Geplaatst op

Appear

Dit vind ik een knappe vondst: iMaterialise, dat aan 3Dprinting doet, brengt een lamp op de markt die jouw eigen boodschap kan bevatten.

De lamp op zich vind ik niet zo speciaal, toch niet als ze niet brandt. Maar zodra je ze aansteekt, worden de letters op de lamp zichtbaar. Die letters of boodschap kan je zelf bepalen.

3D-printed-Appear-Lamp022

Cool, niet? En zeggen dat dit nog maar het begin is van 3D-printing, en dat we binnen afzienbare tijd vanalles-en-nog-wat zullen kunnen personaliseren. Voor de prijs hoef je het niet echt meer te laten: deze lamp kost 99 dollar (benieuwd wat ze vragen in euro, het is per slot van rekening een Belgisch product).

Ik zou het alvast weten, en mijn eigen Odi et Amo erop zetten.

Geplaatst op

Tekening

Ik vond de tekening die Stephen van Netlash voor Merels kaartje ontworpen heeft, zó leuk, dat ik ze op haar kamermuur wilde. Ik heb dus, nog voor ze geboren werd, een beamer van kantoor geleend, en de tekening op de muur gezet in potlood. Daarna ben ik ze stap voor stap, kleur per kleur gaan inkleuren.
De geboorte kwam er een beetje tussen, maar zaterdag ben ik toch een aantal kleine verfpotjes gaan halen, en gisteren en vandaag heb ik ze dus afgewerkt. De kleuren waren een beetje een gok, en er is ook een potje rode plakkaatverf van de jongens onder gemengd, maar het resultaat is best ok, vind ik.

Kijk zelf maar. De foto’s zijn niet ideaal, wegens nogal donker. Ik heb ze systematisch na elk kleur genomen.

tekening1

tekening2

tekening3

tekening4

tekening5

tekening6

tekening7

Hier ontbreken alleen nog de nerven van de blaadjes, maar daarvoor moet ik eerst een khakigroen vinden.

Geplaatst op

BBC lijst

Have you read more than 6 of these books? The BBC believes most people will have read only 6 of the 100 books listed here.

• Bold those books you’ve read in their entirety.
• Italicize the ones you started but didn’t finish or read only an excerpt.

1 Pride and Prejudice – Jane Austen
2 The Lord of the Rings – JRR Tolkien
3 Jane Eyre – Charlotte Bronte
4 Harry Potter series – JK Rowling
5 To Kill a Mockingbird – Harper Lee
6 The Bible
7 Wuthering Heights – Emily Bronte
8 Nineteen Eighty Four – George Orwell
9 His Dark Materials – Philip Pullman
10 Great Expectations – Charles Dickens
11 Little Women – Louisa M Alcott
12 Tess of the D’Urbervilles – Thomas Hardy
13 Catch 22 – Joseph Heller
14 Complete Works of Shakespeare
15 Rebecca – Daphne Du Maurier
16 The Hobbit – JRR Tolkien
17 Birdsong – Sebastian Faulk
18 Catcher in the Rye – JD Salinger
19 The Time Traveler’s Wife – Audrey Niffenegger
20 Middlemarch – George Eliot
21 Gone With The Wind – Margaret Mitchell
22 The Great Gatsby – F Scott Fitzgerald
24 War and Peace – Leo Tolstoy
25 The Hitch Hiker’s Guide to the Galaxy – Douglas Adams
27 Crime and Punishment – Fyodor Dostoyevsky
28 Grapes of Wrath – John Steinbeck
29 Alice in Wonderland – Lewis Carroll
30 The Wind in the Willows – Kenneth Grahame
31 Anna Karenina – Leo Tolstoy
32 David Copperfield – Charles Dickens
33 Chronicles of Narnia – CS Lewis
34 Emma -Jane Austen
35 Persuasion – Jane Austen
36 The Lion, The Witch and the Wardrobe – CS Lewis
37 The Kite Runner – Khaled Hosseini
38 Captain Corelli’s Mandolin – Louis De Bernieres
39 Memoirs of a Geisha – Arthur Golden
40 Winnie the Pooh – A.A. Milne
41 Animal Farm – George Orwell
42 The Da Vinci Code – Dan Brown
43 One Hundred Years of Solitude – Gabriel Garcia Marquez
44 A Prayer for Owen Meaney – John Irving
45 The Woman in White – Wilkie Collins
46 Anne of Green Gables – LM Montgomery
47 Far From The Madding Crowd – Thomas Hardy
48 The Handmaid’s Tale – Margaret Atwood
49 Lord of the Flies – William Golding
50 Atonement – Ian McEwan
51 Life of Pi – Yann Martel
52 Dune – Frank Herbert
53 Cold Comfort Farm – Stella Gibbons
54 Sense and Sensibility – Jane Austen
55 A Suitable Boy – Vikram Seth
56 The Shadow of the Wind – Carlos Ruiz Zafon
57 A Tale Of Two Cities – Charles Dickens
58 Brave New World – Aldous Huxley
59 The Curious Incident of the Dog in the Night-time – Mark Haddon
60 Love In The Time Of Cholera – Gabriel Garcia Marquez
61 Of Mice and Men – John Steinbeck – wel toneelstuk al twee keer gezien ofzo
62 Lolita – Vladimir Nabokov
63 The Secret History – Donna Tartt
64 The Lovely Bones – Alice Sebold
65 Count of Monte Cristo – Alexandre Dumas
66 On The Road – Jack Kerouac
67 Jude the Obscure – Thomas Hardy
68 Bridget Jones’s Diary – Helen Fielding
69 Midnight’s Children – Salman Rushdie
70 Moby Dick – Herman Melville
71 Oliver Twist – Charles Dickens
72 Dracula – Bram Stoker
73 The Secret Garden – Frances Hodgson Burnett
74 Notes From A Small Island – Bill Bryson
75 Ulysses – James Joyce
76 The Inferno – Dante
77 Swallows and Amazons – Arthur Ransome
78 Germinal – Emile Zola
79 Vanity Fair – William Makepeace Thackeray
80 Possession – AS Byatt
81 A Christmas Carol – Charles Dickens
82 Cloud Atlas – David Mitchell
83 The Color Purple – Alice Walker
84 The Remains of the Day – Kazuo Ishiguro
85 Madame Bovary – Gustave Flaubert
86 A Fine Balance – Rohinton Mistry
87 Charlotte’s Web – E.B. White
88 The Five People You Meet In Heaven – Mitch Albom
89 Adventures of Sherlock Holmes – Sir Arthur Conan Doyle
90 The Faraway Tree Collection – Enid Blyton
91 Heart of Darkness – Joseph Conrad
92 The Little Prince – Antoine De Saint-Exupery
93 The Wasp Factory – Iain Banks
94 Watership Down – Richard Adams
95 A Confederacy of Dunces – John Kennedy Toole
96 A Town Like Alice – Nevil Shute
97 The Three Musketeers – Alexandre Dumas
98 Hamlet – William Shakespeare
99 Charlie and the Chocolate Factory – Roald Dahl
100 Les Miserables – Victor Hugo

Whoa. 38 ervan gelezen, tot mijn grote verbazing, want ik lees al jaren vrijwel niks. Maar daarvoor, ik geef het toe, als tiener las ik vijf boeken per week, het maximum wat ik van thuis per week naar het internaat kon slepen. Mja.

De rest van het lijstje toch ook eens afwerken. Te beginnen met Catch 22, want die staat hier in de boekenkast.

Geplaatst op

Logo

Mijn Merel heeft haar eigenste tekeningetje, ontworpen door Stephen van Barts kantoor. Toch handig, van die schitterende designers in huis hebben 🙂

Niet alleen staat het op haar kaartje en haar website, ik ga het ook op de muur van haar kamer schilderen. Enfin, ik was ermee bezig toen ze zich dan toch plots aankondigde.

Merel_illustratie

Geplaatst op

“Waniekan” van 4Hoog

(Dit bericht verscheen eerder al op Gentblogt)

Ik kreeg vorige week een mailtje van een vriendin: of ik geen zin had om met Kobe naar een kleutertoneel te gaan? Lang hoefde ik niet na te denken: Kobe staat altijd open voor dat soort dingen, en ik ook.

Dus deden we beiden zondag onze dikke jas aan, namen een paraplu mee, en trokken naar ‘Bij de Vieze Gasten’, voor de première van Wanikan van het Gentse gezelschap 4Hoog. Ik had het op voorhand even opgezocht, maar werd niet veel wijzer uit het volgende tekstje:

In het begin is er niets
Alleen een beetje rommel
Uit niets komt iets
Waarom Daarom
Alles komt tot leven
Alles krijgt een leven
Het lijkt een droom
Maar dat is het niet
En dan
Is er nog een klein cadeautje

Beetje cryptisch, nee? We waren nog net op tijd (de parkeerplaatsen in de Reinaertstraat zijn niet dik gezaaid) en Kobe nestelde zich verwachtingsvol op mijn schoot. Het decor was bijzonder sober: 11 kisten/kasten van zeer variërende grootte, en een radio. En toen kwam er een jonge gast op, gekleed in enkel een slobberpull over een boxershort. Dat ontlokte mijn driejarige de commentaar: “Kijk mama, die meneer heeft geen broek aan! En zijn pull is veel te groot!” Hilariteit alom.

wanikan[+] wanikan[+]

Toen de jongen de radio probeerde aan te krijgen, en de stekker niet bleek in te zitten, werd al dadelijk de teneur van het stuk duidelijk: woordeloos, sterk visueel, en redelijk absurd. Er werden kopjes en schoteltjes uit een kast gegooid (mooi stukje vangwerk van acteur Simon Dhuyvetter trouwens), er werden aardbeien gegeten, en vooral: er kwam een meisje bij, ook enkel in ondergoed met een slobbertrui.

“Mama, kijk, dat is iets voor jongens en voor meisjes, zo samen.”

Een hele mooie kennismaking, interactie, “dans” met beide slobbertruien, en verder vooral “creatief met trui”. Wat meteen ook verklaarde waarom die truien zo enorm slobberden.

Mijn sensitieve driejarige kreeg het op een bepaald moment echter te kwaad: beide personages begonnen woordeloos te vechten, gaven elkaar duwen en stampen, en duwden elkaar op de grond. Kobe verborg zijn hoofdje in mijn schouder, met trillende onderlip: “Ze mogen niet vechten, mama, ik vind dat niet leuk. Ik wil niet meer kijken”. Nochtans zag ik rond me de andere kinderen gefascineerd kijken, ik denk dat het aan het tere hartje van de mijne lag :-p

wanikan[+] wanikan[+]

Toen ze zich iets later weer verzoenden, was het weer ok voor Kobe, en keek hij rustig verder. Het afscheid vond hij zelfs droevig, ook al gaf het meisje nog een aardbeientaart aan de jongen voor ze wegging. Of hoe hij het mooi – en uiteraard halfluid – samenvatte: “Mama, die jongen is droevig, niet omdat hij een taart gekregen heeft, maar omdat het niet leuk is als er niemand anders is om die taart mee op te eten. Dan is een taart niet zo lekker, hé.”

Of hoe een kind van drie toch de essentie van een toneelstuk kan vatten.

Meer info over regisseur Jelle Marteel, de acteurs en het stuk zelf kan je hier vinden.

In Gent spelen ze enkel nog vandaag dinsdag 26/10 om 10.00 u. en 13.30 u., daarna kan je ze in de rest van Vlaanderen vinden.

Geplaatst op

Subtlemob

(Dit postje verscheen eerder al op Gentblogt.)

Donderdagavond mocht ik één van de meest bevreemdende ervaringen meemaken die ik al gehad heb: een SubtleMob.

U kent wellicht wel al het fenomeen FlashMob, dat intussen ruim gecommercialiseerd is: mensen komen op een bepaalde openbare plaats samen, en op een afgesproken teken/uur doen ze een gezamenlijke handeling, zoals een vooraf ingestudeerd dansje. Oorspronkelijk was dit eenvoudigweg een groep mensen die elkaar sms’ten of via Facebook opriepen, en dan bv. in het Sint-Pietersstation een volle minuut stokstijf gingen stilstaan. De reacties van de voorbijgangers waren vaak hilarisch.

Donderdag, zoals de titel al zegt, ging het er een pak subtieler aan toe. Alle deelnemers moesten zich inschrijven, en op voorhand een bepaalde track downloaden op een MP3speler. Bedenker/kunstenaar Duncan Speakman gaf vooraf voor een aantal dames een beetje uitleg: hij had het idee oorspronkelijk opgevat als kijk op Engeland, om mensen te doen stilstaan bij wat ze zagen om zich heen. Toen echter zijn schoonbroer Paul terminaal ziek werd, verschoof de focus naar “carpe diem”: geniet van elk moment dat je hebt, laat je niet leven, en sta af en toe stil bij de wereld om je heen.

Subtlemob[+]

Per twee stonden we donderdag op de Korenmarkt, Graslei of Korenlei, elk met (al dan niet subtiele) oortjes of koptelefoon op, en stipt om acht uur lieten we één van de twee tracks afspelen. We kregen speciaal voor de gelegenheid gecomponeerde muziek te horen, met daartussen een vrouwenstem die ons af en toe dingen liet doen, zoals naar een venster gaan en je spiegelbeeld bekijken, weglopen van je partner en dan weer troostend terugkomen, stil blijven staan en naar je voeten kijken, de daken om je heen bekijken… Aangezien er (naar mijn totaal onkundige en onbetrouwbare schatting) toch zo’n 300 mensen meededen, was het effect bevreemdend. Je zag anderen hetzelfde doen als jij, maar toch weer niet. Voorbijgangers bleven verbaasd staan en snapten uiteraard niet wat er aan de hand was. En de muziek was… vreemd maar tegelijk heel erg passend. Je voelde je op een eilandje met je partner, en toch weer verbonden met al die anderen om je heen. Mja, het is moeilijk te beschrijven.  Het mooiste moment was wel het einde: toen iedereen, met intervallen van een paar seconden, tegelijk een slow begon te dansen. De voorbijgangers hoorden de muziek niet, maar zagen wel het effect, en het was mooi, daar op de Gentse kades.

Na afloop hoorde ik dat de andere track (Lost) veel droeviger was geweest dan de onze (Found), maar dat het effect op iedereen zowat hetzelfde was: ondanks de koude wind liep iedereen te glimlachen.

Bedankt, Duncan Speakman en Vooruit, voor deze mooie ervaring. Meer foto’s kan je trouwens op de site van de Vooruit vinden.

Subtlemob[+] Subtlemob[+] Subtlemob[+] Subtlemob[+]

De foto’s zijn van een jonge gast die ik daar ter plekke heb aangeklampt omdat ik hem zag lopen met zo’n knoert van een fototoestel, nl. Frederik Sadones. Bij deze bedankt!

Geplaatst op

Geboortekaartje

Het zou al te gek zijn, als je zelf een prima designersteam in je bedrijf hebt, om een voorgedrukt geboortekaartje te kiezen. En dus had ik een paar weken terug een intakegesprek met een van de projectleiders van Netlash, en mocht ik mijn wensen rond het kaartje kenbaar maken. Ik gaf de twee vorige kaartjes mee (die Dirk nog gemaakt had), wilde hetzelfde formaat en quasi dezelfde tekstindeling, en liet verder Stephen carte blanche. Alleen geen babyroze of barbieroze, had ik gevraagd: ik heb een hekel aan roze! Ze kennen me ondertussen wel een beetje bij Netlash, ik had er dus het volste vertrouwen in.

En jawel, ik kreeg een eerste ontwerp in de bus, met als kernwoorden: paars, herfst, een vleugje mystiek en cuteness. Ik vond het tekeningetje prachtig: licht gotisch, meisjesachtig, en mega schattig! Alleen… Ik zou de kleur nu niet direct als paars gedefinieerd hebben, wel als oudroze en pruim. Ugh. En dan bedoel ik ook: ugh.

Op mijn vraag werd het omgezet naar echt paars, maar dat werd veel te donker en te gotisch: op zich heel mooi, maar niks voor een klein meisje.

En toen vroegen ze me zelf een kleurenpalet te kiezen, wat ik ook gedaan heb, en zag het er fantastisch uit! Nog steeds heel erg paars, maar wel weer vibrant en fris 🙂 Ik ben er helemaal weg van, en ben van plan het tekeningetje op haar muur te schilderen, als ik me weer eens goed voel.

Bedankt, team Netlash!

Geplaatst op

Elanor

Vandaag heb ik een heerlijke namiddag/avond gehad: de ledendag van Elanor, de Vlaamse “Tolkienfanclub” (al mogen we de naam Tolkien niet meer officieel gebruiken zonder daar zwaar voor te moeten betalen aan de erven).

Ik hou van fantasyboeken, en ik hou zeker en vast van Tolkien zijn schrijfsels, maar ik ben zeker niet fanatiek daarin. Er zijn leden die elke naam, zelfs die uit de Silmarillion, kunnen situeren, er zijn er die Elfs spreken, er zijn er die de boeken al minstens 50 keer gelezen hebben… Nee dank u (al kan vijf keer de Lord of the Rings ook wel tellen, denk ik).

Ik zit al ettelijke jaren in de vereniging, ken er iedereen (tenzij nieuwe leden of zij die nooit afkomen naar activiteiten), en doe ook geregeld mee. Elk jaar staan we met een stand op F.A.C.T.S., en doe ik daar aan vertellen, voorlezen, of Elfs schrijven. Er is de kwis, de spelletjesavond, en de internationaal gevierde Tolkien Birthday Toast. En vooral: ik ben één van de Barden van Elanor, een van de verhalenvertellers of liedjeszangers.

Elke ledendag bereiden we iets voor: soms met zeven, zoals deze keer, soms alleen of met twee. Het kan voorlezen zijn, vertellen, toneel spelen, persifleren, zingen…

En elke ledendag is er ook de barbecue, en genieten we ervan gezellig te zitten kletsen, een robbertje te zwaardvechten (Namarië is de zwaardvechtafdeling van Elanor, die ook geregeld in kostuum voorstellingen geeft), te discussiëren (al dan niet over Tolkien) of de andere activiteiten die voorzien zijn.

Ik heb een zeer fijne dag gehad, en kijk al uit naar volgend jaar. Jawel.

Ben ik nu een nerd?

Geplaatst op

Nog meer bloemen

Ja ik weet het, ik post hier nogal vaak bloemen, maar ik zie dat dan ook bijzonder graag.

Zo had ik vorige week voor 2,19 euro een bosje kortstelige gele rozen gekocht in de Aldi, en die dan in een hele mooie… euhm, hoe noem je zo’n ding? Gemaakt uit ijzerdraad en dunne wilgentenen, lijkt het wel. Ik heb het ooit gekregen in een prachtig boeket van mijn schoonzusje, en daarna gehouden. En geef toe, dat ziet er toch veel mooier uit dan gewoon de rozen op zich?

roosjes

En dan kreeg ik op Kobes verjaardag nog een boeket prachtige lange rozerode gladiolen. Gelukkig had ik een lange lange vaas staan 🙂

gladiolen

Geplaatst op

MiramirO op het Spaanskasteelplein

Voor de niet-Gentsefeestengangers onder u: MiramirO is het straattheaterfestival dat tijdens het tweede deel van de Gentse Feesten plaatsvindt op diverse locaties in de stad.

Ik kon met de kinderen uiteraard weer naar het EFTC trekken, er waren genoeg acts die we nog niet gezien hadden, maar ik wilde eigenlijk ook nog wel een beetje straattheater meepikken. Qua parking hadden we gigantisch veel chance: een mooi plaatsje op amper één straat van het Spaanskasteel, aan de lagere school.

Daardoor waren we een half uur te vroeg op het plein, en zagen we nog net een stukje van de voorstelling Timber van The Primitives. Jammer dat we het niet helemaal gezien hebben, het zat knap in elkaar, en ik heb goed gelachen, vooral met de subtiele verwijzingen en subtekst die de heren in de voorstelling hadden gestoken. Foto’s en bespreking zijn na te lezen op Gentblogt, uiteraard.

Op basis van diezelfde bespreking wilde ik zeer graag met de jongens naar Het Kleutertrommelbos, op de Sint-Baafssite. Ivan was daar zeer over te spreken, maar ik moet toegeven, onze kinderen vonden het gewoon saai. Ja, ze mochten op een trommeltje slaan, of met een tamboerijn of conga schudden, maar dat was het dan ook wel zo’n beetje. Er zat geen sfeer in, en de liedjes duurden vaak ook te lang. Kobe wilde zelfs niet meer meedoen, en is in zijn buggy gekropen om een dutje te doen. Dat zegt genoeg, vind ik.

Daarna zijn we, samen met San en haar kinderen, alweer, terug naar het Spaanskasteelplein gegaan voor de voorstelling Esféric van La Furtiva.

Ik moet toegeven, ik was onder de indruk. De officiële tekst luidt:

Esféric is een statische straatvoorstelling die dans, muziek, theater en het visuele met elkaar laten samensmelten. Twee mensen leven in hun eigen wereld, die bestaat uit een transparante zeepbel.

Ze bewegen zich elk afzonderlijk door de straten van de stad tot ze op een gegeven moment  elkaar ontmoeten. De twee karakters willen elkaar leren kennen, maar zitten elk geïsoleerd in hun bol. De bol is een poëtisch element, een metafoor voor de communicatie tussen de mensen. Uit de bol komen staat voor de geboorte van een nieuw leven; meer bepaald het verlaten van de ene fase om zich te begeven naar een andere -nieuwe- fase. Een van de twee personages heeft er geen moeite mee om de bol te verlaten en zich te begeven naar die andere wereld, terwijl het voor die andere een traumatische ervaring is omdat ze bang is voor wat er zal komen en wat er met haar zal gebeuren. Door een gebrek aan vertrouwen wordt de bol een doorzichtige wand die hoger en dikker is dan een echte stevige muur.

Door middel van dans gaan ze met elkaar communiceren, maar na het afbreken van het transparante pantser wordt de relatie tussen de mensen vermoeiend, gecompliceerd en merk je al gauw dat deze relatie gebaseerd is op macht.

Zelf zag ik een woordeloze, sterk poëtische voorstelling. Twee danseressen bevinden zich elk in een grote plastieken bol, en voeren een prachtige choreografie uit. Uiteindelijk zoeken ze contact met elkaar, en verlaten, de een al aarzelender dan de ander, hun bol. Ook dan blijven ze dansen, maar blijkt dat de ene de baas wil spelen over de andere, wat uiteraard voor conflict zorgt. Zelfs iemand uit het publiek wordt erbij betrokken, gewoon om de ander jaloers te maken. Na verloop van tijd slaagt de ene erin om de ander opnieuw in haar bol op te sluiten, en neemt de danseres in de bol de bewegingen over van een glazen bol die de ander in handen heeft. Ongelofelijk mooi om zien, en prachtig gechoreografeerd. Mooi, mooi.

Daarna gingen de kinderen even spelen op het kleine, overvolle speeltuintje, en zochten we een plaatsje voor Noah en Uri met Cirque No Problem. Dat de voorstelling goed was, ook dat hadden we al op Gentblogt gelezen. Het koppel acrobaten toonde hun kunsten met het nodige gevoel voor humor, al stond Uri op een bepaald moment zelf serieus te lachen. Blijkbaar waren we nogal een apart publiek, zoals de jongeman die moest helpen de trapeze recht te houden, en dan zelf maar op een bepaald moment aan die trapeze ging hangen. Ook nooit geweten dat de naam Tom voor zoveel hilariteit kon zorgen. Ik heb in elk geval smakelijk gelachen, en de kinderen waren razend enthousiast. Wolf weet meteen weer waarom hij naar de turnles gaat :-p

Ik heb in elk geval weer een zeer aangename middag gehad op de GF, zonder loden hitte deze keer, en gelukkig ook zonder de voorspelde buien.