Zoals altijd gingen we ook vandaag met Barts familie eten: zo hoort dat al sinds jaar en dag op Allerheiligen, en ik kan me daar volledig in vinden.
En zoals altijd werd dat voorafgegaan door een bezoek aan het kerkhof van Kruishoutem om even hallo te gaan zeggen aan Jeroom. Het is al tien jaar dat we hem moeten missen, al veel te lang tien jaar.
Daarna gingen we even langs bij nonkel Staf, om dan richting de ArtiChaud in Kruishoutem te rijden. Vroeger kwamen we hier vaak, nu was het even geleden, maar het eten is er alleen maar beter op geworden, heb ik zo de indruk. De porties zijn in elk geval niet kleiner geworden: eigenlijk was het lenghaasje met risotto al een hoofdgerecht op zich, en dan moest het hertenkalf met veenbes en amandelkroketjes nog komen.
Omdat we deze keer al om twaalf uur hadden afgesproken in plaats van het vroegere één uur, waren we nu tegen half vier al weer buiten, maar het was echt wel lekker en gezellig geweest, maar zeker ook lang genoeg voor Nelly.
Bart bracht haar naar huis, wij reden naar ons eigen huis, en we zagen dat het goed was, zo’n traditie.