Wouter had gezegd dat ik echt moest zorgen voor goeie sneakers. Hmm. Ik heb van mijn leven nog geen sneakers gedragen, ik draag standaard in de herfst en winter van die enkellaarsjes met een lage hak. Allez, vroeger een hoge hak, maar dat is verleden tijd.
Sneakers dus. Ik was al eens binnengewaaid in Vanharen, maar had er mijn goesting niet gevonden.
Deze namiddag moest ik Merel om half vier afzetten in ’t stad voor haar muziekles, en ik pikkelde meteen ook even tot aan de Torfs. Dacht ik toch. Want blijkbaar is de hoofdwinkel al bijna twee jaar weg uit de Langemunt – redelijk dichtbij vanuit de Poel – en zit die nu helemaal op het einde van de Veldstraat – toch een pak verder. Meh.
Maar bon, koppig zijn is ook een ding: ik mankte dus netjes tot aan het eind van de Veldstraat en plofte met een zucht neer op een bankje in de winkel. Alwaar een zeer vriendelijke dame – blijkbaar de winkelmanager die zelf bijsprong bij de klanten wegens te weinig personeel -tussen alle drukte toch nog de tijd had om me te vragen wat ik zocht. Euh, een sneaker met extra ondersteuning onder de hiel dus.
Ze wees me richting een bepaald rek en zei dat ze me meteen ging verder helpen. En toen viel mijn oog op een paar knalpaarse Skechers. Knalpaars? Yup, echt knal.
Ik was er meteen verliefd op. De dame bracht me een 41 – wat mijn courante maat is met mijn steunzolen – maar mocht een 39 voor me halen, in alle drukte. Chapeau voor de service van Torfs.
Ik hield ze meteen ook aan, zodat de terugweg ietsje vlotter verliep. Ik had meteen veel bekijks, echt waar. En nu maar hopen dat ik voldoende kleren heb die daarbij passen. Maar iets zegt me dat dat wel zal meevallen.
En ik was zo in mijn nopjes dat ik mezelf meteen ook maar heb getrakteerd op een ijsje. Neh!
