Bart zat er wat mee in: hij moest twee dagen naar Brussel voor de doorlichting van een school en had daar ook een hotel, want het werd laat ’s avonds en het ging vroeg zijn ’s morgens. En het was blijkbaar ook wel de bedoeling dat er ook ’s avonds nog bijgepraat werd.
Maar Kobe zorgde dat hij netjes om half elf thuis was – hij was iets gaan doen met vrienden in ’t stad na zijn laatste examen – om me te helpen de trap op te geraken en me in bed te steken. Het meeste kan ik wel zelf, maar het is echt wel handig dat bepaalde dingen me aangegeven worden.
En ’s morgens? Wel, ze moesten wel allebei opstaan – Merel moest gaan zwemmen en Kobe moest naar de film – en dus had Merel de goedheid om me te helpen aan te kleden. De trap af kan ik vrij makkelijk op mijn eentje maar dingen alleen uit de kast en zo nemen met krukken in uw handen, dat is het toch niet. En de tafel zetten en koffie maken en zo, dat is ook niet evident.