Jawel, het lukt me opnieuw om met de fiets te gaan richting Evergem. Ik geef toe, die vier kilometer zijn, zeker met een elektrische fiets, eigenlijk niks.
Maar als het regent, zie ik dat echt niet zitten, wanneer er gewoon een auto voor de deur staat en ik die maar moet nemen. Maar meestal zijn er gewoon praktische bezwaren: de kinderen kwamen maar thuis van school tegen kwart voor één, en dan moesten we nog eten en moest ik me vaak nog te veel haasten om er op een redelijk uur te zijn.
Maar vandaag scheen de zon, was het dus stralend weer, zat Kobe op de scouts en zat Merel al op schooltoneel, had ikzelf geen les en dus hoefde ik nu niet te koken of me te haasten, maar konden Wolf en ik gewoon boterhammen eten in alle rust. En kon ik dus vrolijk naar Evergem naar mijn wekelijkse kine bij nichtje Barbara fietsen. Ja, ik ga al zes jaar wekelijks naar de kine en zal dat wellicht de rest van mijn leven blijven doen: mijn rug heeft daar echt baat bij.
Ik zat nog net niet zingend op de fiets en stopte nog even bij een vreemdsoortig beeldje in Evergem: schoonheid zit in kleine dingen.
