Ons pa had er precies niet veel goesting in vandaag, hij zwijmelde nogal, zei hij, en had niet veel evenwicht. Reden te meer om die vicieuze cirkel te doorbreken, vind ik dan, en dus sleurde ik hem mee naar een paar wegels in Zomergem.
Eigenlijk gingen we gewoon voor het Slokstraatje, de wegel die achter het huis en vooral de tuin en vijver van Mark en Annemie loopt. De cache was niet zo evident wegens blijkbaar vooral voor mensen groter dan 1.65 meter bedoeld. Maar bon, met wat gewriggel en op mijn tenen staan had ik hem toch in handen.
En toen wilde ik graag nog even kijken in de tuin, want in herfstkleuren had ik die nog niet vaak gezien. Prachtig, alweer… En ons pa, die liep dapper mee, zwijfelend of niet.