Gwen stelde voor om deze avond gewoon naast haar deur te gaan eten: daar zit namelijk Boris & Maurice, een jonge Franse bistro met een fijn hedendaags kader.
En jawel, het is heerlijk fris ingericht met een leuk terras buiten, al was het daar nu precies wat donker en koud voor. Maar binnen was het warm, gezellig, druk maar niet luid, precies wat we wilden.
We namen elk een alcoholvrij aperitief met gember en deelden een portie fantastische pompoenkroketjes met een uitmuntend dipsausje. Als hoofdgerecht nam Gwen eigenlijk een voorgerecht, maar dan in een iets grotere portie: tartaar van dorade, dille en gekonfijte citroenvinaigrette. Ikzelf koos de skrei met beurre blanc, haringeitjes, geroosterde prei en kruidige aardappelsalade, iets wat ik me absoluut niet heb beklaagd: het was meer dan in orde!
En intussen kletsten we, zoals gewoonlijk, honderduit, over tragedies, familie, werk, enfin, alles dus.
En toen was er het dessert: een crème brûlée met vin jaune voor mij, een citroenmeringue met bloedsinaas en amandelcrumble voor Gwen, en andermaal werd dat zeer goed bevonden.
Aangezien we er al waren om half zeven, waren we tegen negenen gewoon klaar met eten, en verhuisden we naar Gwen thuis om daar nog een thee te drinken. Ik vond de zetel ook wel een verbetering: de stoelen in het restaurant waren best oké, maar mijn rug vond het zo op het einde van de dag stilaan welletjes.
Maar Boris & Maurice, daar op de Antwerpsesteenweg in Sint-Amandsberg? Een aanrader, jawel: 48 euro voor een aperitief, gedeelde hapjes, hoofdgerecht, dessert en water: ik heb al een veel slechtere prijs/kwaliteitsverhouding gehad.