde was, kreeg hij op de uitreiking zo’n spel, en ik ook. Eén exemplaar heb ik aan mijn ma gegeven, eentje hebben we zelf gehouden, en het derde is voor u, als u dat wil. Het enige wat u moet doen, is een berichtje laten in de commentaren hieronder, en wel voor 16 april. Een van de kinderen zal dan wel voor onschuldige hand spelen, en de winnaar krijgt dan wel bericht.

Wat is dat nu, dat spel? Wel, Stad Gent omschrijft het als volgt:

Samen met Corelio ontwikkelde de Stad Gent ‘Gent Expert’, een gezelschapsspel over Gent, samengesteld door de Gentenaars zelf. In het spel wordt de kennis over de Arteveldestad getest aan de hand van vierhonderd vragen.

De realisatie van ‘Gent Expert’ past in het ‘ambassadeursprogramma’ van de Stad Gent, waarbij alle Gentenaars (en anderen) hun ‘Gent-factor’ nog meer kunnen vergroten. Zij zijn zelf immers het best mogelijke mond-aan-mond promotiekanaal voor de Stad Gent. Het uitstralen van fierheid en uitdragen van kennis over de stad werkt imagoversterkend.

‘Gent Expert’ telt vierhonderd vragen in vier verschillende categorieën, namelijk:

  1. geschiedenis, aardrijkskunde en politiek
  2. showbizz en sport
  3. toerisme, cultuur en gastronomie
  4. winkels, bedrijven en horeca

De vragen konden in de loop van de maand september 2011 door de Gentenaars zelf ingediend worden via de website van de krant De Gentenaar. Daarnaast werd ook een oproep gedaan bij het stadspersoneel om zoveel mogelijk originele vragen door te sturen.

De spelregels van ‘Gent Expert’ zijn heel eenvoudig. Men kan het spel spelen met twee tot vijf spelers. Elke speler start met twaalf ronde fiches. De overige fiches worden apart gelegd en vormen de bank. Om beurten gooit één speler met de twee dobbelstenen. De ene dobbelsteen bepaalt uit welke categorie men een vraag krijgt, de andere zegt wat er gebeurt als men het antwoord juist heeft. Na het gooien van de dobbelstenen en het bepalen van de kleur, leest een tegenspeler de vraag voor en controleert hij of het antwoord juist is.

Et voilà. Succes ermee!

Geplaatst op

Designmuseum

Een van mijn goede voornemens in het begin van het jaar, was om vaker een museum te bezoeken met de kinderen. In elke vakantie minstens één. In de krokusvakantie was het de Wereld van Kina, vandaag was het – op hun eigen verzoek – het Designmuseum. Wolf was er een paar weken geleden geweest met school, en had er toen overal verspreid Playmobilfiguurtjes gezien. Blijkbaar was daar een zoektocht rond, en die wilde hij wel eens uitproberen met zijn broertje.

En jawel: aan de ingang van het museum kregen ze elk een blaadje met twintig figuurtjes en twintig voorwerpen die ze bij elkaar moesten puzzelen. Zelf kreeg ik een boekje mee met wat uitleg, maar zonder te verklappen waar de figuurtjes stonden. Concreet hield dat in dat ik rustig doorheen de hele permanente collectie heb kunnen wandelen, terwijl zij naarstig zochten en noteerden. We zijn er iets meer dan een uur mee zoet geweest, maar ze vonden het heerlijk.

De tijdelijke tentoonstelling ging over het buitenmeubilair van Dirk Wynants, vooral gekend van zijn Gargantua (die ronde houten tafel met in hoogte verstelbare zitbanken) en de Bee Hive. Man man, mocht ik geld en een grote tuin hebben, ik zou het wel weten…

De uitstap werd afgesloten met een ijsje, en de kinderen zagen dat het goed was. En ik ook, trouwens.

Geplaatst op

Koken bij de Romeinen

Deze post is origineel geschreven voor en gepost op Gentblogt.

Toen ik via via een foldertje in handen kreeg van het Davidsfonds in Gentbrugge, kon hun eerste activiteit mij zeer bekoren.

Dinsdag werd er immers een lezing geprogrammeerd over Koken bij de Romeinen. Voor de gevraagde negen euro (als niet-lid) kreeg je niet alleen een deskundige uitleg van historica Annelies Van Wittenberghe, ze had meteen ook de daad bij het woord gevoegd, en een aantal (bewerkte) recepten klaargemaakt, zodat we konden proeven.

Koken in het oude Rome[+]

Annelies is in 2007 met haar historisch kookproject begonnen. Eigenlijk is het het combineren van haar grote hobby met haar studies. Ze geeft voordrachten over de geschiedenis van koken en eten tot 1750, maar is vooral gespecialiseerd in Romeinse culinaire geschiedenis. Ze volgt ook een koksopleiding in CVO Leerdorp, zodat ze écht wel weet waarover ze praat.

Dat was ook meteen duidelijk: ze liet de voorgeschiedenis van het koken zien op een tijdsbalk van de verschillende oude beschavingen: Mesopotamiërs, Indiërs, Egyptenaren, Grieken, en uiteindelijk ook de vrij recente Romeinen. Daarnaast gaf ze een aantal leuke weetjes mee: zo bleek dat een bepaalde terracotta pot met gaatjes en binnenin een spiralend richeltje gebruikt werd om relmuizen vet te mesten en daarna vrolijk op te peuzelen. Moet kunnen.

Wanneer je dieper ingaat op Romeins koken, kan je niet anders dan uitmonden bij het ‘kookboek’ van Apicius. Er staan een aantal – vrij maffe – recepten in, maar in sommige gevallen is het eigenlijk niet meer dan een opsomming van ingrediënten. Daarop heeft Annelies zich dan gebaseerd om een aantal gerechten uit te proberen en te recreëren. Er zijn uiteraard een reeks beperkingen: sommige ingrediënten zijn uiterst zeldzaam geworden of zelfs niet meer te krijgen, andere recepten vinden we ronduit wansmakelijk. En dan stootte Annelies ook een aantal keren op een resoluut ‘njet’ van het Federaal Agentschap voor de Voedselveiligheid: zo mag flamingo bijvoorbeeld niet geserveerd worden, en kan je ook geen gebruik meer maken van garum, een vissaus die gemaakt wordt door gepekelde vissen en visingewanden dertig dagen in de volle zon te laten rotten. Flauweriken!

Annelies serveerde ons gehaktballetjes met onder andere rozijnen, pijnboompitten en Thaise vissaus (next best thing), en garnalen met een speciaal, vrij zoetig sausje met oa. honing en peper.

Koken in het oude Rome[+]Koken in het oude Rome[+]

Ook een toastje met pesto passeerde de revue. Als dessert kwamen er dadels gevuld met pijnboompitten, honing en nog een paar dingen.

Koken in het oude Rome[+]Koken in het oude Rome[+]

Het was op zijn minst speciaal te noemen, en ik denk dat het een waardige start was voor het werkjaar van Davidsfonds Gentbrugge.

Geplaatst op

VZW Legia – Forum voor Ijzertijdstudie

Geef toe, de titel is niet echt uitnodigend. Zelfs niet voor mij, die nochtans in die branche zit.

Maar deze avond gaven ze een lezing die, weliswaar wat lang, toch zeer boeiend was. Er was amper 25 man, maar wat me wel opviel, was dat ongeveer de helft daarvan jonger dan 30 was.

Ik ben trouwens meteen lid geworden, compleet met abonnement op hun tijdschrift. Dat overigens zeer professioneel oogt, helemaal niet knullig, zoals vaak het geval is.

Ze willen nu ergens een terrein aankopen, om daar dan een reconstructie van enkele Gallische huizen te bouwen, en daar dan historische evocatie te doen. Lijkt me vreselijk wijs.

Op zaterdag 21 januari geven ze daarom in Destelbergen een Gallische avond: Keltische livemuziek, breughelmaaltijd, nog meer livemuziek, en een afterparty. De opbrengst ervan gaat naar voornoemd project. Ik weet in elk geval al wat ik die avond ga doen, en ik hoop dat ik zoveel mogelijk leerlingen, vrienden en kennissen kan optrommelen, want ik ben deze vereniging wel genegen. Folkies, Latinisten, oudleerlingen met behoefte aan een reünie: u weet wat u te doen staat!

Hey, ’t zijn Romeinen en Galliërs!

http://www.legia-forum.org/

Geplaatst op

Lezing.

Donderdagavond, hier in Mariakerke, over de brand in Rome, en hoe je daar iets aan kon doen. De spreker is een begenadigd verteller, het zal dus wel interessant worden.

Meer info hier op Gentblogt (waar anders?)

Geplaatst op

Romeinen en Bataven

Ik heb lang getwijfeld door het slechte weer, maar rond een uur of drie heb ik dan toch de koe bij de horens gevat, en ben ik met de jongens naar Velzeke gereden.

Het Provinciaal Archeologisch Museum daar deed namelijk een speciale dag in het kader van Openmonumentendag, zoals elk jaar.

Wolfromein

KobeRomein

Er was een Romeins kamp, compleet met aarden omwalling met houten staken, zo authentiek mogelijke tenten (lees: aan elkaar genaaide lappen leer),

velzeke01

een glasoven, een pottenbakkersoven, een rookoven en een bakkersoven, allemaal in volle werking, machtig om te zien. Daarnaast was er dan een Gallisch kamp, uiteraard ook met tenten, maar waar ook mensen de nodige ambachten zoals wol spinnen of lederen schoenen naaien aan het uitoefenen waren. Knap.

Het hoogtepunt was echter de veldslag tussen beiden. De Romeinen hadden hulptroepen (auxilia) gelicht bij de Bataven, en dus marcheerden er een paar Romeinen richting het Gallische kamp, en keerden ze terug met wat Bataven in de rangen. Later wilden ze nog meer krijgers, en toen de Bataven daar niet op ingingen, ontvoerden de Romeinen een aantal van hen, en keerden terug naar hun kamp. Bij de Bataven brak er opstand uit, en met zo’n man of vijventwintig trokken ze naar het Romeinse kamp,

velzeke02

waar de Bataafse hulptroepen al snel overliepen en het kamp dus onder de voet werd gelopen. En er prompt verse Romeinse troepen verschenen, zo’n dertigtal soldaten die aanvielen.

velzeke03

velzeke04

velzeke05

velzeke06

velzeke07

Resultaat: nederlaag voor de Bataven, en een hoop dooien. En een ganse groep door- en doornatte mensen, zoals te zien op de foto’s. De laatste zijn dan ook niet meer zo scherp wegens getrokken in de striemende regen.

velzeke08

velzeke09

velzeke10

Op het einde lieten ze dan ook nog twee Romeinse ruiters vechten tegen twee Gallische ruiters, ook fijn om zien.

velzekepaard

De jongens, vooral Wolf, vonden het prachtig! We hebben de ‘show’ gezien om vier uur, en nog eens om vijf uur. Toen is het echter ongelofelijk hard beginnen gieten, en ondanks de regenjasjes en de grote paraplu waren we doorweekt. De jongens wilden echter nog niet naar huis, het was er veel te leuk. We zijn dan maar nog even het museum zelf binnengelopen, hebben nog eventjes in het Gallische kamp rondgehangen bij Anthony (een vriend van me die aan reenactment doet), maar toen Kobe effenaf begon te klappertanden, vond ik het welletjes.

Aan de auto heb ik het ventje zijn kleren uitgestroopt tot op zijn onderbroekje – zelfs zijn Tshirt en kousen waren goed nat – en heb ik hem zijn lekker warme en vooral droge gilet (die nog in de auto lag) aangetrokken. Wolf idem overigens. Gelukkig heeft de auto een goeie verwarming, en hadden ze het niet lang koud meer. Thuis heb ik ze allebei in een goed hete douche gedropt, en waren ze snel weer door en door warm. En Wolf maar uitleggen tegen zijn papa over het kampement en de signa en de signiferi en het bronzen Gallische wolfhangertje dat hij gekregen had enzoverder.

Maar weet je, ondanks die regen vonden ze het een ronduit fantastische namiddag. Ik moet dat duidelijk meer doen met hen.

Geplaatst op

Brugge

Op donderdag is het heksen ten lande deze vakantie een vaste waarde voor me, en vandaag was de bestemming Brugge. Het is bizar hoe dat heksen de ene keer aanvoelt als een absolute ramp (zoals in Antwerpen, waar ik geen vragen kreeg, nauwelijks respons, en dus geen goeie sfeer) en de andere keer een schot in de roos is, zoals vandaag. Ze vonden het heerlijk, blijkbaar, stelden voortdurend vragen, vonden het feit dat ik de kaarten las ook wel leuk, en zelfs de monitoren van dienst dachten dat ik een echte was. Missie geslaagd dus.

Omdat ik toch alleen was – de jongens zijn op Ideekidskamp in Gent – wilde ik gaan rondlopen in Brugge, en had ik via twitter en Facebook tips gevraagd. Waarop een Brugse vriendin zei: “Wat, hoe, waar, wanneer?” en ik me eigenlijk schaamde omdat ik haar compleet vergeten was. Karma stond echter aan mijn kant: ze had net een halve dag verlof genomen om samen met haar knappe dochter van dertien te gaan shoppen, en zag het volledig zitten om mij op sleeptouw te nemen. Bijna letterlijk, want ze is me komen ophalen omdat het nogal moeilijk was de weg uit te leggen, en we hebben ons samen in de parking van ’t Zand geparkeerd.

Ik had een aantal adresjes gesuggereerd gekregen via Twitter, en zij had blijkbaar dezelfde smaak, want ze had gereserveerd in de Belegde Boterham, waar ze heerlijke slaatjes hebben. Na een blitzbezoek aan haar lieve echtgenoot (die aan het werk was in de Post op de markt) heeft ze me meegenomen op een toeristische wandeling, waarbij ik het niet kon laten een paar foto’s te nemen van haar en haar dochter.

brugge3

brugge4

brugge5

Ze heeft me ook een paar van die typische dingetjes getoond die alleen Bruggelingen kennen. Zo hangt er in een van de onderdoorgangen een gedenkplaat van de restauratie: halfverheven beeldhouwwerk dat absoluut niet uit de toon valt. En waar dus niet alleen een boormachine op staat,

brugge1

maar, als je goed kijkt, ook in de rechterbovenhoek van sommige vakjes de typische windowtekentjes van op een computer :-p

brugge2

Daarna hebben we samen de winkelstraten afgeschuimd: Arwen moest wat nieuwe kleren hebben, en mama had beloofd in ’t stad te gaan, vandaar. Zelf heb ik een mouwloos Tshirt gekocht, en vier stuks in de Zara Kids: een bermuda en een short voor Wolf, en twee schattige dingetjes voor Merel voor volgend jaar, respectievelijk 2,99 en 3,99 euro :-p

brugge6

Er is koffie gedronken, er zijn Italiaanse ijsjes gegeten, en er is vooral veel gekletst en gelachen. En ik heb een heerlijke dag gehad.

Dank je, Els en Arwen!

Geplaatst op

De GVR en andere Gentse Feesten

Omdat ik de regisseur nog ken van vroeger, en al goeie ervaringen had met eerdere voorstellingen, had ik vandaag ook een toneel geregeld voor de kinderen: Roald Dahl’s GVR (Grote Vriendelijke Reus). Ik was destijds verzot op dat boek, en wilde het dus wel zien. Eigenlijk mooi meegenomen, in dit rotweer. Al viel het vandaag al bij al wel mee: we hadden geen risico genomen en waren dus alweer uitgerust met laarzen, regenjassen en paraplu’s. Een vriendin van me uit Antwerpen was er ook met haar dochtertje, en die hadden sandaaltjes aan. Achteraf geen goed idee, zo bleek :-p

Bon, wij dus tegen half drie naar de Bargiekaai, genoten van de voorstelling, en dan de bus genomen naar het centrum. Daar moeten vaststellen dat ik geen halve euro meer op zak had, en dus op zoek gegaan naar een automaat die niet leeg was. We zijn van de Korenmarkt naar de Mageleinstraat geslenterd (waar ik snelsnel een tuniek heb gekocht), en dan verder tot aan de Zonnestraat, waar we dus geld hebben gevonden. Ik had de kinderen een ijsje beloofd, en dat was de Australian Ice Cream in de Veldstraat, voor mij nog steeds een van de beste. Wolf slaagde erin om bij de eerste lik zijn koek te breken en zijn ijsje dus tegen de grond te zien gaan, maar hij kreeg zonder te betalen een nieuw. Chic, van die mensen, echt waar.
We hebben rustig ons ijsje opgegeten op het trapje aan de overkant van de straat, hebben nog even met Nonkel Dirk en Ilse staan babbelen, en zorgden dat we tegen 17.00u op de Korenmarkt geposteerd waren voor een voorstelling van MiramirO, het straattheaterfestival. De clown Gregor Wollny (bespreking op Gentblogt) stond op het programma, en hoewel het zeker niet het beste was dat ik al gezien heb, was het best vermakelijk. Zeker toen Kobe moest meedoen: voor een lekstok is dat kind tot alles bereid, ook door hoepels van clowns springen :-p

clown1

clown2

clown3

Helaas begon het halverwege de voorstelling te druppelen, en gelukkig was het net gedaan toen het effectief begon te gieten. Mijn vriendin en haar dochtertje spoedden zich naar hun auto (en waren doorweekt, vertelden ze later), mijn jongens hadden precies nog niet veel zin om naar huis te gaan. Toch zijn we via de kraampjesmarkt (alternatieve kleren, hippietoestanden, en een heuse theetent waar een verdacht geurtje ging) onder de Sint-Michielsbrug terug naar de bus gewandeld, en heb ik nog een knalpaarse hippiebroek gescoord waar ik zeer tevreden mee ben. Pas tegen kwart voor zeven waren we weer thuis, met twee doodvermoeide maar tevreden jongens 🙂

Ik ben de dag geëindigd met een lang heet bad, en dat deed deugd, na al die regen. Rotweer!

Geplaatst op

Ikea en zo.

Merel is ziek, echt wel: ze heeft al een paar dagen koorts, en ook al eet en speelt ze bij momenten zeer goed, op andere momenten is ze dan weer heel erg hangerig en huilerig. Niet zo leuk, en zeker geen goed idee dan om haar mee te nemen naar de Gentse Feesten en zo.

Vandaag was Bart thuis. Ik had hem eigenlijk gevraagd de hele week vakantie te nemen, en ik heb vandaag gekregen (en morgen is ook een verlofdag, natuurlijk). Hij vindt het dan niet erg om niet mee te gaan en thuis te blijven bij zijn dochtertje, zo heeft hij bij momenten het huis ook al eens voor zich alleen, en kan hij eventueel toch nog wat werken.

Bon, tegen half twaalf ben ik met de jongens richting Ikea getrokken: eerst daar eten, en dan mogen ze in de opvang spelen, wat ze gigantisch graag doen. Zelfs het aanschuiven in de rij voor het restaurant vinden ze helemaal niet erg: dat zegt genoeg over hoe leuk ze het wel vinden.
Ik moest namelijk Kobes verjaardagscadeautje gaan halen: vorig jaar had hij een prachtig houten keukentje zien staan, en hij is daar blijven over spreken. Ik ben dat keukentje vandaag dus gaan halen (100 euro, maar het is prachtig gerief, even solide en goed gemaakt als hun gewone meubels), en dan nog voor een 50 euro parafernalia, zoals bordjes, tasjes, echte bruikbare pannetjes, stoffen fruit, groenten en ontbijtplank, enzovoort. En verder natuurlijk de gewone Ikeadingen waar je nooit aan kunt ontsnappen, die kleinigheden die er heel bruikbaar uitzien: een antiglibberkrokodil voor in bad, een deftig opstapje voor in de badkamer, vier groene plantenpotten voor in de keuken (assorti met het behang), een paar van die hondenkonthaakjes als nieuwe kapstokjes voor de kinderen…

En waar het ’s morgens nog redelijk weer leek, is het tijdens ons Ikeabezoek beginnen gieten. Ugh. Alweer. Ik was van plan geweest om met de jongens, nu Bart bij Merel bleef, naar de Feesten te gaan, maar zo’n rotweer zeg! Uiteindelijk heb ik op de valreep beslist om tegen 17.00u naar Lejo te gaan, dat vingerpopje met die grote ogen uit Sesamstraat. We hebben alledrie laarzen aangetrokken, een stevige regenjas en paraplu, en zijn dus maar de regen gaan trotseren. De voorstelling was niet denderend, maar het was wel leuk om op de feesten te zijn. We hebben nog wat rondgelopen in de miezer, oliebollen gegeten onder moeders paraplu, en uiteindelijk is het zelfs gestopt met regenen. Vooral Kobe had er deugd van, had ik de indruk, en samen sprongen ze met hun laarsjes in elke plas die ze tegenkwamen. En geloof me, dat waren er veel!

Een verslag van de voorstelling vindt u -waar anders? – op Gentblogt, en wel hier.