Geplaatst op

Quiz

Al sinds jaar en dag zit het Oud-VEK in het quizconvent van het unief. Eén keer per maand wordt er een stevige kwis georganiseerd, met acht vragenrondes, van half negen tot ongeveer half twaalf. Ik vermoed dat er een dertigtal ploegen zijn in totaal.

En ik zit al sinds een paar jaar in dat Oud-VEK-kwisteam. “Oud- VEK?” hoor ik u al zeggen. “Dat is toch de studentenkring van de economie, en jij hebt toch klassieke gestudeerd?”

Ja, dat wel, maar mijn allerliefste oudere broer heeft economie gedaan, en ik zat bijna onvermijdelijk ook voortdurend in de toenmalige Yucca, het café van de VEK, ging mee op alle uitstappen, organiseerde vanalles mee, was volwaardig VEKker, compleet met lidkaart en al. Ik was een schaduwlid van het praesidium bij momenten, maar als classica kon ik uiteraard niet meedoen (ik was trouwens praeses van mijn eigen Klassieke Kring, dat zou wat moeilijk geworden zijn).

Maar in het kwisconvent zit ik dus wel, en vanavond was het onze beurt om de kwis te organiseren. Ik heb me onledig gehouden met het opstellen met de vragen, veertig stuks in totaal, niet teveel voor de hand liggend, maar ook niet aartsmoeilijk… Het is een precair evenwicht, en ik denk dat ik er wonderwel in geslaagd ben, compleet met rode draad in de vragenrondes en al. Gelukkig heb ik ook wel wat hulp gekregen van de andere teamleden, nog bedankt daarvoor! Het feit dat sommige spelers expliciet kwamen melden dat ze het een goeie kwis vonden, deed wel deugd.

Eigenlijk ben ik nu wel een beetje trots op mezelf. Dat mag ook wel eens een keertje, nee?

Geplaatst op

NaNoWriMo

Een tijd geleden benaderde Anne me met de vraag of ik wilde meedoen met NaNoWriMo. Ik viel uit de lucht: Nanowatte?

Blijkbaar is het een acronym voor National Novel Writing Month, waarbij je exact dertig dagen (de maand november) de tijd krijgt om 50.000 woorden bij elkaar te pennen. Een helse opdracht, zo lijkt me.

Anne was vorig jaar de uitdaging aangegaan, samen met een aantal vrienden, en hadden elk hun deel geschreven, over dezelfde personages en dezelfde plot.

Ik vond het een eer dat ze aan me dacht voor dit project, en ik heb dan ook, na wat aarzeling, ja gezegd. Ik hoop dat ik de belofte kan waarmaken: we zijn met vier, en gaan elk om de vier dagen een stukje schrijven, een kortverhaal van rond de 1600 woorden. Een echte plot hebben we niet vastgelegd, alleen een man-bijt-hondthema. U kent de kleine reportagetjes wel waarbij ze geruisloos van de ene persoon naar de ander overgaan: ze volgen even een bepaalde persoon, en wanneer die contact legt met iemand anders, verhuist de camera mee en volgt de nieuwe persoon.

Op die manier willen we ook proberen schrijven: elk van ons pikt een personage op uit het vorige verhaal, en doet daar op zijn/haar beurt iets mee.

Ik ben benieuwd of het wat wordt. Mijn stukjes zullen hier verschijnen, maar ik zal dapper linken naar de andere verhalen, zodat je kan volgen (en na een maand kan zeggen dat je een boek hebt gelezen :-p )

Wens me succes!

Geplaatst op

Brussels Girl Geek Chocolate Soirée

bggd

De titel zegt het zelf: een avondje chocolade. Wie zou dat niet willen, hmm? Eerlijk (en ja, Goofball, je bent een uitzondering) ?

Ik had de chance om met 29 andere dames een avondje verwend te worden door Cote d’Or, en wel in Brussel in hun Flagshipstore (als ik dat zo mag noemen).

Ik wilde rond half zes vertrekken om zeker tegen zeven uur er te zijn, maar een smerig grijs rotbeest stak een paar stokken in de wielen, net zoals een stilstaande wagen op de E40 en een gigantische file in de LeopoldII-tunnels. Ik was er dus tegen kwart voor acht, en heb daarmee de hele presentatie gemist. Jammer, want ik was eigenlijk echt wel benieuwd naar het hele maakproces en zo. Gelukkig was ik nog net op tijd om te proeven, in avant-première, van de chocolade met speculoos. Blijkbaar smaakte de gewone speculoos niet genoeg door, en hebben ze een eigen soort moeten ontwikkelen, maar dit terzijde.

Een chocoladepersoonlijkheidstest later werden we in twee groepen gesplitst: de ene kregen broodjes, terwijl de andere een workshop pralinemaken kregen. Ik knabbelde lustig, en verlekkerde me intussen al helemaal op de beloofde chocolade, want de muren stonden helemaal vol met alle mogelijke producten en smaken van het Cote D’Or-gamma.

Een dik half uur geklets en geknabbel later, kreeg ook onze groep een schort om, en schaarden we ons rond de maître-chocolatier. Hij leerde ons dat chocolade niet warmer mag worden dan 50 graden omdat ze dan haar structuur verliest, en het best verwerkbaar is op 31 graden. Vakkundig kieperde hij een warme bak vloeibare blinkende heerlijk geurende chocoladebrij op een marmeren plaat, en bracht ze al omscheppend op de juiste temperatuur. Dan liet hij zien hoe je pralines maakt, en liet ons meteen ook proeven. En dan kregen we allemaal een velletje plastiek, een paar kommen chocolade en toebehoren in het midden, en werd ons opgedragen zelf studentenhaver en orangettes te maken. Plezier gegarandeerd, en eigenlijk lukte het nog best aardig ook! Het smaakte trouwens ook heerlijk, want uiteraard konden we af en toe gewoon niet weerstaan en aten we het net gemaakte product gewoon op.

Na afloop werd ons ook nog een grote zak in handen gestopt, compleet gevuld met chocoladeproducten: de nieuwe speculooschocolade, een serieuze doos pralines, een zakje gemengd en nog veel meer, en uiteraard ook ons eigen zelfgemaakte creaties.

Voor een chocolade-adept zoals mezelf was het een bijzonder fijne avond. Voor de andere 29 ook, had ik zo de indruk.

Nog eens bedankt, Clo!

Geplaatst op

F.A.C.T.S.

Ofte Fantasy, Anime, Comics, Toys en Science Fiction, een van de grootste beurzen voor spelletjesgeeks in Europa. Vorige jaren zaten ze nog in het ICC, maar daar barstten ze uit hun voegen, en dus werd het dit jaar voor het eerst een editie in Flanders Expo.

Twee grote zalen stonden vol tafels en standen, de meeste daarvan verkopers van het gerief uit de titel van de beurs. Je vond er stapels figuurtjes van Star Wars, Spiderman, manga, Pokémon, …, maar ook comics, kleren allerhande, juwelen in de elfige sfeer, pluche beesten, speelgoed, en zo kan ik nog wel even doorgaan met opsommen. Geloof me, het ziet er vrij hallucinant uit.

Het leuke aan de beurs, is dat er ook cosplay is, ofte costume playing. Voor veel fans is dat hét uitgelezen moment om zich te verkleden in een favoriet personage, en daar dan ook veel werk, tijd en geld te steken. Ik heb hordes Storm Troopers uit de Star Wars films gezien (ganse fanclubs uit Wallonië, Frankrijk en Engeland), tot en met Vader en een paar Wookies, en een jongetje dat zich wellicht te pletter zweette als Ewok. Schitterend gewoon! Er liepen felblauwe geesten rond, prachtige mangaverpleegstertjes, Lara Crofts, Leeloo uit The Fifth Element… Op beide dagen werd er ook een wedstrijd gehouden voor het knapste kostuum, en man, daar viel echt wel wat te zien.

Want een deeltje van de beurs was gewijd aan de fans, ofte de Fan Village. De Star Wars adepten waren gekomen met een ongelofelijk decor, met een compleet ruimteschip en sand glider en alles erop en eraan. Er stond een groep van R2D2bouwers, die hun robotjes de zaal rond stuurden. Er waren fotoshoots en handtekeningensessies met personen als Kevin Sorbo (Hercules uit de gelijknamige reeks) of Teal’c uit Star Gate, maar ook andere acteurs en massa’s tekenaars.

Enfin, voor de liefhebbers een waar Walhalla!

En wat liep ik daar nu te doen? Wel, ik ben al sinds jaar en dag lid van Elanor, het Vlaamse Tolkiengenootschap (al mag ik dat eigenlijk niet meer zeggen want de erven van Tolkien hebben alle rechten op zijn naam, en dus moeten we betalen als we die titel nog willen gebruiken). Wij stonden er ook met een stand, gewoon om ons kenbaar te maken. Een van de ferventste leden is professioneel costumière, en heeft prachtige kleren ontworpen als eindwerk in het kader van The Lord of the Rings. Die stonden uiteraard opgesteld, tot grote bewondering van vele passanten. De hele stand was aangekleed, wijzelf incluis (ik ben een kleine dikke hobbit), en het was de bedoeling om aan storytelling te doen. Helaas was de akoestiek zodanig slecht, dat dat compleet ondoenbaar was. We hebben wel namen in het Tengwar geschreven (de sierlijke elfenletters) en haar gevlochten, en eigenlijk gewoon algemeen veel lol gehad met het kijken naar mensen. En uiteraard mag ik de zwaardvechtshow van Namarië niet vergeten, de meer agressieve tak van Elanor.

Enfin, het was een goede editie. Hopelijk krijgen we volgend jaar nog méér volk, en vooral ook een eigen plekje om aan storytelling te doen. Want wat kan je met de literatuur van Tolkien, als je niet kan voorlezen of verhalen vertellen?

Geplaatst op

La Cena

Vroeger, in lang vervlogen tijden (toch wel bijna 20 jaar geleden) hadden Kim, Nathalie en ik het plan opgevat om met nog een paar vriendinnen één keer per jaar op weekend te gaan. 5 meisjes van 18 samen, dat was plezier gegarandeerd, en het weekend werd al vlug WWW gedoopt, ofte Wilde Wijven Weekend (nog lang voor er sprake was van het World Wide Web). Onze wilde haren zijn we al lang kwijt, en een weekend is het ook niet meer, maar wijven zijn we nog steeds, en dus trekken we er om de zoveel tijd op uit om met ons drietjes iets te eten, of WWW Petit Comité.

Kim mag van ons altijd kiezen: ze hoort veel over restaurantjes links en rechts, en gaat zelf ook regelmatig eten.

Deze avond voerde ze Nathalie en mij mee naar La Cena, een restaurant met mediterraanse keuken, of zoals ze het zelf verwoorden, “saveurs du midi, met de leukste ontdekkingen uit de Provencaalse, Italiaanse en Spaanse keuken, nu en dan aangevuld met specialiteiten uit Maghreb en Levant”.

Groot is het niet, en eigenlijk ligt het ook een beetje verscholen achter een wirwar van planten in de Lange Steenstraat, en daardoor was het me nog nooit opgevallen. Eenmaal je binnen bent, komt de gezelligheid je tegemoet. Kleine, moderne tafeltjes en stoelen, kaarsjes op de tafels, en jazzy muziek. Een niet onknappe jongeman nam mijn jas aan, en gaf me een tafeltje, terwijl ik nog even wachtte op de anderen. Jawel, ik was gewoon eerst! Nooit vertoond! Er ligt een stapeltje lectuur (tijdschriften en kookboeken) waarvan ik dan ook dankbaar gebruik maakte.

De kaart is niet erg uitgebreid, maar er is wel elke maand een compleet ander menu. Er staan ook een aantal gerechten op de losse kaart.

Zonder overleg – we kennen elkaar al meer dan 25 jaar – kozen we het menu van 31 euro, met voorgerecht, hoofdgerecht en dessert, zonder de antipasti (menu van 36 euro). Een aperitief moest wel kunnen, en daar namen we respectievelijk een glaasje cava en twee glazen Roomer, het Gentse vlierbloesemdrankje. Bij de rest van de maaltijd nam Kim een karafje witte huiswijn, en dronken Nathalie en ik een fles Vittel leeg.

Als verrassinkje kregen we elk een mooi glaasje paprikasoep vooraf. Al gauw werd het voorgerecht gebracht: we hadden alledrie geopteerd voor de risotto met pompoen en gedroogd spek. De andere keuzes waren trouwens spaghetti carbonara of gepocheerd ei op een torentje van gegrilde courgettes en aubergines. We kregen een mooie portie rijst met een cremige pompoensaus erdoorheen, waarop netjes een knapperig reepje spek was gedrapeerd. Alleen jammer dat de rijst net iets té al dente was, hij had een minuutje of twee langer mogen koken.

Als hoofdgerecht hadden mijn tafeldames geopteerd voor een mooi stuk kabeljauw, volgens de menukaart ‘vis van de week opgerold in courgette reepjes met zongedroogde tomaten’. De vis bleek niet in de courgette gerold te zijn, maar alleen een ouwe zaag viel daarover, want hij was wel bijzonder lekker.  Zelf had ik het vleesgerecht gekozen: ‘Daube Provençale met gegratineerde polenta’, wat bij navraag een soort stoverij in wijnsaus bleek te zijn, en ook best aangenaam. De enige opmerking die mijn tafelgezelschap had, was dat ze eigenlijk wel aardappelen, rijst of pasta misten bij de vis, want dat de vis met groenten eigenlijk zeer licht waren en dus niet echt vulden. Hadden we een vegetariër in het gezelschap gehad, dan had die delasagne met tofu, gegrilde groentjes en twee sausjes kunnen kiezen.

Een dessert hoorde er ook bij, en daar kregen we de keuze tussen sabayon met aardbeien, sorbet met wodka of kaas. Eensgezind kozen we de sabayon, en kregen een ruime portie die hoorbaar net was klaargemaakt. De chef kwam hem trouwens zelf brengen met een grote glimlach 🙂 Mijn vriendinnen namen er een glaasje dessertwijn bij, in casu Moscatel.

Na afloop had ik echt wel zin in een koffie, zodat ik een latte bestelde en een grote kop koffie met een apart kannetje met warme melk kreeg. Nathalie nam een kop verse muntthee, Kim genoot van een glaasje limoncello om af te sluiten. Op een schoteltje kregen we 5 amarettikoekjes als begeleiding.

Intussen was het ongemerkt half twaalf geworden, en vroegen we de rekening: 129.70 voor drie. Zoals altijd betaalde er een van ons met de kaart, en rekenen we achteraf onderling af. Bij dat nazicht bleken ze de wijn niet gerekend te hebben, wat we dus niet opgemerkt hadden op het moment zelf.

Conclusie: La Cena is gezellig en lekker, maar heeft niet de ambitie van haute cuisine, gelukkig maar. De prijs is redelijk, maar niet goedkoop. De gerechten zijn echter wel, net door de beperkte kaart, bijzonder vers, en dat merk je ook.

La Cena
Lange Steenstraat 10, 9000 Gent
09/233 72 24
www.lacena.be
Open van woensdag tot zondag 12u-14u en 19u-22u30

Geplaatst op

BGGD #18

Ofte, Brussels Girl Geek Dinner nummer 18, de Fame versie in Kinepolis Brussel.

In de gietende pletsende regen stond ik met Joke in de file richting Affligem, om daar Annick en Annelies op te pikken en naar de voet van het Atomium te rijden. We waren gelukkig nog op tijd om de gekheid te zien: 800 vrouwen die een goodiebag kregen, en links en rechts alle mogelijke standjes plunderden of bekeken: chocomoussekes, yoghurtjes, gezichtsbehandelingen, juwelen, make up…

De Girl Geeks hadden een hoekje apart gekregen, afgezet door van die koperen staandertjes met dik touw tussen. Niet dat dat de andere ‘dames’ tegenhield, of het feit dat Clo daar aan de ingang van stond met een groot blad met het logo van de Girl Geeks op: ze hadden broodjes gezien en geroken, en ze gingen ervan eten ook! Ik nam het over van Clo, die een bloedhekel heeft aan dat champetteren, en amuseerde me te pletter! De meeste dames kwamen voorzichtig vragen waarom dit afgesloten was, sommigen duwden ons zonder meer opzij om te kunnen passeren (en werden prompt tot orde geroepen) en nog anderen stapten ongegeneerd over de touwen met een blik van ‘wie doet me wat?’ en waren nog ferm verontwaardigd ook als ze teruggefloten werden. En het verdere gekwetter was trouwens oorverdovend: een bende gekke wijven zeg!

Afgezien daarvan heb ik me best geamuseerd: de Girl Geeks zaten samen op de vier achterste rijen, er werd druk getwitterd, gelachen, Joke won zelfs een prijs, en er werd onderhandeld met de inhoud van de goody bags, in casu de kleuren nagellak en dergelijke :-p

De film Fame zelf? God ja… Knappe snoetjes, mooie stemmen, goeie choreografieën, maar uiteindelijk geen verhaal. Ik zou het niet eens kunnen navertellen… Iets waar ik in de cinema absoluut geen geld voor zou neertellen, maar wat op tv best een aangenaam hersenloos avondje zou kunnen opleveren.

De rit naar huis leverde prachtige zichten op op het flikkerende Atomium, vlammende salami’s en ander fraais, en besloot een aangename avond.

Bedankt, Clo! As usual!

Geplaatst op

Fietsen

Wolf is momenteel naar een verjaardagsfeestje, en dus moesten we daarstraks nog om een cadeautje.

We zijn in het heerlijke weer met de fiets naar Evergem gereden: ik op de gewone fiets, hij op de aanhangfiets achteraan, want hij kan nog net niet echt zelf fietsen. Ik ben nog nooit zo gezwind die brug overgereden: hij vond het een uitdaging om ze zo snel mogelijk te nemen.

Het is amper 6 kilometer heen en terug, maar man, hebben we daarvan genoten zeg!

En zeggen dat ik er meestal gewoon niet aan denk met de fiets te gaan, zo hard is die auto een gewoonte…

Geplaatst op

Quiz

Ik zit al een paar jaar in een “quizclub”. Een echte kwisser ben ik niet, destijds is het Oud-VEK gewoon beginnen meedoen aan een kwisconvent, met ongeveer 1 kwis per maand. Oorspronkelijk waren het allemaal mannen van het Oud-VEK, maar je kent dat, drukkere job, kinderen, verdere afstand… het leven quoi. Als Oud-VEKker en zusje van voortrekker Jeroen ben ik destijds ook beginnen komen als invaller. Intussen ben ik een van de vaste waarden, en mijn ma eigenlijk ook.

Woensdagavond begon het seizoen met de eerste kwisavond van het jaar. Vorig jaar hadden we deftig gepresteerd, zodat we van derde klasse naar tweede klasse waren gepromoveerd (jaja, ze menen het daar, met klassen en al). Oorspronkelijk kon ik niet, maar rond een uur of zes werd duidelijk dat mijn avond toch vrij kwam. Ik dus bellen naar mijn broer hoe het zat met de kwis ’s avonds. Hij antwoordde dat hij net een mail ging rondsturen om te zeggen dat we die avond forfait gingen geven wegens geen deelnemers: iedereen zat in het buitenland, was met vakantie, of wilde de voetbal zien :-p Zo’n forfait hypothekeert wel de resultaten voor de rest van het jaar natuurlijk, want je krijgt 0 op 80.

Rond half zeven heb ik dan een oproep op Twitter en Facebook gezet, en om half acht bleken we met een voltallige ploeg van vijf te zijn. Schitterend toch? We waren in deel 1 vijfde op zeven, in deel twee 2de. Niet slecht voor promovendi 🙂

Mijn broer kon niet geloven dat ik zo snel een ploeg had kunnen optrommelen. Ik denk dat hij de kracht van sociale-netwerksites nog onderschat. Ik vond het in elk geval gewoon wijs 🙂

Bedankt, heren en dame!

Geplaatst op

Gentsche lesse

Een tijdje geleden passeerde er op de mailinglijst van Het Project (waar ik van ver een freelancertje ben) een bijzonder aanlokkelijke aanbieding: Gentse les, gegeven door Freek Neirynck.

Het had wat voeten in de aarde (ik moest onder andere bijzonder lief in Barts ogen kijken om te mogen) maar we besloten ons met drie in te schrijven. Bleek het al volzet te zijn (ik hoorde dat het op drie uur vol was), maar er komt een tweede reeks na nieuwjaar, en daar willen we bij zijn.

Les om echt Gentsch te leren spreken. Hoe wijs kan het zijn!

Geplaatst op

Alexander

Verjaardagfeestjes zijn fun. Zelfs als het om een feestje van een driejarige gaat. Vooral dan als ge zelf kinderen hebt rond die leeftijd.

Er is vanmiddag een hoop gespeeld, gecrosst, gefietst en geroepen, in die mate zelfs dat Alexander en Wolf het veel te druk hadden om taart te eten. Kobe kent zijn prioriteiten en heeft een groot stuk binnengespeeld, en dat verwondert me niet: altijd al gezegd dat hij vooral op mij trekt :-p

Verder was het bijzonder gezellig in de tent op mijn broers terras (het was zonde om binnen te gaan zitten) maar wel jammer dat mijn ouders in het zuiden van Frankrijk zitten en er dus niet bij waren.

Mijn schoonzusje Delphine had ook nog drie grote bakblikken pizza gemaakt, die bijzonder smaakte. Ikzelf zou er nooit aan gedacht hebben om ze op die manier te maken: het bakblik beleggen met wit brood zonder korst, dan tomatenpuree, kaas, hesp, en dan het eigenlijke beleg. In dit geval was dat pikante kleine gehaktballetjes, ajuin en champignons, of zalm en mozzarella, of ananas en champignons. Ze moet er gigantisch veel werk aan gehad hebben, maar het smaakte navenant. Goed idee dus om zelf ooit te maken.

De kinderen zaten dus veel te laat in bed voor de avond voor een schooldag, maar hebben er intens van genoten. En daar draait het bij verjaardagsfeestjes toch om, nee?