Helaas, na het trage achtste deel is dit negende deel van The Wheel of Time eigenlijk niet veel beter, toch qua tempo. Sommige stukken zijn echt traag en zelfs vervelend te noemen, zoals het hele stuk rond Perrin. Die ligt me echt niet, zeker niet zijn houding tov. zijn Faile. Dat blijft een van de pijnpunten van Jordan: de mannen en de vrouwen blijken effectief van verschillende planeten te komen, snappen elkaar totaal niet en blijven daar ook de hele tijd over zagen. Vrouwen zijn bitches die niet anders doen dan manipuleren en op elkaars kap zitten (volgens de mannen) en mannen zijn stom, impulsief, hersenloos en vooral ook woolheaded, als je het aan de vrouwen vraagt.
Mja.
Er zijn wel fijne plotverwikkelingen, en ik heb het boek effectief vijf sterren gegeven omdat ik bij momenten moeite had om het neer te leggen en ik ook af en toe emotioneel werd, maar dat geldt dus niet voor het hele boek. Het hele stuk rond Mat is dan weer hilarisch en meeslepend, en je blijft je afvragen waar dat gaat eindigen en hoe het zal mislopen.
Maar ik lees duidelijk verder, want ik blijf het goed vinden.