Gisteren had ik Wolf met de auto afgezet bij Arwen: ik wilde hem liever niet zelf de auto laten nemen omdat ik die dan zelf kwijt was, en in dit weer is fietsen niet zo aangenaam. Nu, we hadden afgesproken dat ik hem vandaag in de loop van de late namiddag zou komen oppikken. Ik ging dan eerst naar Eeklo gaan om daar nog de laatste tien caches te zoeken en te vinden, zodat ik mooi op een rond getal van 365 caches zou eindigen.
De dag was koud, kil, grijs en vochtig, de rug liet zich lichtjes voelen en ik lag warm en gezellig in mijn zetel. En die caches, ach… Maar ik moest toch Wolf nog gaan halen, dus schopte ik mezelf in gang en reed rond half drie naar Eeklo om daar labcaches te doen en eens te kijken voor een nieuwe winterjas voor ons pa.
Ik ben aan het rondlopen in dat kille weer – en ja, de labcaches waren fijn, daar niet van, fijne kleine straatjes en parkjes ontdekt in Eeklo waarvan ik het bestaan niet kende – wanneer Wolf me laat weten dat Jarno hem morgenvroeg wel naar huis ging brengen. Zucht.
Soit, ik heb de caches nog afgewerkt, ben nog de C&A binnengelopen en heb er een warme zwarte jas gekocht in de solden, heb uiteindelijk zelfs nog een nieuwe kerstkrans voor aan onze voordeur opgepikt en dat was dat.
Spijt van? Nee, ik heb mijn mooie ronde cachegetal en daar geniet ik mateloos van. Maar was ik anders in mijn zetel gebleven? Zeker weten.
Kinders…