365 – 03 augustus 2014 – zelfs violet
Muziekacademie
Zaterdag krijgt Wolf zijn notenleerrapport, vandaag had hij dat van de gitaarles mee. Zijn juf was ronduit lovend, en zijn jaarrapport kwam op 87% uit, bijzonder goed dus, en grote onderscheiding.
Ik ben heel erg blij dat hij het nog steeds zo graag doet: ik moet hem nooit aansporen om gitaar te spelen, dat doet hij volledig uit zichzelf, en vaak zelfs meermaals per dag.
Volgend jaar wordt het opnieuw wat schipperen qua timing, hij heeft nogal een druk leven. Dit jaar had hij op woensdag van 13.50u tot 15.00u gitaar, dan aansluitend van 15.00u tot 16.30u notenleer, en van 18.00u tot 19.30u rugbytraining. Op vrijdag was er opnieuw rugby, en op zaterdag zat hij weer in de notenleer van 9.30u tot 10.30u, tenminste als er geen match was. En dan nog op zondag scouts. Poeh.
Volgend jaar wordt het op woensdag wat minder druk, maar worden de zaterdagen wel wat moeilijker. Hij gaat namelijk op dezelfde uren gitaar hebben, maar enkel nog op zaterdag notenleer, van 10.30u tot 13.00u. Helaas is er nog steeds regelmatig match, zodat hij nogal wat lessen gaat missen. Maar bon, ik heb met zijn lerares afgesproken dat ze hem dan op voorhand huiswerk meegeeft – de matchen zijn uiteraard vooraf bepaald – zodat ik dat met hem thuis kan overlopen.
Doordat Kobe intussen naar het derde leerjaar gaat, mag ook hij beginnen met notenleer. Op woensdag is dat van 13.30u tot 15.00u, wat eigenlijk zo goed als samenvalt met Wolfs gitaarles, gelukkig maar. Dan hoef ik maar een keer te rijden, en hebben ze nog genoeg tijd tot aan de rugby.
Op zaterdag word ik helemaal een taxi: van 8.30u tot 9.30u notenleer voor Kobe, en om 10.30u tot 13.00u voor Wolf. Jammer dat ze niet zelf kunnen gaan, het is net te ver en vooral te gevaarlijk om alleen met de fiets te doen.
Tsja, ne mens moet wat over hebben voor de culturele opvoeding van zijn kinderen zeker? Maar intussen zijn ze dus allebei ingeschreven voor volgend jaar.
EDIT: Wolf heeft, ondanks het feit dat hij absoluut geen toon kan houden, 84% voor notenleer: hij kent zijn theorie en dictee, heeft een feilloos gevoel voor ritme, en kent zijn noten, zowel in solsleutel als fasleutel. Het is per slot van rekening geen zangles, zoals zijn juf zegt.
365 – 10 juni 2014 – grafitto
Een hele mooie stencilgraffito op de zonneschermen van lokaal zeven. Elke keer opnieuw vind ik ze prachtig.
Sidney Gale
De naam uit de titel zegt u wellicht niks. Dat is ook heel normaal, tenzij u bij de Gentse rugby speelt. Dan zou u zich diep moeten schamen, want dan heeft u het feest van vandaag overgeslagen.
Sidney Gale was in de jaren ’70 een schitterende speler en trainer van Gent Rugby, in wiens ere er elk jaar nog prijzen uitgedeeld worden op het Sidney Gale Cup Gala. Pas op: ik ben er vóór dit jaar ook nooit naartoe geweest, zelfs niet toen mijn broer het won. Toen zat ik zelf al lang niet meer in de rugby. Vorig jaar konden we om een of andere reden niet, maar dit jaar was me gevraagd het boeltje te presenteren, en aangezien ik daar toch wel zo’n beetje een opleiding voor gehad heb, zag ik dat wel zitten.
Ik heb dus de boel aan elkaar gepraat, de winnaars naar voor geroepen, en tussen beide delen in zijn er frietjes met warme beenhesp verorberd, ook door Wolf, Kobe, Merel en zelfs Bart, die speciaal langs waren gekomen.
Voor herhaling vatbaar? Welja. Ik heb toch sterk de indruk dat de jongens gaan blijven spelen. Ze zijn nog steeds dolenthousiast over hun sport.
Foto’s
Kobes communie begint akelig dichtbij te komen – nog zo ongelofelijk veel dingen te doen! – en dus moesten er dringend foto’s genomen worden. De fotografe was al lang besteld, maar het goede weer, dat liet wat op zich wachten.
Vandaag werd de koe bij de horens gevat, en reden we naar Zomergem. Jawel, ook Kobe wilde dolgraag zijn foto’s aan de vijver, waar Wolfs foto’s zijn getrokken, en destijds onze trouwfoto’s. Tsja…
Ik denk dat het meer dan in orde zal zijn: de tuin lag er mooi bij, de ezels waren gewillig, Kobes rode jasje stak mooi af, en zijn elandje moest er ook bij. En vooral: Kobe werkte volledig mee, hoe lang het ook duurde.
Zelf had ik mijn fototoestel niet mee, ik heb alleen in een rappeke een foto genomen van Merel, die daar prachtig stond te spelen. In tegenlicht, helaas.
Klasconcertje
Je zult niet anders zien: net op de dag dat ik personeelsvergadering heb, heeft Wolf ook een klasconcert. Het ene was gepland tot 18.00u, het andere begon om, jawel, 18.00u. Zucht.
Gelukkig kon Bart inspringen: hij had een meeting in Brussel tot vier uur, en hoopte – met dat verkeer van ons weet je nooit – toch op tijd terug te zijn.
Maar ik had geluk: tot ieders verbazing duurde de personeelsvergadering amper tot half zes, en ook Bart was netjes op tijd terug. Dat maakte dat ik naar huis reed, gewoon Wolf oppikte voor zijn concertje, en de twee kleintjes niet hoefde mee te sleuren.
Niet dat zo’n concertje veel voorstelt: alle kinderen spelen één of twee stukjes, en het publiek bestaat uit ouders en medeleerlingen, gewoon in een groot klaslokaal. Maar zo krijgen de kinderen wel al van in het begin mee hoe het voelt om op te treden, en hebben ze minder zenuwen.
365 – 09 april 2014 – poppenmuts
De jongens hebben zelf, met zo’n rondbreiraam (een punnikding) een mutsje gemaakt, met een klein beetje hulp van mij. We wisten niet goed wat de maten waren, en dit blijkt dus goed te zijn voor een boreling of een babypop. Tot Merels grote vreugde.
Den Haag
Een eerste uitstap binnen Stad In Beeld was dus Den Haag. Vorige jaren was dit een aparte daguitstap voor wiskunde en geschiedenis, nu is die geïntegreerd in de GWP-week, waardoor jammer genoeg Antwerpen (met het fotomuseum en een opdracht in de Zoo) is weggevallen. Maar Den Haag is een waardige vervanger, al is het wel lang rijden natuurlijk.
De ene helft van de leerlingen ging richting het Eschermuseum, waar ze een wiskundige rondleiding kregen van de wiskundeleerkrachten, terwijl de andere helft aan de hand van een omschrijving een hoop foto-opdrachten kreeg. Aangezien ik geen wiskundeleerkracht ben, heb ik jammer genoeg het Eschermuseum niet gezien, maar wel twee keer de wandelzoektocht gedaan. Op zich ook niet erg, natuurlijk, ik heb hele leuke foto’s kunnen nemen, en had twee fijne groepen. In de voormiddag was het wel nog berekoud, in de namiddag was het ronduit zalig. Sommige foto’s heb ik dus gewoon twee keer genomen, wegens de witte lucht in de voormiddag, en de stralend blauwe lucht in de namiddag.
Een beeld op een binnenplein
Beeldhouwkunst op een speklaaggebouw
Hoogbouw die in de volksmond ‘de tampon’ wordt genoemd. Prachtig gebouw, als je het mij vraagt.
Getrokken in het gigantische, witte, prachtige stadhuis van Den Haag
Datzelfde stadhuis, weerspiegeld in een theatergebouw van Rem Koolhaas
Monument voor de gestorven Joodse kinderen. Je kan er ook gewoon op spelen.
Doorgang naar de Binnenhof, waar de Tweede Kamer gevestigd is, het Nederlandse parlement
Willem.
Paleis Noordeinde, met de wapperende vlag, zodat je weet dat Willem-Alexander aanwezig is.
Stad In Beeld dag 1
Er hing wel enige nervositeit in de lucht, ja: gingen ‘mijn’ fotografen het wel goed doen in de workshop? Aan de ene kant was ik er bijzonder gerust in, aan de andere kant blijft er toch altijd enige twijfel: je wilt niet afgaan tegenover je collega’s en 70 leerlingen.
En dus passeerde ik om kwart voor acht langs de bakker, en zat ik om acht uur met de fotografen aan tafel voor een laatste bespreking.
Een uur later zag ik dat het goed was: de leerlingen luisterden perfect naar de theorie,
waren daarna druk bezig de kleine technische opdrachten in de school uit te voeren, en vonden het interessant, de ene puberende schoolmoeë enkeling daar gelaten natuurlijk.
’s Middags gingen we iets eten met de collega’s in de stralende zon,
verzamelden de leerlingen aan de McDonalds (al minstens dertig jaar het vaste afspreekpunt van de jeugd)
en verspreidden ons toen over de stad voor de portretopdracht. Ik had voor mezelf en mijn twee groepen de Gras- en Korenlei uitgekozen, en ik moet toegeven: excellente keuze!
Zeker toen ik besloot dat ook de Hooiaard en de daar tegenoverliggende Damass tot de Gras- en Korenlei behoorden ^^
Enfin, het leven was mooi, en het was een zalige manier om mijn geld te verdienen vandaag, daar op het muurtje aan de Graslei, met een koffie en een hoop fijne leerlingen.