Dat appartement van ons, dat kost ons een arm en een been, dat heb ik al gezegd. We hebben het er helemaal voor over, het is een ideale investering: de komende 10 jaar een kot voor de kinderen en dan een woning voor twee oudjes…
Een groot deel konden we al zelf financieren, maar ook hier hebben we wel degelijk ook een lening voor genomen. Die van ons huis is gelukkig net afbetaald, daar hebben we ook wel rekening mee gehouden natuurlijk. Vandaag reden Bart en ik dus richting de notaris om ook officieel de lening te laten vastleggen.
Alleen bleek er een misverstand te zijn qua uur: we bleken een half uur te vroeg te zijn, en de wachtzaal is wel oké maar nu ook weer niet zó gezellig. Maar lo and behold, Véronique woont daar letterlijk vijf huizen verder, en jawel, ze was gewoon thuis! We zijn daar op den bots binnengevallen, ik heb Bart het prachtige art-décohuis getoond en we hebben er thee gedronken en een fijne babbel gehad.
En daarna kwam dus de akte, die nu ook helemaal in orde is.
Nu nog de laatste maanden, en hopelijk kunnen we tijdens de kerstvakantie – Merel en ik – en de lesvrije week – Wolf en Kobe – het appartement helemaal in orde brengen voor het tweede semester. Dan hoeven de jongens niet meer zo ver te fietsen én kijken mama en papa niet meer op hun vingers…