Hmm, deze vond ik een van de mindere uit de reeks: het duurt allemaal verschrikkelijk lang en je wil de personages af en toe gewoon vooruit schoppen. Dat ligt natuurlijk volledig in de stijl van Jordan die elk personage beschrijft alsof hij voor een modeblad werkt: de boezems zijn groot, de décolletés diep, de jurken geborduurd in de meest uiteenlopende kleuren… En het ergste is dat hij dat elke keer opnieuw doet wanneer een personage even niet aan bod is gekomen of nieuwe kleren aantrekt.
En de plot? Die kabbelt voort voor alle personages, elk met hun eigen besognes. Perrin werkt nog steeds immens op het systeem en de stukken rond Mat en zijn Tuon zijn zalig, maar verder blijven alle clichés uit de vorige episodes bestaan: het lijkt alsof Jordan resoluut weigert bij te sturen.
En toch blijft het verhaal me bekoren en wil ik verder lezen, want het blijft nog altijd meeslepend en je vraagt je af waar dat zal eindigen…
Dus ja, ik lees verder.