We zijn nog lang niet uitgecacht in Lochristi, zo blijkt. Ook vandaag was het zonnig en koud en werd ons pa op sleeptouw genomen.
Het werd vooral een hoop gezoek – we vonden er eentje maar ternauwernood – en een paar losse caches die daar ook lagen.
Alleen maakte ik me op een bepaald moment wel zorgen: we hadden lang op één plek staan zoeken, dus het was zeker niet dat ons pa buiten adem was. Maar we gaan terug in de auto zitten, en plots zie ik dat hij bleek wegtrekt. Hij voelde zich absoluut niet goed en kreeg precies geen adem. Nu, het was van voorbijgaande aard, nog die chance, maar ik was er toch efkes niet gerust in. Hmm…
Hij was wel de afgelopen week geen enkele keer gaan wandelen, en ik merk duidelijk het verschil, en hij eigenlijk ook, als hij eerlijk is. Het is maar te hopen dat het weer nu wat betert, zodat hij ook elke dag weer even kan gaan buiten lopen. Maar op zondag sleep ik hem toch al mee…
(En ge krijgt nog een foto van de achterkant van de kerk van Lochristi: ze hebben daar een fijn parkje van gemaakt.)
