Vandaag is het weer gedichtendag, maar ik had er nog niet echt over nagedacht toen Marleen belde en me prompt een gedicht bracht, een gedicht uit de Poëziekrant van deze maand.
Het is een titelloos gedicht, de nr. 2 uit een reeks van 8 door Hoessain Kakayi gekalligrafeerde gedichten, geschreven door Mawlana Mohamed Djalal ad-Din Rumi, vertaald door Hoessain Kakayi en Annemarie Estor.
Toon me je gelaat,
ik smacht naar bloemen en tuinen.
Open je lippen,
ik smacht naar de smaak van honing.
Kom achter de wolken vandaan,
ik verlang naar een zonnig gezicht.
Je stem echode:
“Laat me alleen!”
O, je stem nog één keer horen zeggen:
“Laat me alleen!”