Acta Diurna de muliere ludenti
Boskabout trok mijn aandacht op de site van This Big Stereo, en dan vooral op het lange muziekfragment dat daar staat. Hij dacht dat het wel iets voor mij ging zijn, en gelijk had hij: ik vind dat serieus goeie muziek: lekker donker, wavig en gothisch. Soms kan ik het toch echt niet wegsteken, denk ik.
Sorry voor degenen die het maar lawaai vinden: de gustibus non disputandum’st, nee?
Vandaag was er een verjaardagsfeestje voor Wolfs vijfde verjaardag. Een, want volgende week volgt er nog eentje. Dit van vandaag was voor de oma’s en de opa’s en de nonkels en tantes, dat van volgende week is voor zijn vriendjes.
Normaal gezien houden we zo’n feestje op zondag, maar omdat mijn ma morgen voor drie weken naar Cuba trekt, hebben we het maar vandaag gedaan. Tiramisu met peperkoek en peer (wat anders), zelfgebakken kokostaart, en een mooie chocoladebiscuit van bij de bakker.
Zo’n feestje op zaterdag heeft één groot voordeel: je krijgt een enorm zondaggevoel, en toch heb je de dag daarna nog vrij.
En daar ga ik nu eens van genieten se.
Vanavond ben ik nog eens uit geweest met de ‘meisjes’. Niet dat we woest zijn gaan dansen of grote pinten drinken, nee hoor, we hebben heel beschaafd zitten kletsen bij een thee of een wit wijntje en een bordje zoet en wat bruschetta’s in Het Oeverloze Eiland.
Eigenlijk doe ik dat al jaren. De gewoonte dateert eigenlijk van toen ik 17 was, en met een paar vriendinnen op weekend ging. Jongens mochten niet mee, wat de respectieve lieven niet altijd even leuk vonden. Het evenement werd ook meteen WWW gedoopt, ofte het Wilde Wijven Weekend. Van het World Wide Web was nog geen sprake.
Niet dat we iets speciaals deden, hoor. We zaten afwisselend in de Ardennen of aan de kust, en we maakten lange wandelingen, kletsten oeverloos, kookten zelf, speelden gezelschapsspelletjes, en hadden vooral gigantisch veel de slappe lach. Bakvissen onder elkaar, quoi.
We hebben die weekends een behoorlijk aantal jaar blijven volhouden, tot het er plots eigenlijk gewoon niet meer van kwam. Met de vaste kern, zijnde ikzelf en twee vriendinnen uit het middelbaar, ben ik altijd contact blijven houden. Soms wat meer, soms wat minder, maar we bleven wel voortdurend in elkaars leven. Zij gingen mee in de suite bij mijn liefloze broers toen ik trouwde, één van hen ging een paar keer met mijn ma en mij mee op schok in Engeland, en we spraken af en toe af om samen iets te eten. WWW petit comité, als het ware.
Een aantal jaar geleden besloten we het WWW nieuw leven in te blazen, maar dan wel in afgeslankte versie. Weekends zagen we voorlopig even niet zitten, met de kinderen en al. Dus begonnen we opnieuw vriendinnen uit te nodigen om samen iets te gaan drinken, vrouwen onder elkaar. Wilde wijven zijn we al lang niet meer, maar de naam bleef wel hangen. Ladies’ night zou misschien wat toepasselijker zijn, ondertussen.
Intussen nodigen we altijd een hoop volk uit, maar met meer dan zes zijn we nog nooit geweest. In elk geval geniet ik er elke keer weer van, en elke keer denk ik dat we het wat vaker moeten doen.
Misschien ooit weer op weekend? Zonder man en kinderen? Ik denk dat dat eigenlijk wel weer de max moet zijn. Om het in de termen van 20 jaar geleden te zeggen :-p
Een tijdje geleden hadden we het er op Twitter plots over: breien. Sommige dames kwamen ervoor uit dat ze eigenlijk graag zouden kunnen breien, maar dat ze dat nooit geleerd hadden. Anderen konden wel de basis, maar daar hield het eigenlijk ook wel bij op. Toen kwam het voorstel om een soortement breiclubje van Twitter op te richten, een tweiclub, als het ware.
Zelf kan ik wel een beetje breien, al ben ik lang niet zo’n krak als Patricia. Ik kan er echter wel genoeg van om anderen te helpen, en ik heb wel zin om een aantal mensen te leren breien.
Daarom wil ik voorstellen om eens samen te komen, en dat eventueel een vaste afspraak te maken om de veertien dagen (wie kan komen, komt, en anders is het maar voor de volgende keer). Omdat ik met kleine kinderen zit en een man met een zeer drukke agenda, zou ik dat het liefst bij mij thuis doen. Ik zorg wel voor drank en wat knabbeltjes, en de nodige brei-info.
De bedoeling is om er een gezellige avond van te maken, met massa’s oeverloos geklets, maar dan wel al breiend. Mannen zijn zeker welkom, zolang ze maar willen (leren) breien.
Leeftijd speelt geen rol, dus ja, ma, mocht ge goesting hebben, ge moogt ook komen :-p Je hoeft ook niet noodzakelijk op Twitter te zitten hoor.
Enfin, mocht je dit zien zitten, mail me dan, of nog beter, laat een berichtje achter in de comments, dan heeft iedereen er een idee van of er interesse is.
Onderstaand lijstje heb ik schaamteloos gepikt van Tales from the Crib. Gewoon omdat het me ergens wel intrigeerde. Als je net 37 bent geworden, begin je al eens stil te staan bij dit soort dingen. Enfin, here goes.
Vet is al gedaan, niet vet niet.
1. Started your own blog (Tsja, je leest het er nu op. Ik had wel al veel eerder en account op Livejournal, wat eigenlijk ook een blog is, en wel sinds 2001)
2. Slept under the stars (op kamp, ooit op het dak van de keuken van Barts kot, en ooit in de tuin van ons eerste appartement)
3. Played in a band (yup, viool zelfs)
4. Visited Hawaii
5. Watched a meteor shower
6. Given more than you can afford to charity (ik geef geregeld, maar echt niet dat ik het niet kan missen)
7. Been to Disneyland (ooit, als leerkracht met school. Niet mijn ding)
8. Climbed a mountain (ooit als kind met mijn ouders, maar of dat telt, hmm)
9. Held a praying mantis
10. Sang a solo
11. Bungee jumped
12. Visited Paris (ik ken er zelfs redelijk goed mijn weg, heb er zowel met de auto als de moto rondgereden)
13. Watched a lightning storm at sea (goed zot!)
14. Taught yourself an art from scratch (al mijn DIY gedoe is misschien geen kunst, maar ik ben er toch trots op)
15. Adopted a child
16. Had food poisoning
17. Walked to the top of the Statue of Liberty (geen zin om in de blakke zon twee uur te staan wachten, nee dank u)
18. Grown your own vegetables (bijna de moeite niet waard, maar het waren toch eetbare wortels)
19. Seen the Mona Lisa in France (al een paar keer)
20. Slept on an overnight train (toen ik 16 was en terugkeerde uit Frankrijk van bij een vriendin)
21. Had a pillow fight (mwoehahaa!)
22. Hitch hiked
23. Taken a sick day when you’re not ill (één keer, trouw van een vriend)
24. Built a snow fort (helaas nooit genoeg sneeuw)
25. Held a lamb
26. Gone skinny dipping
27. Run a Marathon (hallo!)
28. Ridden in a gondola in Venice (ja, in groep tijdens de schoolreis in het zesde)
29. Seen a total eclipse
30. Watched a sunrise or sunset
31. Hit a home run (nog nooit gebaseballd, wel competitierugby gespeeld)
32. Been on a cruise (de Nijl, alweer met school, maar wel als leerkracht)
33. Seen Niagara Falls in person
34. Visited the birthplace of your ancestors
35. Seen an Amish community
36. Taught yourself a new language (ik probeer wat Turks te leren)
37. Had enough money to be truly satisfied
38. Seen the Leaning Tower of Pisa in person
39. Gone rock climbing (wel indoor klimmuren)
40. Seen Michelangelos David
41. Sung karaoke
42. Seen Old Faithful geyser erupt
43. Bought a stranger a meal at a restaurant
44. Visited Africa (als Egypte telt tenminste)
45. Walked on a beach by moonlight
46. Been transported in an ambulance (helaas al een paar keer)
47. Had your portrait painted
48. Gone deep sea fishing
49. Seen the Sistine Chapel in person
50. Been to the top of the Eiffel Tower in Paris (verschillende keren aan de voet gestaan, maar de top is me te duur en veel te lang wachten)
51. Gone scuba diving or snorkeling (gesnorkeld in Griekenland, ja)
52. Kissed in the rain
53. Played in the mud (als kind hoe meer hoe liever)
54. Gone to a drive-in theater
55. Been in a movie
56. Visited the Great Wall of China
57. Started a business
58. Taken a martial arts class (acht jaar lang zelfs)
59. Visited Russia
60. Served at a soup kitchen
61. Sold Girl Scout Cookies (tellen wafels voor de KSA ook?)
62. Gone whale watching
63. Got flowers for no reason
64. Donated blood, platelets or plasma (wel aangeboden, maar wegens te lage bloeddruk niet gemogen)
65. Gone sky diving
66. Visited a Nazi Concentration Camp (Theresiënstadt in Tsjechië, alweer als leerkracht met school)
67. Bounced a check
68. Flown in a helicopter
69. Saved a favorite childhood toy
70. Visited the Lincoln Memorial
71. Eaten Caviar
72. Pieced a quilt
73. Stood in Times Square
74. Toured the Everglades
75. Been fired from a job
76. Seen the Changing of the Guards in London
77. Broken a bone (once too many)
78. Been on a speeding motorcycle (*grijns*)
79. Seen the Grand Canyon in person
80. Published a book
81. Visited the Vatican
82. Bought a brand new car (altijd gekregen van mijn schoonouders en zo, dus nooit nieuw)
83. Walked in Jerusalem
84. Had your picture in the newspaper
85. Read the entire Bible
86. Visited the White House
87. Killed and prepared an animal for eating
88. Had chickenpox
89. Saved someone’s life (ik denk het wel, hartmassage toegepast, was er dagen niet goed van)
90. Sat on a jury (achter de schermen, ja, van de Latijnolympiade)
91. Met someone famous
92. Joined a book club
93. Lost a loved one
94. Had a baby (twice)
95. Seen the Alamo in person
96. Swam in the Great Salt Lake
97. Been involved in a law suit
98. Owned a cell phone
99. Been stung by a bee
100. Read an entire book in one day
56 van de 100: nog een lange weg te gaan, al vind ik niet alles hier een prestatie. Maar bon, het is toch al iets.
Dank zij de respons van Koen had Wolf in één klap ook zijn tweede boek vol. Nog eens een dikke bedankt, hij liep te glunderen, en daar doen we het toch voor 🙂
Ook de anderen die gereageerd hebben: dank je voor het aanbod!
Intussen zit ik nog steeds met die stapel dubbele, dus wie nog ontbrekende stickers heeft, moet ze me maar vragen. Wellicht kan ik je wel met minstens een paar helpen 🙂
Oh, en Caroline: ik had mijn stapeltje vorige zondag mee naar de koorrepetitie. Breng jij zondag je boek mee? Dan kan je aanvullen :-p
Mochten er nog liefhebbers zijn: Wolf en ik hebben nog wel wat stickertjes over. Zijn eerste boek was vrij snel vol, en toen wilde hij een tweede voor Kobe. Daar missen we nog een paar nummertjes, dus mocht iemand die liggen hebben, graag.
Het gaat om de nummers 15 – 30 – 49 – 63 – 94 – 129 – 131 – 144 – 194.
Vandaag ben ik gezellig met mijn oudste zoon gaan rondlopen op het ‘Sfeerfeest’. Afgezien van die vreselijke naam, was het eigenlijk wel ok. Het hele Sint-Pietersplein was ter ere van deze 11juliviering verkeersvrij gemaakt, en dat is eigenlijk best wel fijn 🙂 Het is pas sinds de auto’s er gebannen zijn, dat het opvalt hoe groot dit plein eigenlijk wel is.
Binnen de drie minuten liep Wolf al trots te zwaaien met een klein papieren leeuwenvlagje, en nog een paar minuten later was hij aan het spelen met een even gele, met zwarte leeuwenkop bedrukte ballon. Veel volk was er jammer genoeg niet, maar bon, als de meeste mensen moeten werken, kan dat ook niet anders.
Door het initieel slechte weer en het ontieglijk vroege uur (toch voor zoiets) hadden we de kinderdisco gemist. Van één tot twee (de site van stad Gent kondigde aan half één tot half twee, zodat we ons al helemaal niet gehaast hadden) is veel te vroeg als je een kind deftig eten wil geven.
We liepen bijna dadelijk San met haar twee jongsten tegen het lijf, en daarna had Wolf het reuzenrad gespot. Het klein half uurtje aanschuiven nam hij er graag bij, hij wou echt wel eens op zo’n ding zitten. Het Sint-Amandsplein was de ideale plaats voor zoiets, het rad was net hoog genoeg om over alle daken heen te kijken, en was bovendien nog gratis ook. Alleen… Het mag dan een heerlijk sfeervol nostalgisch antiek ding zijn (Bij de ‘Verboden armen of benen uit te steken’ was een ‘e’ geschrapt), de veiligheid baarde me wel wat zorgen. De zitjes waren het best te vergelijken met die van een skilift: zitbankjes voor twee personen (of drie kinderen) met een aaneengesloten voetensteun, en een enkele baar als vergrendeling. Ik hield Wolf angstvallig vast, want die was er zonder problemen onderdoor geglipt. Nu, een ouder kan best zelf wel inschatten of zijn kind er in mag of niet onder diens begeleiding, maar hier en daar zag ik kinderen zitten zonder volwassene (er waren nogal wat jeugdgroepen op het plein), waarvan sommigen ook klein genoeg waren om onder de bar door te schuiven. Ik heb echt een paar keer mijn hart vastgehouden…
Verder hebben we nog even staan kijken naar Yevgueni, daarna een ijsje gegeten, een zakje kroakamandels gekocht en doorgelopen naar het binnenplein van De Wereld van Kina, alwaar San een koffietje zat te drinken en de kinderen aan het spelen waren. Ik heb me dan maar bij haar gezet, en Wolf ook laten spelen. Af en toe had ik ook hier mijn bedenkingen: er waren diverse spelen, maar blijkbaar zonder toezicht. Zo waren onze kinderen (twee vierjarigen en een tweejarige) op een bepaald moment zorgeloos met een paar stokken aan het spelen, zonder dat er ook maar iemand zich aan stoorde.
Blijkbaar waren er een hoop activiteiten en workshops voorzien, maar allemaal vanaf zes jaar. Jammer eigenlijk. Zowat het enige dat de kleintjes konden doen, was zich laten schminken, maar daar moest je dan wel weer drie euro voor betalen.
Nu, Wolf en Jan lieten het niet aan hun hart komen en amuseerden zich door een pluchen beest over een glazen afsluiting heen en weer te gooien 🙂
Als afsluiter van de dag zijn Wolf en ik dan nog even gaan rondlopen in de prachtige tuin van de Sint-Pietersabdij. Die was open voor publiek, en er stonden zelfs strandstoelen.
Ook hier heb ik, helaas, weer even mijn hoofd geschud. Ik weet wel dat die ruïnes die nog in de tuin liggen, in niet al te beste staat zijn, en dat er overal planten op groeien. Maar dat kinderen ze dan ongegeneerd als klimparcours gebruikten, waarbij de nodige stenen werden losgeschopt, kan toch niet de bedoeling geweest zijn? Of die twee kinderen die een zware steen tegen de muur keilden in de hoop andere stenen los te krijgen, onder het goedkeurende geknik van hun vader? En wat als er eentje naar beneden donderde?
Al bij al een heel aangename namiddag gehad, al heeft de opvoedkundige in mij het soms lastig gehad. Of zou dat pure beroepsmisvorming zijn, die des te harder naar boven komt nu het vakantie is?
 |
81 As a 1930s wife, I am |
Vandaag zaten ze in de post, en nu ben ik dus de trotse bezitter van tickets voor de voorstelling van deze meneer.
Het is niet zomaar een voorstelling, waarde lezer, neehee, het gaat om de dernière (ik ben altijd geneigd om daar derrière van te maken, maar dat zal dan wel weer aan mij liggen) van Loebas, een schitterende voorstelling. Bart en ik hebben ze al eens gezien, maar dat geeft helemaal niet.
Moest ge nog geen kaarten hebben: rep u naar de site om er te bestellen, want het is echt een aanrader.