This Boat is Electronic

Omdat Netlash de site van Red Bull Elektropedia heeft gebouwd, waren Bart en ik uitgenodigd op het VIPevent van het startfeest. De hele dag al was de Walpoortstraat (daar waar de Minard en de Ploeg zijn) afgezet, draaiden er 2 DJ’s en was er algemeen wel een goeie sfeer, naar ’t schijnt. Om 20.00u was er dan een uitreiking in de Vooruit, en om kwart over negen vertrok aan de ingang van de concertzaal een boot, zo eentje van Benelux. Het hele benedendek was ingericht als danszaal met DJ, maar trok niet bijster veel volk (als ik een understatement mag gebruiken). Het buitendek stond dan weer propvol, maar de avond was zodanig warm en zacht dat dat ook niet verwonderlijk was. Ikzelf was even in het overdekte stuk gaan kijken, en vond daar tot mijn grote verbazing een koppel goeie vrienden, met nog een bevriend koppel. We hebben daar de hele avond zitten kletsen (gewoon omdat we konden zitten) en al bij al een zeer aangename avond gehad. De catering mocht er wezen: sushi van tonijn en foie gras als voorgerechtjes, courgettesoep als tussendoortje, en dan alle mogelijke kleine porties van scampi, kiptajine, couscous, en nog een hoop meer. Over het dessert van minisoesjes, eclairtjes, chocomousse (wit en bruin), crème brûlée, alle mogelijke taartjes… zullen we maar zwijgen zeker?

Rond 23.00u was de boot terug aan de Vooruit, en Bart en ik zijn heel even een kijkje gaan nemen binnen, om dan vast te stellen dat het 1. veels te luid was 2. wij daar intussen veel te oud voor zijn 3. de concertzaal van de Vooruit eigenlijk toch echt niet gezellig is.

En dus lagen we, zoals het mensen van onze leeftijd betaamt, op een deftig uur in bed :-p

Brussels Girl Geek Dinner #16

bggd

Jawel, alweer een nieuwe BBGD, met als thema ‘Boek’, en meer bepaald dan het boek dat Imke Dielen heeft uitgebracht. Het is een doordenkertje: girl geeks, die leven op het net, en elkaar daar ook meestal van kennen, over een papieren geval.

Enfin, de avond was – zoals altijd – bijzonder aangenaam. Ik was behoorlijk onder de indruk van het gebouw van SAP lounge, maar ik zou er begot niet elke dag naartoe willen rijden: zelfs om 18.00u stonden we in Vilvoorde city in de file…

Ook de catering was weer meer dan in orde: lekkere en diverse ciabatta’s, rauwe groentenknabbels met allerhande sausjes, chips, en ik ben echt nog wel een en ander vergeten. Er was een ruime bar voorzien, en alweer de Grand O van Grand Marnier.

De SAPlounge werd even voorgesteld, ook Emmanuel van F.A.C.T.S. (waar ik trouwens zelf ga voorlezen, ik ben een bard van Elanor) mocht even zijn beurs komen presenteren, en dan was het woord aan Imke. Helena hield het kort, zodat Monica en Saskia een stukje hebben voorgelezen, en ook onze onvolprezen Clo (alweer schitterend gedaan, Clo, muchas gratias!) haar voorwoord ten berde bracht.

Verder heb ik weer met allerhande mensen staan praten en een paar nieuwe leren kennen, werd ik geïnterviewd door een ploeg van ‘De Zevende Dag’ (ik hoop maar dat ze er niet te veel van gebruiken) en genoot ik van de goody bag. Proxis had ons een boekenpakket bezorgd: drie vaste boeken (waaronder de nieuwe van Dan Brown die pas gisteren is uitgekomen) en een boek naar keuze. Na lang aarzelen vond ik een prachtig ingebonden exemplaar van ‘De terugkeer van de koning’, zijnde deel drie van Tolkiens ‘In de ban van de ring’. Ik heb die niet liggen in het Nederlands, dus dat was mooi meegenomen. Jammer dat sommige van de heren – die per slot van rekening er als gasten waren, op uitnodiging dus – het nodig vonden om alle extra boeken van de stapeltjes te nemen en er dus vijf naar keuze hadden. Toen ik iemand daarop aansprak, haalde die nonchalant de schouders op en wuifde me weg.

Bij het weggaan bleek er nog een extra zak te zijn met een pot kraakjespasta (de naam die mijn kinderen hebben gegeven aan de crunchy variant van de speculoospasta van Lotus) en twee flessen Vitamin Water, een favoriet van mijn Bart. De gratis toegang voor de FACTS-beurs vond ik ook een mooie geste, maar aangezien ik er als medewerker ben, heb ik daar zelf niet veel aan natuurlijk :-p

Al bij al een mooie avond gehad dus. Bedankt, Clo!

Swishing

Omdat ze me het zo lief had gevraagd, kon ik het Karolien moeilijk weigeren om naar de Swishing te gaan.

Het leek me ook wel een interessant concept: iedereen neemt maximaal tien stuks uit zijn garderobe (dingen die in prima staat zijn, maar te klein/te groot/toch niet zo mooi bij nader inzien/impulsaankoop), brengt die mee naar de swishing, laat ze nakijken en hangt ze in de voorziene rekken. De daaropvolgende uren heb je de tijd om rustig te snuisteren in de spulletjes die anderen hebben meegebracht. Je mag dingen passen, maar je moet ze daarna netjes terughangen: iedereen heeft recht op alles. Op een afgesproken uur verzamelt iedereen buiten achter een startlijn, worden de rekken binnen een beetje op orde gebracht, en wanneer het startschot gegeven wordt, mag iedereen naar binnen stormen en zijn favoriete items uit de rekken grissen, tot maximaal het aantal dat je zelf had meegebracht.

swishing

Als resultaat heb je dan een aantal nieuwe stuks in handen, terwijl je van die andere spullen die op je geweten drukten, vanaf bent. Niet slecht, toch?

Editie twee van Swishing ging door in Chateau Potuit, enfin, een kleine maar gezellige ruimte achter het prachtige herenhuis in Sint-Amandsberg. Zo’n 40 dames waren aanwezig: niet alleen de ruilbelusten, maar ook een visagiste, een kapster en zelfs een heuse stijladviseuse. Blijkbaar waren alleen de smallere soort dames op het evenement afgekomen, want boven maatje veertig vond je nog nauwelijks iets. Daar stond ik dan, met mijn behoorlijk maatje meer. Alleen een paar witte schoenen kwamen in aanmerking, vond ik.

Bon, ik heb dan rustig iets gedronken, wat heerlijke kaastaart gegeten en van de andere hapjes gesnoept (waar denk je dat die grote maat vandaan komt? :-p )en gezellig zitten kletsen.

Om half vijf ging ik tussen de rest van de dames staan, en de spanning was te snijden: er hing zowaar behoorlijk veel adrenaline in de lucht! Dat was ook te merken toen het startschot viel: er werd naar binnen gestormd op een manier alsof er binnen gratis Manolo Blahnikschoenen te rapen vielen!

bestorming

Sommige meisjes werden genadeloos tegen het venster naast de deur gesmakt, anderen ruwweg omver gedrumd. Ik liet het zwaarste geweld voorgaan en holde dan op een drafje mee binnen, maar de schoenen waren al weg natuurlijk. Ik heb dan, na een tijdje, toch een ander paar meegenomen: hele mooie, maar genadeloos hoog.

schoenen

Toen iedereen uitgegraaid was, werden er nog leuke bonussen weggegeven (zoals twee uur personal shopping met de stijladviseuse en zo) en werd er nagekeken of je toch niet teveel meegenomen had.

Mijn persoonlijke conclusie: fijn concept, maar toch: nee bedankt. Niet alleen is mijn maat niet populair, maar vooral het vreselijke gestorm was beneden alles. Het leek wel een bende uitgehongerde wilden die een buffet gezien hadden. Ik winkel zo al niet graag, en dit gaat dan echt een stap te ver.

Ik weet dat de organiserende dames mijn mening delen, en ik hoop dat ze voor de volgende editie een betere oplossing vinden. Want ja, het idee is schitterend. Alleen die uitwerking he…

(foto’s Sophie de Brabander)

:-)

Vier dagen zijn we nu weer bezig op school, en het valt me verschillende keren per dag op hoe graag ik mijn werk eigenlijk doe.

Ik heb deze maand (eind september verandert dat nog) een schitterend rooster, en ik heb ook, buiten mijn zesdes dan, kleine klassen: twee vierdes, twee vijfdes en een zesde. De klassen waren net te groot om samengevoegd te worden, tot mijn groot geluk.

Dat betekent ook dat ik al mijn leerlingen al ken van vorige jaren, en zij mij ook. Geen onnodige kennismakingen of uitleg dus, meteen eraan beginnen, en blijkbaar hadden ze ook niets anders verwacht.

En ja, ik stap met een grote smile mijn lokaal binnen, en laat de leerlingen met een grote zwaai binnen. Ik hoop dat dat plezier een klein beetje overkomt. Ik doe het in elk geval dolgraag 🙂

Aqua Azul

Ik keek er al lang naar uit, en gisteren gingen we dus eindelijk weer eens saunaen in Aqua Azul in het Patershol.

Het was lang geleden, en daarom verbaasde de inrichting me toch weer. Aqua Azul is gesitueerd in een oud, perfect gerestaureerd herenhuis met een art déco inslag. Dat aspect hebben ze sterk in de verf gezet: het gaat hier vooral om de sfeer.

Je wordt hartelijk ontvangen aan de receptie, krijgt badlinnen mee en een allercharmantst sleutelhanger met sleuteltje van je kastje. De kleedkamer geeft al een eerste impressie: prachtige designkastjes, met dito verlichting en kaptafel in donker hout wachten je op.
Daarna geef je je sleuteltje af aan de receptie, en ga je de trap weer af, richting douches. Je kan kiezen tussen warm of ijskoud, uiteraard. Er is een ruime hete sauna, een even ruime vochtige biosauna, en een uitgebreid Turks stoombad. De sauna’s hebben een zestal ligbanken, maar al zittend kan je er uiteraard met meer mensen tegelijk in. Zodra je uitgezweet bent, kan je (na een douche) terecht in het koude zwembad (ik schat 2 op 8 meter), voorzien van een jet zodat je ook echt kan zwemmen, mocht je dat willen. Een alternatief is de binnentuin waarrond de ruimtes zich situeren, en waardoor er ook massa’s daglicht binnenvalt. In die binnentuin, weelderig begroeid met klimplanten en in okerkleuren gestoken, vind je een ijskoud dompelbad, de klassieke emmer met koud water die je over je hoofd kan uitgieten, maar ook zeven ligzetels om rustig af te koelen.

Om weer op te warmen en even te rusten kan je naar het bubbelbad, dat via een fraai gestileerd gat in de muur is te bereiken en uitzicht heeft op de binnentuin, maar kan je ook bekomen op een bankje met je voeten in heet water. Wil je meer rust dan dat, dan kan je opnieuw de trap op naar de relaxatieruimte met royale lederen ligzetels en gevarieerde lectuur. Kenmerkend is de grote bibliotheek met filosofische werken. In de winter brandt het haardvuur.

Wil je graag wat kletsen met je gezelschap, dan kan je terecht in het salon: aan een prachtige houten art deco-bar kan je diverse drankjes bestellen, van koffie tot gezonde sapjes.

De sfeer is heel belangrijk in dit badhuis: er wordt echt wel op gedrukt dat het de bedoeling is alles zo sereen mogelijk te houden, en dat er bij voorkeur niet gepraat wordt, zeker niet in de sauna’s. Zelfs fluisteren wordt afgeraden, omdat ook dat behoorlijk storend kan zijn. Daarom hebben ze ook het salon voorzien, waar je wél honderduit kan en mag kletsen.

Aqua Azul is niet bijzonder groot, maar kan toch behoorlijk wat volk aan door de diverse locaties. Als er weinig volk is, kan het best dat je elkaar nauwelijks ziet, en dat is een pluspunt. Toch is reserveren wel aangeraden.

Ook de prijs valt al bij al nog mee: een basisbeurt kost 20 euro, als lid betaal je nog 14 euro. Wij hebben voor twee, met badlinnen (badjas en twee grote handdoeken) en een milkshake resp. gezonde cocktail 64 euro betaald. Dat is niet weinig, maar het geheel doet zo luxueus aan, dat we dat met plezier hebben neergeteld.

(Foto’s ga je helaas op hun site zelf moeten bekijken, die zijn in flash en kan ik hier dus niet posten. En om zelf te nemen, nee, daar was ik te relaxed voor.)

Kinderloos

Donderdagavond heb ik Wolf afgezet bij mijn ouders (ze hadden wilde plannen zoals kasten ineenvijzen, leren fietsen, zandkastelen bouwen), deze avond is schoonpa Jeroom Kobe komen ophalen tot zondagmiddag.

Dat resulteerde in twee vrij onverwachte vrije avonden, vrij als in: zonder kinderen, en dus kunnen improviseren en zo. Ik moest  de hele dag op school zijn, en daarna Kobe doorgeven aan Jeroom. Toen ik daarna Bart belde, bleek dat hij net aan het voortgaan was uit Café Théâtre (jammer, ik was graag mee iets gaan drinken, zoals in de good ol’ kinderloze dagen). Hij had wel een beter voorstel: in tegenstelling tot zijn eerdere plan om in de zetel in slaap te vallen, zag hij het nu wél zitten om naar de film te gaan. We hebben dus eerst op het hoekje van Veldstraat en Hoornstraat een heerlijke burger opgehaald (de tonijnburgers zijn daar een echte aanrader), die binnengespeeld op kantoor, en dan naar Inglourious Basterds gaan kijken. Echte onvervalste vintage Tarantino, met schitterende dialogen, woordspelletjes, referenties aan andere films, geweld en absurde humor. Heerlijk gewoon!

En nu een zalige zaterdag zonder gedoe, kunnen boodschappen doen zonder gejengel (al is dat unfair tegenover de kinderen, ze zijn meestal engeltjes), schilderen, taart bakken zonder onderbrekingen enzoverder. En dan ’s avonds een date met mijn ventje voor sauna in de Aqua Azul en daarna iets eten. Mmmm…

Venetiaans trouwfeest

Een tijd geleden viel een heel aparte trouwuitnodiging in de bus: netjes gevouwen op perkamentachtig papier, met een rood lintje rond en verzegeld met lak en een zegelring. Binnenin stond een zegel, en de plechtige uitnodiging voor een gemaskerd bal: voor maskers gingen ze zelf zorgen, maar de kledij, daar stond je zelf voor in.

Zaterdag twijfelde ik wat ik ging aandoen: ik had er geen kostuum voor durven huren, omdat ik niet wist hoever de trouwers er in wilden gaan. Ik had beter moeten weten, David kennende :-p

Soit, ik denk dat ik er met mijn lange zijden wapperende rok, eenvoudig zwart shirtje en wit kanten lange uitwaaierend vest toch wel redelijk uitzag. Ginder kreeg ik een prachtig masker, en vergaapte ik me aan de aanwezigen. Sommigen hadden gewone deftige kledij aan, anderen waren volledig in barokke kleren uitgedost. De setting, de kapel van het monasterium, deed er uiteraard ook bijzonder veel aan.

Doordat er geen eten voorzien was, alleen bruidstaart en een enorm dessertenbuffet, startte het feest vrij vroeg, zijnde half negen. Dat maakte dat er ook snel gedanst werd, en dat het tegen een uur of twee wel afgelopen was. Ik heb me in elk geval kostelijk geamuseerd, en veel staan dansen. Dat was een stresstest voor mijn voet, maar pijn deed hij niet, alleen wat stijf de dag nadien.

Here’s to you, David en Ina! Nog vele vele jaren!

Koor

Gisteren was er een korte repetitie voor een trouwmis, met ons koor. Want jawel, ik ga terug. Ik heb het zo hard gemist, dat zingen.

En ik heb er intens van genoten. Blijkbaar was dat er ook aan te zien, ik zat blijkbaar te stralen.

Fijn hé 🙂

Brussels Girl Geek Dinner #15: the picknick

Jawel, ook ik was erbij op de picknick van Brussels Girl Geek Dinner in Antwerpen. Clo had de meest stralende dag uitgekozen: om zeven uur ’s avonds was het nog negenentwintig graden, en geen spoor van dauw op het gras.

Ik kwam toe in het park aan de Karel Oomsstraat (lang leve These Days en het ter beschikking stellen van hun gebouwen en toiletten) om daar een prachtig tafereel te vinden: zo’n 60 girl geeks op stoeltjes of dekentjes allerhande, tussen de tafeltjes van These Days. Overal stond massa’s eten, want iedereen bracht zijn eigen picknick mee, en dus automatisch wat teveel. Ik heb van de groententaart van Sas gegeten, en het heerlijke slaatje van Monica, en ben nauwelijks aan mijn eigen sandwiches toegekomen. Dat hoefde eigenlijk ook niet, want er werden twee gigantische taarten binnengebracht, cadeautje van Microsoft, voor de tiende verjaardag van MSN. Jawel, dat is dus gevierd geworden :-p
Intussen had iedereen al een cocktail binnen van Grand Marnier: de enige twee mannen op het hele gebeuren stonden achter een standje cocktails te schudden, de Grand ‘O. Lekker, maar straf!
Nog wat later verlootte Clo vijf handtassen van Kipling, waarvoor grote dank. Ik was niet bij de winnaars, maar dat maakte eigenlijk niks uit.
Daarna ging ik met Clo de goodiebags vullen, en intussen werden er ijsjes van Ijsboerke aangesleept, en waren er ook smoothies van Chiquita. Ik weet niet hoe Clo het doet, maar ze heeft altijd de beste sponsors en het leukste materiaal.

Uiteindelijk heb ik een schitterende avond gehad: gekletst met oude bekenden, gekletst met vage bekenden die ik nu wat beter ken (zwaai @ Karolien) en gekletst met onbekenden, die dat nu niet meer zijn uiteraard. Tegen half tien begon het te schemeren, rond half elf probeerde ik wanhopig de kinderzetels van de achterbank los te krijgen om mijn passagiers mee te kunnen nemen, en tegen half twaalf was ik thuis.

Oh, leuk detail waardoor ik me plots weer een bakvis voelde: toen we terugreden op de E17, werden we voorbijgestoken door een auto met twee jonge gasten, ik schat hen niet ouder dan twintig. Ze keken, hielden in, en bleven naast ons rijden, terwijl ze ons toelachten. Ik heb wat haasje-over met hen gespeeld (zonder evenwel overdreven snel te rijden) maar blijkbaar waren ze niet eens geïnteresseerd in de twee jongedames (vooraan de twintig) in mijn auto, het was hen om mij te doen. Ik heb hartelijk gelachen, en voelde me bijzonder geflatteerd. Ik kon hun ma wel zijn :-p

Enfin, ik was alvast in een opperbeste stemming toen ik thuis kwam. Bedankt, Clo!

Raj

Mmmmm…

Da’s het gevoel dat me bekruipt als ik terug aan gisterenavond denk.

Monica had me uitgenodigd voor een avondje sauna en daarna iets te eten, en ik zei geen nee natuurlijk 🙂 Ze had twee uur gereserveerd in sauna Raj, midden in het Patershol, alleen voor ons tweetjes. De prijs viel ongelofelijk goed mee, minder voor een privesauna dan in andere sauna’s voor een publieke saunabeurt per persoon…

raj-1

Groot is de Raj niet, maar wel bijzonder aangenaam en sfeervol. Het thema is -hoe raadt u het – Indisch, en dat zie je in alle ornamenten en versieringen, hoewel die niet overdadig aanwezig zijn. Er is een hete sauna (90°), een biosauna (70° en vochtiger) en een stoombad. Daarnaast zijn er verschillende soorten douches (regelbare stevige stralen, regendouches, en een ijskoude waterval) een koud dompelbad, en een heet voetbad. Als je de wenteltrap opgaat, is er een relaxruimte met tal van ligbedden, lectuur over ayurvedische massages, boeddhawijsheden en dies meer, lichtjes overal, een kan met appelsiensap, eentje met appelsap en een derde met pompelmoessap, en schaaltjes met gemengde nootjes, rozijnen of gedroogde abrikozen. Overal hoor je een zachte Indische muziek, en als die wegvalt, is dat ook meteen het teken dat je twee uur om zijn, en dat je nog rustig de tijd krijgt om je te douchen en te kleden.

raj-2
In de kleedruimte heb je individuele kastjes (met sleutel) zonder nummers, maar met de namen van Indische godheden en dito beschildering. Uiteraard is er een kaptafel met haardrogers, maar ook bodylotion en dergelijke.

Monica heeft bij het buitengaan met een grote smile 75 euro neergeteld: we waren beiden helemaal relaxed, uitgestoomd, wellicht minstens een kilo lichter, en helemaal bijgepraat.

Jammer genoeg was het bijhorende restaurant in het post-Patersholfeestentijdperk gesloten, maar we konden gelukkig nog een hoofdschotel krijgen (het was na tienen) in alweer Le Baan Thai. Opnieuw heeft het daar enorm gesmaakt. Als dessert hadden we graag een bordje zoet verorberd in Het Oeverloze Eiland, maar dat was gesloten, helaas. We zijn dan maar een ijsje gaan eten in de Abajour, buiten op het gangpad langs het water: heerlijk rustig, gezellig, en tot mijn grote verbazing nog steeds niet koud.

Het was na middernacht toen we opnieuw de moto opstapten en naar huis reden. Helemaal relaxed, dat kon je echt wel zeggen.

Mmmmm…