Voor een keer gaat de titel niet over een fietsband, maar wel over mijn lieftallige boezem. Het was namelijk tijd voor de mammografie, en ja, wat ze ook zeggen, dat is bepaald onaangenaam wegens dat die dingen plat worden geduwd. Heren, stel u voor dat uw noten moeten gescreend worden en dat ze daarvoor tussen twee glazen platen platgeduwd worden tot, goh, een centimeter of twee? Zoiets dus.
Het pijnlijkste is eigenlijk dat ze ook een stuk van de borstspier willen bekijken en dat dus uw vel er gelijk tussen getrokken wordt. Gelukkig is de verpleegkundige van dienst zelf een vrouw, zodat ze weet hoe het voelt en ze zich ook haast. Wolf had overigens vanmiddag “mangografie” verstaan, en geloof me, dan had je mangosap.
Meteen sprong ik ook nog eens binnen bij ons pa, uiteraard: die zit hier nu al meer dan een maand, intussen. Tsja.
Oh, en de uitslag? Alles in orde met die borsten van mij.