Nee, we hadden niks speciaals gepland dit jaar. Wolf zat met Arwen in Oostende op een familiefeest, Kobe was met drie vrienden in Heusden, waar ze gegamed hebben, horrorfilms gekeken, zelf pizza gemaakt en veel te laat zijn opgebleven. Tsja.
Het waren dus Bart, Merel en ik, en dat was eigenlijk ferm gezellig. Bart had een plethora aan hapjes voorzien: kwarteleitjes, gevulde champignons, worstjes, kaasjes, tomaatjes, bloemkool, gehaktballetjes, foie gras, garnaaltjes, en daarnaast natuurlijk ook ovenhapjes en van die kleine Sint-Jacobsschelpen gevuld met een visbereiding. Al bij al veel te veel gegeten, zoals gewoonlijk.
Eerst hebben we, op vraag van Merel, nog geluisterd naar het einde van de Tijdloze, en daarna hebben we een heel simpel maar amusant filmpje opgezet, The Spy who dumped me. Geestig en vooral heel, heel licht.
En toen was het amper tien uur en hebben we een beetje gezapt, een beetje gelezen, een beetje genikst, tot het bijna twaalf uur was. Merel zorgde voor Kidibul in feestelijke champagneglazen, en samen klonken we op het nieuwe jaar en keken we naar het vele vuurwerk buiten.
Ja, we hebben het jaar al slechter ingezet, ja.
Voor iedereen een schitterend 2023 gewenst!