Ik geef het toe: ik was er niet helemaal gerust in, de combinatie van 21 uren effectief lesgeven en de kapotte rug. De voorbije jaren stond ik 16 uur voor de klas en had ik daarnaast de website en alle communicatie van de school.
Intussen kan ik – voorzichtig want we zijn nog maar twee weken bezig – zeggen dat het blijkbaar nog meevalt. Dat mediacoachgedoe zorgde blijkbaar vooral voor veel stress, want dat was nooit gedaan, er was altijd nog wel iets dat ik moest schrijven of bijwerken. Nu moet ik mijn lessen geven, mijn verbeteringen bijhouden, mijn cursussen bijwerken en die van het derde jaar schrijven, maar dat is iets waar ik voor opgeleid ben en waar ik intussen, na 31 jaar, wel wat ervaring in heb.
Mijn vijfdes en zesdes zijn gelukkig kleine groepen waar ik zelf ook wel helemaal tot rust kom: het zijn mijn favoriete jaren, mijn favoriete onderwerpen en ik geef ze ook al jaren, qua inhoud hoef ik niet echt na te denken. Die vijfdes hebben wel door corona en andere toestanden behoorlijk wat achterstand qua leerstof, maar dat komt helemaal goed met wat extra inspanning van hun kant.
Mijn derdes zijn met twintig, maar die ken ik al van vorige jaren en dat is eigenlijk een zeer fijne groep, met een paar stevige karakters maar die kan ik heus wel de baas.
Mijn eerstes zijn voorlopig nog muisstil en poeslief, ook in kleine groepen van 15, en dus voorlopig heb ik daar geen werk aan. Er zit er eentje bij waarvan ik de broer en zus al in mijn klas heb (gehad) en die blijkbaar de grote bek, het sarcasme én het verstand van broer en zus combineert. Ik heb me al tranen gelachen met die jongen, heerlijke kleine, maar daar is dus wel werk aan.
En mijn tweedes? Wel, die zijn met 28 en dat is dus werken. Op zich zijn het allemaal fijne gasten, daar niet van, maar 28 dertienjarigen, dat krijg je niet zomaar continu stil, en dus moet ik daar champetteren. Ik doe dat niet graag, maar 28 is gewoonweg te veel om zonder stevige hand te kunnen leiden. Ik heb ze ook vijf uur per week en ja, daar kom ik behoorlijk moe buiten als ik die twee uur – of zelfs drie – na elkaar heb gehad.
Maar de rug? Die houdt het voorlopig nog uit. Ik heb op dinsdag en vrijdag 6 uur les, maar daar tegenover staat een lesvrije woensdag, ik heb dus een rustmoment in het midden van de week.
Benieuwd naar mijn nieuwe rooster vanaf oktober. Ik weet dat mijn collega’s hun uiterste best doen om het me zo makkelijk mogelijk te maken, want ze weten ook dat als ik uitval, er zo goed als geen vervanging te krijgen is.
We zien wel. So far, so good.